Ik droomde vannacht de wereld werd beter. Een wereld zonder oorlog. Want wijsheid en voorzichtigheid is beter dan alle oorlogsinstrumenten en hebzucht.
              Een wereld zonder armoe, zonder pijn en verdriet. Een wereld zonder blues.
Het regende.
        Ik was alleen in bed met de na-smaak van whiskey.  Hoewel de Schotten wedijveren met Ieren dat men whiskey anders moet spellen. 'y', als uiteinde. Doch ik prefer maïsdrank, o land der stammen, land van de oogsten, land van de voorvaderen, toen de bleekgezichten nog geen bezit hadden genomen van de vlaktes. Miljoenen bisons dwaalden over de eindeloze weides. Totdat huid hun dood werd, hun tong als delicatesse in de grote steden, hun botten voor lijm, ten slotte hun stront voor stook. Vlees was er voor te rotten.
Het regende.
Ik was alleen in bed met de na-smaak van whiskey. Bourbon. Jack Daniels.
En was het niet God die Brazilië verkoos als land voor zijn vakanties. Land van vogels, planten, dieren van het Godsrijk. O paradijs, zei Hij, maar zie eens wat voor mensen ik er heen stuur. Vertrapt door eenlingen. Nu verworden tot voetbalnatie en samba. Land van Indianen en slavenkinderen. favela's, krotten waar de kogels vliegen als tekens der waanzin, moeders, kinderen, onder hun bedden. Politie roemt om wraak.
       In mijn droom renden paarden in woeste gebieden onder de vlaag van wittevogels. Bossen waren groener dan ooit, een besef dat Indianen weten te verwezelijken. Dat de een mens de ander niet verloochend, waar de bergtoppen zijn als borsten van magische heksen. Armoede is een verschijnsel van een andere tijd. Toen waren alleen natuurwetten en de mens was allang geëvolueerd van uit de zee. De vis kroop aan land en verwerd tot iets zoals wij, langzaam als een slak. Vinnen, poten, rechtop, lopend, denkend, apen en manipuleren. Miljarden jaren geleden.
     Beseffen is een vaag begrip. Dus wat is de tegenwoordige mens die zich opwerpt als hoogste bieder?
     Niets. Een stofje, meer niet. Dat er armoede en rijkdom bestaat is het uitvloeisel van afgunst.
             Hij die niet genoeg krijgt van wat moeder geeft. Wij zullen ons moeten realiseren dat de tijd komt dat we vervagen tot splinters. wij zijn gewoon hier om te overleven en niet om overleeft te worden. Vernietiging is al om aanwezig en kijk naar de rampen, de vloedgolven, bevende aarde. Honger, oorlog, vernietiging en Dafurconflict in Soedan is iets anders dan de Canarische eilanden. My God!
         Is dit een waarschuwing of alleen maar een voorteken? Zullen wij met ons allen niet meer moeten nadenken over de verdere wereld?
     Zal morgen voor kinderen van gisteren een optie zijn. Er is redding!Het regende. Ik was alleen in bed met de na-smaak van whiskey.
        Maar dan moet iedereen zijn nek uitsteken. Rook der schoorstenen en gassen der wagens, wie ruilt? Smog van Sâo Paulo, of Tokio. Wie kan het een moer schelen? De leiders? Slaapkoppen, egoïsten die gemanipuleerd worden door geldschieters. We zijn overgeleverd aan de goden. We leven in een consumptie maatschappij. Sommigen in ieder geval. Vreten, zuipen en verbruiken. Dit kan nooit goed gaan.
        Ieder moet voor zich een punt maken wat voor hem het dichtst bij de natuur staat. Leven. Liefde. Begrip.
        In de hemel is rust (In caleos quis), maar wie wil naar de hemel? Of naar de hel? Wie wil terugkeren? Reincarnatie van het bovenmenselijke. Ik wil misschien weer zijn als een mustang, hollend over de prairies. Leven op aard is een gunst, doch niet voor ieder. De gevaarlijkste idioot is de broer van arrogantie, de mens zonder scrupules.
           Hij die denkt dat alleen hij loopt. Laat de doden rusten zei de arend tot de raaf, en hij verslond een levende duif. 
   Hij zal ten onder gaan aan eigen hoogwaan. Een studie is niet moeilijk, de armoede gemaakt door de mens zal ooit verworden tot gelijkheid in de zin van het woord. De kapitalist zal eens moeten toegeven dat hij maar een eenzame gast is in zijn eigen huis. Hij die met zijn kist onder de arm loopt.    

Gerechtigheid zal zegenvieren, alhoewel ik misschien te optimistisch ben. Maar de noten op mijn zang zullen hard zijn. De wetenschapper zal beter moeten denken, de filosoof zal zich achter het oor krabben en de zielenprikkers moeten leren van de mens die krank of zinnig is?
     Ik ben soms verbitterd door de mensheid, de laksheid, de onnozelheid van personen die zich leiders noemen.
          De vuilste varkens willen altijd het beste stro. Ik droomde dat de wereld beter was.
    Het regende.
       Ik was alleen in een bed met de na-smaak van whiskey.
Ik droomde.
Ik werd verliefd op een zwarte vrouw.
Zij reed op een witte merrie, zij zong als een engel.

Liederen van 'saudade', een niet te omschrijven woord als 'verlangen'. Rio de Janeiro, Bahia.....
         Liefdesliederen van het land met timbres van Afrika.
Het regende.
Ik was alleen in bed met de na-smaak van whiskey.

Ramblin Wayn

04-03-2010 om 17:53 geschreven door chris