Zaterdag 24/9: een heerlijk nazomertje… heerlijk terrasjesweer… en plots een terrasbabbeltje met een nog onbekend koppel. Hij chauffeur, zij bediende bij het…OCMW.

Ik hield me maar wat op de vlakte. Bovendien zat ik zelf naast een man die een ware spraakwaterval bleek te zijn en kon ik maar half volgen wat zich tussen mijn vrouw en die OCMW bediende ging afspelen. Naar twee klokken tegelijk luisteren is nu eenmaal niet mijn beste kant. Gek dat je, mét hond op een terrasje, onmiddellijk van verschillende kanten aanspraak hebt. Teveel soms.

Maar toch ving ik voldoende op om bevestigd te zien wat ik altijd al had gedacht: die OCMW bedienden staan bij de bron. Zién, beter dan wij, welke stommiteiten gebeuren. Aan welke stommiteiten ze moeten medewerken met een verplichte glimlach op het gezicht. Die bedienden, al probeert men ze dan wel te hersenspoelen, blijken echt wel geen volslagen idioten te zijn. Hebben ook een eigen denkvermogen. Denken er ook het hunne van!

Of die dame een uitschietertje is weet ik niet. Vormen normale mensen daar een meerderheid? Geen idee van. Waarschijnlijk niét, want ik geloof nooit dat het hoofdbestuur erg opgezet is met medewerkers die hun eigen ideeën hebben over de grenzeloze verkwistingen aan parasieten.

In elk geval, ik had medelijden met die dame. Ze zei dat ze ook ooit haar werk (en twijfels) had meegenomen naar huis, met slapeloze nachten als gevolg, maar dat ze dan toch had geleerd haar hersenen af te sluiten na de diensttijd. En op de werkvloer verstand op nul, een big smile opzetten, en doen wat wordt gevraagd.

Wel, je werk op een dergelijke manier moeten doen moet een hel zijn! Enthousiast moeten meewerken aan projecten die alleen maar negatief kunnen werken voor de samenleving? Dat moet, voor een mens die op normale wijze nadenkt, onhoudbaar zijn.

Als men mij ooit een dergelijke taak in de schoenen had geschoven was ik waarschijnlijk in een psychiatrie beland. Zou ik nooit hebben kunnen volhouden.

Maar ja… ze doen het voor de centjes. Je moet nu eenmaal leven. Blij zijn een baan te hebben. Al is het dan ook een idiote baan.

Ik ben blij dat mijn eigen watervalgesprekspartner, wàt hij ook maar brabbelde, me geen gelegenheid gaf ook maar één woord uit te brengen: noch tegen hem, noch tegen anderen. Want als ik me in dat gesprek had gemoeid zou ik die dame alleen maar nog erger hebben kunnen frustreren, en ik vond haar al beklagenswaardig genoeg. Hopelijk vindt ze nooit mijn blog, want dat zou haar doodsvonnis kunnen betekenen. Of minstens toch het doodsvonnis van haar baan.

Enfin, we lieten het allemaal niet aan ons hart komen, want het zonnetje brandde heerlijk op ons gezicht, het terrasje zat propvol, van het ene biertje kwam het andere, en dat hielden we vol tot het zonnetje bescheiden wegkroop achter een veel te hoog gebouw. Ik had de architect van dat gebouw wel kunnen kelen!

En op weg naar huis vond ik het toch erg slim van mij dat ik dit keer weeral voor de kwantiteit aan bier was gegaan, en niet voor de kwaliteit. Want dan had ik zéker wel een taxi nodig gehad. En trouwens, na de vierde of vijfde smaak je toch geen verschil meer tussen een eerlijke Jupiler of een schuimende Scotch. Alleen je hoofd neemt dan het verschil nog waar en blijft relatief helder.

Maar die dame had me toch tot nadenken gestemd. Waar je ook maar gaat, overal hoor je hetzelfde liedje over die krankzinnige geldverspilling aan asielzoekers, werkonwilligen, kroostrijke migrantenfamilies, idiote cultuurvermenging en verkeerde opvoedingsgewoontes…

Wat ik dan weer niet begrijp is dat als een zo grote meerderheid (zelfs OCMW bedienden inbegrepen) zo woedend is over deze verwenpolitiek, hoe het dan mogelijk is dat het tegen beter weten in wordt doorgezet?

Zit er in mijn hersenen dan soms een radertje dat anderen niét hebben? Een radertje dat halsstarrig weigert aan negatief werk mede te werken? In het stemhokje weigert voor negatieve personen te stemmen?

Wat bezielt die politici eigenlijk? De overgrote meerderheid gegijzeld houden om aan de wensen van een handvol luide jankerds te voldoen? Is dat houdbaar op termijn? Zullen die OCMW bedienden eeuwig met de glimlach, maar innerlijk woedend, met geld blijven gooien? Nooit eens collectief in opstand komen? Joost mag het weten!

Nu weer gaan hier en daar jankende stemmen op tegen de onmenselijkheid van het feit dat weer een hoop asieltoeristen met kroost uit het Noordstation werd gezet. Voelen zich verplicht om voor degelijke opvang te janken.

Het is inderdaad erg voor die kinderen. Maar dat is niét onze verantwoordelijkheid. Het is die van de ouders, die hun kroost juist gebruiken als gijzelwapen! De hoorn des overvloeds hebben geroken en hem ten koste van wat ook in beslag willen nemen. Dat hun kinderen eronder lijden zal hen worst wezen. Dat vinden ze onze verantwoordelijkheid. Dat werd ze zo geleerd in het moederland.

Opvang? Maandenlang geld- en tijdverslindend onderzoek naar achtergronden?

Neen! Vliegtuig op en onmiddellijk terug naar land van herkomst met het stempel: ‘Return to sender’. Véél goedkoper. De verantwoordelijkheid in de schoot gooien van wie de verantwoordelijkheid draagt. We hebben al veel te lang Sinterklaas gespeeld voor zowat de halve wereld.

Willy.