Talen aan anderstaligen avsg,a.a.ac.zc.,kwaliteitsembleem
11-07-2005
4 facetten
In de cursussen filologie leert men de traditionele indeling van talen in 4 facetten. Zij worden eerst opgedeeld in 2 : gesproken en geschreven taal. Er is bovendien een actieve en een passieve manier. Zo spreekt men van spreken (actief) en luisteren (passief) en van schrijven (actief) en lezen (passief). Deze indeling is steriel. Want iemand kan actiever luisteren of lezen. Lezen gaat bovendien 6 maal sneller dan spreken. Dus is de graad van concentratie groter. U hebt het al begrepen ! Deze indeling past in de studie van de taal. Wij houden er rekening mee in het taalonderwijs aan anderstaligen. Maar de cursussen in de practijk strikt opdelen volgens deze categorieën is conservatief en beantwoordt niet aan een degelijke didactiek voor talen aan anderstaligen. De Raad van Europa publiceerde studies over operationele doelstellingen volgens deze opdeling. Vaak wordt hieruit ten onrechte begrepen dat de cursussen zo in vakjes kunnen opgedeeld worden. Daarom is de avsg - methode globaal. Maar ook om wille van het feit dat de taal altijd in conversaties aan geboden wordt. De voorrang en het uitsluitend werken met gesproken taal gebeurt om wille van de efficiëntie. In de moedertaallessen speelt de interferentie tussen klank en beeld (schrijven) geen rol. Maar op het 0-niveau is het cruciaal de invloed van het geschreven beeld op het spreken uit te sluiten.
Toen wij startten in het Audiovisueel Centrum in 1967 kozen de inwoners van Meise hun favoriete talen via een vragenlijst. Hieruit bleek dat we zouden starten met 6 Europese talen : Duits, Engels, Frans, Italiaans, Nederlands en Spaans. In 1970 werden de afdelingen door het ministerie herklasseerd in 3 niveaus : elementaire, praktische en gevorderde kennis. De eerste werd door ons onmiddellijk gekoppeld aan het 0-niveau. In 1989, toen we reeds 2 jaar in Jette waren, breidden wij ons palet uit tot Grieks en Portugees. Voor Deens waren er onvoldoende kandidaten. Het is altijd mijn bedoeling geweest de school verder uit te bouwen als gespecialiseerde taalschool in het hart van Europa. Maar door de omstandigheden en uitzicht op uitbreiding, namen wij in 1987 huishoudelijk naaien over in Jette en onder druk richtten wij een afdeling Informatica op in 1991. Didactisch bekeken is dat ook een taal, maar dan in tegenstelling tot dialect enkel geschreven. Zeker in Jette zou dat nog moeten uitgroeien tot alle Europese talen. Regionale afspraken op het niveau van het consortium in het kader van het nieuwe decreet zijn aan te raden.
Het recent initiatief van CVO Grimbergen om Pools te starten in Brussel, is een goed initiatief.Het blijkt dat de Poolse ambassade zelfs steun verleent. Het recent initiatief van CVO Grimbergen om Pools te starten in Brussel, is een goed initiatief. Het blijkt dat de Poolse ambassade zelfs steun verleent.
De Covaartest die in de huizen van het Nederlands gebruikt wordt lijkt mij een administratief kluwen. Vanuit didactisch oogpunt is voor talen aan anderstaligen niet hetzelfde systeem als voor de andere vakken aangewezen. De toelatingstest talen in een avCVO is eenvoudiger en directer. De eerste vraag die aan een nieuwkomer gesteld wordt luidt : heb je al voorkennis van de aan te leren taal? Als het antwoord neen is wordt de kandidaat onmiddellijk doorverwezen naar niveau 0 (beginnerscursus). Als het antwoord ja is probeert men erachter te komen of de voorkennis groot is of bescheiden. Er gebeurt hier een grove voorselectie op de twee hogerliggende afdelingen. Daaruit volgt een schriftelijke test op de P.C. in multiple-choise. Alles verloopt hierbij automatisch d.w.z.dat met een minimum aan vereiste computervaardigheid (liefst touch-screen) een test afgelegd wordt met 30 vragen (een voor elk hoger niveau). De uitslag wordt automatisch gegeven en wordt geregistreerd via netwerk. Bij elk antwoord is er feed-back d.w.z. dat bij fout het juiste antwoord verschijnt. Het geheel is gekoppeld aan item-analyse d.w.z. aan een automatische bijsturing permanent. Aangezien spreekvaardigheid primeert volgt daarop een interview (telt voor 70 %) in de aan te leren taal, waarbij de leerkracht de resultaten van de schriftelijke test evalueert en bespreekt. Via een korte conversatie wordt de kandidaat doorverwezen naar het mogelijk passend niveau. Gedurende de eerste lessen heeft de student nog de mogelijkhjeid doorverwezen te worden door zijn (haar) leerkracht en na bevestiging door de nieuwe leerkracht raakt hij(zij) op zijn(haar) niveau. Deze werkwijze komt uit de practijk en werd met succes reeds 39 jaar toegepast. Ze werd onlangs aangevuld met een mondelinge test op P.C. Maar op het internet plukte ik : www.dialang.org waarin je je niveau, schrijven en lezen, kunt bepalen volgens de huidige Europese normen. Een fusie met EVAcl dringt zich op !
