Marcel is 80 jaar geworden en speelt dagelijks een partijtje golf. Op een dag komt terneergeslagen thuis en zegt tegen zijn vrouw: Dat was het, zucht hij, het is afgelopen. Ik stop ermee, mijn ogen zijn te slecht geworden. Ik raak dat balleke wel, maar ik kan niet zien waar hij naartoe vliegt. Waarom neemt je mijn broer niet eens mee?, vraagt zijn vrouw. Maar die is 85 jaar. Hij kan me niet helpen. Toch wel, hij mag dan wel 85 jaar zijn, zijn ogen zijn nog perfect, zegt zijn vrouw. Dus, gaat Marcel de volgende dag golven met zijn schoonbroer. Hij legt dat balleke neer, slaat hem weg en probeert te zien waar hij neerkomt. Heb je dat balleke gezien?, vraagt hij aan zijn schoonbroer. Ja roept hij, want ik heb perfecte ogen, zegt zijn schoonbroer. Wel, waar ishij dan naartoe?, vraagt Marcel. Euh, dat kan ik me niet meer herinneren, zegt zijn schoonbroer.

Papa, waarom kraait de haan zo dikwijls?, vraagt Jantje. Een haan kraait telkens als er gelogen wordt, is de wijze uitleg van de vader. Maar de haan kraait toch het meest 's morgens vroeg, als alle mensen nog slapen?, zegt Jantje tegen zijn vader. Natuurlijk Jantje, opdat ogenblik worden de kranten gedrukt.

Een Ierse toerist gaat in Brussel op restaurant en de ober zegt: Ik heb gestoofde niertjes, gestoomde tong, gebakken lever en varkenswangen, waarop de hij zegt: Hou op, alstublief, u hoeft me uw problemen niet te vertellen. Breng me gewoon iets om te eten.

 Mama, heb je het nieuws al gehoord?. Onze slager heeft een meisje gekregen. Is dat echt zo?. Ja, maar, ik denk dat hij er niet zo blij mee is. Waarom?. Omdat hij in zijn winkel een bord heeft gehangen, met daarop in grote letters de tekst: Jongen gevraagd.

Klopt het dat jij niet meer in de kruimelfabtiek werkt?, vraagt zijn oom. Ja, ze waren daar zo kleingeestig, zei Jan. Een paar maanden geleden ging er iets mis. Er was een explosie, waarbij ik in de lucht werd geslingerd. Wel, voor de tijd dat ik boven was, hebben ze tien euro van mijn loon afgetrokken.

 Mama, de juffrouw heeft vandaag aan mij gevraagd, of ik nog zusjes of broertjes heb die binnenkort naar school zullen komen. O, dat is lief van haar, zegt moeder. En wat heet ze gezegd, toen je haar vertelde dat je enig kind bent?. Niets, gewoon: Goddank.

De meester vraagt aan de leerlingen, hoeveel autwegen er in ons klein landje zijn?. Jan steekt zijn vinger op en zegt: Er zijn twee soorten autuwegen in ons klein landje: Wegen die aangelegd worden en wegen die moeten hesteld worden.

Jan zegt tegen zijn vrouw: Hoe kun je zo rustig blijven, als ik kwaad op je ben?. Ik heb daar een ideaal middel voor. Ik ga dan altijd rustig het toilet schoonmaken. En helpt dat?, vraagt hij. Ja, ik gebruik daar dan altijd jouw tandenborstel voor.

Karel brengt zijn vakantie op een varkensboerderij door, waar hij nu en dan een handje toesteekt. Hij laat zich ook fotograferen, tussen de varkens. Als hij terug thuis is, gaat hij naar zijn stamcafé, waar hij fier de foto neemt en zegt: Die in het midden, dat ben ik.

Jantje, ben je niet benieuwd om je kleine zusje te zien, dat de ooievaar vandaag gebracht heeft?, vroeg papa. Wel, ik had eigenlijk liever de ooievaar gezien.

Meneer pastoor stond in de tuin een rek in mekaar te timmeren, voor zijn klimrozen. Een beetje onhandig sloeg hij met een hamer de nagels in het hout. Opeens merkte hij dat de buurjongen door de haag stond te gluren. Dag jongen, riep meneer pastoor woedend: Verwondert het je misschien dat een pastoor zo een werk uitvoerd?. Nee, ik wacht alleen om te horen wat een pastoor zegt, als hij op zijn duim slaat.

Twee vrienden ontmoeten elkaar op de trein. Wat doe jij voor de kost?, vraagt Paul aan Mark. Ik ben een kamelendrijver in Brussel. Maar in Brussl zijn toch geen kamelen?, zegt Paul. Waarom denk je dat ik ga stempelen?, zegt Mark.

Een oude visser vertelde hoe hij ooit eens een enorme vis had gevangen. Zoiets als een walvis, zeker?, vroeg een jonge toeschouwer. Een walvis?. Nee, mijn jongen, die gebruikten wij in mijne tijd als aas.

De eigenaar van een renpaard is woedend op zijn jockey, omdat zijn paard als laatste geëindigd is. Had je niet wat beter kunnen springen?, vraagt hij. Ik wel, maar ik moest toch op het paard blijven zitten?, was het antwoord van de jockey.

De Kerstman en Sintterklaas zitten samen in een klein cafeetje. Opeens zeg Sinterklaas tegen de Kerstman: Geef mij eens een pintje?. Waarop de Kerstman zegt: Zeg, ik ben Sinterklaas niet hoor.

Hoe krijg jij je man op zondagmorgen uit zijn bed?, vraagt de buurvrouw aan Annie. Ik leg een kippenboutje onder zijn hoofdkussen?. En daar wordt hij wakker van?, vroeg de buurvrouw. Nee, maar ik laat dan de hond binnen in zijn slaapkamer en ik roep dan: Zoek.

Na het onderzoek biedt de jonge arts de vrouw een stoel aan, en zegt: Zeg aan uw echtgenoot .... Plots onderbreekt ze hem en zegt: Ik ben niet getrouwd. Vertel het dan aan uw verloofde .... Weer onderbreekt ze hem en zegt: Ik ben niet verloofd. Euh, vertel het dan aan je vrienden ....En weer onderbreekt ze hem en zegt: Ik heb geen vrienden. De dokter loopt naar het venster, deed die open en kijkt naar buiten. Zijn patiënte wordt nerveus en vraagt: Is er wat aan de hand, dokter?, en hij zegt: Nee, eigenlijk niet. Wat u overkomen is, is al eens eerder gebeurd, zo'n 2000 jaar geleden. Alleen stond er toen aan de hemel een grote, heldere ster en die ben ik nu aan het zoeken.

Een taxi houdt halt voor een café. De kelner komt naar buiten en duwt drie klanten die zwaar boven hun theewater zijn, in de auto en zegt: Deze moet naar de Mechelsestraat, en die naar Bondgenotenlaan en de derde naar het station. Een ogenblik later stopt dezelfde taxi weer voor het café. De chauffeur stapt uit, gaat binnen en zegt aan de kelner: Ik moest daarnet even hard remmen, waardoor mijn passagiers over elkaar heen zijn getuimeld. Wil je ze misschien nogeens precies komen sorteren?.

Er is werkelijk geen ander land als Engeland. Het is gewoon subliem, zegt de Engelsman. U mag niet vergeten, dat de afstand tussen sublieme en het belachelijke heel kort is, zegt de Fransman. Inderdaad, van Dover naar Calais is nu ook weer niet zover hé, zegt de Engelsman.

De gevangenisdirecteur viert zijn jubileum. Aan alle gevangenen wordt gevraagd, om ideeën in te dienen voor de feestviering. Dit is een goed idee, zegt één van de gevangene, en ik geloof dat ik die heb: Wat zou u denken van een opendeurdag?.

Tijdens het solicitatiegesprek vraagt hij aan de jonge man het volgende: Jongeman, denk je dat je een waaier aan uiteenlopende taken aankunt?. Ik denk het wel, want ik heb de afgelopen vier maanden tien verschillende jobs gehad.

Een toerist die in de dierentuin rondloopt ziet dat er een schaap in de leeuwekooi bevindt. Wauw, dat is ongelooflijk. Hoe zijn jullie daarin geslaagd?, vraagt hij aan een oppasser. O, heel eenvoudig, zegt hij. We nemen gewoon elke dag een ander schaap.

Jan en zijn vrouw gaan lekker gaan wandelen, als plots Jan blijft stilstaan er zegt: Het schiet me juist te binnen, dat ik een briefje van 100 euro op mijn bureau heb laten liggen. O ja, ik heb nochtans niets gezien, schat, zegt zijn vrouw. Jan ademt opgelucht en zegt: Gelukkig, dan zal het er nog wel liggen.

Mijn man is al lang op zoek naar een geldkoffertje dat op slot kan, en ik heb er gisteren eentje gekocht voor hem. Een pracht van een ding. En heb je voor jezelf ook iets gekocht?. Ja, ik heb een kopie laten maken, van het sleuteltje.

