Dit blog wordt regelmatig bijgewerkt - this blog will be updated regulary
Beste lezer, mocht u onverwachts grammatica foutjes tegenkomen in de reportages/verhalen op dit blog, bij deze mijn verontschuldiging, Wayn, Storyteller
Dear reader, if you encounter, unexpectedly grammar mistakes in the reports / stories on this blog, my apology, Wayn, Storyteller
NIEUW BOEK VAN WAYN PIETERS ''SURUCUCU' BESTELLEN ramblinwayn@home.nl
PLOT: Tonho gaat op zoek naar de moordenaar van zijn vader Lirio, omgebracht voor ruwe diamanten. Hij raakt verzeild in een wereld van intriges, moord en komt in bezit van een schatkaart. Het avontuur begint in Rio de Janeiro. Via de Mato Grosso en junglestad Manaus komt hij tenslotte terecht in Novo Mundo, Pará, waar 258 jaar geleden een goudschat begraven werd. Dit is ook het gebied van de Mundurucu-stam, met hun mysterieuze wereld en het woud van de Surucucu slangen, het metafysische van Amazonas. Het verhaal geeft een visie op de Braziliaanse samenleving en vraagt begrip voor het Indianen-vraagstuk.
BIOGRAFIE: Wayn Pieters (1948) werd geboren in Maastricht. Naast auteur is hij kunstschilder en singer-songwriter. Sinds 1990 bezoekt hij Brazilië, waar hij vele reizen ondernam en in 1995 een bezoek bracht aan de Xavante Indianen in de staat Mato Grosso. Zijn oom, pater Thomas, die 40 jaar in Brazilië werkte, omschreef hem ooit: ‘Op zijn reizen door Brazilië wordt hij geleid door een mystiek gevoel van broederlijke verbondenheid met ras, bloed en bodem.’
BOEK WAYN PIETERS: XINGU, DE INDIANEN, HUN MYTHEN mythologische verhalen der Xingu Indianen- midden-Brazilië vert. van uit Portugees/uitg. Free Musketeers - Het boek is verkrijgbaar bij boekhandel 'DE TRIBUNE' aan de Kapoenstraat te Maastricht
Roman over Brazilië: over het volk, Xavante Indianen, aanwezigheid van de Vikingen, Umbanda-cultus, erotiek, geschiedenis, politiek en intriges. plot: In het Xavante reservaat in de Mato Grosso worden stenenplaten met Viking schrift ontdekt door archeologen. Bij de opgravingen worden Indianen en houtkappers gedood. Er volgt de moord op een Amerikaanse Indianen beschermer. Couto, een naïve inspecteur van Japanse komaf moet de zaak onderzoeken. Het wordt een tijding van intriges en moorden, haat en liefde. Het leven van de Xavante-stam loopt centraal door het verhaal, net als de stelling dat Noormannen al in Brazilië waren vóór Cabral, terwijl de Macumba/Umbanda cultus belangrijk is in het geheel. De roman schreef ik, geinspireerd door mijn reizen, en indrukken. UItgegeven in eigen beheer; BRAWABOOKS 2005 281blz. in a-4 druk stuur een e-mail met adres en het boek wordt toegestuurd, euro 17,00,- inc. verzendkosten, u betaald met giro op bijgevoegd reken.nr opbrengst voor kleinschalig project Wayn
Op zoek naar de Ware Ziel van Brazilië - Het alternatief
29-05-2018
Wie is de winnaar van dit conflict? Brasil in crisis.
Brazilië nieuws. on line
Ondanks de aangekondigde mbron; aatregelen om in te gaan op de eisen van de vrachtwagensector, verloopt het vrijmaken van de wegblokkeringen in Brazilië erg moeizaam en traag. De verschillende punten van het akkoord werden zondagavond bekend gemaakt door president Michel Temer, rechtstreeks via de televisie.
De ‘Associação Brasileira dos Caminhoneiros’ (Abcam), vrijwel de grootste vakbond van de sector, bevestigde vandaag de ondertekening van het akkoord waarvan de respectievelijke punten vannacht al werden gepubliceerd in het Braziliaanse staatsblad DOU (Diária Oficial da União). Die publicatie was een van de eisen van de sector.
De regering gaf toe aan de immense druk en besloot om de vermindering van de dieselprijs met R$ 0,46/liter vast te leggen voor 60 dagen. Na deze periode zal de prijs slechts eenmaal per maand worden herzien, niet meer (bijna) dagelijks zoals tot nog toe het geval was. Er komt ook een ‘medida provisória’ (voorlopige maatregel) om de vrachtwagens vrij te stellen van betaling aan de tolstations indien ze er zonder lading passeren. Verder komt er een minimumtarief voor transport van ladingen, de garantie dat er geen belastingen zullen geheven worden op de loonlijsten van de transportbedrijven en dat 30% van de transporten van Conab (Companhia Nacional de Abastecimento, overheidsbedrijf dat instaat voor de opslag, distributie en veilingen van producten als rijst, koffie, bonen e.a.) uitbesteed wordt aan autonome vrachtvervoerders.
Het prijskaartje van deze “opoffering” (zoals Temer het uitdrukte) van de regering loopt op tot meer dan 10 miljard. Minister van financiën Eduardo Guardia, opvolger van Henrique Meireles die ontslag nam omdat hij zich kandidaat stelt voor de presidentsverkiezingen, deed zijn best om uit te leggen hoe dit alles gefinancierd zal worden, maar ondanks die uitleg blijft het voor iedereen duidelijk dat de belastingbetaler er voor zal opdraaien.
