Ellebogenwerk! De gesel van ons tijdperk! En reken maar dat sommigen er verdomd goed in zijn. Als wormen in een appel heeft het onze hele samenleving weten aan te tasten. Ronduit kapot gemaakt.

Akkoord: we leven eigenlijk in een tijdperk van overweldigende luxe, waarvan vroeger enkel maar kon van gedroomd worden. Maar we leven eveneens in een hoogst onveilige en stressvolle samenleving. Raken stilaan onze eigenheden kwijt. Onze goede oude Vlaamse cultuur… foetsie! Psychiatrieën doen gouden zaken, want het gedeelte van de bevolking dat zich desondanks ‘goed’ blijft voelen slinkt zienderogen! We kunnen ons niet langer vereenzelvigen met wat onze ‘leiders’ willen dat we zijn: willoze burgers, die ons alles maar laten welgevallen en ons de eigen bodem van onder onze voeten laten wegstelen!

Hoe dát komt? Omdat we geen echte leiders meer hebben. Omdat leiding geven een lachertje geworden is. Omdat, om als politicus verkozen te kunnen worden, je de gemeenschap alleen maar entertainment moet brengen en cadeautjes uitdelen. Hoéveel die de staatsschuld ook maar de hoogte in jagen.

Maar vooral: omdat je, in de tegenwoordige tijd, enkel maar tot een leidende functie kunt komen met veel, héél veel ellebogenwerk. Omdat mensen niet langer reageren op wié je bent, maar wél op wat je al dan niet leugenachtig verkondigt en welke cadeautjes je uitdeelt met andermans geld. En dus belooft de politieke janboel je maar telkens weer de hemel op aarde en deelt je telkens weer nieuwe cadeautjes uit. Cadeautjes die we allemaal dubbel en dik betalen. Maar cadeautjes die hén, als ellebogenspecialisten, aan de top helpen ten koste van het belastingsgeld van diegenen die voor hen stemmen!

TOT… tot het écht niet meer gaat en het land op een haar na failliet is!

Het grootste probleem daarvan is dat de ironie wilt dat het juist dié mensen zijn die wel wat meer hersencapaciteit zouden kunnen gebruiken, die dat tekort dan maar compenseren met ellebogenwerk. Zich naar posities wurmen die ze totaal niet aankunnen. En dan vanuit deze posities de wereld naar hun hand proberen te zetten, maar hem in werkelijkheid naar de knoppen helpen.

In de psychologie bestaat zoiets als het ‘Peterprincipe’, dat stelt dat veel (nochtans competente) mensen steeds weer streven naar een trede op de sociale ladder die nét een trede te hoog gegrepen is in relatie tot wat ze aankunnen, en daar dan zitten te verkommeren door de zichzelf aangedane stress.

Vergeleken met de échte ellebogenwerkers is dat principe nog vrij onschuldig. Je straft er enkel jezelf mee door nét dat tikkeltje misplaatste zelfoverschatting dat je naar een positie leidt waarin het ‘burned-out’ syndroom toeslaat en je zelf psychisch ten onder gaat.

Met ellebogenwerk echter straf je de hele wereld. Geef je geboren leiders geen kans. Neem je geen genoegen met een tweede plaats. Gaat het er niet om of je het wel kunt. Het gaat er enkel om of je het weet te bereiken. Wat je dan verder op het bekomen podium uitricht is van ondergeschikt belang. Is jouw zorg niet meer. Je bént er en je kunt nu op je lauweren rusten.

Maar in wérkelijkheid: nét zo naïef gedacht als de Congolezen die, toen ze onafhankelijk werden van België, meenden dat ze nu voor de rest van hun leven in luxe konden leven!

Maar waar de lijders aan het Peterprincipe zichzelf stoppen omdat ze het niet meer aankunnen, gaan ellebogenwerkers lustig door. Het gaat er immers niet om de job aan te kunnen! Het gaat er enkel om de job te bekomen. De rest wordt dan wel aan anderen overgelaten. Anderen, die het wél kunnen, maar al onmiddellijk gedemotiveerd blijken te worden door de onkunde van hun ‘ellebogenleider’.

En dan?

Dan? Dan hoef je er geen tekeningetje bij. Moet je enkel nog maar de wereldleiders bekijken. Wereldleiders op industrieel, economisch of politiek vlak. Je niet laten beïnvloeden door de ondoorzichtige constructies die ze in hun onkunde hebben weten op te zetten en alleen maar uit gebakken lucht bestaan. Er enkel maar zijn om je zand in de ogen te strooien.

Bekijk daarentegen de leugens, het bedrog en het parasitisme dat welig tiert in onze hedendaagse wereld. Kijk naar wat er van die holle frases is overgebleven eenmaal ze verkozen zijn. Probeer er maar eens achter te komen wie het gelag betaalt voor die ‘cadeautjes’ die ze met gulle hand uitstrooien. Kijk maar naar je belastingsbrief! En vooral: bedenk eens waar al dat zuurverdiende geld aan besteed wordt!!!