Een Belgisch koppel gaat het gravensteen in Gent gaan bezoeken, en ze komen aan een waterput terecht. De reisleider vertelt een verhaal, over diene put. Kijk, zegt hij, als je hier in deze put een kwartje ingooit, dan zullen al uw wensen in vervulling gaan. Het Belgisch koppel zijn zeer nieuwsgierig en ze leunen voorover. De vrouw valt in de put en de man zegt: Lieve hemel, het werkt echt.

De notaris was het testament van de overledene aan het lezen. Als hij bij de laatste bladzijde gekomen was, las hij het volgende: Ik heb altijd beloofd dat ik mijn geliefde vrouw Jeanne in mijn testament zou vermelden. Dus: Dag Jeanne.

George en Marcel staan langs de ijspiste, waarop een schaatser prachtige figuren aan het maken is. Machtig hé, de manier waarop hij uit een drie, een acht maakt, zegt George. Tijdens een kampioenschap zou hij daar minstens vijf punten voor krijgen. Ja ja, zucht Marcel, vijf punten. En zeggen dat ik nooit een vijf jaar heb gekregen, omdat ik een drie in een acht had veranderd.

Een rijke man zei eens tegen zijn pastoor: Waarom wordt ik altijd voor gierigaard verweten?. Iedereen weet toch dat ik van plan ben om mijn vermogen na mijn dood aan liefdadigheidswerken te schenken, en de pastoor zegt: Laat mij u de geschiedenis vertellen van de koe en het varken. Op een dag beklaagde het varken zich bij de koe, over het feit dat de mensen graag over de koe spraken, over haar weldaden, haar zachtheid en haar zoete ogen. Het varken gaf toe dat de koe melk, boter en room gaf, maar wees erop dat het varken toch heel wat meer schonk: Spek, hesp, borstels en lekkere worst. Wat kon toch de reden zijn, van die gierigschatting?. De koe dacht even na en zei: Misschien komt het wel doordat ik leef, terwijl ik leef.

Hoe komt het toch, dat jij zo kaal bent?, vraag Karel aan Jan. Ik verloor de helft van mijn haar, toen mijn vriendin me de bons gaf, zegt Jan. En de andere helft dan?, vraagt Karel. Die verloor ik toen ik me met haar verzoende, en zij mij vrouw werd.

Sinterklaas komt op bezoek en vraagt aan Charlotte wat ze zou willen. De pil, zegt ze. Geschokt vraagt Sinterklaas aan Charlotte waarom ze zoiets wenst en ze zegt: Omdat ik al tien poppen heb, en dat is meer dan genoeg. Ik wil er geen meer, was het antwoord van Charlotte.

Ik weet hoe we dit werkloosheidsprobleem kunnen oplossen, zegt de eerste minister. Zet alle mannen op een eiland en alle vrouwen op een ander eiland, en iedereen zal snel werk hebben. O ja, en wat zullen ze dan wel doen?. Boten bouwen, zegt de eerste minister.

Groetjes van flipper de flip.

Ja mannekes, af en toe maak ik een natuurwandeling in de natuur, om mijn benen te ontspannen en wat frisse lucht op te snuiven en ik moet u zeggen dat ge er veel van opsteekt.

Na een half uurke wandelen loop ik daar voorbij een weide, en daar stond toch wel een koe te springen zeker, en ze liep dan nog heen en weer ook. Het was precies een kieken die daar een ei moest leggen, maar koeien leggen geen eieren hé.

Ik dacht eerst dat die koe de samba aan het dansen was en uit nieuwsgierigheid loop ik er daar naartoe, om te vragen waarom ze zo stond te springen?, en weet ge wat ze zei:

- Ik ben morgen jarig, en ik ben nu al bezig was met de slagroom aan het kloppen.

Bon, ik laat ze verder doen met hare slagroom te kloppen en ik wandelde verder.

Ik was nog geen tien meter ver, en wat zie ik daar?. Twee koeien die in een badkuip een bad aan het nemen waren, en dan nog volledig naakt ook. Ik dacht eerst dat die naar een koeienbal gingen, maar ik had het duidelijk mis hoor. Uit nieuwsgierigheid ga ik er naartoe en op zo'n een meter afstand hoorde ik die éne koe zeggen:

- Zeg Berta, geef mij ne keer die zeep daar, want ik krijg mijn vlekken er niet af.

Bon, ik wandelt weer verder en opeens zie ik daar twee zwaluwen naast mekaar zitten, op een telefoondraad. Opeens begint één van die zwaluwen te schudden van het lachen en die andere zwaluw vraagt: Zeg kwezel, waarom moet ge zo lachen?, en weet ge wat hij zei:

- Er passeert hier net een telegram en dat kietelt zo wreed.

Bon, ik wandelt weer verder en passeerde voorbij een weide waar paarden oplopen, maar blijkbaar waren die paarden kwaad op mekaar. Zo danig kwaad dat ik hun hoorde zeggen van:

- Ik sta morgen heel vroeg op en dan schrijf ik in grote koeien letters op de grond:

- JE BEN EEN STOMME EZEL, en van colére zegt dat ander paard:

- Awel, als da zo is, dan sta ik morgen nog wat vroeger op, om het uit te vegen.

Bon, ik ga weer verder en kom daar aan een straat die ik moest oversteken, om mijn wandeling verder te kunnen zetten. Ik moest even blijven staan, want er kropen daar twee trage slakken voor mijn voeten. Ze waren zo traag dat die éne slak zei:

- Zullen we oversteken?.

- Nee, zei de andere slak, want ik heb gehoord dat er morgen een bus langs komt.

Awel, ik moet u zeggen dat ik na een uurke wachten toch heb kunnen oversteken, maar ik heb wel tolgeld moeten betalen. Aan de overkant zette ik mij even tegen een boom, om wat uit te rusten en juist boven mijne kop hoorde ik gefluit van vogels. Ik keek even naar boven en hoorde die vogels niet alleen fluiten, maar ook nog roepen van:

- De appels zijn nog niet rijp hoor.

Ik keek even om me heen en aan die boom die er naast stond, was een trage slak bezig met in die boom te kruipen en die slak riep terug:

- Dat weet ik wel, maar als ik boven ben gaan die wel rijp zijn.

Naast mij zaten ook nog twee vogels in die boom te kijken naar dezelfde schildpad, en die sprongen telkens weer uit die boom en dan begon die schildpad met zijn poten te klapperen. Na enige tijd hoorde ik één van die vogel zeggen:

- Schat, ik denk dat we nu toch maar eens moeten vertellen, dat hij geappoteerd is.

Een eindje verder zaten twee vampier-vleermuizen in een andere boom te wachten op de avond en ik hoorde die éne vleermuis zeggen:

- Ik heb zin in bloed, waarop die andere zei:

- Awel kwiebus, ga er dan bloed gaan halen bij de mensen, en ze vloog weg.

Twee minuten later komt ze terug met hare bek vol bloed, waarop die andere vleermuis zegt:

- Awel kwiebus, ge ben zo vlug terug, waarop hij zei:

- Ja, want ik had die lantaarnpaal ni zien staan en ben er tegen aan gevlogen, die daar juist om den hoek staat.

Ja mannekes, mijn wandelling zat er bijna op, dus was het tijd om naar huis te gaan. Op mijne terugweg passeerde ik terug voorbij een weide waar er twee eenzame koeien stonden te grazen, en tussen het grazen in hoorde ik die éne koe zeggen:

- 't Is toch erg hé, Marie, met die gekke koeienziekte?.

 Een voorbij lopend konijn had da waarschijnlijk gehoord, want ik hoorde da konijn zeggen:

- O, maar daar hebben we gene last van hoor.

 Nog iets verder passeerde ik terug een weide en daar liepen heel wat paarden rond, maar één paard stond naar boven te kijken. Al die andere paarden vonden da vreemd en gingen vragen wat er boven te zien was, en dat éne paard wijst met haren voorpoot naar boven en zei:

- Hé, kijk daar eens, er vliegen paarden door de lucht, waarop één van die andere paarden zegt:

- Volgens mij moet er hier ergens een nest zijn, en nog een ander paard zei:

- Nee nee, ze vliegen allemaal naar het Zuiden, want het zijn trekpaarden en ik ging huiswaarts.

Thuis gekomen zat ik in mijne zetel al te peinzen (denken), wat de volgende natuurwandeling mij brengen zal, maar dat vertel ik jullie de volgende keer wel.

PS: 't is maar om u te zeggen dat de natuur toch schoon kan zijn hé.

Groetjes van flipper de flip.

Deze morgen ben ik druipnat van 't zweet opgestaan, maar ik peis dat ik niet de enige ben. Velen onder ons klagen van die vreselijke hitte en kunnen 's nachts niet slapen, omdat het veel te zwoel is. Maar wat doe je eraan?.

Ge kunt natuurlijk in de schaduw gaan zitten of op een teraske onder een grote parasol, om van een beetje afkoeling te genieten en van een lekker frisse cola of van een welverfrissend pintje bier. Dat ne mens geen al te grote inspanningen mag doen, om zeker niet uit te drogen en niet meer te krimpen dan normaal, heb ik vandaag besloten om een wandeling te maken in de vrije natuur.

En ik moet u zeggen dat ik mij zo vrij voelde als een vogel in de vrije natuur, die hoog in de lucht genoot van het mooie warme weer en die genoot van al het mooist wat onze natuur te bieden heeft. En ook de vogels in de lucht zien wreed veel af van die vervelende hitte.