Via www.ond.vlaanderen.be kunnen wij de plannen voor het nieuwe decreet inzien. Dat bevat vernieuwende ideeën, maar gaat niet ver genoeg. De versmelting van de onderwijsverstrekkers is plakwerk. Het verlaten van het "onderwijspad" naar een "levenslang lerenpad" blijft ook steken in vastgeroeste begrippen. Zo blijft de term examen overeind. Er is wel een lichte aanloop naar een leerconctract. Bovendien zou men opnieuw nieuwe instellingen creëren, die alles nog onoverzichtelijker maken. Specialisering blijft uit en dat is vooral belangrijk voor het talenonderwijs aan anderstaligen. De koppeling van niveau aan het Europees referentiekader is positief. Maar laat ons hopen dat de Covaartest beantwoordt aan een eigentijds didactisch profiel en aan de reële behoeften. Wat men hierbij met "selectie op basis van de leervaardigheid van de cursist" bedoelt blijft mij een raadsel. De bekwaamheidsbewijzen voor aanwerving worden gekoppeld aan ervaring, maar niet aan specialisering. De mogelijkheid scheppen om "native speakers" aan te werven in het talenonderwijs is baanbrekend. Hopelijk struikelt de idee niet over de taalwetgeving.
Zoals gezegd begon alles in 1967 in een oud herenhuis naast herberg "Den Beiaard" onder de kerktoren van St.-Martinus Meise. In 1969 moesten wij al uitbreiden in het Chiroheem Krogstraat 7. In 1972 trokken wij met de lagere gemeenteschool in het Willy Van den Berghecentrum Brusselsesteenweg 65C. Daar begon onze lijdensweg, want polyvalent gebruik van lokalen tussen een lagere school (later ook kleuterklassen) bracht een hoop problemen. Wij brachten het echter niettegenstaande alles op onaangepast meubilair tot 2000 studenten. In 1973 richtten wij ( Jos Chabert, schepen Herman Servotte en ikzelf, onder het burgemeesterschap van wijlen Ernest Soens) gesplitste klassen op afstand in Strombeek-Bever. Maar minister Claes stak daar zijn dirigeerstokje voor en de taalleergangen Strombeek begonnen dan zelfstandig onder het CC. Cecile Chabert werd schepen in Meise en richtte dagtaallessen op. Wij moesten toen tijdens de daglessen in de muziekschool en in de Snipper in onaangepaste lokalen. In 1987 redden wij een klasje huishoudelijk naaien in Jette. Het jaar daarop slaagden wij erin alle afdelingen achter het UZ-VUB op te starten. Binnen de kortste tijd zaten daar meer Meisenaars dan bij ons, omdat de lokalen aangepast waren. In 1990 trok ik aan de noodrem en blies alle bruggen achter mij op. De lokalen in Meise werden afgekeurd en dank zij goede verstandhouding met de zusters van Maria in de Stationsstraat in Wolvertem (door fusie gemeente Meise), mochten wij hun leegstaande lokalen huren van het internaat voor kleine jongens Kindje Jezus in de Stationsstraat 29 (ondertussen afgebroken). In 1996, op de dag van mijn vroegtrijdig pensioen, kocht de gemeente de huidige gebouwen in het voormalige Sancta Maria van dezelfde zusters. Maar ik liet mijn school niet in de steek, want ik werd voorzitter van de bestuurscommissie tot die afgeschaft werd door een nieuw decreet. Wij richtten dan maar een adviescommissie op, waarvan ik nog steeds de voorzitter ben.