Minister van landbouw Blairo Maggi liet weten erg ongerust te zijn. Volgens hem zorgde de actie, die nu al 7 dagen aansleept, ervoor dat de Braziliaanse economie “verstikt wordt”. In een nota die hij uitgaf staat te lezen dat “Brazilië aan de vooravond staat van een bijzonder zwaar sociaal conflict”. Journalist Fernando Canzian (Folha de São Paulo) deed er nog een schepje bovenop: “De staking van de vrachtvervoerders bracht de chaos en wijst erop dat Brazilië gebroken is. Indien de Brazilianen hierdoor niet wakker geschud worden, dan komen er soortgelijke wanordes in de gezondheidszorg, de opvoeding en in de publieke veiligheid. Dat is enkel een kwestie van tijd. En er is geen uitweg, tenzij het land eindelijk werk maakt van de hervormingen van de sociale zekerheid en de pensioenen”.
De regering is ervan overtuigd dat een aantal transport- en distributiebedrijven zelf de hand hebben in de acties van de voorbije dagen, een lockout dus, verboden bij wet. Er werden 37 onderzoeken opgestart in 25 deelstaten. Volgens de wegenpolitie (Polícia Rodoviária Federal) werden er al 400 boetes uitgeschreven, samen oplopend tot een bedrag van meer dan R$ 2 miljoen. Het volstaat om de toegevingen van de regering te analyseren om te beseffen dat het vooral de patroons zijn die de (financiële) vruchten plukken van de staking. Maar er zijn ook nog andere belangen in het spel, politieke belangen.
In de jongste dagen gonste het in de sociale media en vooral binnenin allerlei Whatsapp groepjes van de oproepen om de actie voort te zetten. Naast steun aan de vrachtwagenbestuurders menen velen dat er nu een kans is om de situatie van het land van richting te doen veranderen. Zowat iedereen heeft zijn eigen mening maar velen wijzen in de richting van de strijdkrachten die volgens hen een bondgenoot moeten zijn, en dat een militaire tussenkomst dé oplossing is voor de problemen van Brazilië. Er worden video clipjes gedeeld waarin de soldaten op een applaus onthaald worden, anderen waarin de militaire politie zijn steun betuigt aan de stakers. Slogans met daarin de naam ‘Bolsonaro’ duiken hierbij niet zelden op. Hetzelfde enthousiasme is niet te zien in de files aan de benzinepompen, of in de supermarkten met lege rekken.
De extreemrechtse presidentskandidaat houdt zich opvallend stil maar het is duidelijk dat hij de wanorde van vandaag stilzwijgend goedkeurt, om later weer de orde te kunnen verkopen aan de kiezers, in oktober.
Blijkbaar is in deze harde tijd niemand iemand’s vriend in Brazilië, toch niet in de eerder beschreven kringen. Op de vraag “Wie is de winnaar van dit conflict?” is er maar één antwoord mogelijk:”Er zijn geen winnaars, enkel verliezers, met name het Braziliaanse volk”.
Municipality was in second place in the ranking of the cities that registered the most shootings in the State in April
The month of April was marked by violence in São Gonçalo. The township had 22 people killed by gunfire. The figures were unveiled on the Cruzado Fogo armed violence data platform, which this week released figures for the exchange of shots throughout the state of Rio de Janeiro last April. São Gonçalo occupied the second position in the ranking, with 71 shootings, the equivalent of 2.4 per day. The municipality of Rio de Janeiro registered 440, occupying the leadership in the ranking. Niterói already had 40, with four dead, being in fifth place.
The Eldorado dos Carajás massacre was the mass killing of nineteen landless farmers who were invading a private ranch. They were shot by military police on April 17, 1996, in the southern region of the Pará state, Brazil. These people were part of a demonstration calling for the federal appropriation of a private ranch where the MST had mounted a camp called "Macaxeira" with almost 3000 families.
On the orders of the state secretary of public security, Paulo Sette Câmara, the police were ordered to clear the highway "at any cost''
Het bloedbad Eldorado dos Carajás was de massamoord op negentien landloze boeren die een particuliere ranch binnenvielen. Ze werden neergeschoten door de militaire politie op 17 april 1996, in de zuidelijke regio van de staat Pará, Brazilië. Deze mensen maakten deel uit van een demonstratie waarin werd opgeroepen tot de federale toeëigening van een privéboerderij waar de MST een kamp had opgezet genaamd "Macaxeira" met bijna 3000 gezinnen.
Op bevel van de staatssecretaris van openbare veiligheid, Paulo Sette Câmara, kreeg de politie de opdracht om "koste wat kost" de snelweg te zuiveren.
Munduruku-indianen demonstreren voor het Ministerie van Justitie voor de afbakening van hun inheemse land Sawre Muybu in de deelstaat Pará en tegen waterkracht centrales.
Kolonel Fernandes, de burgervader van Mossoró, blijft alleen achter in het stadje samen met gewapende mannen, terwijl de overige bewoners al daags tevoren Mossoró verlaten hebben; de meesten namen de oude trein naar de kustplaats Arreia Branca. Lampiâo weet wat hij wil en schrijft een brief naar de burgemeester, hij wil geld, liefst 600 contos de reis, een boel geld in die tijd. Fernandes geeft hem als antwoord dat er geen papieren geld aanwezig is, alleen maar zilverstukken. Dit maakt van lampiâo een duivel en valt aan. Zijn bende bestaat uit 52 man; onder hen namen die men vreest in het noordoosten zoals: Sabino, Moreno, Massilon en Jararaca. De bandieten zijn verdomd goed bewapend met o.a fuzis, type Mauser 1908. Ook aan munitie is geen gebrek, en ook zijn ze goed geinformeerd betreffende de situatie in de stad en bezitten enkele reserve paarden. Wat Lampiâo niet weet is dat die dag, de 13de juni geeërd wordt aan Santa Lucia, de patroonheilige van Mossoró en de Heilige van de ogen. Lampiâo had ooit gezworen nooit een stad aan te vallen waar Santa Lucia beschermster van was, daar hij zelf het licht miste in het rechteroog, dat hij verloor bij een gevecht met de politie, toen hij zijn gezicht in een cactus stootte. Buiten dat werd Mossoró óók nog eens beschermd door de heilige Antonius, dus een zware klus voor de bandieten, die bijgelovigheid vaak verwaarloosden. Met andere woorden'superstitie' kan soms helpen. Soms, daar waanvoorstellingen soms bewaarheid worden. Het wordt geen verassingsaanval want men wist van het bezoek van de canganceiros. De mannen hebben zich goed gebaricadeerd in de Sâo Vincente kerk, als de bende van Lampiâo de aanval begint.
