Dit blog wordt regelmatig bijgewerkt - this blog will be updated regulary
Beste lezer, mocht u onverwachts grammatica foutjes tegenkomen in de reportages/verhalen op dit blog, bij deze mijn verontschuldiging, Wayn, Storyteller
Dear reader, if you encounter, unexpectedly grammar mistakes in the reports / stories on this blog, my apology, Wayn, Storyteller
NIEUW BOEK VAN WAYN PIETERS ''SURUCUCU' BESTELLEN ramblinwayn@home.nl
PLOT: Tonho gaat op zoek naar de moordenaar van zijn vader Lirio, omgebracht voor ruwe diamanten. Hij raakt verzeild in een wereld van intriges, moord en komt in bezit van een schatkaart. Het avontuur begint in Rio de Janeiro. Via de Mato Grosso en junglestad Manaus komt hij tenslotte terecht in Novo Mundo, Pará, waar 258 jaar geleden een goudschat begraven werd. Dit is ook het gebied van de Mundurucu-stam, met hun mysterieuze wereld en het woud van de Surucucu slangen, het metafysische van Amazonas. Het verhaal geeft een visie op de Braziliaanse samenleving en vraagt begrip voor het Indianen-vraagstuk.
BIOGRAFIE: Wayn Pieters (1948) werd geboren in Maastricht. Naast auteur is hij kunstschilder en singer-songwriter. Sinds 1990 bezoekt hij Brazilië, waar hij vele reizen ondernam en in 1995 een bezoek bracht aan de Xavante Indianen in de staat Mato Grosso. Zijn oom, pater Thomas, die 40 jaar in Brazilië werkte, omschreef hem ooit: ‘Op zijn reizen door Brazilië wordt hij geleid door een mystiek gevoel van broederlijke verbondenheid met ras, bloed en bodem.’
BOEK WAYN PIETERS: XINGU, DE INDIANEN, HUN MYTHEN mythologische verhalen der Xingu Indianen- midden-Brazilië vert. van uit Portugees/uitg. Free Musketeers - Het boek is verkrijgbaar bij boekhandel 'DE TRIBUNE' aan de Kapoenstraat te Maastricht
Roman over Brazilië: over het volk, Xavante Indianen, aanwezigheid van de Vikingen, Umbanda-cultus, erotiek, geschiedenis, politiek en intriges. plot: In het Xavante reservaat in de Mato Grosso worden stenenplaten met Viking schrift ontdekt door archeologen. Bij de opgravingen worden Indianen en houtkappers gedood. Er volgt de moord op een Amerikaanse Indianen beschermer. Couto, een naïve inspecteur van Japanse komaf moet de zaak onderzoeken. Het wordt een tijding van intriges en moorden, haat en liefde. Het leven van de Xavante-stam loopt centraal door het verhaal, net als de stelling dat Noormannen al in Brazilië waren vóór Cabral, terwijl de Macumba/Umbanda cultus belangrijk is in het geheel. De roman schreef ik, geinspireerd door mijn reizen, en indrukken. UItgegeven in eigen beheer; BRAWABOOKS 2005 281blz. in a-4 druk stuur een e-mail met adres en het boek wordt toegestuurd, euro 17,00,- inc. verzendkosten, u betaald met giro op bijgevoegd reken.nr opbrengst voor kleinschalig project Wayn
Op zoek naar de Ware Ziel van Brazilië - Het alternatief
15-04-2008
Short Story: DRANKVRIEND uit ' Zoals de doornen van de Xique-Xique'
'Rio Rambler' olie op papier 2006
Alcoholist zijn is nu eenmaal geen onmatigheid. Het is een fatum! En Bach dronk zijn cachaça dan ook met regelmaat. Het was ook betaalbaar: 2.50 reais voor een literfles. De sterke drank is geliefd bij velen, en puur gedronken een goede bloeddoorstromer of hartversterker. Maar Bach dronk niet uit genot. Neen, hij dronk uit een zekere noodzaak. Eten deed hij met het nalopen van vuilnisbakken en bedelen bij de hamburgtenten. Hoe vaak zei hij: "... het enige waar McDonald's goed voor is! De imperialistische stinkbok!" Het geld voor de pinga verzamelde hij langzaam want hij was eigenlijk een misarabele bedelaar. Buiten dat zag hij er zo monsterachtig uit, dat de mensen meestal een omweg maakten. Hij leek op een lopende mummie. Hij had namelijk allerlij soorten lappen en verband om zijn corso en benen gedraaid, en er bengelden enkele hondenknoken, van zijn overleden hond Rei, die hij had begraven en nadien weer opgegraven, om zijn nek. Verder een oude vuile groene deken en op zijn rug een gore jutezak. Zijn haren stonden stijf van het vet, want zei hij: "... haar is gewoon dode materie." Net als zijn baard, één grote luizenbos.