1. De aan te leren taal is de voertaal, altijd. 2. Native speaker heeft prioriteit als hij beschikbaar is, life of opgenomen. 3. Voorrang van de gesproken taal d.i. voorrang voor het spreken door alle studenten 4. Geschreven taal in functie van de gesproken taal. 5. Geen theorie, maar functioneel taalonderwijs. Leer de studenten, wat ze zullen gebruiken. 6. Basiswoordenschat d.w.z. geen onnodige ballast, ook in hogere niveaus. Dit is echte aanpassing aan het niveau van alle studenten. Uitgaan van de student. 7. Democratische opstelling : iedereen is gelijkwaardig. 8. Reikwijdte vergroten : 8.1. Zoveel mogelijk, maar doordacht, audiovisueel en interactief werken d.w.z. uitgaan van authentieke situaties (prioritair life) met aanwending van een brede waaier van alle mogelijke audiovisuele (of multuimediale ) middelen buiten tekst. 9. Professioneel didactisch werk leveren d.w.z. het hele didactische proces grondig afwerken; 10. Fouten voorkomen ("Van alle fouten van de opvoedelingen, is de opvoeder de oorzaak" , uit "Het Mierenboekje" van Salzmann).
Het letterwoord staat internationaal voor de audiovisuele structureel-globale methode : een didactisch doordachte methode voor talen aan anderstaligen, met eigen didactiek. In het volwassenenonderwijs stonden in het begin uitsluitend leerkrachten die hun hoofdambt uitoefenden in het dagonderwijs (12 tot 18 jarigen). Gemakshalve of bij gebrek aan beter, gebruikten zij de methodes die gebaseerd waren op een didactiek voor moedertaal. Daar klinken de doelstellingen echter anders. Avsg breekt hiermee grondig en beantwoordt aan wat de volwassenen missen uit hun vooropleiding of wat ze zoeken : een taal kunnen spreken. De studenten vallen dan ook uiteen in twee groepen : valse beginnelingen en echte beginnelingen. De slechte gewoontes van mensen die met gebruikelijke methodes leerden, zijn helaas moeilijk af te leren. Met echte beginners, o-niveau of blanco kennis, zijn de resultaten verbluffend. Voorrang gaat dan ook naar spreken. In een echte beginnerscursus op het 0-niveau wordt dan ook uitsluitend gesproken. Het materieel bestaat uit eenvormige, eenvoudige en autochtone conversaties, vergezeld van aansluitende beelden (dia's). Beeld en klank = audiovisueel. In het begin leren de studenten luisteren. Want een vreemde taal die men nooit hoorde is zoals muziek. Scherp luisteren en onmiddellijk gebruiken zijn dan ook de sleutelwoorden. De conversaties bevatten bijna uitsluitend de meest frekwente woorden in de gesproken taal. Als men die niet kan zeggen, zonder nadenken in de context van de dialogen, zal men een taal nooit vlot spreken. Dat aantal woorden heb ik onderzocht op grond van alle mij bekende lijsten. Na vergelijking met de computer distilleerde ik een lijst van 800 woorden (NEDcl 12 talen). Als men die dan vergelijkt met de aangeboden conversaties in de traditionele methodes, dan stellen wij vast dat het aloude beginsel van "op het niveau van de student" veraf is. Dus : alle ballast eruit en werken met het essentiële. In die zin is de methode echt funktioneel. Het inoefenen moet 95% opleveren voor iedereen en alles wordt voldoende herhaald. Op die manier met inoefening in een AACC-talenpracticum, met voldoende lesuren, echte beginners en gespecialiseerde leerkrachten moeten de studenten op 3 maanden vlot kunnen converseren.