Zo heb ik deze morgen tijdens mijn wandeling in de vrije natuur een eenzame kruisvogel zien zitten op een uitgedroogde tak van een treurwilg, die stond te treuren.

Waarschijnlijk zat hij te wachten, om aan zijn kruistocht te beginnen zeker. Zijn twee vleugels waren aan mekaar geplakt, waarschijnlijk van zijn zweet dat plakte zeker.

Allé, ik heb die eenzame kruisvogel uit medelijden toch maar uit nood geholpen, want hij moest nog ver hoor. Ik ben direct naar huis gespurt achter een emmer warm water en daar een ontbindingsproduct in gedaan, om die eenzame kruisvogel zijn vleugels in te wrijven.

Na twee uur is die eenzame kruisvogel toch aan zijn kruistocht kunnen beginnen, maar dan wel met vertraging van ne halve dag.

Ik besloot dan ook maar om verder te gaan wandelen, want door te blijven staan zouden ook mijn gespierde ledenmaten aan elkaar kunnen plakken hé. Toen ik bij de weide kwam zag ik daar plots een vermoeide koe op de grond zitten, die geen stap verder meer kon.

Nog een geluk dat ik een fles water bij had, om ze aan die vermoeide koe te geven.

Met één twee drie was gans die fles leeg, en ook haar vermoeidheid verminderde.

Ik had ook nog een tube zonnecreem bij, om die koe haar rug ermee in te wrijven.

Een paar dagen nadien kreeg ik van die boer een bericht op mijn GSM, om mij te zeggen dat ik in het vervolg zijn koeien hun rug niet meer moest inwrijven, want ze deden niet anders dan krabben van de jeukte die ze hadden.

Ik heb dan een berichtje teruggestuurd en gezegd dat hij de koeien die buiten staan, een hemd met lange mouwen moeten aandoen en een muts op hun kop moeten zetten.

Ik ben dan maar verder gewandeld en opeens zie ik daar in de verte iets bewegen die niet normaal is, en hoe dichter ik kwam hoe beter ik het zag.

't Was toch wel een blinde mol zeker, die daar uit zijne ondergrondse garage kwam gekropen en wreed naar asem snakte.

Awel mannekes, ik heb daar direct met mijnen GSM naar de hulpdiensten van wacht gebeld, en na een klein kwartiertje kwamen die mannekes daar in volle vaart aangereden, precies of er was iets gebeurd. Ze hebben hem daar ter plekke drie liter zuurstof gegeven, en na een klein half uurke was hij weer de oude en kon hij terug kruipen van waar hij gekomen was.

Maar die blinde mol was nog veel te zwak en hij vroeg aan mij, in zijn mollentaal, of ik soms geen drinken bij had, want hij had ne grote dorst ook.

Waarschijnlijk had hij dorst gekregen, bij het toedienen van die drie liter zuurstof, peis ik. Nog een geluk dat ik in mijne binnenzak twee flessen plat water zitten had, van het welbekende merk Vitel waar ge direct veel beter van wordt, als ge er van drinkt.

Ik heb via een trefter die daar lag, die twee flessen plat water via zijn twee kleine neusgaten naar binnen gegoten. Potverdikke zeg, die blinde mol moest zodanig luid niezen, dat al die andere blinde mollen er wakker van werden.

Ondertussen was het al middag geworden en zette ik mij daar met mijne rug tegen ne alleenstaande boom, die daar eenzaam en alleen stond, om mijn vier goed gevulde boterhammen op te fretten (eten).

Ene mee kaas en éne mee hesp. Ene mee geroosterd spek en éne mee choco. Toen ik van mijne goede gevulde boterham wilde bijten, komt er toch wel een klein uitgehongerd vogeltje op mijne linker schouder zitten zeker.

Ja mannekes, in feite versta ik niet al teveel van dierentalen, maar door zijne harde gekwetter maakte hij mij duidelijk dat hij ook ne ferme honger had, want hij was drie dagen in hongerstaking geweest. Het had zodanig veel honger, dat hij twee boterhammen opat.

Als hij gedaan had met eten vloog hij weg, op zoek naar verfrissing, denk ik.

Ook voor mij werd het stilaan tijd om naar huis te gaan, alhoewel ik met zekerheid wist dat de warmte zich verscholen had in mijn leegstaande huis.

Ja mannekes, in feite is mijn leegstaande huis altijd bewoond hoor, want mijn dieren houden de wacht. En als mijn dieren per ongeluk in slaap vallen, dan is het de zwarte kraai die me opbelt met haar GSM.

Op mijn dak zit er een zwarte kraai, want haar mierennest waar ze verbleef, was afgebrand. Verleden week had ik nog in mijnen glazen bokaal van die twee gespierde garnalen zitten, maar die zijn ondertussen uitgedroogd, waarschijnlijk bij gebrek aan nat water, denk ik.

Toen ik thuis kwam van mijn natuurwandeling, sloeg de warmte om mijn slanke lijf heen, 't was precies of ik had kou.

Naarmate de uren verstreken waren sloeg de warmte over naar een wreed zwoel gevoel, zeker als ge wilt gaan slapen. Maar ik heb dat direct opgelost door vier grote ronde gaten in mijne muur te boren, en in elk groot gat ne super de luxe windmolen te plaatsen.

Awel, ik moet u zeggen, dat da wreed deugd doet. Mijn glazen dak van mijn slaapkamer staat nu ook een ganse dag open, zodat ik nu niet meer aan mijn beddeke blijft vastplakken.

Mijn twee geelrode gebloemde slaaplakens zijn ondertussen al wreed beginnen krimpen van die warm hitte, en mijn behangpapier is ook al aan het smelten.

Groetjes van flipper de flip.

Jan heeft een papegaai gekocht, maar hij schrikt zich een bult, wanneer hij hoort dat dir papegaai begint te vloeken. Hij neemt de papegaai en stopt hem in de koelkast. Een kwartier later haalt hij de papegaai er weer uit, en zegt hem: Als je nog éne keer vloekt, dan steek ik je terug in de koelkast. De papegaai had het goed begrepen en zwijgt als een graf. Een paar dagen later probeerde Jan zijn hond het deurtje van de papegaaikooi te forceren, waarop de papegaai opnieuw begint te vloeken. Jan pakt de papegaai en stopt hem in de vriesbak. De papegaai kijkt om zich heen en merkt dat hij naast een geplukte kip ligt. Fel geschrokken roept Jan uit: Amai, jij moet nog veel meergevloekt hebben dan ik.

Stel je eens voor: Je zit in een diepe put op een klein eiland en in de put heb je enkel een bak bier. Op dat eiland is er enkel een ezel en verder niets. Iets verder in de zee is er een ander eiland en daar staat een cola-automaat. Nu komt het probleem: Je hebt ontzettend veel zin in een lekker cola, maar hoe geraak je erbij?. De oplossing is heel simpel: Je drinkt pinten tot je ladderzat bent, dan neem je die ladder en klim je uit de put. Vervolgens geef je die ezel een schop in zijn gat tot hij begint te balken, dan neem je die balken en geraak je tot het ander eiland. Nu ontdekt je dat je geen geld op zak hebt, dus begin je te denken hoe je het probleem kunt oplossen en dan valt plotseling je frank. Je neemt die frank en stopt hem in het cola-automaat en het probleem is opgelost....Santé.

Luc wil dolggraag in de Ardennen gaan vissen. Zijn moeder waarschuwt hen en zegt: Wees voorzichtig. Ik weet wel dat je hoge laarzen draagt bij het vissen, maar je moet daarom nog niet in het midden van de rivier gaan staan. Er heerst een sterke stroming en je wel eens kunnen worden meegesleurd.

- Maar mama, pa staat toch ook altijd in het midden van de rivier?.

- Dat wel, maar hij heeft wel een levensverzekering.

Boer Charel trok voor de eerste keer naar Antwerpen. Die twee deugnieten van de parochie hadden hem wijsgemaakt dat hij door de voetgangerstunnel moest, en dat het een verschrikkelijke lange tunnel was. Dat messant niet, zegt boer Charel. ‘k Ga mijn boterhams meedoen voor onderweg. En met zijn studiezakske trok hij 's anderdaags door den tunnel. Als ie nog geen tien minuten verre is, komt ie een madamke tegen, dat overduidelijk in gezegende toestand was. Pardon madamke, zegt boer Charel, hoe lange is 't nog?. Nog een goe weke, menére. Potverdikke zegt boer Charel. 'k Zou beste werekeren, 'k hebbe geen boterhams genoeg mee.

Jantje zijn vader hoort zijn zoontje tegen de konijnen praten: Hoeveel is vijf plus vijf?. Waar ben je nu weer mee bezig?, vraagt zijn vader stomverbaasd en Jantje zegt: Onze meester zegt dat konijnen heel snel kunnen vermenigvuldigen, maar dat stomme beest kan niet eens optellen.

Een man die tijdens een duel aan het hoofd gewond is geraakt, zou onderzocht worden, om te zien of zijn hersenen ook waren beschadigd. Toen men hem dat vertelde, riep hij uit: Wat?. Als ik hersenen had, zou ik niet geduelleerd hebben.