De aanval begint om 16.30uur in de middag. Na twee uur is het gevecht voorbij, dit door het hevige verzet van de mannen van Mossoró. De outlaws trekken zich terug met achterlating van één gewonde en één dode, Colchete, die vanuit de toren van de Vincente kerk werd neergemaaid. Lampiâo zou later verklaren nooit meer een stad in Rio Grande do Norte aan te vallen daar: ... de kerktoren en zelfs de heilige van de kerk op ons vuurden... De zwarte outlaw Jararaca is een van de gewonden, wordt gevangen genomen en naar een cel gebracht (het huidige museum waar ik het gesprek aan ga met Filomon). Daar verblijft de donkere outlaw een dag. Er wordt met lof gesproken over deze vangst want Jararaca ging door als de gevaarlijkste en bruutste cangaceiro, zelfs furieuzer als Lampiâo. Jararaca wordt in zijn cel door een dokter onderzocht en geïnterviewd door de krant. Hij weet zijn fatum maar al te goed, maar toont geen angst of berouw, alleen zijn karma is daar om te sterven als een man. Later brengen ze hem van zijn cel naar het kerkhof, waar al een graf gedolven was. Als hij voor de kuil staat wordt hij neergestoken met een mes en in het gat geworpen, waarna hij, al stervende nog enkele kogels krijgt. Volgens ingewijden verdiende hij niet anders. Doch Jararaca wordt een mythe, een soort half-heilige voor de arme bevolking, een martelaar en elk jaar komen er duizenden zijn graf bezoeken dit dan overstelpt wordt met bloemen.
Lampiâo weet met de rest van de groep te ontsnappen en vlucht richting Ceará, ondertussen plunderend, verkrachtend en dodend, de ultieme wraak. Zijn overvallen gaan door. In 1929 ontmoet hij Maria Gomez de Oliveira, oftewel Maria Bonita, zijn grote liefde, die zich aansluit bij de bende. Ze krijgen één kind in 1930. Zij, Expedita groeit op bij kennissen, en met droefheid laat Maria haar achter. Haar meenemen door de sertâo zou een hel zijn voor haar en een ongemak, zei Lampiâo. Voor Maria Bonita had Lampiâo een soort respect, en vaak werd door haar toedoen het leven gespaard van mensen, die anders hun hoofd werd afgehakt door Lampiâo zelf of een kogel door het hoofd geschoten. Doch liefde en het cangaceiro-leven vindt een eind in 1938 bij de grot van de plaats Angicos in de staat Sergipe. Daar worden ze, door verraad, verrast door de militairen van de Alagoas politie onder leiding van Joâo Bezerra, een nietpluis figuur. Sinds lang maakte men jacht op de bende van Lampiâo, en ook de toenmalige president Vargas gaf duidelijk te verstaan dat deze man moest worden opgeruimd. Basta! Daar bij die grot sneuvelt Lampiâo samen met Maria Bonita en zijn bendeleden, Luis Pedro, Mergulhâo, Eléctrico, Quinta-feira, caixa de Fosfóro, Adilia, Cajarana, Diferente en 23 andere outlaws die als, volgens berichten, vrijwillig meereden. Angicos 1938 uit 'Como dei Cabode Lampiâo' van Joâo Bezerra 1983, één van de velen verhalen van het laatste gevecht, ik citeer: "Om en dwaalspoor te leggen doen de bandieten dierengeluiden na en dragen zij omgekeerde zolen met de hak aan de voorkant. Maar een kenner weet beter en een goede spoorzoeker herkent de richting waarin mensen door deze stervende vegetatie zijn getrokken; aan wat hij ziet, een gebroken takje, een verschoven steen, en aan wat hij ruikt. De bandieten zijn gek op parfum. Ze gooien het met liters over zich heen en deze zwakheid verrradt hen. Sporen en geuren volgend komen de verkenners bij de shuilplaats van de aanvoerder Lampiâo, en na hen de rest van de soldaten. Zij kruipen zo dicht bij dat ze Lampiao en zijn vrouw horen ruziën. Mooie Maria scheld hem uit, terwijl ze op een steen voor de ingang van de grot gezeten de ene sigaar na de andere rookt en hij vanuit de grot droefgeestig antwoord. De soldaten zetten de mitraillieurs op en wachten op de order om te vuren." De waarheid van dit verhaal moet gezien worden uit het oogpunt van Bezarra, die zich als een held gevoeld moet hebben na de dood van Lampiâo.
Na gedood te zijn door tientallen kogels met Maria die bovenop hem ligt en zijn hand vast klemt, worden hun hoofden afgehakt en vertoond aan het volk. Dertig jaren later zijn de hoofden, op sterk water, nog te zien in het Nina Rodrigues museum te Salvador. De tengere bandiet, met zijn ijzeren bril en de typische nordestino kap, ook wel 'napoleonshoed' genoemd (een dwars gezette hoed met aan de voorzijde een band beslagen met zilverstukken ging de geschiedenis in als een gerechtigheidsstrijder, een soort Braziliaanse Robin Hood, beschermer der armen, waar men liederen over schreef; zoals de Amerikaanse zanger Tex Ritter, die er zelfs een ballade aan wijdde, want in de states zagen ze hem wel als een Jesse James).
