Kortgeleden schreef ik over de moderne mens, die van in de wieg zodanig in de watten wordt gelegd dat, wàt hem ook gebeurt, er altijd een verantwoordelijke moet worden gevonden die ervoor opdraait. Want nooit is het eigen schuld! Dàt bekennen, zou eigenlijk gelijk staan aan bekennen dat je een stommerik bent. Wat slecht is voor je zelfbeeld. En dus moet er een andere schuldige gevonden worden.

Spijtig! Want juist het kunnen bekennen dat je stom deed, of door anderen met je neus in je eigen drol te worden gewreven, is een prima leerschool om die stommiteit nooit meer te herhalen.

En dat is nou juist wat moderne oudertjes tot elke prijs willen vermijden: ze blijven de grond voor de voeten van hun spruiten maar vegen en met roosjes bestrooien. Blijven hen maar overtuigen van het feit dat ze de beste en intelligentste zijn… En het enige resultaat dat ze daarmee bereiken is dat hun spruitjes nooit iets bijleren, overtuigd als ze zijn van hun ‘perfectie’ en alwetendheid. En wie perfect en alwetend is hoéft toch niets meer bij te leren? Hoéft toch naar niemand te luisteren?

En zo dragen ouders dan weer bij tot een volledig verpamperde samenleving waar ze ooit zelf het slachtoffer zullen van worden. Ach, ze menen het zo goed, en zijn ervan overtuigd goed bezig te zijn. Zijn zelfs de eersten om met de vinger te wijzen naar ouders die het strenger aanpakken.

Tot… de spruiten opgroeien, baas spelen over hen, en ware nietsnutten worden. Pas dan zien ze hun fouten in, maar is het natuurlijk onomkeerbaar telaat!!!

Waarom ik hier nog maar eens in herhaling val? Wel, dat is de schuld van het TV programma van de psycholoog Dr. Phil, die deze week een nog verregaander voorbeeld van deze mentaliteit aan de kaak stelde. Ik geloofde bijna mijn oren niet! Hoe kun je nu zó laag gevallen zijn? Welke ouders zijn dáár verantwoordelijk voor?

Onlangs liet namelijk, volgens Dr. Phil, een man zijn jas van 800 euro liggen in een Amerikaanse luchthaven. Rats vergeten! Eigen stomme schuld? Neen hoor! Na enkele telefoontjes naar de luchthaven waaruit bleek dat de jas niet werd teruggevonden, spant die man nu toch wel een rechtzaak in tegen de luchthaven en de veiligheidsdiensten? Die hadden maar moeten zorgen dat zijn fout ongedaan werd gemaakt, de jas gevonden werd en hem netjes werd terugbezorgd. Waarschijnlijk ook nog portvrij en met alle excuses!!!

Dat hijzelf een stomme onnozelaar is om zijn dure jas zomaar te laten liggen is niet aan de orde. Komt niet eens bij hem op. Er moeten andere schuldigen gevonden worden om zijn eigen onnozele persoontje wit te wassen!!!

Op geld komt het niet echt aan! Het gaat om ego. Het gaat erom niet te kunnen toegeven of verkroppen dat je een grove fout deed. Er ook niet de verantwoordelijkheid wilt voor opnemen.

Gelukkig zijn wij, Belgen, nog niet in een dergelijke staat van ontbinding als de Amerikanen, en dus eerder geneigd dit verhaal niet te geloven. Het is dan ook ongelooflijk. Helaas… het is de droevige realiteit, die nog maar eens bevestigt tot welke waardeloze nakomelingen overdreven ouderliefde leidt!

Mij echter verwondert het niet eens. Heb genoeg staaltjes meegemaakt die naar deze mentaliteit toeneigen. Wat daar op die luchthaven gebeurde is maar een klein stapje verder. Onze volgende generatie misschien? Want naar Amerikaans voorbeeld tot onvoorstelbare bepampering volgen we héél snel!

Voor die lui waren er, voor wàt ze ook overkwam als kind, altijd een mama en een papa geweest die voor hen opkwamen en hun schuld uitwisten. Eigen schuld bestond bijgevolg niet. Werd hen nooit aangewreven. Het waren altijd de anderen. Dat werd ze door dit soort opvoeding ook grondig ingeprent door die mama’s en papa’s.

Dan worden ze volwassen, en trekken die mentaliteit gewoon door naar de verschillende overheden. Nu moeten dié maar voor hun spullen zorgen en hen bepamperen.

Wel, toen ik Dr. Phil dit hoorde zeggen bekroop me een gevoel van walging. Walging voor het mensdom, dat het zo goed zou kunnen hebben op ons kleine juweeltje dat ‘aarde’ heet. Maar die, van zodra de tijden ‘goed’ worden, dat met alle geweld weer moet verkrachten door het verwennen van de kroost.

Het begon met een generatie die heel slechte tijden had meegemaakt. Die generatie zwoer dat hun nakomelingen het beter moesten hebben! Vochten en wrochten ervoor. En met de beste bedoelingen gingen ze hun kinderen verwennen. Verwennen werd de norm. De onderwijswereld wilde de trein niet missen en ging hetzelfde doen. Domweg niet vermoedend tot wat het totale gebrek aan discipline zou leiden.

De gevolgen? Kijk op straat. Zie de aldus opgevoede jeugd bezig… wacht af wat ze hun ouders later zullen aandoen… noch min noch meer dan hen het leven onleefbaar maken. Meer wil ik daar niet over kwijt, want de gevolgen zijn overdudelijk: Hangjongeren, drugsjongeren… zelfmoorden onder jongeren die nog een heel leven voor zich hebben. Een heel leven wél, maar totaal geen positief zelfbeeld! Kán immers niet, want nog nooit hebben ze iets moeten presteren! Nog nooit ook zijn ze zich bewust geworden van een gemaakte fout. Want die werd telkens weer snel uitgewist door de verwenners die zich ouders noemden.

De maatschappij probeert die mentaliteit die steeds meer de kop opsteekt enigszins te onderdrukken door het aanbieden van massa’s entertainment. Want eigen initiatieven bestaan niet meer. Zodra de entertainment van buitenaf wegvalt slaat de verveling toe. En verveling bij mensen die nooit geleerd hebben hun handen te gebruiken, ja, niet eens lijken te wéten dat ze eigen handen en hersenen hebben, leidt tot de meest absurde gevolgen.

‘Panem et circenses’. Kijk maar tot wat het heeft geleid in het Romeinse rijk!

Wacht maar af tot wat het hier zal leiden.

Het zal je kind maar wezen!

Willy.