Dit blog wordt regelmatig bijgewerkt - this blog will be updated regulary
Beste lezer, mocht u onverwachts grammatica foutjes tegenkomen in de reportages/verhalen op dit blog, bij deze mijn verontschuldiging, Wayn, Storyteller
Dear reader, if you encounter, unexpectedly grammar mistakes in the reports / stories on this blog, my apology, Wayn, Storyteller
NIEUW BOEK VAN WAYN PIETERS ''SURUCUCU' BESTELLEN ramblinwayn@home.nl
PLOT: Tonho gaat op zoek naar de moordenaar van zijn vader Lirio, omgebracht voor ruwe diamanten. Hij raakt verzeild in een wereld van intriges, moord en komt in bezit van een schatkaart. Het avontuur begint in Rio de Janeiro. Via de Mato Grosso en junglestad Manaus komt hij tenslotte terecht in Novo Mundo, Pará, waar 258 jaar geleden een goudschat begraven werd. Dit is ook het gebied van de Mundurucu-stam, met hun mysterieuze wereld en het woud van de Surucucu slangen, het metafysische van Amazonas. Het verhaal geeft een visie op de Braziliaanse samenleving en vraagt begrip voor het Indianen-vraagstuk.
BIOGRAFIE: Wayn Pieters (1948) werd geboren in Maastricht. Naast auteur is hij kunstschilder en singer-songwriter. Sinds 1990 bezoekt hij Brazilië, waar hij vele reizen ondernam en in 1995 een bezoek bracht aan de Xavante Indianen in de staat Mato Grosso. Zijn oom, pater Thomas, die 40 jaar in Brazilië werkte, omschreef hem ooit: ‘Op zijn reizen door Brazilië wordt hij geleid door een mystiek gevoel van broederlijke verbondenheid met ras, bloed en bodem.’
BOEK WAYN PIETERS: XINGU, DE INDIANEN, HUN MYTHEN mythologische verhalen der Xingu Indianen- midden-Brazilië vert. van uit Portugees/uitg. Free Musketeers - Het boek is verkrijgbaar bij boekhandel 'DE TRIBUNE' aan de Kapoenstraat te Maastricht
Roman over Brazilië: over het volk, Xavante Indianen, aanwezigheid van de Vikingen, Umbanda-cultus, erotiek, geschiedenis, politiek en intriges. plot: In het Xavante reservaat in de Mato Grosso worden stenenplaten met Viking schrift ontdekt door archeologen. Bij de opgravingen worden Indianen en houtkappers gedood. Er volgt de moord op een Amerikaanse Indianen beschermer. Couto, een naïve inspecteur van Japanse komaf moet de zaak onderzoeken. Het wordt een tijding van intriges en moorden, haat en liefde. Het leven van de Xavante-stam loopt centraal door het verhaal, net als de stelling dat Noormannen al in Brazilië waren vóór Cabral, terwijl de Macumba/Umbanda cultus belangrijk is in het geheel. De roman schreef ik, geinspireerd door mijn reizen, en indrukken. UItgegeven in eigen beheer; BRAWABOOKS 2005 281blz. in a-4 druk stuur een e-mail met adres en het boek wordt toegestuurd, euro 17,00,- inc. verzendkosten, u betaald met giro op bijgevoegd reken.nr opbrengst voor kleinschalig project Wayn
Op zoek naar de Ware Ziel van Brazilië - Het alternatief
17-08-2008
Sâo Paulo deel 5
De Japanse wijk "Liberdade"
De leer 'Seicho-No-Le', betekend letterlijk: 'Huis van de Groei (Japanse geloofsgemeenschap die wordt gevoed door een mengeling van Shintoïsme, Boeddisme en Christendom) is sterk en de Japanse taal wordt frequent gesproken, de mentaliteit staat voorop, ze blijven de kinderen van het land der 'rijzende zon', maar ze zijn óók Brazilianen met hun eigen Japanse krant, de onschijnbare werkelijkheid, zij bezitten hun eigen immigratiemuseum aan de Rua de Joaquim, waar te zien is hoe de Japanners een bijdrage leverden aan de koffie-cultuur in Brazilië, een cultuur die opzien baarde, want de staat Sâo Paulo was de vorige eeuw de koffiestaat bij uitstek. Vroeger waren er reusachtige plantages zoals die van koffie-keizer Francisco Schmidt, met niet minder dan 32 fazendas (landgoed) en 8 miljoen bomen. Deze Herr? Schmidt liet de Italiaanse immigranten werken als paarden terwijl intussen de Samurai mentaliteit van de Japanners de culuur deed groeien. In de wijk "Liberdade" vrijheid, bevinden zich, zoals ik al eerder meldde, ook Chinezen en Koreanen, de 'amarelo' (gele), wat het Aziatische aspect verduidelijkt. De Koreanen zijn de laatste immigranten van de stad, hoewel dit woord nooit gebezigd mag worden in deze metropool. Op de hoek van het 'Liberdade' plein ligt een katholieke kerk, die van 'Santa Cruz dos enforcados' (Heilig Kruis der Opgehangen). Hier speelt zich een geloofsaanbidding van allure af. Mannen op hun knieën die beelden omhelzen en kussen, vrouwen in achtenswaardige devotie. 's Maandags worden hier duizenden kaarsen opgestoken om zonden te verdrijven, de duivel te verbannen, en om het geheel te laten vloeien in het geluk, ver weg van de ellende waar velen zich in bevinden, mijlen weg van de 'enforcado', wat letterlijk 'ophangen' betekent en dat verwijst naar de executies die ooit werden voltrokken op het plein.
