Dit blog wordt regelmatig bijgewerkt - this blog will be updated regulary
Beste lezer, mocht u onverwachts grammatica foutjes tegenkomen in de reportages/verhalen op dit blog, bij deze mijn verontschuldiging, Wayn, Storyteller
Dear reader, if you encounter, unexpectedly grammar mistakes in the reports / stories on this blog, my apology, Wayn, Storyteller
NIEUW BOEK VAN WAYN PIETERS ''SURUCUCU' BESTELLEN ramblinwayn@home.nl
PLOT: Tonho gaat op zoek naar de moordenaar van zijn vader Lirio, omgebracht voor ruwe diamanten. Hij raakt verzeild in een wereld van intriges, moord en komt in bezit van een schatkaart. Het avontuur begint in Rio de Janeiro. Via de Mato Grosso en junglestad Manaus komt hij tenslotte terecht in Novo Mundo, Pará, waar 258 jaar geleden een goudschat begraven werd. Dit is ook het gebied van de Mundurucu-stam, met hun mysterieuze wereld en het woud van de Surucucu slangen, het metafysische van Amazonas. Het verhaal geeft een visie op de Braziliaanse samenleving en vraagt begrip voor het Indianen-vraagstuk.
BIOGRAFIE: Wayn Pieters (1948) werd geboren in Maastricht. Naast auteur is hij kunstschilder en singer-songwriter. Sinds 1990 bezoekt hij Brazilië, waar hij vele reizen ondernam en in 1995 een bezoek bracht aan de Xavante Indianen in de staat Mato Grosso. Zijn oom, pater Thomas, die 40 jaar in Brazilië werkte, omschreef hem ooit: ‘Op zijn reizen door Brazilië wordt hij geleid door een mystiek gevoel van broederlijke verbondenheid met ras, bloed en bodem.’
BOEK WAYN PIETERS: XINGU, DE INDIANEN, HUN MYTHEN mythologische verhalen der Xingu Indianen- midden-Brazilië vert. van uit Portugees/uitg. Free Musketeers - Het boek is verkrijgbaar bij boekhandel 'DE TRIBUNE' aan de Kapoenstraat te Maastricht
Roman over Brazilië: over het volk, Xavante Indianen, aanwezigheid van de Vikingen, Umbanda-cultus, erotiek, geschiedenis, politiek en intriges. plot: In het Xavante reservaat in de Mato Grosso worden stenenplaten met Viking schrift ontdekt door archeologen. Bij de opgravingen worden Indianen en houtkappers gedood. Er volgt de moord op een Amerikaanse Indianen beschermer. Couto, een naïve inspecteur van Japanse komaf moet de zaak onderzoeken. Het wordt een tijding van intriges en moorden, haat en liefde. Het leven van de Xavante-stam loopt centraal door het verhaal, net als de stelling dat Noormannen al in Brazilië waren vóór Cabral, terwijl de Macumba/Umbanda cultus belangrijk is in het geheel. De roman schreef ik, geinspireerd door mijn reizen, en indrukken. UItgegeven in eigen beheer; BRAWABOOKS 2005 281blz. in a-4 druk stuur een e-mail met adres en het boek wordt toegestuurd, euro 17,00,- inc. verzendkosten, u betaald met giro op bijgevoegd reken.nr opbrengst voor kleinschalig project Wayn
Op zoek naar de Ware Ziel van Brazilië - Het alternatief
24-05-2017
RIO BRANCO deel 15 slot
Ik loop nogmaals door de grote fruithal in het hart van Rio Branco, waar een sfeer te proeven is van levendigheid, de reuk van fruit, brood, vis en jenever. Buiten stort de regen en de kleine invalide man zingt in de regen zijn liedje over zijn moeder. Drie uren later wordt hij door omstanders naar binnen gebracht, daar zit hij minstens droog, en zingt nog steeds het lied over zijn moeder, met een fles cachaça in zijn hand. Zijn verlamde benen hebben hun kracht verloren, zijn nat gezicht verbergt de tranen, als hij zijn dronken stem laat galmen. Misschien zit hij morgen weer hier op deze zelfde plek en zingt over