Doch ook was Lampiâo een dictator geworden, geleid werd door compromissen met sommige corroneis, grootgrond beztitters van de sertâo. Hij bouwde een reputatie van een meedogeloze killer, die geen enkel probleem had zelfs de armste boer af te troggelen. Er zijn verhalen die zeggen dat hij diegene die hem beledigde zwaar strafte. Zo was er ooit een oude vrouw die hem vervloekte zonder te weten wie hij was. Ze werd naakt de doornestruiken in gejaagd, waar ze moest dansen dat de dood er op volgde. Diegene die hem trouw waren werden beschermd, anderen vervolgd tot in de dood. Anderzijds was hij een charmeur tegen over vrouwen, een bende lid die een vrouw iets aandeed werd meteen gedood. Hij gaf de armen geld om het leed te verlichten, hij was verworden tot een soort god/duivel figuur, ook gemaakt door het verleden en de ongerechtigheid dat zich steeds meer verspreidde in het arme noordoosten, de expolotatie door grootgrond beztitters (hetgeen vandaag de dag niet veranderd is) de uitbuiting, de sociale afgrond en de opstand. Het was méér dan een sociaal geval, het was de onberekenbare macht van de rijken, die mensen als Lampiâo maakten, zij die er moesten zijn, er nog steeds zijn.
Virgulino Ferreira da Silva ging ver, te ver misschien en dwaalde af van zijn doel gerechtigheid, of was het gewoon de wraak om zijn vermoorde vader en broer Antonio (die met hem streed en werd gedood)? Want was hij niet ooit een gewone jongen die werkte op zijn vaders boerderij? Of was het zijn destinatie, zijn lot, dat ieder van ons in zich draagt sinds zijn geboorte? Voor de historie dwaalt zijn geest nog immer rond boven de drooge sertâo en danst hij al schietend rond de cactussen, want zoals in vele liederen en 'literaruur van de Cordel' rijmen werd hij nooit toegelaten tot de hel, want daar was hij zelfs te bruut voor, en men zegt dan ook dat zelfs Lucifer hem terugstuurde naar de woestenij van Noordoost Bazilië, waar zijn geest nog steeds parten speelt.
Maria Bonita
Met Maria (rechts) en andere strijdster
Virgulino
De hoofden van gesneuvelde canganceiros, onder, midden tussen de napoleonshoeden, Lampiâo, er boven Maria Bonita
penschets van Lampiâo
Canganceiros
bijlage: Een nog jonge Jararaca Bende van Lampiâo Cover van Cordel (Nooroostverhalenblad) Lampiâo maakt rotzooi in de hel
Ik ga op zoek naar de geschiedenis van Lampiâo. Er is veel over geschreven en mijn verhaal zal helaas te kort zijn om deze outlaw te omschrijven. Doch probeer ik een goede impressie te geven. Allereerst het 'Museu Histórico Lauro de Escosia'. Dit is gehuisvest in een oud pand, d.w.z een laat 19de eeuws, dat nog dienst deed als petoet. Boven is er een ruimte ingericht voor de geschiedenis van de canganceiro, en Lampiâo in het bijzonder. Waarom? Wel, deze struikrover, nou is dit een te minne benaming, overviel met zijn bende de stad Mossoró in Rio Grande do Norte, op de voor de stad zeker, belangrijke dag, 13 juni 1927. In het kleine museum ontmoet ik Filomon Rodriques, een zestiger en lid van de sociëteit die zich bezig houdt met de studie over het fenomeen Cangaco. De man is vriendelijk en open en verteld honderd uit over het item. Eerst de betekenis van het woord Canganceiro: in de dictionair van de Braziliaans Portugese letterkunde staat vermeld: Cangaco, s,m = de wapenen van de Cangaceiros; bende van Cangaceiros, leven of handeling van Cangaceiros. Cangaceiro = Bandiet van de Braziliaanse Sertâo. Duidelijk moet gesteld worden dat de hier bedoelde bandiet exclusief betrekking heeft op het noordoosten, een fenomeen typisch voor deze streek waaronder geografisch de volgende staten vallen: Ceará, Rio Grande Do Norte, Paraíba, Pernambuco, Alagoas en in zekere zin Sergipe en Bahia. Wie was lampiâo? Men zegt dat hij zijn bijnaam te danken heeft aan de legende dat hij zodanig en veelvoudig zijn pistool gebruikte, dat de loop roodgloeiend werd gelijk een lampion. Hij werd geboren in 1897 als Virgulino Ferreiro Da Silva, in het binnenland van Pernambuco. Zijn leven was eenvoudig en was bedreven in kleermakerij. (men zegt dat hij later samen met Maria Bonita hun canganco out-fit ontwierp) Zijn vader, die een klein farm bewoonde, werd vermoord door pistoleiros ingehuurd door rijke grondeigenaren waarmee hij problemen had. Dit was de aanleiding voor wraak voor de toen 17 jarige Virgilino en zich aansloot bij een bende 'cangaceiros'.
In 1922 heeft hij zich opgewerkt tot leider van een bende en zijn strijd tegen politie, grootgrondbezitters en overheid neemt aanvang. Ook iedereen die hem iets in de weg probeert te leggen of zich verzet tegen zijn ideeën wordt uit de weg geruimd. Zijn grootste vijanden zijn de rijken, die op hun beurt weer 'jagunços' inhuren om hun te beshermen tegen de aanvallen van de outlaws. Doch wie dan ook de moed nam de cangaceiros uit te dagen werd vervolgd en gemarteld of naakt tusen de catussen geworpen of als hij niet dat geluk had, de keel overgesneden of gedood met enkele kogels. Het is ook de tijd dat Luiz Carlos Prestes, revolutionair en communistisch politicus, de regio wil besturen, (dit is een verhaal op zich wat ik misschien later op in ga) waarbij de regering via tussenkomst van Padre Civero steun vraagt aan Lampiâo. Ook padre Cicero is een afzonderlijk verhaal, een soort heilig verklaarde conservatieve blauwogige priester uit Juazeiro de Norte. Virgulino maakte gretig gebruik van het aanbod, want zijn bende krijg wapens en munitie in overvloed. Er volgen velen overvallen. Er is een boek apart over te schrijven, maar dit zou een te grote tijd vorderen. In 1927 valt hij Mossoró aan.