Het einde van het schooljaar nadert weer. Dat is de tijd van de examenstress. Ik heb destijds de benaming examen vervangen door : " Bespreking van het eindverslag van de gespreide evaluaties van het jaar". Dat is het eindpunt van het leerproces. Het begin ervan heb ik niet meer kunnen aanpassen. Dat zou het opstellen van een contract zijn tussen leerkracht en student. Het is onvoorstelbaar hoe volwassenen dikwijls behandeld worden als kinderen. Er zou een definitieve breuk moeten komen tussen VO en O. Bovendien beantwoordt de terminologie die ik voorsta, aan een didactisch verantwoorde benadering. De mokerslag op het einde van de stressperiode, die men examen noemt, moet definitief verbannen worden! De verplichtingen, die het ministerie oplegt aan de scholen, houden voldoende speelruimte in, om eigentijds en vooral didactisch verantwoord te werken, ook administratief. Daaruit vloeit mijn definitie van een perfecte leerkracht voort : " De leerkracht weet precies, op elk ogenblik van het jaar, voor alle studenten, waar ze exact aan toe zijn". Dat houdt wel in dat zij de gelegenheid krijgen om met de beste didactische hulpmiddelen te werken. Het vereist ook vorming waarbij de reikwijdte van de leerkracht vergroot wordt. Toen ik dat in de practijk bracht vond ik bevestiging van mijn streven in de "Kwaliteitsrevolutie" van Tom Peeters (Amerikaanse managementsgoeroe). Ik heb deze theorie omgezet naar het onderwijs en ze getoetst in een eindwerk management in mijn school. Ik werd euforisch van de resultaten.
Van in het begin hadden wij ons voorgenomen, het beste op het gebied van het ecucatieve audiovisuele materieel in huis te hebben. Mijn kennismaking met de P.C. was het Plato-project van de V.U.B. Ik verkreeg van de firma demonstraties op de didactische beurzen, waarop wij verschenen. Ik heb zo voor de minister van onderwijs een stand ingericht waarop wij een programma "auto-racen - hoofdrekenen" lanceerden. Het succes was enorm. Onze eerste computer was de ZX81, een pocket-formaat waarbij het opslaan van de gegevens op een cassetterecorder gebeurde. Het toeval wou, dat de huidige directeur ook over zo'n speeltje beschikte. Ik vroeg hem i.p.v. te oefenen met het aantal appelen, peren.., zoals de oefeningen voorschreven, het eens echt te proberen met onze administratie. Zo ging de bal aan het rollen. Hij programmeerde op dat ding de basis van onze administratie. Toen hij daarop uitgespeeld was hebben wij hem een Apricot gekocht. Later kreeg hij achtereenvolgens steeds betere apparatuur en zo werd onze volledige administratie van inschrijving tot diploma geautomatiseerd onder de naam ADMcl. De kostprijs was miniem, omdat wij alles zelf deden. Een systeem om de toelatingstesten snel en efficiënt af te nemen liet niet op zich wachten. Luc programmeerde EVAcl op basis van didactische gegevens die ik hem aangaf : een multiple - choise test met itemanalyse en administratieve verwerking. De testen werden zo van jaar tot jaar aangepast en verbeterd. Wij hebben getracht het in ons net te veralgemenen. Maar daar koos men voor een commerciëel systeem. Momenteel staat alles op netwerk, met verbinding naar alle vestigingsplaatsen. Er werd ook een systeem van afstandsleren opgestart in samenwerking met enkele andere scholen. Ons motto klonk : anders, maar vooral beter en uniek!
Wat is nu de objectieve meerwaarde van het talenpracticum? De keuze was gebaseerd op extra mogelijkheden. Ir. Ley zorgde op de bandrecorders, via een vertragingslus die de weergave van de klank uitstelde, voor toevoeging van de principes van geprogrammeerde instructie : onmiddellijke vergelijking en zelfverbetering. Dat werkte zo sterk dat de studenten na de demonstratieles, hetzelfde eisten. Dat vergde echter extra voorbereiding, die ter plaatse, onbezoldigd gepresteerd werd. De blanco's op de banden moesten verlengd worden. Ik heb in 1968 op de Messe in Hannover alle verkopers van banden afgedweild om aangepaste banden te kopen. Niemand wou het doen. We stonden alleen en deden het dan zelf. Om bijvoorbeeld het zinnetje "I am happy" in te oefenen, moest op de band een dubbele blanco komen. De eerste liet toe het zinnetje na te zeggen. Tijdens de tweede blanco hoorde de student wat hij gezegd had en vergeleek aldus. De zelfverbetering was mogelijk als die cyclus met hetzelfde zinnetje onmiddellijk herhaald werd. Later berekenden wij hoeveel maal de herhaling nodig was, om een optimaal resultaat bij iedereen (95 %) te bereiken. Dit onderzoek bestaat in het Nederlands en in het Engels (verkrijgbaar bij mij op vraag). Het werd echter nooit gepubliceerd, omdat de firma's SBR en later Körting de productie afvoerden. De overgang naar cassette-systemen sloot de lus uit. De digitale systemen op P.C. (Sanako) voerden het gelukkig opnieuw in.