Als je dán nog niet begrijpt tot wat ellebogenwerk leidt, dan zul je het nooit begrijpen.

Maar zelfs hoéf je niet eens naar de wereldleiders en -markt te kijken. Kijk gewoon om je heen:
Ellebogen in het gezin. Ellebogen op de werkplek. Ellebogen op de straat. En zo kun je doorgaan.

Ellebogenwerk met maar één doel: de mooiste, dikste, grootste, luidste en eerste te zijn (of te schijnen).

Mensen toch, waar is dat goed voor? Je zult hoogstens in de achting stijgen van de dwazen die een persoon niet afmeten naar zijn daden maar naar zijn woorden! En helaas blijken er steeds meer van die dwazen te worden geboren. Kán ook moeilijk anders, want de goede voorbeelden van mensen die het met daden wisten waar te maken worden steeds zeldzamer.

Kijk maar in je postbus als er weer eens verkiezingen zijn! Als de waarheid de regel was in de wereld, als ‘papieren’ leugens strafbaar zouden zijn en wat op de propagandablaadjes staat dus de waarheid, dan zou letterlijk élke kandidaat een supermens zijn. Helaas! Ongestraft kunnen de grofste leugens worden verspreid en kunnen totaal waardeloze mensen de top bereiken. Waarom? Omdat JIJ er inloopt!!!

De ouderdom om te mogen kiezen, ooit 21 jaar, wordt steeds verder verlaagd. Met één enkel ‘politiek’ doel: hoe jonger, hoe minder ervaring, en hoe gemakkelijker ze in deze leugens lopen. Als de politici hun zin kregen, dan stem je straks vanaf de ouderdom van zes jaar!

Vreemdelingen worden snel Belg gemaakt met ook maar dat enige doel: die kennen het klappen van de zweep en de politieke leugentaal nog niet en zullen ons wel geloofwaardig vinden….

En de ellebogen werken naarstig verder.

Stampen OCMW gebouwen uit de grond die echte moderne paleizen zijn. Vroeger, toen die OCMW’s enkel voor eigen volk waren bedoeld, namen ze genoegen met een onooglijk plaatsje in een oud schoolgebouw… in een verwaarloosd en buiten gebruik gesteld postkantoor… Hoe goedkoper hoe beter. Eigen volk was immers niet veel gewoon en was al lang tevreden als ze enigszins werden geholpen. Dat in zo’n bureautje een wankel vettig wastafeltje stond dat een vroegere slaapkamer deed vermoeden speelde geen enkele rol.

MAAR! Nu de hooggewaardeerde vreemde, vijandige en achterlijke culturen hun intrede hebben gedaan, moet het natuurlijk allemaal moderner en stijlvoller! Want die achterlijke culturen moeten toch in stijl ontvangen kunnen worden. In de watten gelegd! Een rode loper uitgerold desnoods!

Als ik tijdens een wandeling aan het OCMW Oostende passeer, staan daar meestal een paar taxi’s te wachten. Te wachten op hun ‘arme’ allochtone klanten, die even hun ‘penibele situatie’ in het lang en het breed aan het uitleggen zijn binnen… maar blijkbaar toch voldoende vermogen hebben om een taxi eindeloos te laten wachten… en te betalen!!!

Ho ho! Betalen? Wié betaalt? Zij? Vergeet het! WIJ doen dat voor hen!!! Wij die vroeger maar op een mansardekamertje mochten ontvangen worden en daar met de fiets moesten heenrijden, betalen nu dure taxi’s voor vreemde culturen!

Als WIJ destijds met een taxi aan het OCMW waren verschenen waren we onder honend spotgelach zó weer de deur uitgezet. Maar vreemden? Straks komen die gasten er nog aankloppen met een Mercedes en privé chauffeur!

En toch… ondanks alles wat die ‘minderbedeelden’ wordt toegestopt om ‘braaf’ te zijn, worden ze helemaal niet braaf! Stijgt de onveiligheid zienderogen! Vergelijk het maar met een moeilijk kind: ondanks alles wat het wordt toegestopt, of juist dóór alles toegestopt te krijgen...

Tja… tijden veranderen! Meeheulen met de vijand is de trend geworden. O wee als de ogen van de doorsnee brave bevolking eens worden geopend en ze die collaborateurs ooit, net als in 1945, te pakken krijgen!!! Ik vrees dat er ergere dingen gaan gebeuren dan het hoofd kaalknippen! Zou dan niet in hun plaats willen zijn.

En wat me nog het meest van al stoort in heel die onverkwikkelijke historie is het feit dat het allemaal begonnen is met ellebogenwerk, en door mensen die wisten omhoog te klimmen naar plaatsen waar ze totaal niet functioneren en dus totaal irreële beslissingen namen!

Willy.