Februari 2002.
Ik wil het hebben over diamanten. Nu moet u weten dat deze in Brazilië veel te vinden waren en nog zijn. Doch de meeste grote velden zijn zo goed als leeggeplunderd.
Maar er zijn nog wel degelijk mijnen.  En soms stuit men op nieuwe.
Ook de Indianen weten van wanten en sommige cacique's (hoofdmannen) zijn danig op de hoogte wat zaken betreft.
Ik neem u mee naar de deelstaat Rondonia, naar het gebied van de Cinta-Larga waar zich het volgende afspeelde omtrent diamanten.
Het bleek namelijk lucratief en de Indianen rekenden grote geld bedragen aan de indringers van hun reservaat. Daar de blanke gravers met hun machines tot aan de rivier konden komen, moesten ze 5.000 tot 7.000 dollar betalen aan de 'chef's' en reden al een tiental cacique's rond in dure auto's.
Wat was er aan de hand.
Ik kan u verzekeren niets dan ellende.
Er waren 3.000 delvers op het Cinta-Larga gebied en de diamant was de formule, de trezorie van de stam.
Iedere maand kwamen 300 nieuwe gravers en avonturiers bij.
Ze kwamen met oude vrachtwagens, uit alle delen van Brazilië. Ze kwamen ze aan bij en kleine plaats op 50 kilometer van de stad Porto Velho, aan de grens met Mato Grosso, om vandaar het reservaat in te gaan.
De droom was hard voor de avonturiers, drie dagen in een tropische hitte, trekkend door bossen, waarna ze aankwamen op de oevers van de rivier.
Men noemden ze diamantpiraten.
Met hard bedoel ik dat niet iedereen zo maar arriveerde. De laatste maanden vond men 5 lichamen in het 200 hectare grote gebied van het Roosevelt reservaat.

Het illegaal verkrijgen van de diamanten was oncontroleerbaar, dank zij de corruptie. Het scheen dat velen in het rotte geld deelden: politie, illegale gravers, publieke abtenaren en óók Indianen. Doch het was niet meer te stoppen, de omvang bleek te groot.
De politie dacht, door de opkopers te grijpen, de oplossing te hebben, maar dat zijn klopgeest denkbeelden.
De diamanten bereikten dan ook gemakkelijk de internationale markt en niet alleen vanuit Rondonia, ook vanuit de deelstaten Roirama, Mato Grosso, Goias en Minas Gerais, want ook daar waren delvers actief.
Vanuit de bossen van centraal Brazilié kwamen de ruwe stenen via omwegen en vuile handen in de grote diamantslijperijen van Europa, zoals die van Antwerpen.
Er wordt gezegd dat de handel in 2001 de 50 miljoen $ overschreed.
Wat de afnemer of tussenpersoon de arme delver betaalde, die zweette, zoop en hoerde, bleef onduidelijk, maar dat zal zeker een onbeduidend bedrag zijn. We weten wat de stenen waard zijn als ze geslepen om de nekken hangen van de mooie (figuurlijke) dames.
De opperhoofden van de stam wisten in ieder geval wel raad met hun actie, waarom alles over laten aan de kapitalist?, aha, nu reden zij rond in dure wagens.
Dit alles staat accuut tegenover de ellende wat dit teweegbracht. Het millieu werd verwoest, rivieren vervuilt, afrekeningen vereffend, en de hoeren cultuur had zich, logischer wijs, uitgebreid tot jonge Indiaanse meisjes, soms niet ouder dan 12 of 13, zij die gewillig waren of gedwongen.
De dochters van de wouden teruggebracht tot tot een zieke beschouwing. Jonge lichamen, lankmoedig in de allesomvattende omzinnige bizarre klucht die zich afspeelde onder God's hemel en met het woud als decor. En waar is verdomme de boe-man?
De gnoom?
Saci-Perere, daar waar de mens zo bang voor was, die kleine zwarte man met het ene been, de bosgeest?
Diamanten, geld en macht.
De kluif was voor de arme sodemieter, die gevoed werd door het deplorabel systeem, zij die de gok waagden.
En zie, alles werd nog zieklijker door de ranzige regeringsabtenaren.
En de Indiaanse leiders?
Waar is hun zienswijze?
Ja, zij waren eveneens egoïstisch en maakten gebruik van de situatie, niet in het voordeel van de stam of cultuur.
Sommige zeggen dat ze slim zijn, om de hebzuchtige blanke niet alles te laten inpikken, maar hún diamanten zijn mooier.
De natuur, het sprankelende water.
Het is overleven zeggen sommige cacique's, al is het over lijken.
Er is een legende van de Cinta -Larga en die leeft voort, die verteld over de 'Igarapé lage', een van de grootste zijrivieren die door het reservaat stroomt.
Er wordt verhaald over de verborgen diamantmijnen van Urucamacuam.
En zie, de legende was tot leven gekomen, ten gunste van de kapitalist en hun hebzucht en ter verdoemenis der mensheid.