|
Het moet ook rond de negentiger jaren zijn geweest dat ik rustig aan het werk was op de pc in mijn kantoor, toen de telefoon rinkelde. Het bleek de burgemeester te zijn. De stem klonk van ver, en met veel achtergrondgeluid. Begreep hem bijna niet.
- Ik bel met mijn autotelefoon. Heb nét in Brussel over een soort omgekeerde caniveau gereden. Ken jij dat? Mag dat?
Nog een geluk dat ik het taaltje van de burgemeester nogal gauw doorhad en gokte dat hij het over een verkeersdrempel had.
- Jawel burgemeester. Dat noemt een verkeersdrempel. En ja, het mag sinds kort. De juiste afmetingen staan trouwens in het verkeersreglement!
- Wel, dat vind ik nu écht effectief om de snelheid te beperken. Ik wil er dertig in de gemeente.
- Ho ho, Burgemeester, er zijn ook nadelen aan hoor! Mag ik die eerst komen uitleggen?
En goed, we maakten een afspraak.
- Verdorie! Er is in heel Brussel waarschijnlijk maar één verkeersdrempel te vinden, en hij rijdt er toch wel over zeker?
Natuurlijk kende ik de pas geboren verkeersdrempels. Had er al een paar terug zien verwijderen in een buurgemeente vanwege het lawaai voor de omwonenden.
Maar hoé ik het hem ook uit het hoofd probeerde te praten, dit keer liet hij zich niet vermurwen. Vond verkeersdrempels geniaal en wilde er dertig. En zuchtend begon ik tegen beter weten in aan een plan waar ze mochten worden ingeplant volgens de wegcode.
Daarna samen met de technische administratie naar een aannemer gezocht
en gevonden. Maar toen die enkele weken vóór de aanvang van de werken naar het plan keek: een zuivere sinus van 12cm hoog en 5 meter lang, krabde hij zich in het haar en stond even later in mijn kantoor.
- Zeg, dat steekt toch niet op een paar centimeter hoop ik?
- Dat steekt op een millimeter, jongen!
- Hé, hoe moet ik dat mijn mensen wijsmaken? Dat is geen wegenwerk meer, dat is precisiewerk.
En ja, er zat niks anders op dan dat ondergetekende enkele dagen naar de werkplaats van de aannemer liep om te helpen met een vijf meter lange houten mal. Precies tot op de millimeter. Nu moesten ze enkel nog zien dat de stenen precies onder de mal pasten. Vergissingen waren uitgesloten
dácht ik!
Aannemer tevreden, ik tevreden.
De eerste drempels kwamen er
en het begon klachten te regenen! Schade aan onderkant chassis, enz.
Aanvankelijk dachten we dat die mensen zich niet aan de toegelaten 30km/u hadden gehouden, maar het waren er toch teveel vond ik. En ik ging het zaakje opmeten
en viel achterover!
De laagste was niet eens 10 cm, de hoogste 18 cm!!! Om over zoiets te komen heb je eerder een ladder dan een auto nodig!
De technische administratie stante pede verwittigd en de aannemer werd op het matje geroepen. Zijn uitleg:
- Dat kan wel zijn, maar mijn drempel ligt juist! Het moet de baan zijn die gezakt is!
En ze liepen er nog wel in ook zeker?
Ach ja, de tijd dat alles kon was net begonnen. Als het de chauffeurs maar kon pesten was het al lang in orde! Maar zelf was ik niet eerder gerust dan toen ik de exemplaren die hoger waren dan 12 cm had laten aanpassen. De lagere
nou ja, die moesten maar hun tijd meegaan.
Bij mijn weten is er ook nooit één frank schadevergoeding betaald. Al hadden de slachtoffers veel betaald aan de beste advocaten. Maar blijkbaar was geen enkele advocaat op het idee gekomen de drempels even te gaan opmeten!
Nou ja, wat kun je van een geleerde mens zoals een advocaat ook gaan verwachten hé?
Willy.
|
