schilderij dat ik ooit van hem maakte, 1999 (olie op papier) Hij heeft het niet meer mogen zien, en zou zich zeker geamuseerd hebben, naast twee hout bewerkte figuurtjes die hij ooit uit Duitsland meenam, ik noem ze Friedrich der kleinkunstler en Goethe
Tum stierf in oktober 1998 te Brazilië

DE BIJNA NAAKTE PATER

De pater was een, laat ik stellen, naïeve man. Verstrooid is ook een benaming, doch ook het goede geloof in de mensen. Hij hield van een, zoals hij het noemde badje nemen' in de zee. Eenmaal gebeurde het, ergens in de jaren '80,  dat hij naar de stad Niteroi, gelegen aan de overzijde van Rio aan de baai, ging en aldaar aan het strand van de heilige Franciscus zijn kleren uittrok, op een hoopje legde en in zijn zwarte onderbroek de baai in liep. Hij had dan meestal een petje op om zijn hoofd te beschermen tegen het zoute water. Nooit zag ik hem kopje onder gaan, en zijn rood gebrand gelaat blonk dan boven de waterspiegel. Hij had denkelijk een soort hoofd-huidziekte. Tot het gebeurde dat hij op een dag terug het warme zand opliep en ontdekte dat zijn kleren gestolen waren door altijd op de loer liggende dieven. Zijn broek, hemt, sokken (want hij had immer schoenen aan) wat papieren en natuurlijk zijn geld was verdwenen. '

Nondesju!' zal hij wel geopperd hebben in zijn Maastrichtse geboorte taal , 'Noe zit iech miech in de rats!'
         Wat te doen, hij liep naar de straat en probeerde mensen aan te spreken om hem naar het centrum van Niteroi te brengen, daar waar het aards-diocese zich bevond, doch de meesten met auto vonden hem maar een vreemde paljas. De naakte pater raakte lichtelijk in paniek, hij kon toch niet zo een bus in, buiten dat hij had geen enkele centavo meer. Maar of de heilige geest hem bijstond, de heilige John de dooper of de patroon heilige van Brazilië de zwarte maagd van Apericida, daar stopte een auto met kennissen.     
         Deze geloofden hun ogen niet. Is dat niet padre Thomas? Daar! in die zwarte onderbroek! Ze verschrokken zich danig, de goede pater Thomas zonder kleren en alleen in zijn hangende iets te grote onderbroek, hij had zelfs geen medaille van een of andere heilige om. 'Roubado,' (beroofd) zei hij met zijn armen zwaaiend. Hij vroeg hun dan ook terstond om hem naar het diocese in de stad te brengen. In dat god-instituut stonden de ogen uitgepuild. Dat was niet te beschrijven. Dat had men nog nooit mogen ervaren. Een bedelaar die geld kwam vragen? o.k. Een dronkenlap die de weg kwijt was. Ok. Maar een padre... nota bene... Pater Thomas, die ondertussen een hemt gekregen had stond er enigszins grijnzend bij: 'Ik mag toch zeker wel een bad nemen,' zal hij gedacht hebben. De overste maakte hem duidelijk dat dit een niet te accepteren situatie was. Tum vroeg gewoon om een broek, hemt, schoenen en wat geld om de bus te nemen terug naar Tanguá waar hij woonde, zo'n 60 kilometer verder. De plaatsvervangende bisschop weigerde en zei hem dat dit probleem maar op zijn manier opgelost moest worden! Ja, dat soort mensen zijn helaas door God gezonden, helaas! Gelukkig hadden de mensen in de auto hem al aangeboden hem terug te brengen naar zijn huis. Ooit zei hij tegen mij: 'nu zie je maar, zelfs de bisschop verdomde het om een arme pater te helpen, aha!'
                    Zijn vertrouwen in het geloof instituut kreeg weer een harde klap. Niet dat hij er al danige problemen mee had gehad, maar dat men een mens gewoon aan zijn lot overliet, pater, zwerver, straatkinderen of wat dan ook. Ja, hij was toch enigszins rebels en in het zuiden van het land had men hem ook al een verplaatst daar hij niet luisterde naar de nonnen of zijn overste. Ook omtrent de vrouwen had hij zijn eigen inzichten: ' ze moeten het concilie veranderen in Rome, ze zijn veel te ouderwets'! riep hij dan. 
                'Een geestelijke is ook maar een man! aha..'  Hij was eigen-wijs, een goed eigenschap, maar in Brazilië? Daar kwam dit in zijn geval alleen de arme ten goede. Hij gaf en hielp, een arme moeder, een zieke of en alcoholist, het zijn mensen, was zijn gezegde. Hij zal wel ronddwalen, daar boven bij het hooggelegen Titacaca meer in Bolivia, of in de bossen van Santa Catarina. Misschien zit hij wel in een paradijselijke bar aan een caipirinha (suikerriet-jenever met limoen, honing en ijsblokjes) zijn favoriete mix of gewoon aan een fles bier met een bord friet en mayonaise, wachtend op zijn terugkeer naar het menselijke.
Ja, hij had eigenlijk geen pater moeten worden, doch maatschappelijk werker.