Een man is aan het zwemmen en plots ziet hij in de verte een drenkeling liggen. Hij zwemt er naar toe, haalt hem uit het water en begint de beademing. Wanneer hij bezig is met de beademing bemerkt dat de drenkeling stinkt en vertelt dat aan de omstaanders. Waarop één van de omstaander zegt: Dat kan kloppen, want hij heeft zijn schaatsen nog aan.

Paola loopt op straat en wordt aangereden door een man op een brommer. Paola was in alle staten en zegt: Had je niet om me heen kunnen rijden?. Waarop de man op de brommer zegt: Zo veel benzine heb ik nou ook weer niet bij me.

Twee mussen zitten samen op een tak van een hoge boom, als er plots een straaljager voorbij vliegt en de éne mus zegt tegen de andere mus: Waarom moet jij zo luid roepen?, waarop de andere mus zegt: Wat zou jij doen, moest je staart in brand staan?.

Een paard komt een café binnen en besteld een glas alcoholvrij bier. Waarom bestel je alcoholvrij bier, vraagt de cafébaas aan het paard en het paard zegt: Ik moet nog rijden hoor.

Twee ezels breken in en ze willen de boel in brand steken en de éne ezel vraagt aan de andere ezel: Weet je zeker dat die licifers het wel doen?, waarop de ezel zegt: Ik heb ze gisteren allemaal uitgeprobeerd, bij mij thuis.

Jan is op straat door een pletrol overreden, en wordt in een kliniek binnengebracht. Waar moet ik hem leggen, al de beddes zijn bezet en we hebben geen plaats meer, waarop de verpleger zegt: Leg hem maar in de gang, dan kunnen ze hem nog uitrollen ook.

Een man zit samen met zijn vrouw naar het nieuws te kijken. Plots zegt de nieuwslezer dat er een man van middelbare leeftijd word gezocht voor van een bankroof van 50.000 euro.

- Daar moet ik beslist eens voor gaan soliciteren, zegt de man tegen zijn vrouw.

Een man zit samen met zijn vrouw naar het nieuws te kijken. Plots zegt de nieuwslezer dat er een man van middelbare leeftijd wordt gezocht voor een bankroof van 50.000 euro.

- Daar moet ik beslist eens voor gaan soliciteren, zegt de man.

 Groetjes van flipper de flip.

Ja mannekes, Ik zeg dat dikwijls tegen mijn dieren: ’t Is spijtig dat jullie niet kunnen praten hé. Maar er zijn wel dieren die echt kunnen praten hoor, want men heeft ze leren praten.

Ik weet het nog heel goed, alsof het gister was. Toen ik nog een kleine snotter was, hadden we thuis ne gele papegaai. Mijn ma noemde hem Beo, waarschijnlijk omdat ze hem elke dag ne Beo-wafel gaf zeker.

Ja mannekes, op een zekere dag had ze hem zodanig veel Beo-wafels gegeven, dat ze hij tegen ons ma zei: Dag madam en tegen ons pa: Dag meneer. 

Diene Beo kon praten, 't was juist ne advocaat die in de rechtbank het oordeel aan het vellen was. Maar één ding had hij wel gemeen en da was: Dat hij ne echte babbelaar was.

Of onze papegaai nu ne Belg of ne buitenlander was, ben ik nooit te weten gekomen, maar hij sprak af en toe wel eens een vreemde taal. Dat was zo een taal waar ge heel goed moest naar luisteren, wilt ge daar echt iets van verstaan.

Want af en toe at hij zijn woorden op, maar dat gebeurde meestal als hij honger had hoor. Onze papegaai had nooit een paspoort bij zich, en hij wist ook niet van welk land hij afkomstig was.

Maar in elk geval, 't was toch ne hele slimmen hoor. Waarschijnlijk had diene papegaai in zijn jonge jaren les gekregen van nen stotteraar, want stotteren kon hij als geen ander hoor.

Mijne pa vroeg ne keer aan diene Beo hoe laat het was, en weet ge wat hij zei: Kwa.....kwa…..kwart voo….voor….dr….dr….drie. Ik ga dat maar niet herhalen zeker, want anders ga dat veel te laat worden. Kwart voor drie was dan ook tijd om hem eten te geven, en als eten kreeg hij meestal zijn ondertussen wereldberoemde Beo-wafels.

Maar 't allerliefste dat hij at, da waren zijn babbelnoten. Want naar 't schijnt zijn babbelnoten wreed goed om te leren babbelen hé.

Ja mannekes, hij zei alles twee keer hetzelfde, om zeker te zijn dat we hem verstonden.

Ons moeder die was er elke dag mee bezig, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat.

Ja mannekes, wat wilt ge, als ge onze papegaai tien keer moet vragen:

Waar is uwe baas en wie is uw baas?.

Maar den dienen wist in feite niet goed wie zijne baas was, want iedereen stelde hem dezelfde vraag. En hoe meer mijn moeder met onze papegaai babbelde, hoe slimmer hij werd.

Onze papegaai wist precies wanneer hij moest gaan slapen, en 's morgen voor dat onze haan kraaide was hij al bezig met zijn pluimen plat te kammen en de 22 pluimen die recht op zijne kletskop stonden, awel die kamde hij ze achterover hé.

't Was precies ne punker die naar de kermis ging of naar ne Beo-bal van papegaaien.

Af en toe maakte hij wel eens van zijn oren, maar meestal was hij toch heel goed gezind hoor.

Natuurlijk was hij goed gezind, want hij mocht gratis en voor niks inwonen bij ons.

Onzen papegaai werd zeer graag gezien hoor, want elk jaar met zijn verjaardag kwamen de buren hem een gelukkig verjaardag wensen. En kreeg hij gratis en voor niks groene pinda's, dat was omdat hij zelf groen was.

 Onze groene kat die was daar wreed bang van, want ze dacht dat het de hulk was.

Want verleden week had ze ne film van de hulk gezien op de tv, en ze verschoot daar zo geweldig van dat ze nu nog altijd schrik heeft.

Ik moet u wel zeggen dat onze groene kat ook nog groene ogen had.

Voor de verjaardag van onze papegaai kreeg hij van mijne pa ne scheurkalender, dan wist hij precies wanneer hij verjaarde en hoe oud hij precies was. Hij was zo blij dat hij elke morgen een papierke afscheurde, van diene scheurkalender.

Soms trok onze papegaai drie scheurblaadjes tegelijk af, maar dat was omdat hij nogal vergeetachtig was. Van mijn ma kreeg hij ne stilo, om zijn huiswerk op te schrijven hé.

Ja mannekes, mijne pa had onze papegaai naar een school gestuurd, om daar een stiel te leren. Na vier jaar is onze papegaai afgestudeerd al piloot en kon hij vliegen gelijk ne echte piloot.

En ne echte piloot was hij, want op ne zekere dag vloog hij voorgoed weg en we hebben hem nooit meer teruggezien.

 Onze groene kat was daar zodanig blij mee dat ze blijdschap direct zwart uitsloeg van colére, want ondertussen waren dat goeie vrienden geworden hoor.

Op een mooie zomeravond was ze hare valies aan het inpakken, want ze wou toch zo graag ne keer op pelgrimstocht gaan naar Mekka en van blijdschap is ze dan ook vertrokken voor een onbepaalde tijd.

Op ne zekere dag kwam de facteur ons het slechte nieuws brengen, want onze kat was onder ne stilstaande auto gelopen en ze was op slag dood. Ik moet u wel zeggen dat da midden in de woestijn was hoor. Ze hebben nooit diene stilstaande auto teruggevonden, maar onze dooie kat wel hoor.

 Ja mannekes, zo hebben we nog een paar dieren rond lopen die kunnen praten, maar ze zijn wel moeilijk te verstaan hoor. Die praten meestal met hun mond vol tanden, omdat ze altijd maar eten.

Onze koeien die in de wei staan horen mij heel goed, als ik ze roep hoor. Maar ik moet u wel zeggen, dat ze toch een kwartier dwaas staan kijken. ’t Is precies het kan hun niet schelen.

Ja mannekes, ’t zijn buitenlanders ook hé, want die dieren hebben ook een ander levenswijze dan onze dieren hé.

Maar sommige dieren verstaan ons heel goed hoor, zelfs nog beter als wij zouden denken.

Neem nu ons paard (Bella). Die komt altijd voordat wij haar hebben geroepen, want die weet toch dat wij ze gaan roepen.

PS: Als dieren echt konden praten, dan zouden we ze ook veel beter begrijpen hé.

Dat was een verhaaltje van onze Beo, die nu opgevuld op de kast staat.

Groetjes van flipper de flip

Ja mannekes, ik ben deze morgen opgestaan met ne dikke bult op mijn kletskop hoor, van een rode roos die van mijn behangpapier naar beneden gevallen was.

's Avonds voor ik in mijn warme nest spring zet ik altijd eerst ne valhelm of ne versleten soepkom op mijne kop bind ik me altijd vast met ne veiligheidsgordel, om uit mijne warme nest niet te vallen.

Ik was dat blijkbaar vergeten zeker, want de dag van vandaag moet ge op alles letten hé.

Opeens hoorde ik een vreselijk lawaai van uit mijn badkamer komen, maar ik west niet was het was.

