Er is nu 1 bezoeker op dit blog. Record tot nu toe: 8
Dit blog wordt regelmatig bijgewerkt - this blog will be updated regulary
Beste lezer, mocht u onverwachts grammatica foutjes tegenkomen in de reportages/verhalen op dit blog, bij deze mijn verontschuldiging, Wayn, Storyteller
Dear reader, if you encounter, unexpectedly grammar mistakes in the reports / stories on this blog, my apology, Wayn, Storyteller
NIEUW BOEK VAN WAYN PIETERS ''SURUCUCU' BESTELLEN ramblinwayn@home.nl
PLOT: Tonho gaat op zoek naar de moordenaar van zijn vader Lirio, omgebracht voor ruwe diamanten. Hij raakt verzeild in een wereld van intriges, moord en komt in bezit van een schatkaart. Het avontuur begint in Rio de Janeiro. Via de Mato Grosso en junglestad Manaus komt hij tenslotte terecht in Novo Mundo, Pará, waar 258 jaar geleden een goudschat begraven werd. Dit is ook het gebied van de Mundurucu-stam, met hun mysterieuze wereld en het woud van de Surucucu slangen, het metafysische van Amazonas. Het verhaal geeft een visie op de Braziliaanse samenleving en vraagt begrip voor het Indianen-vraagstuk.
BIOGRAFIE: Wayn Pieters (1948) werd geboren in Maastricht. Naast auteur is hij kunstschilder en singer-songwriter. Sinds 1990 bezoekt hij Brazilië, waar hij vele reizen ondernam en in 1995 een bezoek bracht aan de Xavante Indianen in de staat Mato Grosso. Zijn oom, pater Thomas, die 40 jaar in Brazilië werkte, omschreef hem ooit: ‘Op zijn reizen door Brazilië wordt hij geleid door een mystiek gevoel van broederlijke verbondenheid met ras, bloed en bodem.’
BOEK WAYN PIETERS: XINGU, DE INDIANEN, HUN MYTHEN mythologische verhalen der Xingu Indianen- midden-Brazilië vert. van uit Portugees/uitg. Free Musketeers - Het boek is verkrijgbaar bij boekhandel 'DE TRIBUNE' aan de Kapoenstraat te Maastricht
Roman over Brazilië: over het volk, Xavante Indianen, aanwezigheid van de Vikingen, Umbanda-cultus, erotiek, geschiedenis, politiek en intriges. plot: In het Xavante reservaat in de Mato Grosso worden stenenplaten met Viking schrift ontdekt door archeologen. Bij de opgravingen worden Indianen en houtkappers gedood. Er volgt de moord op een Amerikaanse Indianen beschermer. Couto, een naïve inspecteur van Japanse komaf moet de zaak onderzoeken. Het wordt een tijding van intriges en moorden, haat en liefde. Het leven van de Xavante-stam loopt centraal door het verhaal, net als de stelling dat Noormannen al in Brazilië waren vóór Cabral, terwijl de Macumba/Umbanda cultus belangrijk is in het geheel. De roman schreef ik, geinspireerd door mijn reizen, en indrukken. UItgegeven in eigen beheer; BRAWABOOKS 2005 281blz. in a-4 druk stuur een e-mail met adres en het boek wordt toegestuurd, euro 17,00,- inc. verzendkosten, u betaald met giro op bijgevoegd reken.nr opbrengst voor kleinschalig project Wayn
Op zoek naar de Ware Ziel van Brazilië - Het alternatief
22-03-2008
De Xavante Indianen - part 2
26 maart 1996, Barro do Garças
Ik verlaat het kleine busstation, neem een hotel, een douche, rust uit en maak een eerste verkenning door de stad. Er wonen rond de 60.000 mensen in Barra. Het centrum bestaat uit enkele grote straten met lage huizen. Ik loop een winkel binnen die indiaanse artikelen verkoopt en een jonge vrouw legt mij uit dat alle spullen vervaardigd zijn door Xavante en Bororo indianen. Ik zie houtwerkbeeldjes, kralen, kleding, speren, pijlen en bogen, gevlochten bamboemanden en andere kleine kunstwerken. De jonge vrouw vertelt mij dat de laatste tijd moeilijkheden zijn tussen houtkappers en Xavantes, met gevolg dat een jonge Xavante drie blanken doodde. Ik vraag haar of ze iets meer over de Funai kon zeggen, daar mij vaak verteld werd dat de stichting eigenlijk veel te weinig geld kreeg om de stammen effectief te kunnen helpen. Ik heb mijn bedenking, daar ik wel weet dat de corruptie niet te verwaarlozen is. "Er zijn ook véél indianen... en de Funai heeft maar beperkte mogelijkheden de stammen te onderhouden," zegt de vrouw met indiaanse trekken, alsof ze iemand móét verdedigen. Ik zeg haar dat er ooit meer als vier miljoen indianen waren, nu nog maar 200.000. Ze keek me ongeloofelijk aan en wist niet meteen een antwoord. Ik denk dat het meisje meer met de hedendaagse indianen leeft dan met het verleden, ik meen te zeggen, de geschiedenis. Wel, weet ze mij nog vertellen dat er geregeld kleine vrachtwagens vanuit Barra naar de Xavante dorpen gaan. De