WAYN

27-08-2010 om 14:46 geschreven door Storyteller

Het toeristische pad dat natuuronderzoeker Charles Darwin betoverde en een van de meest belangrijke historische routes in het gebied, heeft wegen vol kuilen en vuilnis. Ze worden voor  toeristische mogelijkheden slecht onderhouden. Zowel in Niterói als in Marica, gaat het pad dat naturalist Charles Darwin betoverde in 1832,  door hobbelige en slecht onderhouden wegen. Volgens het Instituut voor Milieu (INEA), is er een project van herstel van het gebied, maar de verantwoordelijkheid voor wegen is de gemeenten, aangezien de verzoeken buiten de grenzen zijn van het Parque da Serra da Estadual Tiririca.
 "Momenteel doen we twee keer per dag regelmatig onderzoek in het park. Wij zijn aan het verkennen van nieuwe mogelijkheden voor uitbreiding van Darwin paden die de situatie van de grenzen zou moeten verbeteren", zegt de directeur van de biodiversiteit en beschermde gebieden van de INEA.
                   Een van de eerste door Darwin in Rio de Janeiro bezochtte gebieden waren de Tiririca bergen. De natuuronderzoeker kwam uit de richting van Niterói Marica, via een pad van 2,2 km, dit onlangs gerestaureerd werd door de wetenschappelijke gemeenschap. 
              In Niteroi wordt de belangrijkste weg doorkruist door Darwin de Rua Sao Sebastiao, deze weg is in zeer slechte staat van onderhoud. Volgens de voorzitter van de Gemeenschapsraad van Oceanic regio Niterói (Ccron), Guilherme Flach, is de locatie van het gebied niet in overeenstemming met de toeristische mogelijkheden.
                    "Er is geen zorg door de stedelijke overheid. De weg wordt volledig opgegeven. De ogen van de regering zijn zeker niet gericht op de regio ", aldus Flach.
                     In Marica, is de situatie nog erger. Toegang tot de routes van Darwin gaat via de Itaocaia weg, een strook van bijna zes kilometer in het behouden gebied van Sierra Tiririca. Naast talloze gaten en kraters in de gehele lengte van de route, worden de bezoekers geconfronteerd met afval en open riolen. 
 Op sommige punten moeten we ervoor kiezen om de weg te volgen in de tegenovergestelde richting om de constante gaten te ontsnappen. In andere gebieden zijn de kraters zo diep dat de bewoners waarschuwing tekens maakten  van takken om de bestuurders op het gevaar te wijzen. 
"Het gebied dat bezocht werd door Charles Darwin dient te worden gewaardeerd. " 
 
foto die ik nam in mijn woonplaats ITABORAI, waar Darwin eveneens voorbij trok - punt 1 is Rio de Janeiro

Vertaling van tekst  op plaquete: 'We zagen mooie huizen en gelukkig als we de stad naderden. Gedurende de dag, gingen we door een woud van acacia bomen waarvan de bladeren een delicate sluier vormden tegen de hemel en projecteerde op de grond een soort mooie schaduw. Vanwege de fijnheid van de bladeren, was geen enkel geritsel hoorbaar als de bries ze beroerde...'
Darwin

Dit relaas heb ik verleend en aangepast van een artikel uit de krant Fluminense. Darwin bezocht in 1832 het gebied. Hij zal in die tijd een ander gebied gezien hebben (ten minste op vele plaatsen). Op de map (boven) loopt zijn route vanaf punt 1: Rio - Niteroi -Marica - Saquarema - araruema - Sâo Pedro de aldeia - Cabo Frio - C. deAbreu - Rio Bonito - Itaborai - Niteroi - Rio

enkele plek langs de Darwin route
 

Wayn

Bijlagen:
dar1.jpg (16.3 KB)   
dar2.jpg (19.8 KB)   
fotos brasil 2009 210.jpg (66.4 KB)   
steen van Indiaan -Niteroi.jpg (105 KB)