Potverdikke zeg, mijn dolfijnen die op mijn badhanddoek, staan waren toch wel in mijn bad aan 't spelen zeker. En diene éne dolfijn was bezig met de andere dolfijn zijne rug te wassen.

- Zeg mannekes, wat zijn jullie aan het doen?.

- Ja flipper de flip, we zijn mekaar aan 't wassen, want als wij op diene badhanddoek staan, kunnen wij ons ook niet wassen hé.

- Ja maar, ge kunt mij dat eerst ne keer vragen hé, nu moet ik wachten voor mij een bad te nemen.

- Zeg mannekes, als ge gedaan heb mee te spelen, roep mij dan ne keer hé.

- Ja maar flipper de flip, wat gaat gij nu doen?.

- Ik ga ondertussen ne keer in de woonplaats gaan kijken, om te zien of daar alles in orde is.

 Na twee uur kon ik me eindelijk een warm bad nemen, maar buiten begonnen de temperaturen te stijgen, zodat ze in mijn bad ook begonnen te stijgen en ik was dan ook verplicht om mee te stijgen.

 Potverdikke zeg, mijn living stond toch wel onder water zeker. Ik moet u wel zeggen dat er aan de muur ne kader hangt met ne boot erop, van in de tijd dat Colombus een reis naar Amerika maakte. Waarschijnlijk heeft het vannacht gestormd en als het stormt op zee, dan zijn daar ook van die hoge golven bij hé.

Ik heb direct met mijne GSM naar de brandweer gebeld, en hun gezegd dat ze zo rap mogelijk moeten komen, want dat mijn living onder water staat. Anders moet ik gans de straat bijeen roepen, om mij te komen helpen hé.

Want naar het schijnt moet ge daarvoor een waterbrevet voor hebben, om al dat water weg te pompen. Tegen de middag was al dat water weggepomt, en ook de boot lag aan de ketting. Buiten op klein koerke staan twee emmer die de brandweer heeft gevuld, en al die vogel die hier overvlogen, hebben éne emmer volledig leeggedronken. Ze wisten toch dat het gratis en voor niks was, want ‘t was de eerste keer niet hoor.

 Potverdikke zeg, die twaalf apostellen zaten daar toch wel te kaarten zeker.

Ja mannekes, ik moet u wel zeggen dat in mijn woonplaats ne kader aan de muur hangt, met ne foto van de twaalf apostellen. Soms zitten ze naar de tv te kijken of spelen ze spelleks, en af en toe gaan ze ne keer naar het speelplein, om te voetballen.

Jezus was de grote baas en Judas moest zwijgen, want Jezus had op ne avond al zijn apostellen bijeengeroepen, voor een zeer belangrijk bespreking. Al de apostellen waren dan ook op de afspraak, uitgenomen Judas. Jezus had gezegt:

En nu gaan we gans de wereld verbazen, door over het water te lopen, maar ik zal u zeggen waar al die paalkes staan. Ze liepen allemaal over het water, en Judas viel in het water, waarop Jezus zegt tegen Judas:

Dat komt er van hé, van niet naar de vergadering te komen, anders zou je ook geweten hebben waar al die paalkes stonden.

 Af en toe lopen die mannen hier wat rond, want dag en nacht aan die lange tafel te moeten zitten, is ook wreed vermoeiend en krijgt ge daar vermoeide benen van hé.

Elke zondag gaan die naar de mis en Judas die niet gedoopd is en ook christen was, moet thuis blijven, om die tafel op te blinken met boenwas. Als de mis gedaan is, dan gaan ze nog een voetbalmatch spelen tegen nonnen van de lichte zeden. Als de match gedaan was kwamen die terug naar huis en vielen ze op diene foto in ne diepe slaap en ze slapen nu nog altijd.

 Ondertussen waren die twee blinde vinken uit de frigo gekropen en waren ze bezig met de tango aan het dansen, op muziek van Chopin. Tijdens hun tango-dans zijn ze per ongeluk op mekaar gebotst, want ze hadden alle twee gene bril op.

Om nog maar te zwijgen van mijn twee bruine katten, die daar stonden te lachen, want die hadden dat nog nooit niet gezien, maar ik ook niet hoor. In feite heb ik 17 katten katten hoor, maar 15 daarvan zijn voor onbepaalde tijd op verlof gestuurd. Verleden jaar zijn ook al paar katten naar Mekka vertrokken, maar zijn van armoe moeten terugkeren, want al hun geld was op.

 Ik ga nu moeten stoppen hoor, want Jezus deed daarnet een teken naar mij, dat hij en zijn apostellen zouden willen slapen.

Ik peis dat ik ook ne keer gaan doen, om mij te voorbereiden op mijn volgend dierenverhaaltje.

 PS: ’t Is maar om u te zeggen dat een verhaal die uit de duim gezogen is, ook plezant kan zijn hoor.

 Groetjes van flipper de flip.

Koning Albert komt in Nieuwpoort en hij staat bij het standbeeld van zijn grootvader, die op zijn paard zit. Terwijl Koning Albert naar het standbeeld aan het kijken is, begon hij even te dromen. Als hij aan het dromen was, hoorde hij plots een stem die zei: Ik heb een nieuw paard nodig. Koning Albert schrikt even en hij denkt dat hij aan droomt. Maar hij hoort opnieuw de stem: Albert, breng mij onmiddelijk een nieuw paard. De Koning rijdt zo rap hij kon naar Brussel en vertelt zijn verhaal aan Guy Verhofdtadt. Guy Verhofstadt gelooft daar geen woord van en samen rijden ze naar Nieuwpoort, bij het standbeeld. Als ze bij het standbeeld komen, hoorden ze opnieuw de stem die zegt: Albert, breng me een nieuw paard. Koning Albert vraagt aan Verhofstadt om naar Brussel te rijden en een nieuw paard mee te brengen. Verhofstadt rijdt vliegensvlug naar Brussel en een uur later komt hij daar aan, maar inplaats van een paard had hij een ezel bij. Koning werd nu heel kwaad en zegt: Je moet beter leren luisteren, ik vroeg een nieuw paard, geen ezel.

 Stel je eens voor: Je zit in een diepe put op een klein eiland en in de put heb je enkel een bak bier. Op dat eiland is er enkel een ezel en verder niets. Iets verder in de zee is er een ander eiland en daar staat een cola-automaat. Nu komt het probleem: Je hebt ontzettend veel zin in een lekker cola, maar hoe geraak je erbij?. De oplossing is heel simpel: Je drinkt pinten tot je ladderzat bent, dan neem je die ladder en klim je uit de put. Vervolgens geef je die ezel een schop in zijn gat tot hij begint te balken, dan neem je die balken en geraak je tot het ander eiland. Nu ontdekt je dat je geen geld op zak hebt, dus begin je te denken hoe je het probleem kunt oplossen en dan valt plotseling je frank. Je neemt die frank en stopt hem in het cola-automaat en het probleem is opgelost....Santé.

 Prins Laurent gaat naar een autosalon en hij koopt hem daar een nieuwe wagen. Als hij thuiskomt zegt hij tegen Phillipe: Ik heb mij een nieuwe auto gekocht, 4x4. Waarop Phillipe zegt: Gij piepo, uw garage is maar 2 op 3 meter.

 Mathilde en Philip gaan naar een dierenpark, Mathilde ziet een giraffe en vraagt aan Plilip: Wat voor een beest is dat?, en Philip zegt: Dat is een dangaroe. Wat later ziet Mathilde een leeuw en ze vraagt weer: Wat voor een beest is dat?, en Philip zegt: Oh, dat is een dangaroe. Weer wat later ziet Mathilde olifant en weer vraagt ze aan Philip: Wat voor een beest is dat?, en zegt: O, dat is een dangaroe. Dat is knap van u, maar hoe weet je dat allemaal?. Nou, zegt Philip, toen we hier binnenkwamen zag ik een bord waarop stond: All animals are dangeroes.

 Een man zit gezellig aan de ontbijttafel te eten en plots wordt er gebeld. De man eet verder, terwijl zijn vrouw naar de telefoon loopt en zegt: Met wie spreek ik?, en een paardenstem Zegt: U spreekt met zijn paard, 't is om te zeggen dat ik zondag niet kan lopen, want tijdens het eten van mijn haver, ben ik van mijn stoel gevallen.

 Een dikke beer, een vos en een konijn moeten naar het leger gaan, maar ze hadden alle drie geen zin om te gaan. Het konijn is eerst aan de beurt en zegt: Wat moet ik nu doen?, en de vos zegt: We snijden gewoon je oren af, dan gaan ze u wel afkeuren. Zo gezegd, zo gedaan. Wat later komt het konijn terug en zegt: Joepi, ik ben afdekeurd. Nu is het de beurt aan de vos en ook hij: Wat moet ik doen?. Weet je wat, zegt het konijn: We kappen je staart af. Zo gezegd, zo gedaan. Een kwartiertje later komt de vos terug en zegt: Joepi, ik ben ook afgekrurd. Nu is de dikke beer aan de beurt, en ook hij: Wat moet ik doen?. De vos, die een idee heeft zegt: We gaan al je tanden eruit slaan, ze zullen u dan ook wel afkeuren. Zo gezgd, zo gedaan. Wat later komt de beer terug en zegt: Joepi, ik ben ook afgekeurd, ik was te dik.