Terug naar Filomon Rodrigues en ik vraag hem of ' Lampiâo' daadwerkelijk een held was zoals de overlevering zegt, stelen van de rijken vóór de armen, of een gewone bandiet die wraak nam om zijn vader? Filomon: 'Wel... hij sloot zich aan bij een bende in 1917 om de moord te wreken op zijn vader... dat is hij tijdstip dat de rebel 'Lampiâo' geboren wordt. Hij is hier in onze streken samen met padre Cicero de belangrijkste figuur uit de historie. Het ging niet alleen om die overvallen senhor... neen... het had te maken met de toestand in het noordoosten... de ongerechtigheid, het socioale klimaat, er is veel over te vertellen...' We lopen naar binnen uit de brandende zon en in zijn klein bureau zoekt hij in een lade en laat me een krantje zien. Met trots verteld hij dat er ook een artikel van hem in staat: 'Hier in vindt u veel informatie en achtergrond over de cangaceiro, lees het maar eens door...' Zijn artikel is wetenswaardig genoeg om een beter beeld te krijgen en is getiteld 'Caso Sociológico', een maatschappelijke stand van zaken. Hij verteld in zijn verhaal dat er veel is geschreven over Lampiâo, de chef van de groep, die zich liever 'Capitâo' was gaan noemen. Hij werd de leider in een een tijd die gemarkeerd werd door sociale ongerechtigheid, armoede en honger. Een tijd dat ook politiefunctionarissen en 'coronéis' (grootgrondbezitters), zich verborgen onder de dekmantel van de cangaco om hun eigen bestwil, want ieder beefde voor de bende van Lampiâo. Voor sommigen was hij een bandiet, een koelbloedige killer, die mensen die hem niet aanstonden onthoofdde of een kogel door zijn hoofd schoot. Voor anderen was hij een held, die de armen hielp, het blijft een sociaal vraagstuk, doch mét de nadruk op het barre ongerechtige leven in de sertâo als uitgangspunt. De 13de juni 1927 is echter de datum die men in Mossoró nooit meer vergeet als de bende aanvalt.
wordt vervolgd...
Lampiâo
bijlage: krant uit Mossoró over de Cangaco, die ik kreeg van Filomon Rodriguez met in het midden een foto van de burgemeester kolonel Fernandes, die de verdediging leidde tegen de aanval van de outlaws... De Sâo Vincente kerk, waar de verdedigers van Mossoró zaten, en waar men rechtsboven/midden nog de kogelgaten ziet van de strijd, er werd me verteld dat deze zorgvuldig worden bijgehouden...
andermaal... Bij aankomst in Rio regend het fel en het meet 25 graden. De douane heeft het natuurlijk weer op me voorzien en haalt me uit de file. Papieren en terugvlucht. Wat ik wel kwam doen in Brazil? Idiote vragen. Het is een persoonlijke zaak. Ze hebben het voorzien op bepaalde mensen. Dan komen de idiootste vragen: wat is mijn beroep? Muzikant verdomme! En wat voor een instrument ik dan bespeel, en welk soort muziek! Nou ja, ik neem ze dan ook nooit te serieus, maar je moet ze in de kijk houden. Verder heb ik geen problemen, en was niet verplicht mijn gitaarkoffer te openen. Ik ben dan ook verheugd weer in de rammelende bussen te zitten die me naar Itaborai brengt zo'n 50 kilometer aan de andere kant van de baai. De waarde van het geld, voor de armsten, is gedaald. De prijzen slaan de pan uit en het is moeilijk overleven met een min. salaris van rond 170 euro. Criminaliteit? dat is het vervolg van de structuur die een puzzel is. De contrasten maken alles harder en in Rio stad zijn dit jaar volgens gegevens tot en met juli 6.300 moorden gepleegd. De favela is het knelpunt, daar waar de armsten samen met de drugsdealers leven. Het zal ook niet snel veranderen maar de favelas, vooral in de noordzone zijn dagelijkse kost voor de tv zenders. Gisteren werd een bus overvallen door enkele jongeren van rond de 18 jaar, staken die in de fik en bewogen de chauffer naar de ingang van de favela te rijden, waar de bus in vlam werd gezet. Daders? Spoorloos. Ondertussen doet de politie invallen in de favelas waarbij slachtoffers vallen aan beide zijden, en vaak gewone burgers. De favelas zijn geregeld in het nieuws en de situatie is hopeloos door gebrek aan inzicht en structuur, en er zijn er rond de 1000 in groot Rio. De dochter van mijn vriendin werkt in een staatsziekenhuis in de wijk Penha, daar bij een van de grootste favelas. Het is een puinhoop en dagelijks worden er mensen binnengebracht, bewoners, kinderen en bandieten met kogelwonden. Na behandeling wordt men teruggestuurd naar de wijk, zonder begeleiding waardoor het leven zijn normale gang weer hervat. Van ene kant is het in Rio geen uitzondering, de burger heeft geen keus, de bandiet voelt zich sterk. Men kan crack kopen in een vodje papier voor 1 real, wat moet de waarde er van zijn? De meesten kopen dan ook maconha (cannabis) en cocaine is weggelegd voor degene die meer geld heeft. De gewone arme werkman of meestal werkloos drinkt zijn bier of cachaça, hetgeen ook vaak uitmondt in droevigheid. Bij sommige bandieten is tegenwoordig de handgranaat populair, ze wordt gebruikt bij overvallen of gijzelingen als de bandiet in het nauw wordt gedreven en dreigt de pin eruit halen. Meestal help onderhandelen niet en komt een soort scherpschutter van de politie, die de bandiet uitschakelt met een gericht schot in het hoofd. Ook gangbaar zijn de bendes van meer als 10 man, die in de betere wijken gebouwen binnen dringen (die omheind zijn en