De jaren ’70 waren kenmerkend voor de fusies van gemeenten. De regering vond dat teveel gemeenten te hoge kosten aan personeel en zo meebrachten en drong aan op fusies. Ook mijn gemeente liep er in!

Twee kustgemeenten fusioneerden! Amai! Waar beide gemeenten altijd broederlijk naast mekaar hadden geleefd bleken, na de fusie, de verschillen enorm: een toeristisch gerichte gemeenschap en een op de visserij toegespitste gemeenschap. Moest kunnen. Vond iedereen. Er waren nooit problemen geweest tussen beide gemeenschappen. Tot puntje bij paaltje kwam!

Van beide gemeentebesturen één maken gaf, administratief, geen probleem. Maar beide volksgemeenschappen zélf door één enkel bestuur laten regeren en laten verbroederen… dat bleek andere koek!

Ook het nu gemengde gemeentepersoneel ging erg stroef samenwerken. Het klikte niet echt. Procedures verschilden, elk vond zijn eigen werkwijze de beste… kortom, de problemen waren niet uit de lucht en dat bleef duren. Jaren… decennia… Op sommige administraties verbeterde het… in andere werd het er alleen maar slechter op.

En nochtans, geen der beide gemeenschappen was slechter of beter! Alleen maar anders. De samenwerking bleef, zélfs daar waar het goed liep, toch altijd weer ietwat geforceerd.

En waar het bij fusies onder buurgemeenten al goed spaak begon te lopen, ging de regering, wereldvreemd als ze was, ons nu ook nog eens opdringen om multicultureel te gaan denken. De gedachte daarachter was heel idealistisch: één wereldbevolking. Iedereen gelijk. Meng de culturen. Meng de rassen. Tot er nog maar één enkel ‘wereld-‘ ras bestaat. Iedereen gelijk en iedereen aan dezelfde kar trekken.

Heel leuk bedacht. Heel mooi uitgevogeld. Maar een beetje infantiel. Het zou inderdaad moeten kunnen lukken… in theorie. En als mensen geen ‘mensen’ waren! Als mensen niet menselijk dáchten.

Maar toch! Het zou inderdaad kunnen lukken op termijn. En met ‘termijn’ spreek ik dan wél over een duizendtal jaar. Een duizendtal jaar ellende en strijd. Willen we dat? Ik vrees van niet!

Een multicultuur scheppen is een kwestie van minstens een millennium. Daar ben ik van overtuigd. Maar heb het er niet voor over! En ik vrees dat maar weinigen, eens ze dat zouden hebben begrepen, het er nog zouden voor over hebben.

Daar waar een fusie van gemeenten al zoveel onderlinge problemen geeft tussen mensen van dezelfde aard, strekking en cultuur… Hoe moet dat dan met totaal anders ingestelde rassen? Wiens cultuur zal primeren? Wiens religie zal primeren? Wiens prioriteiten zullen eerst aan bod komen? Wie zal zich trekpaard voelen? Wie zal zich slachtoffer voelen? En dat alles… voor hoelang?

Neen mensen. De realiteit heeft het ons ondertussen trouwens al bewezen: tenzij we duizend jaar geduld hebben zal het nooit lukken! En dan nog: wiens hoofd zal binnen duizend jaar pijn doen? Hoe zal de wereld er binnen duizend jaar uitzien? Hoe zal de politiek zich tegen dàn hebben ontwikkeld?

Het is spijtig. Dat geef ik grif toe. Maar het kan niet dat we vele tientallen generaties moeten laten boeten voor een idioot-idealistische gedachte. Het gaat té sterk tegen onze menselijke natuur in om dat klusje binnen enkele generaties geklaard te krijgen.

De natuur heeft rassen geschapen, en de natuur lijkt die rassen ook te willen behouden en beschermen. Want zodra er sprake is van enige vermenging gaat onze eigen natuur op de achterpoten staan en wil geen duimbreed wijken.

En zoals alle tegennatuurlijke dingen: HET WERKT NIET! De mens wil wel. Maar zijn natuur werkt het tegen.

Hoe dat komt? Wel, elke gemeenschap vormt een eigen entiteit met eigen wetten, ontstaan uit eigen noden. Eigen oplossingen, ontstaan uit eigen ervaringen met problemen. Eigen uitdrukkingen, eigen manieren van denken… en dan spreken we nog niet van tegenstrijdige religies! Spreken we nog niet van vooruitstrevendheid of achterlijkheid! Van vooruit willen of halsstarrig willen blijven staan, de voorpoten gestrekt! Ook niet van ras of kleur…

Die verschillende entiteiten tot één proberen samen te smelten is om problemen vragen. Als het al zo is tussen twee buurgemeenten, hoe moet het dan met andere rassen?

Ik heb, door een mini-cultuurvermenging te hebben meegemaakt, geleerd dat de tijd om alle wrevel tussen twee buurgemeenten weg te werken, toch wel op een vijftigtal jaar mag worden geschat. Ben ik mis, dan zal het eerder méér dan minder zijn. En dan wil de overheid multicultuur? Belachelijk!

Neen! Een multiculturele gemeenschap willen kweken in amper enkele decennia is geloven in Sinterklaas! Hier moet met millennia worden gerekend. En wat mij betreft, laat het dan maar voor de moeite. Laten we maar liever vredig samenleven, elk in zijn land, dan allemaal samen ruzie stoken in één land en dat land naar de knoppen helpen.

Willy.