 Vader kameel en zoon kameel hebben een gesprek. Pa, waarom hebben wij zo lange poten?. Dat is voor in de woestijn, anders zakken wij door het zand. Tien minuten later. Pa, waarom hebben wij twee bulten op onze rug?. Deze twee bulten zijn ook voor in de woestijn. Deze dienen voor de mensen, anders vallen er van onze rug. Weer tien minuten later. Pa, waarom hebben wij zo lange wimpers?. Die zijn ook voor in de woestijn, om het zand tegen te houden, anders zien wij niet meer waar we lopen. Een uurtje later. Pa, waarom is dat nodig?, wij staan toch in Planckendael?.

 Twee mannen komen elkaar tegen, in de woestijn. De boer draagt een telefooncel op zijn rug, en de ander een telefoonpaal. En de tweede boer vraagt: Waarom draagt jij een telefooncel op je rug?. Als er leeuwen komen, gooi ik die weg en dan kan ik harder lopen.

 De olifanten voetbalden tegen de andere dieren en de olifanten stonden op flink op winst toen de rust aan brak. Na de rust kwamen de andere dieren weer het veld op met een duizendpoot en die ging me er toch even tegenaan zodat de eindstand 28-8 was voor de andere dieren. Vragen de toeschouwers aan de duizendpoot, die luide wordt toegejuicht, maar waarom kwam je pas na de rust?. Nou zegt die, ik was net klaar mijn voetbalschoenen aan te trekken.

 Er lopen drie konijnen in het bos. Een Belgisch konijn, een Duits konijn en een Nederlands konijn. Opeens komen ze alle drie met een poot in een strop met prikkeldraad vast te zitten, en ze komen er niet meer uit. Dan zegt het Nederlands konijn: Ik knabbel mijn poot eraf, want ik kan met drie pootjes ook wel lopen en het Duitse konijn zegt: Ik doe hetzelfde ik knabbel ook mijn poot eraf, want ik kan ook met drie pootjes lopen. Het Nederlandse konijn en het Duitse lopen weer het bos in, maar het Belgisch konijn blijft achter. Dan zegt het Nederlands konijn tegen het Duits konijn: Zullen we maar even gaan kijken op de plaats waar het strop zat, misschien zit ie nog wel vast. Dus, ze lopen weer naar de plaats waar ze vast zaten, en ja hoor, het Belgisch konijn zit nog steeds vast, en dan zegt het Belgisch konijn: Ik snap er niks van, want ik heb al drie poten afgeknabbeld en ik zit nog steeds vast.

Een bezorgde moeder zegt tegen haar vriendin: Ik ben bang dat ik mijn zoontje te streng heb opgevoed. Hoezo?. Gisteren raakte ik hem kwijt in een warenhuis, en toen het personeel hem vond en vroeg hoe hij heette, herhaalde hij steeds: Pietje, laat dat. Pietje, laat dat.

Hans, eet je brood op, want dan wordt je groot en sterk, zegt moeder. En waarom moet ik groot en sterk worden?. Om behoorlijk je brood te verdienen, zegt moeder. Maar ik lust geen brood, mama.

Mijn zus is een geluksvogel, zegt Dirk aan zijn vriendje. Ze was uitgenodigd voor een feestje, waar jongens en meisjes met een reep chocolade of een kus moesten begroeten. En toen?, wilde zijn vriend weten. Ze kwam met twaalf repen chocola thuis.

Gisteren nog dacht ik dat mijn vrouw doodsbang was, bij de gedachten dat een dief haar kleren zou stelen. En heeft u een verzekering afgesloten?. Nee, mijn vrouw heeft iets beters bedacht. Ze heeft een sterke man in dienst genomen, die in de kleerkast zit en op haar kleren past.

Een boer heeft geldzorgen en zegt tegen zijn vrouw: Kon jij teminste maar eieren leggen, dan konden we de kippen verkopen. Waarop de boerin zegt: En als jij je plicht als echtgenoot deed, konden we zelfs de knecht ontslaan.

Groetjes van flipper de flip.

Ik heb u een paar dagen geleden een verhaaltje vertelt over mijn twee vermoeide benen hé. Awel, ik moet u zeggen dat ze al veel beter zijn, want ze hebben van mij wat langer mogen slapen. Deze morgen toen ik in de keuken kwam, waren mijn twee al aan 't eten en toen ze mij zagen afkomen zeiden ze:

- Awel flipper de flip, zijt ge ook al wakker en wat komt gij hier doen?.

- Zeg loebassen, ge moet azo van uwe tak niet maken, want ik woon hier en ik ben hier dan ook de baas zulle.

- En kunde gulder niet wachten tot wanneer ik wakker ben, om aan 't tafel te komen?.

- Ja maar flipper de flip, ge moet u daarom zo niet kwaad maken hoor.

- Wij konden dat toch niet weten, dat gij een uurke langer in uwe nest ging
blijven liggen hé.

- Alé, 't is al goed, maar de volgende keer moet ge mij dat wel vragen hé, dan moet ik me zo ongerust niet maken.

Amai zeg, dat heb ik nog nooit niet meegemaakt hoor, uw eigen benen die baas spelen over mij en dan nog in mijn eigen huis.

Ja mannekes, tegenwoordig heb we  ik hier niet veel meer te zeggen hoor, want ze spelen nu al de baas over mij. Had ik dat geweten, ik ging anders mijne huisdoktoor naar hier niet laten, om die twee  vermoeide benen te laten onderzoeken.

Awel mannekes, ik heb mee een ferm colére gezegd dat ik  ze in 't vervolg niet meer ga helpen, want tenslotte van rekening zijn ze oud genoeg om op hun eigen benenen te staan hé, mijn benen.

PS: 'k ga er mee stoppen hoor, want  mijn twee benen  luisteren mee.

Groetjes van flipper de fllip.

Ja mannekes, nog zo 'n thema om er even bij stil te staan en over na te denken, want zonder dat ge het weet zit ge misschien zelf in ne put. En dan vraagt ge u af, hoe geraak ik in Godsnaam weer uit diene put?. Ja mannekes, ik hoor het u al zeggen van:

Ge moet maar zien dat ge in géne put terecht komt hé. En toch kunnen we daar soms zelf ni veel aan doen, en worden door omstandigheden ingedropt zonder het zelf te weten of te beseffen.

Nee nee, 't is niet omdat ik in de put zit hoor, want als hij echt in ne put zit, dan kruipt hij er toch altijd weer uit. Alhoewel dat ik ook al meer dan éne keer in de put gezeten heeft, en ook meer dan éne keer in ne put gevallen is. In ne put vallen is zo erg niet, ge kruipt er weer uit, maar echt in de put zitten, dat is al heel wat anders hoor.

Maar met veel geduld en een beetje hulp van buitenaf, ben ik er toch uitgeraakt.

En dat heeft mij tot nadenken gezet, omdat ik hier dagelijks mails binnen krijg van mensen die echt in de put zitten. In feite verdienen we dat niet, om echt in de put te zitten.

Daarom ga ik mijn verhaaltje beginnen met een gedichtje die erbij past, denk ik.

Ik wou dat ik het voor het zeggen had,

en dat ik mijn eigen leven zelf kon bepalen.
Dat ik mijn eigen beslissingen kon nemen,

maar helaas, dat gaat maar alleen in mijn eigen dromen,

en helaas niet in werkelijkheid.

Als ik voor het zeggen had,

zag mijn leven er heel anders uit.
Dan was ik een vrolijk mens,

een mens dat geen pijn en verdriet kent.
Een mens dat alleen zonneschijn en rozenkleur kent,

maar helaas, ook dat gebeurt maar alleen in mijn dromen.

Waarom loopt alles zo troef,

en waarom beland ik steeds in de put?.
Tot nu toe heb ik steeds een slappe trap gevonden,

een trap die heel erg onstabiel was.
En ik beklom steeds die trap om uit de put te komen,

en mijn familie en vrienden hebben mij daarbij geholpen,

totdat er opeens weer een trede brak en weer in de put viel.

- Ik zie mezelf liggen in diene put.

- Ik zie mezelf weer opstaan uit diene put.

- Ik zie mezelf naar boven kijken, vanuit diene put.
- Ik zie mezelf denken, over hoe het is geweest in diene put.

En ik denk zo bij mijn eigen:

Moet ik weer helemaal terug naar boven?.
Ik hoor mijn vrienden roepen,

dat ik naar boven moet komen.
Ik hoor mijn vrienden roepen,

dat ze me willen helpen, maar ze willen me wel helpen.

Allé, dat zeggen ze toch.

Maar de vraag is:

Gaan ze me ook helpen?.
Vrienden die zeggen dat ze je willen helpen zijn goed,

maar de vrienden die je ook echt helpen, zijn fantastisch.

Dus, ik denk dat het beter is om die slappe onstabiele trap te beklimmen.

Als ik dat zelf niet doe, dan blijf ik eeuwig in de put,

en dat wil ik niet.
Ik wil het licht weer zien,

ik wil het nut van het leven weer inzien.