bewaakt) en de bewoners uitroven. De politie staat machteloos, doch het apperaat van de wet is in vele gevallen traag. Niet traag zijn de evangelische kerken, die nog steeds als zijnde paddenstoelen uit de grond schieten, God assemblee of ´God is liefde, zijn nog klein vergeleken bij de ´Universele´ die een grote aanhang heeft, en halleluha is het woord, terwijl boven op de heuvel, tegenover waar ik woon,vrouwen staan te schreeuwen naar waar God ergens moet zijn. Ergens? Ik bezocht Marica nabij Rio, aan het strand waar verdwaalde jongelingen boven op de heuvel hun kofferbakken opende en waar geweldige luidspeakers met hoge volume funk muziek produceerde en de rust verstoorde van het badende volk. Ik prefer de rust van de door de weekse stranden, waar alleen de zeevogels het geluid maken samen met de golven. Het is de laatse dagen fris en veel regen, de temperatuur ligt ver beneden peil, 26 graden, terwijl het in het noorden van Brazilië droger is dan ooit, het klimaat heeft aanvallen. Doch het zal snel weer warmer worden hetgeen de ~cigaras~ doen zingen, de wonderbaarlijke insecten in de bomen. Ik heb ook weer een nieuwe vriendin de kleine hond ~pretzinha--, die me welkom heet als ik thuiskom. Andere honden hebben het niet zo uitmuntend en de straathonden, oftewel vira-latas wat letterlijk blik-omdraaie betekend, moeten verdomd oppassen niet het slachtoffer te worden van een of andere auto. Ze kijken me immer droevig aan, of geintereseerd en zelf vragend met een intulectuele blik. Ik heb besloten een reportage over hen te maken. Alles leeft en gaat zijn gang en in de avond uren klink wel ergens een samba geluid of dit van de forró, meegenomen door de mensen uit het noordoosten, die hun geliefd land verlaten hebben om een beter bestaan te zoeken in Rio of Sâo Paulo, vaak een disillusie, maar ook jongeren die met versterkers een soort braziliaanse rock proberen te spelen, of die in de favela´s met hun ´bailles´ met funk en hiphop, terwijl het braziliaanse klaaglied, een aftreksel is van country muziek, veelal aanleunend tegen de stijl Sertanejo, gezongen door veelal duo´s met cowboyhoeden. Ik voel me thuis in het ritme van Brazilië, tussen de heuvels van Rio, de sinas, manga en cocos plantages, mijn bord met rijst en bonen, (soms aardappelen)engelse worden die hier genoemd, als het niet de zoete rode is, groente zoals ciabo en xuxú, en een suk vis direct uit de zee, wat kan een mens toch rijk zijn... Doch ik leef met het volk dat ze een weg baant door de wildernis van Rio. De kleuren en liefdevolle ogen van kinderen en mijn amor...en mijn muziek dit onmisbaar blijkt in mijn, en deze wereld.
Rio de Janeiro, 30 september 2009, gecorrigeerd, abraço van storyteller
19 april is de zogenaamde dag van de Indiaan in Brazil 'Dia do Indio'.
Ieder dag is de dag van de Indiaan.
De regering moet een beter beleid voeren ten aanzien van het volk dat er al lang was voor de blanke ging moorden en heersen.
xavante
xingu
Mário Juruna was the first national-level federal representative in Brazil that belonged to an indigenous people. Born: September 3, 1943, Barra do Garças, Mato Grosso, Brazil Died: July 18, 2002, Brasília, Federal District, Brazil -
Twintig doden bij uitbraakpoging Braziliaanse gevangenis
Bij een uitbraakpoging uit een gevangenis in het noorden van Brazilië zijn twintig mensen om het leven gekomen. Vier personen raakten gewond. Het is nog onduidelijk of er gevangenen zijn ontsnapt.
Gewapende mannen vielen de Santa Izabel-gevangenis in deelstaat Pará aan om gevangenen te bevrijden. In een vuurgevecht met de politie kwamen negentien gevangenen en hun 'bevrijders' om. Ook een gevangenisbewaker kwam om het leven.
De groep gewapende mannen probeerde met een explosief de muren van de gevangenis op te blazen. Vervolgens ontstond een vuurgevecht tussen aan de ene kant bewakers en politieagenten, en aan de andere kant gewapende gevangenen en hun bevrijders. Volgens een rechercheur zijn twee geweren, drie pistolen en twee andere vuurwapens in beslag genomen.
Het is algemeen bekend dat de omstandigheden in veel Braziliaanse gevangenissen erbarmelijk zijn. Afgelopen jaar leidden bendeoorlogen in gevangenissen tot zeker 125 doden. In heel Brazilië zitten meer dan 726.000 mensen achter tralies.
Met Lula in gevangenis zakt Brazilië verder weg in een diep ravijn van zwakke democratische instituties
Lula is voor de Braziliaanse economische orde een gevaar dat nooit meer president mag worden.
Door: Jacco Smit 9 april 2018, 18:49
opinieMet de recente veroordeling tot een gevangenisstraf van twaalf jaar van de nog steeds razend populaire voormalige Braziliaanse president Luiz Inácio 'Lula' da Silva wordt niet bewezen dat de corruptie nu eindelijk serieus wordt aangepakt en dat Brazilië een volwassen democratie begint te worden, zoals wordt gesteld in Ten eerste (7 april), maar juist dat Brazilië verder wegzakt in een diep ravijn van zwakke democratische instituties. Zwakke instituties zijn geen fenomeen van de laatste jaren in Brazilië. Van de zesentwintig presidenten die het land heeft gehad sinds de Tweede Wereldoorlog zijn er maar twee direct democratisch gekozenen die een volledige termijn hebben volbracht en niet zijn afgezet, veroordeeld, vermoord of vroegtijdig overleden.