Ons programma voor interne opleiding van leerkrachten zag eruit als volgt : 1.audiovisuele structureel globale methode o.l.v. Rik Degraef 2. geschiedenis van het talenonderwijs en materieel o.l.v. Raymond Van Herrewege 3. o.l.v. Jef De Cuyper 3.1. systemen 3.2. audio-actief - acief comparatief - zelfcorrectief talenpracticum 3.3. observeren 3.4. oefeningen 3.5. doelstellingen 3.6. avsg in de historische pedagogiek 3.7. kwaliteitsrevolutie Alles is bij mij beschikbaar.
Wij hebben in het AVC van in het begin het principe van levenslang leren voor iedereen gepromoot. In het begin was het zelfs uit noodzaak. Wij stonden immers aan de spits en in het brandpunt van de belangstelling. We namen echter de optie, onze medewerk(st)ers niet te overbelasten. Want iedereen deed zijn taak in bijambt. De meesten stonden in het onderwijs in een dagtaak. Daar werd reeds voldoende vergaderd. Bij ons werd aangevuld voor de specifieke noden : anders en beter. In 1977 wierven wij de twee eerste leerkrachten aan in hoofdambt. De wet op de cumulatie (wet De Croo) verplichtte de leerkrachten tot een minimum in bijambt. Ik werd ook vanuit een andere hoek beperkt (verbod cumulatie van 2 hoofdambten, wet Tindemans). Daaruit vloeide logischerwijze voort, dat de mensen die bij ons voltijds aan de slag gingen, door de school bijgeschoold werden of naar externe opleidingen gestuurd werden. Bovenaan de lijst (externe) stond Mons : postgraduaat in de audiovisuele structureel globale methode, die wij toepasten. Dat was toen de enige methode die werkte volgens een eigen didactiek van talen aan anderstaligen. Reeds in 1968 volgde ik met Rik Degraef deze opleiding in het Frans. Wij moesten een ongekende taal volgen. Rik koos Servocroatisch en ik Russisch. Wij hebben deze stage eens zelf ingericht in een afgeslankte versie en in het Nederlands met het echtpaar Devriendt - De Man (de auteurs van de avsg-methode Nederlands. N.a.v. ons tienjarig bestaan startten wij ook eigen opleidingen onder de benaming Collegium Linguarum (vandaar cl, maar nu bij mij).
De naam van de school werd gekozen door de firma SBR, die in 1967 het talenpracticum leverde. Boven de voordeur van het huis Janssens (Brusselsesteenweg 50) werd een blauwe plaat geplaatst met "Audio-Visueel Centrum". Daar hoorde uiteraard een gepast logo bij. In het begin gebruikten wij het wapenschild van de gemeente Meise van voor de fusies (tot 1976). Later zochten wij naar een visuele uitbeelding van "audiovisueel". Het eerste resultaat was een lens waarin je een micro-hoofdtelefoon kon zien. Door de wanverhouding van de twee delen : de lens was in het echt kleiner dan een koptelefoon, noemden de studenten dat "het tonnetje". De connectie naar mijn naam werd echter nooit gemaakt. Een vriend fotografeerde een micro-hoofdtelefoon, op ware grootte, met als 2 ogen erin, twee lenzen van diaprojectoren. De opname gebeurde vanuit alle mogelijke invalshoeken. Het resultaat bevredigde ons niet. Het bleef dan ook bij foto's. Maar bij het bekijken van het cultureel programma "Horen en Zien" op de BRT, kreeg ik de muze op bezoek. De trailer bij het begin van het programma gaf eerst een cirkel. Daarna verschenen 2 zwarte bolletjes voor de ogen. En dan kwamen de oren. Zoiets zou het worden! Een gestyleerd gezicht met micro-hoofdtelefoon op. Het logo werd door mij geregistreerd bij Sabam. In 1986, bij de oprichting van de afdeling Informatica, probeerden wij het logo digitaal voor te stellen. Een student maakte de schets en die prijkte op onze publiciteit tot op alle metrostellen in Brussel. Maar dat was een misbaksel. Het vorige logo werd het jaar daarop in ere hersteld. Ondertussen is het logo wat verwaterd op de publiciteit van de school. Enkel de afdeling Informatica bleef er trouw aan. Zij maakten bovendien een driedimensionele versie, die beweegt. Ronduit prachtig Johan !
