de profeet Joâo Maria   foto archief














De bossen van Santa Catarina waren, nu in de zomer, een kalmeringsmiddel, en ik dacht weer aan de verhalen van mijn oom over de kracht van de profeten die hier ronddwaalden. Het was één van zijn geliefde onderwerpen: het Messianisme, waar de mens, gedreven door armoede en verlichting op zoek ging naar zijn ziel.
Ze volgen iemand die hen voortdraagt op spirituele vleugels, die hen zal leiden naar een utopisch land.
In 1895 was het Joâo Maria, die als leek werd gezonden van uit de hemel. Toen hij 60 was had deze man een droom waarin hij zijn bestemming zag: hij moest 14 jaar ronddwalen, zonder huis om te slapen, en zonder vlees te eten op woensdag, vrijdag en zaterdag. Zo ging de profeet als een tweede Methusalem door de bossen van St. Catarina, werd geëerd waar hij voorbij kwam, vond  eten, doopte kinden, maakte zieken beter door gebed en kruiden en zegende het water.
Bovendien kondigde hij aan dat de wereld op het einde was en de mensheid moest boeten.
Hij stierf echter voor zijn 14 zwerfjaren ten einde waren.
Niemand weet waar hij begraven is of waar hij vandaan  kwam, doch men ziet zijn beeltenis aan de vele houten kamerwanden in Santa Catarina, en er is geen inlander die op reis ging of een koop afsloot, zonder eerst tot de profeet gebeden te hebben.

Dan kwam in 1910 een nieuwe profeet uit het niets: José Maria.
Hij was een fanaticus met een grimmigere aanpak dan zijn voorganger en een hardere visie. Hij zei een broer te zijn van Joâo Maria, hoewel zijn huidskleur dit niet deed vermoeden.
Hij was een deserteur van de militaire politie van Paraná en leefde in de dichte bossen waar hij zijn gemoedstoestand uitleefde op de nieuwe stichting van een keizerrijk.
Dit was nog niet zolang verdwenen in Brazilië en de bevolking scheen er naar te verlangen, want was het niet veel beter in de tijd van de keizer?
Hij verzamelde een leger en vertelde zijn manschappen met trots en dynamiek uit het boek 'Karel de Grote en de 12 paren'. De mannen luisterden gretig naar de avonturen van de ridders van de graal, hun heldendaden en roem, dat allemaal kwam vanuit een 'oude wereld'.
Was dat alles niet vreemd?
Men ging leven in navolging van het leger van Karel de Grote, bouwde een legerkamp met kruisen en een kapel in het midden.
De monnik José Maria had hun in zijn macht, de mannen waren gemanipuleerd, een magistrale kracht. Toen viel hij met zijn leger aan: de steden Lages en Curitiba. Maar hij vond zo veel tegenstand dat hij met zijn 'zogenaamde ridders' uitweek naar Paraná.
Daar dacht men van doen te hebben met een aanval op Paraná vanuit Santa Catarina en stuurde 400 soldaten er op af.
Hier vond een slagveld plaatst, de idioterie van oorlog en gemanipuleerde geesten, van beide zijden.
Er sneuvelden velen soldaten, maar ook freaks waaronder José Maria.

Hij werd opgevolgd door andere 'predikers' en het duurde tot 1916 ( guerra Contestado) voor er een einde kwam aan de opstanden toen het leger een gigantische troepenmacht zond en de rebellen insloten, velen vochten als maanwolven, doch stierven, anderen vluchten de bossen in. Hun lot was onzeker en bizar.
Maar de oorzaak had een dieper reden als het puur volgen van een'psyche-monnik'.
Het was de armoede, de ongerechtigheid, het grootgrondbezit en de regering, die hun ultiem van hun grond dreef ten bate van b.v de Amerikaanse houtkapmagnaat 'Lumber co.', en de 'Brazili railway', die van de regering grote concessies hadden gekregen.
De kapitalistische vlag stond voorop en hierdoor was de sociale onrust onverbloemd. Het volk stond in haar recht, want zij waren de verstotenen van hun land, verjaagd en bandeloos. Dan werd de 'messias' even vergeten en vochten zij als outlaws tegen een corrpt systeem, en hun witte vlag was getekend met een kruis op een groen veld, het symbool voor vrijheid, geloof en grond voor het volk.
In Santa Catarina wordt nog steeds gesproken over die periode en de kracht en denkwijze van de 'diehards' zal voortgaan.
Duidelijk is dat een arm, onderdrukt volk, verlangt naar een Messias, goed of kwaad wils, buiten dit is een 'arm' volk snel te manipuleren.
Het moet een leer wezen voor de onderdrukkers, doch ook binnen het 'heiland-volgers-systeem' moet men er in geloven, in een revolutie met een toekomst.

wordt vevolgd...