Dit blog wordt regelmatig bijgewerkt - this blog will be updated regulary
Beste lezer, mocht u onverwachts grammatica foutjes tegenkomen in de reportages/verhalen op dit blog, bij deze mijn verontschuldiging, Wayn, Storyteller
Dear reader, if you encounter, unexpectedly grammar mistakes in the reports / stories on this blog, my apology, Wayn, Storyteller
NIEUW BOEK VAN WAYN PIETERS ''SURUCUCU' BESTELLEN ramblinwayn@home.nl
PLOT: Tonho gaat op zoek naar de moordenaar van zijn vader Lirio, omgebracht voor ruwe diamanten. Hij raakt verzeild in een wereld van intriges, moord en komt in bezit van een schatkaart. Het avontuur begint in Rio de Janeiro. Via de Mato Grosso en junglestad Manaus komt hij tenslotte terecht in Novo Mundo, Pará, waar 258 jaar geleden een goudschat begraven werd. Dit is ook het gebied van de Mundurucu-stam, met hun mysterieuze wereld en het woud van de Surucucu slangen, het metafysische van Amazonas. Het verhaal geeft een visie op de Braziliaanse samenleving en vraagt begrip voor het Indianen-vraagstuk.
BIOGRAFIE: Wayn Pieters (1948) werd geboren in Maastricht. Naast auteur is hij kunstschilder en singer-songwriter. Sinds 1990 bezoekt hij Brazilië, waar hij vele reizen ondernam en in 1995 een bezoek bracht aan de Xavante Indianen in de staat Mato Grosso. Zijn oom, pater Thomas, die 40 jaar in Brazilië werkte, omschreef hem ooit: ‘Op zijn reizen door Brazilië wordt hij geleid door een mystiek gevoel van broederlijke verbondenheid met ras, bloed en bodem.’
BOEK WAYN PIETERS: XINGU, DE INDIANEN, HUN MYTHEN mythologische verhalen der Xingu Indianen- midden-Brazilië vert. van uit Portugees/uitg. Free Musketeers - Het boek is verkrijgbaar bij boekhandel 'DE TRIBUNE' aan de Kapoenstraat te Maastricht
Roman over Brazilië: over het volk, Xavante Indianen, aanwezigheid van de Vikingen, Umbanda-cultus, erotiek, geschiedenis, politiek en intriges. plot: In het Xavante reservaat in de Mato Grosso worden stenenplaten met Viking schrift ontdekt door archeologen. Bij de opgravingen worden Indianen en houtkappers gedood. Er volgt de moord op een Amerikaanse Indianen beschermer. Couto, een naïve inspecteur van Japanse komaf moet de zaak onderzoeken. Het wordt een tijding van intriges en moorden, haat en liefde. Het leven van de Xavante-stam loopt centraal door het verhaal, net als de stelling dat Noormannen al in Brazilië waren vóór Cabral, terwijl de Macumba/Umbanda cultus belangrijk is in het geheel. De roman schreef ik, geinspireerd door mijn reizen, en indrukken. UItgegeven in eigen beheer; BRAWABOOKS 2005 281blz. in a-4 druk stuur een e-mail met adres en het boek wordt toegestuurd, euro 17,00,- inc. verzendkosten, u betaald met giro op bijgevoegd reken.nr opbrengst voor kleinschalig project Wayn
Op zoek naar de Ware Ziel van Brazilië - Het alternatief
22-02-2015
de vrachtsleepers aan de Rio Negro, in de haven van Manaus
Ze beginnen hun werk in de zeer vroege morgen and stoppen als de zon opkomt. Ze slepen met tucama, bananen, pompoenen and andere producten meestal van het Amamzone interior, voor een bedrag van 1000 tot 1500 euro per maand. Deze werkers leven met gevaar iedere dag: vervoeren zware vrachten op hun rug, lopen over oude versleten trappen en hellingbanen van de haven, welke geen veiligheid bieden, en bereiken hun werkplek in de nachtschemering en zijn overgeleverd aan de gevaren van het 'land zonder wetten'.
Op zoek naar schedel van 2 miljoen jaar in Itaborai, RJ
De zoektocht naar een menselijk fossiel van 2 miljoen jaar, deze mogelijk de geschiedenis van de Amerika's kan veranderen, begon deze maand in Itaboraí, nabij Rio de Janeiro. De expeditie staat onder leiding van archeologe Maria Beltran, erkend als een van de belangrijkste in het land, en die deel uitmaakte van de groep die in de jaren '70, in Lagoa Santa (MG), een schedel ontdektte, die vandaag beschouwd wordt als de oudste Brazilië. Samen met haar team, werkt ze in het 'Paleontologische Park van Sâo José', hetgeen onderhouden wordt door de stad. De opgravingen zijn in de eerste fase en hebben geen deadline.