dorpen (aldeias) bevinden zich op zo'n 150 kilometer en meer verder het bos in. Misschien kon ik wel een lift krijgen, was mijn gedachte. Ze drukt mij nog op het hart zeker niet mijn fototoestel mee te nemen als ik eventueel naar het reservaat zou gaan. Volgens haar hebben de Xavantes een hekel aan fotografen. Ik loop nog wat door de stad, koop een twee liter fles guaranadrank en wat bananen, die ik in het hotel nuttig met wat droge koekjes, mijn avondmaal. Op het bed liggend denk ik aan de toekomst, maar ook het verleden. Ik weet dat de Indianen altijd al mijn aandacht hadden. Dit begon al als kleine jongen van zeven, toen ik via de filmvoorstelling op het witte doek de, doorgaans imitatie Indiaan, het onderspit zag delven tegen de blanke held. De goeie tegen de slechte, en het verderfelijk en misvormd beeld van de discriminatiestrijd werd mij als kind al ingegoten. De Indiaan als wilde, moordlustig. Alles was een toonbeeld van de noord-Amerikaanse ideologie. Begin jaren zeventig werd ik versterkt in mijn stelling: de strijd van de Indiaan werd ook mijn strijd. Waarom? Wat was mijn drijfveer, mijn overeenkomst? Was mijn wereld niet in orde? Neen, het was een rotzooi, de politiek, de mensen die deze bedreven. Midden jaren tachtig ging ik mij meer interesseren voor de zuid-Amerikaanse Indianen, die tot dan toe, in mijn geest verdrongen waren door hun noordelijke broeders. Doch dit had te maken met de Amerikaanse hersenspoeling, waar ik me langzaam van moest lost maken. De Indianen in zuid-Amerika stonden nog dichter bij de natuur, er waren stammen die net contact gekregen hadden met de blanken, stammen die nog vrij leefden in de grote wouden van Amazonas en centraal Brazilië. Dus zo stond ik in die tijd dichter bij de noord-Amerikaanse reservaat Indianen, die verdrukt van hun eigen 'ik' in oude barakken woonden, kijkend naar televisie en coca-cola slurpend. Ik kon hun vernedering niet aan. Had ik een zekere passie met het volk? In Brazilië leefden vele stammen nog wel in de wouden, maar ook daar hadden de blanken, de uitroeiers hun werk duchtig gedaan, of waren juist begonnen met hun duivels karwei. Ik was op zoek naar mijn eigen ik in de wereld van het onbekende, de geesten en sjamanen, een levenswijze die misschien eens mijn inspiratie was geweest? Antropologen gingen op pad. Ze gingen de cultuur van de stammen bestuderen. Daar waren velen theoretici bij. De 'mensenleer' is niet eenvoudig. Het is een opgave. Er zijn eminente antropologen, die een goede en eerlijke kijk hebben op een volk, maar er zijn ook mindere wetenschappers, die ook uit eigen belang hun studie doen. In zijn boek 'Custer died for your sins', uit 1969, beschrijft de Sioux Indiaan Vine Deloria jr, de antropoloog als volgt. Ik citeer: 'De oorsprong van de antropoloog is in de nevelen van de geschiedenis gehuld. De Indianen zijn ervan overtuigd dat alle samenlevingen in het 'Nabije Oosten' antropologen moeten hebben gehad, want al die samenlevingen zijn nu ter ziele. Even vast zijn de Indianen ervan overtuigd dat Columbus antropologen aan boord had toen hij de 'Nieuwe Wereld' ontdekte. Hoe had hij anders zulke verkeerde gevolgtrekkingen kunnen verbinden aan de wereld die hij betreden had?' Deze negatieve opmerkingen over antropologen zullen van het standpunt uit van Deloria jr zeker gerechtvaardigd zijn. Hij heeft het over antropologen die waarnemingen deden, die weer werden doorgegeven aan aspirant-antropologen, die door studie daarvan weer de volgende bezoekers werden van de reservaten. Diezelfde waarnemingen werden boeken, en daaruit vloeide weer artikelen voort, voor de wetenschappelijke tijdschriften, en samenvattigen daarvan werden ingekort doorgestuurd naar de regeringinstanties. De Indianen werden krankjorum in hun reservaten van al die expedities der antropologen. Heden ten dage is de situatie van de noord-Amerikaanse Indianen nog steeds miserabel. Doch ook de Braziliaanse Indianen, die nog dicht bij de natuur staan, worden bedreigd met totale liquidatitie.
Schilderij boven: 'Os Indios', Olie op doek, Wayn 2007
Bij de inhoud zijn alleen de laatste 200 items weergegeven, mocht u zoeken naar onderwerp doe dit via 'zoeken in blog' op de linkerbalk. Het 14-delig verslag van mijn bezoek aan de Xavante stam kunt u opzoeken IN DE LINKER zoek BALK
Berichten die niet getoond worden zijn bereikbaar via het archiefvia de pijltjes onder aan het blog