Het is een grote grijze ruimte met op de achtergrond zwarte satijnen gordijnen. Links van een grote kaarsvettentafel staat een reusachtige soort dinosaurus met geopende muil.
Rechts van de tafel een goudenhemelkoe.
Achter de tafel staat de rechter.
Een neger, zwart als kolen van de diepste mijn. Groot met een kaal hoofd en twee ringen door zijn neus en een diamant door zijn onderlip. Hij staat recht als een reus en zijn peniskoker lijkt wel een schoorsteenpijp.
Hij noet zich Voddah. Men zegt dat hij een neutraal onafhankelijk oprecht man is. Zijn zeven mederechters zin o.a twee pijprokende Chinezen, klein als dwergen met dikke koppen en beide hebben een Chinchilla-wezel in hun schoot.
Dan zijn er twee 'indo-Germanen' met zwarte gesloten pakken en rode halsdoeken. Eentje is bleek en heeft vettig achterovergekampt haar, de ander lijkt meer op een maffialeider en is zo goed als kaal.
Dan is er een Arabierrechter uit het Imanaat Jemen, gekleed in een lang wit gewaad en tulband. De zesde is een Sioux-Indiaan getooid met grote kleurige veren en een gelaat vol met rimpels der tijd en geleerdheid.
De laatste is een vrouw, genaamd Cleopatra en gaat gekleed als een oude zigeunerin, in geel, rood en groene rokken, met in haar schoot drie adders.

Nu is het aan de advocaten van God en de duivel om de ziel van Lincoln te manipuleren. Ten goede of ten kwade. Hij kon zijn eigen advocaat kiezen want, volgens de aanklager, een dikke man met wit geschminkt gezicht en rode mond, genaamd 'Funébre', is hij al veroordeeld tot de hel.
Doch de  tijden waren veranderd en omdat hij geen berouw had kunnen tonen aan een priester op de aarde kreeg hij andermaal een kans.
De engel Gabriël pleit voorbarig, dat moet gezegd worden en de duivelsadvocaat is des duivels en probeert alle negatieve kanten van Lincoln naar voren te brengen.
De president van de rechtbank zijn neusringen glinsteren in het heelal als hij zwaar kucht en spreekt: '... amigo en zondaar Lincoln, toont u berouw voor de misdaden begaan op de planeet aarde? Ik wil alleen: ja of nee horen. Geen gezeik, begrepen!'
Nu wordt Lincoln zo nerveus dat zijn geslachtsdeel ineenkrimp en zijn hart bomkt alsof het uit elkaar gaat springen.
Neen, betekent de hel en het genot van vrouwen en drank, de mooie Creoolse. Waardoor zijn pik weer leven krijgt.
Maar betekende de hel ook pijn?
Já, is misschien de hemel, ik zeg duidelijk misschien, of heeft men een andere oplossing in petto?
Is dit alles wel reëel?
Is het geen illusie ingegeven door onverklaarbare prikkels der ontwetendheid?
Is hij wel dood?
Is de dood niet dood?
Afgelopen, boem!
Weg met alles, een zwart gat, alleen een niets!
In de verte hoort hij het 'utricularium', het oude Romeins insrument dat lijkt op een doedelzak. Duizenden bespelen het, een orgasme van geluid.

"Waarom geloof ik niet?'' denkt Lincoln.
Hij kijkt naar de negerrechter en zegt: '... ik Lincoln Zé Azaredo Batista betoon berouw! Ja ik heb spijt!'
De duivel danst nu van woede en de engel glimlacht. De rechtbank trekt zich terug tussen de sterren en velt een oordeel: het reddingsvuur.
De plek waar de zonde door lijden zal worden gelouterd, alvorens de hemel te betreden.
De hemel?
Denkt Lincoln nog, welke hemel, die van de heiligen, die van de bandieten van de 'sertâo zoals Lampiâo, of die van Luiz Gonzaga, de geliefde 'forró' muzikant, een hemel, vol van accordeons, triangels en dikke trommen, want Gonzaga zal zeker in de hemel spelen.
Of die hemel van de arme donder welk een beter hiernamaals werd beloofd? Ja, de hemel, daar heeft Lincoln niet op gerekend.
Neen, en is de dood niet gewoon dood en wederom mediteert hij deze gedachte.
Dood, niets, leegte, vrij van pijn en ellende?
Hij beslist en wil terug naar de aarde om zich te beramen wat er eigenlijk zou zijn na de dood.
Lincoln huilt en schreeuwt om te kunnen terugkeren.
Hij wil niet dood, verdomme!
Neen!
Hij wil leven, hij wil reïncarneren.
'Geef mij een kans, por favor!' jammert hij.
De rechtbank beraad zich opnieuw.

Het duurt lang voordat de gezworenen hun volgend oordeel geven. Het ultieme!
En de negerrechter spreekt helder als door een immense luidspreker: '... Lincoln, wij hebben besloten om je terug te sturen naar de aarde. Naar het Noordoosten van Brazilië.
Daar zul je worden herboren in armoede in een hut midden in de woestenij.
Doch je zult een intelligente geest hebben.
Je zult een strijder worden.
Niet bang om te vechten en niet om te sterven! Dit alles voor de rechten van de onderdrukten en arme boeren.
Je zult vechten tegen de grootgrondbeztitters.
Je zult een naam worden in de geschiedenis van Brazilië.
Een naam!'
En zo sterft Lincoln zijn zoveelste dood.

fim