De bijna 80 jarige Maria Beltran gaat meestal drie keer per week naar het kamp in Itaboraí. De grootte van het gebied dat moet worden afgegraven is 1.500 m². In de eerste onderzoeken zijn artefacten gevonden die het bewijs van menselijke aanwezigheid in afgelegen periodes weergeven. Wat Maria Beltran doet geloven dat het fossiel mogelijk begraven is in Itaboraí, is het feit dat zij reeds voorwerpen vond in de regio - ook in de jaren '70 - voorwerpen door mensenhanden gemaakt en vergelijkbaar met andere bestaande in Afrika, die gedateerd zijn op 2 miljoen jaar.
Ten aanzien van het paleontologisch Park St. Joseph, zegt Mary Beltran dat ze geen andere opgraafplek kent dan in Itaboraí, waar er gegevens zijn van artefacten en dieren uit bijna elk tijdperk waarin de mens de Aarde bewoonde.
"In Afrika hebben we ook artefacten uit verschillende tijdperken van de menselijke geschiedenis, maar ze zijn verspreid over verschillende locaties. Itaboraí is de enige plek in de wereld, waarvan ik me bewust ben, waar artefacten van alle tijden kan worden gevonden in deze opgraafplek", aldus de wetenschapster.
In het park werden al fossielen ontdekt van vele zoogdieren, buikpotigen, reptielen en amfibieën, vooral de oudste Tatú (Armadillo) ter wereld en de voorouder van de emoes- beiden uit het Paleoceen, gedateerd op ongeveer 55 miljoen jaar. Tevens werden er fossiels ontdekt van de gigantische luiaard en mastodont uit het Midden-Pleistoceen (ongeveer 20.000 jaar). Doch tevens archeologische resten, waaruit de aanwezigheid van de prehistorische mens in de plaats bevestigd wordt.
Vandaag geloofd men dat de eerste mens ongeveer 30.000 jaar geleden naar Amerika kwam. Het oudste menselijkfossiel in Brazilië is gedateerd op 11,800 jaar en, als reeds opgemerkt, werd gevonden door Maria Beltran, door een expeditie geleid door de Franse archaeologiste Annette Laming-Emperaire in de jaren 70s van de vorige eeuw, in Lagoa Santa, Minas Gerais.
p.s Het was de Deen Peter Wilhelm Lund die in 1843 de grotten onderzocht rond lagoa Santa. Deze onderzoeken resulteerde in de vondst van voorhistorische fragmenten van menselijke botten inclusief 31 schedels en de ontdekking van de Lagoa Santa mens, geschat op 9.000 jaar. (dit is echter slechts een fragment van de opties over de eerste mens in Brazilië, in mijn blog vind u verdere info) storyteller
de ziel der krabben vangers van Itambi, Itaborai, RJ
Wie de routine weet van de inwoners van het Itambi Basin kennen ook alle moeilijkheden die tientallen gezinnen hebben die leven van het vissen op krabben. Ze zijn bescheiden mensen die in hun eigen huizen wonen gebouwd in de buurt van beken en wetlands. Ze worden geboren en groeien op met kundigheid die overgaat van vader op zoon.
De woningen zijn eenvoudig, bescheiden. De straten hebben geen infrastructuur. Vervoer is onzeker en de handel bestaat vrijwel niet. Maar het grote verschil is dat ze perfect zijn opgenomen in het lokale landschap. De enige manier om te overleven die ze kennen, is het vangen van krabben.