Als ik de uitdaging met diene slappe onstabiele trap niet aanga,

dan zal ik eeuwig in de put blijven.
En dan zal mijn leven er donker, grauw en koud uitzien,

terwijl ik meer van het licht, zonneschijn en warmte houd.

Dus, ik heb twee keuzes:

Ofwel blijf ik in de put zitten,

ofwel ik beklim diene slappe onstabiele trap.

Ik kies voor de tweede keuze,

en ik probeer gewoon nog éne keer diene onstabiele trap te beklimmen,

met in de hoop dat ik weer het licht, zonneschijn en warmte vind.

PS: 't Is maar om u te zeggen, als ge in de put zit, zoek naar diene slappe onstabiele trap en beklim hem tot boven, zodat u weer het licht, zonneschijn en warmte vind.

Groetjes van flipper de flip.

 Toen ik deze morgen wilde opstaan uit mijn warme nest, werd ik het al gewaar dat er iets niet in orde was. En als er iets niet in orde is, dan weet ge ook niet wat er eigenlijk scheeld hé.

Ik dacht eerst dat ik nog moe was van gisteren, maar dat was het niet hoor, want als ge echt moe zijt, dan kunt ge ook gene pap meer zeggen hé.

Nee, 't waren gewoon mijn twee benen die niet mee wilden, waarschijnlijk waren die nog niet uitgerust ofwel hadden ze te weinig geslapen. Nog een geluk dat mijne GSM op mijn nachtkastje lag, zodat ik direct naar mijne huisdoktoor kon bellen, om hem te vragen of hij wilde komen.

- Halo, is dat met de doktoor?.

- Ja, en met wie spreek ik?.

- 't Is hier flipper de flip, om u te vragen of ge ne keer naar hier zou willen komen, wat ik peis dat mijn twee benen ziek zijn.

- Ja, binnen een uurke ben ik daar, want 'k heb in mijn wachtkamer nog twee zieken mensen zitten en die zijn ook ziek hoor.

Ik had ondertussen al ne keer geprobeerd van op mijn benen te staan, maar die vielen altijd maar flauw hoor. Dus, was ik dan wel verplicht om te wachten hé, en plots werd er aan mijn deur gebeld.

Ik had vriendelijk gevraagd aan mijne trouwe en opgeleide hond of hij de deur wilde opendoen, dat het de doktoor was. Toen de doktoor binnen was, heeft hij direkt mijn twee benen onderzocht en hij zei tegen mij dat ik foto's moest laten nemen van mijn twee benen.

Ik vroeg aan de doktoor of dat gekleurde of zwart wit foto's moesten zijn?, want op gekleurde foto's zie je ook veel beter hé, omdat die in kleur zijn. En zwart wit foto's geven maar alleen zwart af, die zijn dan ook veel donkerder hé.

Awel mannekes, weet ge waarom ze bij die foto's geen kleuren gebruiken?.

Anders moeten ze nog die kleuren maken, en ze hebben daar gewoon gene tijd voor he.

De doktoor had ondertussen al ne keer gebeld en gevraagt om een ziekenwagen te sturen, want mijn twee benen weren doodmoe en ik kon biet gaan.

Ja mannekes, als ge geen benen hebt om op te staan, dan kunt ge daar ook niet op staan.

Allé, de foto's waren genomen en mijn twee vermoeide benen mochten naar huis, maar ik moest ze wel alle dagen hun medicamenten geven. Ze moesten ook nog veel rusten er zeker geen bezoek hebben hoor. Dat rusten was geen probleem hoor, maar wel dat bezoek.

Want ’t waren tenslotte toch mijn benen, want ik moest die zo rap moegelijk weer hebben en nog in goeie staat ook. Maar allé, ze zijn dan toch weer goed gekomen hoor, en ik moet u zeggen dat ze nog beter zijn dan voorheen.

Als ik nu een wandeling ga maken, lopen die soms hun eigen voorbij. En als ik met de fiets gaan rijden, dan moet ik nu nog meer remmen dan anders.

PS: ’t Is maar om u te zeggen, dat ge in feite niets mag mankeren hé.

Groetjes van flipper de flip.

Kamiel en zijn vrouw Gusta waren twee ouwe mensen en op een mooie zomerse dag reden ze met hun autooke naar Antwerpen. Kamiel reed en Gusta zat naast Kamiel, maar Gusta was er niet gerust in, want Kamiel zag niet al te goed meer, want zijn ogen waren ook niet meer van de jongsten. Gusta zat altijd te zeggen dat hij op de weg moest letten en niet te rap mocht rijden, want anders gingen ze veel te vroeg in Antwerpen zijn. Dus Kamiel reed de gansen tijd aan 60 per uur en wanneer ze door de tunnel reden zag Gusta, die wel nog goed zag, de rijkswacht staan zwaaien met hun handen. En Gusta die wreed in paniek zei tegen hare man: Zie je wel, ge hebt veel te rap gereden. Toen de rijkswacht hun deed stoppen en teken deed naar Kamiel om het raampje open te draaien zei éne van die rijkswachters: Proficiat meneer, ge zijt de duizenste reizeger die hie door de tunnel rijd en daarom krijgt ge van ons duizend frank als beloning. Kamiel nam de duizend frank met fierheid aan en de rijkswacht die hem die duizend frank gegeven had vroeg aan Kamiel wat hij er ging mee doen en weet wat Kamiel zei: Ik ga eerst mijn rijbewijs halen, want ik heb er nog geen.

Dat was een daguitstap naar Antwerpen van Kamiel en zijn vrouw Gusta.

 Frans had op zijn boerderij veel kiekens lopen, maar daar liep maar éne haan rond. En ge weet hoe dat da gaat hé, al die kiekens en maar éne haan, daar moest er ruzie van komen hé. En ’t was nog nen ouwe haan ook. ’s Avonds als het werk gedaan was op de boerderij en tijdens het avondmaal zei hij tegen zijn vrouw die Margriet heette: Morgen ga ik naar de markt achter nen nieuwe jonge haan, wat éne haan is weinig en hij is te oud ook. Zijn vrouw vond het een goed idee, en ’s anderdaags ging de boer naar de markt en kocht hij daar nen jonge haan. Dus de boer ging met zijn nieuwe jonge haan terug naar zijn boerderij, maar al zijn kiekens en diene éne haan stonden de boer op te wachten, want ze hadden alles gehoord. Toen de boer op zijn boerderij kwam en diene jonge haan liet lopen, zei die oude haan tegen diene jonge haan: Ik ben hier nog altijd de baas en al die kiekens zijn van mij. Na twee dagen ruzie zei die oude haan tegen diene jonge haan: We gaan een loopwetstrijd houden en degene die wint mag krijgt al de kiekens. Zo gezegd, zo gedaan en ze beginnen rondjes te lopen rond de boerderij. De boer stond aan het venster te kijken en hij zag de jonge haan lopen, maar zijn oude haan zag hij niet. Enkele ogenblikken later ziet hij zijne oude haan lopen, en weet ge wat diene boer zei: Potverdikke, ’t is weer ne homo.

Zo zie je maar, altijd eerst goed uitkijken voor ge iets koopt hé, zeker als het om pluimvee of andere levende dieren gaat.

 Een Belgische boer was op zijn land aan ’t werken, en ineens komt er daar nen Hollander aangelopen. Die Hollander ging naar diene Belgische boer en vraagt hem: Meneer, zou ik even over uw land mogen lopen, want ik moet mijne trein van tien uur halen. Ja, dat mag, maar je moet wel oppassen dat diene stier achter u niet aanloopt, anders kunt ge nog nen trein vroeger nemen. Dat was dan een kort verhaalke van nen Hollander die zijne trein van tien uur moest hebben, maar misschien nen trein kon nemen. Ik heb niets meer van diene Hollander gehoord hoor.

 Een reiziger ging met zijn kameel door de woestijn, maar het was snikheet. Dus liet hij zijn kameel zoveel mogelijk water drinken en hijzelf vulde een paar bedons. Maar na een tijd raakte hij zonder drinken en was hij de uitputting nabij. Maar in de verte zag hij een kraamke staan enhij zei: Hier ga ik wat water krijgen om te drinken, want ik heb een droge keel en ik ben ook uitgeput. Dus vroeg hij aan diene Arabier water, en weet ge wat diene Arabier zei: Water heb ik niet, ik verkoop alleen maar stropdassen, maar ginder verder is er nog een kraamke, misschien hebben ze daar water. Van uitputting strompelde hij verder, en na een paar kilometer in de brandende zon te hebben gelopen kwam hij weer aan een kraamke. Ook daar kreeg hij hetzelfde antwoord: Water heb ik niet, ik verkoop alleen maar stropdassen. Dus diene reiziger moest weer met een uitgedroogde keel verder gaan, en al strompeld kwam hij weer aan een kraamke. Maar weer hetzelfde liedje van: Water heb ik niet, ik verkoop alleen maar stropdassen. En weer moest de eenzame reiziger verder gaan, want ondertussen was ook zijne kameel van uitdroging gestorven. Maar toch gaf de moedige reiziger het niet op en ging verder met de gedachten om hier of daar toch eens aan water te kunnen geraken om zijn droge keel een beetje nat te kunnen maken. Dus kroop hij weer verder, want gaan of lopen kon hij ook niet meer. De schroeiende hitte had ook zijn botten beenderen aangetast, maar op een gegeven moment zag hij daar een klein vervallen cafeetje staan. Nu dacht onze eenzame reiziger dat hij eindelijk verlost was van de uitdroging en dat hij daar in dat klein vervallen cafeetje water kon krijgen. Dus ging hij naar binnen en vroeg of hij water kon krijgen. En weet ge wat diene oude cafeebaas hem zei: Meneer, heb je niet gezien wat er op dat bord staat te lezen die boven dat cafeetje hangt. Daar staan op: Niet toegelaten zonder stropdassen.