De tweede didactische keuze, na de aanschaf van een A.A.AC. talenpraticum, was de verhouding van klassikaal lesgeven en oefenen in het talenpracticum. Het aantal lesuren werd vastgelegd op 2 en wij kozen dan ook voor een fifty/fifty verhouding. De didactische hulpmiddelen werden uitgebreid met retroprojectors. De teksten werden op rollen P.V.C.-folie geschreven met vetpotloden. Wij waren opnieuw bij de eersten die dit integreerden. Aangezien een library-systeem onmogelijk bleek, om zonder begeleiding van leerkrachten de 6 geprogrammeerde talen te geven, werden de eerste leerkrachten aangeworven. Duits : De Ceulaer Henri - Engels : Devriendt Elisabeth en Bousset Hugo - Frans : Lause Thierry en Degraef Henri - Italiaans : Wauters - Noacco Irma - Spaans : Echeverria Miguel - Nederlands : Bautil Paul. Enkel voor Spaans en Italiaaans vonden wij native-speakers. In groep gingen wij cursussen kopen bij Didier in Brussel. Deze Franse uitgever raadde ons de internationale en progressieve Audiovisueel -Structureel - Globale methode aan. Enkel voor Engels koos de lerares voor New Concept English van Alexander, een traditionele methode, maar reeds met oefeningen voor het talenpracticum. Ik had ondertussen een stoomcursus talenpracticum gekregen van dr. ir. Ley himself. Door gebrek aan tijd nam ik alle oefeningen talenpracticum met de leerkrachten op, een uur voor dat de lessen aanvingen. Deze prestaties werden door de pioniers onbezoldigd gepresteerd. Enkel rechtstreekse opname met eigen stem kon tijdens de lesuren . Noodgedwongen volgde ik zelf ook Spaans en Italiaans.
Ik draag deze rubriek op aan de 41944 oud-studenten (enkel getelde inschrijvingen) van 1967 tot en met 1996 van het Audiovisueel Centrum in Meise. In 1967 vroeg Jos Chabert, toen nog jonge schepen in Meise, wat te doen aan het talenonderwijs in onze streek. Ik was toen voorzitter van de Jeugdraad in Meise. Hij wou in de plaats van een begrotingsoverschot uit te geven aan straten en riolen, iets cultureels doen : een talenpracticum. Ik had hierover studiedagen gevolgd en schoot aan het werk. Een gelukkig toeval bracht ons in Evere bij de luchtmacht, waar ze een nieuw talenpracticum demonstreerden. Onmiddellijk had ik het door. Deze installatie beantwoordde volledig aan de principes van geprogrammeerde instructie die ik geleerd had van prof. De Block (Gent). Ik ontmoette er voor het eerst ir. Ley, de uitvinder van dit compleet talenpracticum. Dat zou het worden! Op 1 november 1967 huldigden wij ons talenpracticum in. Het werd in een oud herenhuis geplaatst naast de herberg "Den Beiaard" onder de toren van St.-Martinus Meise. Bob Van Bael van de BRT was van de partij met Echo. De receptie zouden wij niet snel vergeten, want de aankoop werd met Wodka-orange beklonken. De 206 inwoners, die een enquête positief beantwoordden waren met de prominenten uitgenodigd.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://blog.SeniorenNet.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://blog.SeniorenNet.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://blog.SeniorenNet.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het SeniorenNet-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
De naam van de school werd gekozen door de firma SBR, die in 1967 het talenpracticum leverde. Boven de voordeur van het huis Janssens (Brusselsesteenweg 50) werd een blauwe plaat geplaatst met "Audio-Visueel Centrum".