De partijdigheid van het juridisch systeem blijkt bijvoorbeeld uit het feit dat de openbaar aanklager in de zaak tegen Lula een boezemvriend is van de belangrijkste oppositieleider - die overigens niet wordt vervolgd voor veel grotere corruptieschandalen. Geen wonder dus dat Lula is veroordeeld, zonder concreet bewijs, voor een relatief kleine aanklacht, maar met een voor Brazilië ongekende snelheid waardoor hij zich waarschijnlijk niet kandidaat kan stellen bij de presidentsverkiezingen later dit jaar.
Die zwakke instituties hebben hun oorsprong in een door de militaire dictatuur opgestelde grondwet, die vooral tot doel had om zoveel mogelijk de status quo te handhaven met de macht in handen van een conservatieve, rurale, witte elite. Daar komt in Brazilië ook nog eens bij dat het medialandschap is gemonopoliseerd door Globo, een familiebedrijf dat groot is geworden ten tijde van de militaire dictatuur. Hun manipulaties, selectieve censuur en belangenverstrengeling maken of breken dan ook politici en presidenten.
Naast de zwakke instituties van politiek, recht en media, is Brazilië sociaal-economisch gezien een mislukking met een gesegregeerde klassenmaatschappij, waarbij de extreme ongelijkheid zich vooral langs raciale lijnen voordoet. De Braziliaanse elite is een kleine groep families, die vooral nationaal werkt in een monopolistische omgeving. Dat heeft geresulteerd in een gebrek aan innovatie en concurrentie, en een hoge concentratie van kapitaal. Zo bezitten de vijf rijkste Brazilianen evenveel als de armste 50 procent van de bevolking, en heeft 1 procent van de grondbezitters 50 procent van de grond in eigendom. Veel van deze families zijn innig verweven met de politiek en controleren in feite de koers van het land.
De regeringen van Lula en Dilma hebben enorme voortgang geboekt in het uitbannen van honger en armoede en de verbetering van het onderwijs, maar nog steeds is een kwart van de bevolking functioneel analfabeet, leven veertig miljoen Brazilianen van minder dan twee dollar per dag, worden per jaar zestigduizend mensen vermoord (waarvan in Rio en São Paulo één op de vier door de politie), en heeft meer dan de helft van de woningen geen riolering. Zoals Lula stelde: 'We hebben het aan onszelf te wijten. Onze achterlijkheid is veroorzaakt door een elite die een eeuwlang niet aan de meerderheid van de bevolking dacht, en zich slechts onderwierp aan eigenbelang.'
Lula mag dan het spreekwoordelijke succes van ongeschoold schoenpoetsertje tot internationaal gerespecteerd president zijn, iemand die dat soort dingen zegt, is in de ogen van de gevestigde Braziliaanse economische orde een gevaar, dat nooit meer president mag worden.Daarbij kreeg de klassieke kongsi van rechtse oppositie, leger, partijdig justitieapparaat en machtige media, momentum door de economische crisis: circumstancial evidence was genoeg voor een veroordeling van twaalf jaar en - waar het uiteindelijk allemaal om te doen was - uitsluiting van de komende presidentsverkiezingen.
Jacco Smit is econoom en zet zich in voor mensenrechten. Hij woont in Amsterdam en Rio de Janeiro.
Lula de bak in... militaire leiders liggen op de loer
JORNAL DO BRASIL
Moro bepaalt Lula's arrestatie
Donderdagmiddag (5 april) beval federale rechter Sérgio Moro de arrestatie van voormalig president Luiz Inacio Lula da Silva, kort na de federale regionale rechtbank van de 4e regio (TRF-4) in Porto Alegre, aan het Federale Hof in Paraná de brief met de machtiging om het vonnis uit te voeren.
Moro bevestigt dat Lula zich vrijwillig kan aanmelden bij de federale politie in Curitiba, tot de 17 uur van deze vrijdag (6). "Met betrekking tot de veroordeelde en voormalige president Luiz Inacio Lula da Silva, verleen ik hem hierbij, met inachtneming van de waardigheid die hij bekleedde, de gelegenheid om zich tot 17.00 uur op 06/04/2018 als vrijwilliger aan te melden bij de federale politie in Curitiba.". De rechter verspande ook "in ieder geval" het gebruik van handboeien.
op woensdag (4) ontkende het Federale Hooggerechtshof (STF) habeas corpus van de verdediging van de voormalige president, die veroordeeld was tot 12 jaar en 1 maand gevangenisstraf wegens corruptie en witwassen. ( in het geval van corruptie via de het olieconcern Petrobras). noot St
On Thursday afternoon (5), federal judge Sérgio Moro ordered the arrest of former president Luiz Inacio Lula da Silva, shortly after the Federal Regional Court of the 4th Region (TRF-4), in Porto Alegre, to the Federal Court in Paraná the letter with the authorization to execute the sentence.