Mijn logeeradres is in de Rua Pedroso, op de 5de verdieping van een gebouw, gelegen in de buurt Bella Vista, ook wel "Bixiga' genoemd (Blaas, een naam die de buurt overhield aan de tijd dat hier rond 1900 pens werd verkocht op de markt). Hier waren Italiaanse immigranten het sterkts vertegenwoordigd, zoals blijkt uit de meer dan 1 miljoen Paulistas (inwoners van de S.P), die afstammelingen zijn van Italianen. Die hebben zich weer vermengd met ander levensgroepen in de stad, en zo ontstond die geweldige kleuring van mensen en culturen. Het appartement waar ik verblijf wordt bewoond door 3 jonge gasten die werken voor Embratel, dat staat voor het Braziliaanse telecombedrijf. Joâo, is zoon van mijn vriendin in Rio, mullat, openhartig en fantasievol, Gustavo komt uit het binnenland van Sâo Paulo, is hel blank en van bemiddelde ouders, en de derde, Giliard komt uit het binnenland van het mooie Minas Grerais, is meer rebels, houdt van drinken en zei dat z'n twee kamergenoten veel leken op evangelisten (drinken en roken niet). De drie gaven me de gelegenheid een tijdje te logeren in hun kamer. De huren in deze appartementen zijn duur, in dit geval inclusief 700 reais (210 eur.). Qua comfort zijn deze appartementen comfortabel vergeleken met de miljoenen armen die wonen in de zogenaamde 'Cortiças' (bijenkorven), of 'Cabeças de Porco' (varkenskoppen), grote oude panden, die vaak duur en onvoldoende onderhouden zijn en met slechte voorzieningen. De arme gezinnen leven letterlijk bovenop elkaar met soms een enkle w.c. Het onmenselijke is een gewoonte geworden, maar wat moet de paria? Het woonprobleem in Sâo Paulo is groot (1/3 de van de bevolking leeft in favela's of cortiças in pure armoede). De mensen beginnen te lijken op mieren op zoek naar stroop. Aan de rand van de stad groeien de favela's weelderig, heden meer dan 1300, waar méér dan enkele miljoenen mensen leven. Doch de favela is soms een vluchtplek voor drugsdealers en stedelijke marginalen, zij die hun toevlucht zoeken in de slums. Daar vind je de jongeren die opgeleid worden tot koeriers, velen van hen komen aan hun einde door politiekogels, dit een einde maakt aan een geradbraakt leven, een leven op de puinhopen van het overtollige van de grootkapitalist, die, hoe dan ook, de paria gebruikt gelijk een mislukking der mensheid. Doch de grootkapitalist ziet het verkeerd want er is een samenhorigheid tussen dit bezitloze, die in de luxe snoepwinkel van de kapitalist een uitzondering is. Het is een duidelijk feit dat de anarchistische kleuren soms blinken in de krottenwijken, al was het alleen maar door de nadrukkelijk afwezigheid van einig bestuursapparaat.
Bij de inhoud zijn alleen de laatste 200 items weergegeven, mocht u zoeken naar onderwerp doe dit via 'zoeken in blog' op de linkerbalk. Het 14-delig verslag van mijn bezoek aan de Xavante stam kunt u opzoeken IN DE LINKER zoek BALK
Berichten die niet getoond worden zijn bereikbaar via het archiefvia de pijltjes onder aan het blog