zijn moeder, ik ben dan op de weg naar een andere bestemming. Het blijft regenen in Rio Branco. Ik begeef me terug naar het busstation waar ik wacht op de bus. Het zijn lange uren, de uren dat de reiziger oplettend moet zijn, want je kan in netelige situaties terecht komen. Mij gebeurde het dat een persoon me aansprak, hoewel achterdochtig, maar meer om de resterende uren te breken, rijd ik niet veel later met de sinistere kalende man van rond de vijftig onheilspellend scheurend door de donkere straten. De man is krankjorum of moet minstens onder invloed zijn van een onduidelijk iets, oftewel opgejut door de duivel. Op een gegeven moment probeert wordt hij opdringerig en handtastelijk, daar ben ik dus niet van gediend en moet ik stante pede ingrijpen. Ik heb dus te maken met een gestoorde homofiel en zeg hem dit uit het hoofd te laten, daar ik anders genoodzaakt was met mijn zakmes zijn keel te doorsnijden. Dit deed hem danig schrikken en op mijn beste Portugees zei hem terug te rijden naar het busstation. Ik kon me moeilijk oriënteren, ook daar de duisternis gevallen was, maar ik zat ergens in de buurt van het vliegveld. Met gierende banden en als een wegpiraat scheurde hij andermaal door de straten van een buitenwijk waar kinderen en dieren net konden worden ontzien. Bij het rodoviaria stopte hij geweld, ik stapte uit en kon nog net mijn rugzak grijpen die achter in de bak lag, toen hij met gierende banden wegscheurde. Het liep goed af, maar ik weet dat ik bereid ben tot het uiterste te gaan, maar bij sommigen hebben waarschuwende woorden geen enkele lering en zullen harde dreigende woorden deze personen moeten doen inzien. Buiten dat zal ik mijn naïeviteit meer moeten controleren om mijn aversie tegen deze personen te leiden. Op het busstation is het een drukte en ik hoor de populaire vrouwen zanger Roberto Carlos een van zijn zoete liedjes kwelen uit een televisie, terwijl een irriterend dictatoriaal mannetje van niet ouder dan zeventien zich oppept door straatkinderen en kleine schoenpoetsers uit te kafferen. Hij lijkt me goed op weg om corrupt politicus te worden. Nu werkte hij nog voor de busmaatschappij, doch dit zijn de jongens die de conservatieve groepen nodig hebben. Doch eens op en dag zal ook hij zijn superieur tegenkomen. Gelukkig zijn er ook vriendelijke mensen, die luisteren naar een verdwaalde gringo. Ik zie de mensen wachten op hun bus, gepakt met huisraad op weg naar een nieuwe bestemming, verloren in het paradijs. De rubbertappers ziel is aan het huilen, zij die blijven zullen strijden met al hun macht, geholpen door de vechters van het idealisme, de hemelbestormers (in de goede zin van het woord), zoals paters, broeders, maatschappelijk werkers, gewone leken met een besef, of vakbondmensen. Zij, die weten dat het leven in de bossen van Acre en Amazonas hard is en nog harder gemaakt wordt door de uitbuiter. Hun strijd voor gerechtigheid zal nooit tevergeefs zijn, en moge de caboclos hun beschermen. "Viva o Seringueiro!"
fim
'Caboclo de ACRE' olie op karton Wayn Rio de Janeiro 2005
Schets van IBASE Braziliaans instituut voor sociale en economische analyse
Bij de inhoud zijn alleen de laatste 200 items weergegeven, mocht u zoeken naar onderwerp doe dit via 'zoeken in blog' op de linkerbalk. Het 14-delig verslag van mijn bezoek aan de Xavante stam kunt u opzoeken IN DE LINKER zoek BALK
Berichten die niet getoond worden zijn bereikbaar via het archiefvia de pijltjes onder aan het blog