In the order, Moro affirms that Lula can voluntarily present himself to the Federal Police, in Curitiba, until the 17 hours of this Friday (6). "Regarding the convicted and former President Luiz Inacio Lula da Silva, I hereby grant him, in consideration of the dignity he held, the opportunity to volunteer to the Federal Police in Curitiba until 5:00 pm on 06/04/2018 , when the warrant of arrest must be fulfilled ". The judge also barred the use of handcuffs "in any case."
on Wednesday (4), the Federal Supreme Court (STF) denied habeas corpus of the defense of the former president, who was sentenced to 12 years and 1 month in prison for corruption and money laundering. (in the case of corruption through the oilconcern Pertrobras. (Note storyt)
'Lula zal, al is het vanuit de gevangenis, door gaan met zijn presidents verkiezing ( wanneer de staat dit niet verbied). Hij is bij een derde van de bevolking nog populair. Zou hij gekozen worden dan komt hij uit de cel om het land te leiden. De militaire generaals hebben al gedreigd dan te moeten ingrijpen in belang van het land.'
storyteller
VOLKSKRANT
Militaire interventie
Brazilië is voor altijd, en het leger moet de oneindigheid van Brazilië bewaken. We staan altijd klaar, commandant! Generaal Pinto Sampaio
Achter de tralies of niet, Lula is van plan zich kandidaat te stellen voor de presidentsverkiezingen van oktober. Hij gaat voorop in de peilingen, een derde van de bevolking is van plan op hem te stemmen. Eenzelfde percentage voelt een diepe haat tegen de linkse politicus.
De kans is groot dat het electoraal hof Lula's kandidatuur verbiedt, maar die uitspraak komt pas in september, een maand voor de verkiezingen. In het onwaarschijnlijke geval dat het hof zijn deelname toelaat, kan Lula vanuit de cel de verkiezingen winnen. Dan wordt hij mogelijk vrijgelaten om het land te leiden.
'De enige oplossing is dan een militaire interventie', aldus Luiz Gonzaga, een prominente generaal van de nationale reserve, dinsdag in een interview met krant Estadão. 'De strijdkrachten zullen dan de orde in het land moeten herstellen.' Generaal Eduardo Villas Boas, opperbevelhebber van het Braziliaanse leger, publiceerde enkele uren later twee tweets waarin hij op nauwelijks verkapte wijze het hooggerechtshof opriep Lula's verzoek af te wijzen. Zwaard in de aanslag
Reservisten waarschuwen al langer voor 'het linkse gevaar', en de afgelopen maanden laten ook strijdkrachten in functie zich horen
Andere hooggeplaatste militairen en reservisten sprongen direct in de startblokken. 'Ik heb het zwaard in de aanslag, mijn paard staat klaar', aldus generaal Paulo Chagas. 'Ik wacht op uw bevelen.' En generaal Pinto Sampaio: 'Iedereen verdwijnt, Brazilië blijft. Brazilië is voor altijd, en het leger moet de oneindigheid van Brazilië bewaken. We staan altijd klaar, commandant!'
Tussen 1964 en 1985 ging Brazilië gebukt onder een militaire dictatuur. Sinds de terugkeer van de democratie hebben de strijdkrachten zich op afstand gehouden, maar dat is aan het veranderen. Reservisten waarschuwen al langer voor 'het linkse gevaar', en de afgelopen maanden laten ook strijdkrachten in functie zich horen. In september riep generaal Antônio Mourão op tot een militaire staatsgreep als 'instanties het politieke probleem niet oplossen'. Hij zei dat zijn 'mening wordt gedeeld door de militaire top'. Legergeneraal als minister
President Michel Temer maakt intussen ruim baan voor de strijdkrachten. In februari gaf hij het leger het bevel over het ministerie van Veiligheid van Rio de Janeiro, en daarmee de controle over politie, brandweer en gevangenissen in de deelstaat. Vlak daarna benoemde hij een legergeneraal als minister van Defensie. Dat was voor het eerst sinds het einde van de dictatuur.
Er zijn bijna vijftig militairen en reservisten die willen meedoen aan de verkiezingen in oktober, als de Brazilianen gouverneurs, parlementariërs en een president kiezen. De bekendste is Jair Bolsonaro, een extreem-rechtse en oer-conservatieve reservist die meedingt naar het presidentschap. Hij vindt dat alle 'fatsoenlijke burgers' het recht moeten hebben om bewapend over straat te gaan, en wil het leger inzetten in de strijd tegen criminaliteit.
Een deel van de bevolking krijgt koude rillingen van deze ontwikkelingen, maar figuren als Bolsonaro hebben ook een grote aanhang. Dat blijkt alleen al uit het feit dat de reservist tweede staat in de peilingen, net achter Lula. Veel Brazilianen hebben meer vertrouwen in het leger dan in de democratische instituties. En het idee dat alleen het leger orde op zaken kan stellen in het door corruptie geplaagde land, wint razendsnel terrein.
Bolsonaro staat tweede in de peilingen, vlak na Lula. Het idee dat alleen de strijdkrachten orde op zaken kunnen stellen in het door corruptie geplaagde land, wint razendsnel terrein. Met Lula in de gevangenis, liggen de kaarten er voor Bolsonaro weer beter bij.
GEVAARLIJK SPEL, HET VOLK IS VERDEELD. eEN SOCIALIST MOET NOOIT DE CORRUPTIE OMARMEN... DOCH MILITAIRE ONDERDRUKKING IS TERUGGAAN IN TIJD, EEN DICTATUUR MET FOLTERINGEN! storyteller
The Enawene Nawe are an indigenous people of Brazil in the Mato Grosso state. They live in a large village near the Iquê River in the Enawenê Nawê Indigenous Land. They practice agriculture, fishing, and gathering and do not hunt or eat red meat.The Enawene Nawe are a relatively isolated people who were first contacted in 1974 by Vicente Cañas. They numbered 566 in 2012 up from 320 in 2000.
Bij de inhoud zijn alleen de laatste 200 items weergegeven, mocht u zoeken naar onderwerp doe dit via 'zoeken in blog' op de linkerbalk. Het 14-delig verslag van mijn bezoek aan de Xavante stam kunt u opzoeken IN DE LINKER zoek BALK
Berichten die niet getoond worden zijn bereikbaar via het archiefvia de pijltjes onder aan het blog
Tapajós vrij van waterkrachtcentrales