Toch leefde Bach al meer dan twintig jaar op deze, laat ik zeggen, unieke manier. Ja, ik noem het uitzonderlijk, want het gangbare leven is verstoken van deze parallel, vrij en meedogenloos. Wie zou met hém willen ruilen? Aha! Doch ziek zijn was vreemd voor hem. Hij was ook een anti-watermens en had de pest aan water voor het meest noodzakelijke. Slapen deed hij op willekeurige plekken: op de stoep, onder een boom, of als het regende in een portiek. Hij had schijt aan de mensen en zij aan hem. Maar wat de mensen niet wisten was dat Bach eens een geacht persoon was, afkomstig uit een rijke zakenfamilie en ironisch, in de drankbranche. Zijn vader, een liefhebber van klassieke muziek had hem genoemd naar zijn favoriete componist: Bach: "... een naam die je sterk maakt!" had hij gezegd. Als kind moest hij vaak naar zijn vaders favoriete stukken luisteren en deze wilde dat Bach de 'viola de Gamba' leerde bespelen. Maar daar had hij geen vingers voor. Arme Bach. Hij was altijd al de uitgestotene geweest, ondanks dat hij later afstudeerde als advocaat. Maar hij doorzag de vuiligheid en corruptie, de relatie in de familie, die hem steeds meer wegdrukte in zijn naamloos bestaan. De ruzies liepen zo hoog op dat hij zwoer alles achter te laten en zonder één cent op zak te vertrekken. Hij werd uitgelachen door de klerelijers, bespot door de zotten en men nam hem niet meer serieus. Ja, hij was altijd de goeie geweest, de sukkel. Hij had geleefd volgens de schranderheid van Pythagoras, de Griekse wijsgeer. En dan de logica. "Logica?", schreeuwde hij:"... weet je wat logica is? Een afgrijselijk woord! Een ambivalent woord, want niets in deze wereld is vanzelfsprekend! Alles is gebaseerd op logica, de geboorte, het leven en zelfs de dood! Logica! Goddamme! Een man slaapt met een vrouw, ze houden van elkaar en logisch moet daar een kind uitkomen, maar dat gebeurd niet. Het is niet vanzelfsprekend! Morgen wakker worden? Geouwehoer, je kunt dood gaan in je slaap! In een mum van tijd! Bullschit! Merda! Ik zie je morgen! Merda! Morgen is iets nieuws, anders, bizars. Het leven is iets zeer fragmentarisch! Gezond zijn is een zegening, een gegeven, iets dat voortvloeit uit de anti-logica. Wij hebben geen zekerheid in deze wereld want alles is afhankelijk van factoren, geluk en ongeluk!"
Bach had geleerd anders te gaan denken, alles naar proportie te zien. Zeker, hij was natuurgetrouw. Zo werd hij geboren, daar kon hij niet zonder. Doch zijn zienswijze was ruimer geworden, overvloediger. Hij ging de wg op, deed nooit iemand kwaad en leefde alleen met zijn hond Rei, die hij overal meenam. Totdat Rei stierf van ouderdom. Hij begroef hem en droeg nu zijn knekels. Ook treurde hij nog steeds om zijn twee katten, die werden vergiftigd door een aan waanzin leidende dronken pater: "... de beul. wijwaterkwast, anticrist," had hij geschreeuwd. Hij hield van dieren, maar nu hij had gezien dat mensen zijn dieren barbaars behandelden wilde hij er geen meer in zijn nabijheid. Buiten de vlooien, die hem dagelijks vergezelden en lastig vielen. Hij was bang voor het verdriet als deze hem ontnomen zouden worden. Maar wie, ja, wie zou ze hem afnemen? U? Hij ging steeds minder de mensen begrijpen, vooral de rijken. Het klootjesvolk, en ergens had hij een medelijden met hen. Het milieu waar ook zijn familie uit stamde. Bach leefde in de betere buurten van Rio de Janeiro, als mummie, alleen al om de mensen te choqueren, omdat de grens tussen armoede en rijkdom voor hem allang was uitgevlakt, niet meer bestond. De drank was hierdoor zijn enig genotmiddel geworden, maar ook zijn heil. Zijn beste vriend.
Bij de inhoud zijn alleen de laatste 200 items weergegeven, mocht u zoeken naar onderwerp doe dit via 'zoeken in blog' op de linkerbalk. Het 14-delig verslag van mijn bezoek aan de Xavante stam kunt u opzoeken IN DE LINKER zoek BALK
Berichten die niet getoond worden zijn bereikbaar via het archiefvia de pijltjes onder aan het blog