Mijn vriend Tonto, de eigenzinnige enigzins gekke straathond
Tonto is een beste vriend. Ooit kwam hij aangelopen bij ons huis in Itaborai nabij Rio, waar hij zich, als mager als hij was, langs de ijzeren stangen van de voorpoort wrong. Anderzijds was het denkelijk ook de liefde die hij had geopperd voor onze huishond Lua, een wit gevlekte teef. Zij had een nest geworpen van tien kleine. Tonto verdedigde haar ook wanneer andere mannen haar wilde versieren. In noemde hem 'Tonto', naar een kat die ik ooit had, (deze had ik genoemd naar de Indiaanse vriend van de 'Lone Ranger' de stripfiguur, daar hij door een ziekte niet liep maar meer sluipend door het leven ging). Tonto had nagenoeg bijna dezelfde kop als de kat. De spitse snuit en vragende ogen, waarvan het rechter blauw wazig was. Ik denk dat hij blind is aan dit oog. Soms zag ik hem voor enkele dagen niet, als hij op pad was naar wat dan ook. Ik vroeg mij dan af of hij niet verongelukt zou zijn, overreden of anders. Hij was een beetje 'crazy' en naief, en rende als een wegpiraat achter motors en autos aan en probeerde dan in de banden te bijten. Soms zag ik de motorrijders met een voet schoppen, en eenmaal verteld emij een kennis dat de 'gekke' hond hem op de fiets in zijn kuit gebeten had. Het was meestal een soort 'groots doen'. Eenmaal kwam hij terug met een manke poot. Bezorgd dat deze gebroken was, en ik zag dat hij pijn had, gaf ik hem wat pijnstiller. Na drie dagen rende al weer achter de lawaaimakende vehicles aan. Meestal liep hij met mij mee als ik de straat op ging of naar de winkel, hij bleef dan voor de deur liggen te wachten. Het bezorgde mij soms wat angstige momenten als ik hem dan de gevaarlijke hoofdweg br-101 zag overrennen, of achter autos aan. Doch als de zon onderging en het was afgekoeld lag hij ingegraven in zijn kuil in de voortuin als een gemoedelijke baas en bekeek zijn vrouwtje en haar jongen. Tonto heeft het eigenlijk niet slecht, dacht ik vaak. Hij heeft de vrijheid, een wijfje en eten in de bak, dat kunnen vele andere honden in Itaborai niet zeggen, zeker niet de blaffende waakhonden die achter dikke muren zitten, waar hij dan soms uitdagend voor ging staan blaffen als wilde hij zeggen 'hou je rustig aansteller!'wetend dat ze hem geen kwaad konden doen. De stad heeft vele straathonden, zij die overleven en eten krijgen toe geworpen vanuit de 'lanchonette' (soort snack bar) of van goeie mensen die hun op bepaalde plekken te eten geven. Het grootse gevaar is de weg, de autos, vrachtwagens. vaak zag ik de overreden kadavers langs de weg liggen, een einde dat onverwachts kwam. Tot nu toe is het mijn vriend Tonto bespaard gebleven.
14 februari 2015, een trieste dag. De dag dat IBISS-directeur Nanko G. van Buuren is overleden. Een hartstilstand in een ziekenhuis in Rio de Janeiro werd hem fataal. Nanko zou op 26 februari 64 jaar zijn geworden.
Ruim 25 jaar geleden richtte Nanko in Rio de Janeiro stichting IBISS op. Hij redde veel jongeren uit de drugsbendes en bood mensen uit de favela’s hoop. Hij vocht met hen voor sociale gelijkheid en mensenrechten. Nanko was een Patrão voor de sloppenwijkbewoners, een vaderfiguur die inspireerde met zijn onvermoeibare passie en moed. Voor zijn werk werd Nanko van Buuren in Nederland onderscheiden als Officier in de Orde van Oranje Nassau. Internationaal werd hij beloond met de Desmond Tutu-prijs. IBISS en IBISS Foundation zullen het waardevolle werk in de favela’s voortzetten in de geest van Nanko.
We wensen Anne, Juninho, Yann en Larah veel sterkte met het verwerken van dit grote verlies. Rust in vrede Nanko, we zijn trots op je.
Maandag 16 februari 2015 is er om 14.00 uur (lokale tijd) gelegenheid om afscheid te nemen van Nanko in Capela São Francisco Xavier, Cemitério do Caju, Rio de Janeiro. De begrafenis is aansluitend om 16.00 uur. Het bestuur van IBISS Foundation bereidt een herdenkingsbijeenkomst in Nederland voor.
obrigado, voor je goed werk, Wayn
IBISS Foundation Nederland
Postbus 5383, 2000 GJ Haarlem, tel/fax. (023) 524 24 49 e-mail: ibiss@ibiss.info website: www.ibiss.info facebook: www.facebook.com/ibissnl ABN-AMRO NL32ABNA055.34.02.056 t.n.v. IBISS Foundation te Amsterdam, KvK 34120304 ANBI geregistreerd onder fiscaal nummer 8138 18 941
Bij de inhoud zijn alleen de laatste 200 items weergegeven, mocht u zoeken naar onderwerp doe dit via 'zoeken in blog' op de linkerbalk. Het 14-delig verslag van mijn bezoek aan de Xavante stam kunt u opzoeken IN DE LINKER zoek BALK
Berichten die niet getoond worden zijn bereikbaar via het archiefvia de pijltjes onder aan het blog
Tonto
zie bijlage voor meer fotos