Ja mannekes, ik geef aan iedereen de raad mee van een stropdas te dragen, als hij van plan is om ook een wandeling te maken door de woestijn.

Groetjes van flipper de flip.

 Ja mannekes, ‘k ga hier nog ne keer wreed goed aan mijne dikke duim moeten zuigen, om toch maar wat op papier te kunnen zetten hé.Ne mens maak nog al wa mee hé.

Zeker als ge nog niets hebt meegemaakt, maar ik maak alle dagen wat mee hoor.

Deze morgen stapte ik uit mijne warme nest, waar ik den ganse nacht heb liggen wroeten gelijk een arm varken die in den modder ligt te wroeten. En na een klein uurke was ik in mijn woonplaats en tot mijn grote verbazing zag ik daar mijn twee goudvissen liggen.

Ze waren alle twee verdronken, en ze waren zo dood als nen dooie pier, die dood is.

Na een medisch onderzoek kreeg ik bericht dat die verdronken waren.

Verleden week had ik nog naar een begrafenis geweest van mijne hond, en weet ge wat we ginder kregen: Elk twee opgerolde pannekoeken die al drie weken oud waren.

Potverdikke zeg, den diene had van colere alle twee zijn poten afgebeten tot aan zijne nek, omdat hij geen eten kreeg. Den doktoor had mij gezegd dat ik hem een tijdje geen eten mocht geven, want hij kon hem mee moeite bewegen.

Als ik mij nog nen hond koop, dan moet da éne zijn met vier houten poten.

En als ik nog twee goudvissen koop, dan moeten ze wel alle twee een zwembrevet hebben. Verleden week was ik op wandel in de stad waar ik woon en opeens bleef ik stokstijf staan en keek ik naar boven, want de regering kon elke gaan minuut vallen. Had ik dat eerder geweten, 'k was nooit blijven staan, want de regering is nie gevallen.

De winterdagen zijn op komst en 's avonds begint al flink af te koelen. Zo ben ik achter een dekbed geweest en op mijn koud beddeke gelegd, met de bedoeling om van nen warme nachtrust te kunnen genieten.

Potverdikke zeg, 'k heb daar toch wel ne ganse nacht wakker gelegen zeker, da schaap heeft nen ganse nacht liggen bleiten. Ik moet u wel zeggen dat in da dekbed twee kilo schaapwol zat.

Ze hebben da dekbed onderzocht en ze waren tot ondekking gekomen dat da schaap nog leefde. Ze hebben dan da blinde schaap op nen elektrische stoel moeten zetten, en na twee uur was da blinde schaap zo dood als ne pier.

En om toch maar zeker te zijn, hebben ze da schaap nog nen ferme klop op zijne kop gegeven. 'k Heb hier ook nog een zwarte kat lopen, maar die lig al acht dagen in de kliniek. Bij een koprol heeft ze hare nek gebroken en haar linker poot zit ook in de plaaster, want haar teennagel was gescheurd.

Ze was aan ’t oefenen voor de olympische spelen, die al gepasseerd zijn. ‘k Heb ook azo ne keer nen zijwaartse koprol gemaakt, en mijn platte tong zat tussen mijn valse tanden. Zo ben ik ook ne keer bij den doktoor moeten gaan, want bij het niezen verloor ik alle twee mijn winkbrauwen en mijn valse tanden, die waren zo vals als iets.

Gisteravond zat ik op mijn gemak naar den tv aan ’t kijken, en ineens gaf mijn rechtervoet nen geweldige schop aan mijn linkse voet. Hoe dat da kwam, weet ik niet, want ze zeggen mij nooit iets.

‘k Heb daar twee weken mee zere voeten rondgelopen, en na een hevige discussie was alles weer in orde. Verleden week heb eens bij mijnen gebuur geweest, om hem nen goeie dag te wensen, want nen goeie dag is altijd welkom hé.

En toen ik binnenkwam zat den André er maar triestig bij, en ik vroeg hem wat er scheelde.

Den André zijne ezel was verdwenen, en niemand die wist waar deze ezel naartoe was.

Maar den overbuur had hem zien zitten bij den coiffeur (haarkapper).

André zijne ezel was naar de coiffeur (haarkapper) gegaan, om zijne nek te laten scheren.

Ook in de zoo van Antwerpen hebben ze zoiets meegemaakt, maar dat was wel nen grote giraf hoor. Ik ben azo ne keer wreed verschoten, toen ik in mijne kelder kwam.

Potverdikke zeg, mijne kaker was da konijn aan ’t opeten, die ik klaargemaakt had voor mijne gezellige kerstavond. Om nog maar te zwijgen van die twee paarden, die in de weide aan ’t voetballen waren met nen tennisbal.

Mijne over overbuur kwam ne keer naar huis met nen vis, want af en toe gaat diene vent ne keer gaan vissen.Maar da was wel ne speciale vis hoor, want hij had nen donkere bril op zijne neus staan en hij had ook twee platvoeten.

De mannen van de gemeente had de opdracht gekregen van den burgemeester om de bodem van diene visvijver effen te maken, maar omdat daar beneden zo donker was, waren ze verplicht van hun zaklampen te laten branden.

Die vissen kregen platvoeten, omdat die mannen over hun voeten reden en het licht van die zaklampen scheen zodanig in hun ogen, dat ze er blind van werden. Gisteren ben ik ne keer gaan wandelen, om mijn benen wat te rekken en wat frisse lucht mee te brengen naar huis.

Ja mannekes, als ge aan iets begint, dan moet ge zeker iets meebrengen, want mee lege handen naar huis gaan, da trekt op niets hé.

Als ik een tijdje aan ’t wandelen was, begonnen mijn twee linkse voeten wa moe te worden, want die zijn niet gewoon om lange wandelingen te maken. Dus zette ik mij op een bankske die daar stond, en ineens hoorde ik ne zwaluw luidop lachen.

Zeg diene tweede zwaluw die naast hem zat: Waarom moet je zo lachen?, waarop de eerste zwaluw zei: Onder mijn voeten passeerde juist nen telegram.

Ik moet u wel zeggen dat die twee zwaluwen op nen telefoondraad zaten. En diene vent die voor mij liep, den diene viel af en toe ne keer. Toen ik hem vroeg waarom hij af en toe viel, zei hij mij dat hij de vallende ziekte had.

Ik heb vroeger een zwarte kat gehad, waarmee ik geregeld ging mee wandelen en die moest altijd wreed niezen. En tijdens hare nies viel die ook, maar den doktoor had mij gezegd dat die kat leed aan een dodelijke niesziekte. Ik was azo ne keer aan ’t wandelen in ne bos waar veel bomen staan, en opeens viel er een een blad op mijne kletskop.

Ja mannekes, ‘k vergeten van nen helm op mijne kop te zetten. Ze hebben mij moeten wegvoeren naar ’t kliniek, want da blad zat nog in mijne kop.

Ik denk dat ik hier stilaan ga stoppen mee te zeveren, want ik moet nog mijne dooie kalkoen verdoven, om hem te kunnen slachten, want anders loopt hij weg en kan ik zeker op mijne kin kloppen.

PS: Vergeet niet dat lachen wreed plezant is, want er wordt veel te weinig gelachen.

 Groetjes van flipper de flip.

Awel mannekes, flipper de flip ga ne keer terug naar de tijd van vroeger, toen hij nog moest leren lopen en eten en da was niet al te gemakkelijk hoor. Allé, voor mij toch niet.

Toen ik nog nen kleine snotter was moest ik nog van alles leren, want ge kan toch maar moeilijk gans uw leven aan moeders rok hangen hé.
't Is gelijk een vogeljong die zijne nest verlaat, dat moet ook eerst nog leren vliegen hé. Bij mij was dat leren lopen, met vallen en opstaan.
Dat vallen ging nog, maar dat leren lopen was al ietske moeilijker. Awel mannekes, ge gaat mij niet geloven, maar flipper de flip is beginnen lopen in ne marathon met stilstaande start. Ik bleef stilstaan tot wanneer diene marathon volledig uitgelopen was en al die andere gasten al ferm moe waren, en zweten dat die jonge snotters deden.
En toen ik op handen en voeten moe en uitgeput thuiskwam, kon ik aan mijn eerste looppassen beginnen.
Ik moet u wel zeggen, als ge voor den eerste keer leert lopen, dan moogt ge daar niet te rap mee zijn want anders valt ge teveel en blijft ge vallen.
Ik deed dan ook maar kleine pasjes, om zeker mijn kleine beentjes niet te rekken en om zeker niet te vallen.
Mijn vader heeft mij da zeker zestien keer voorgedaan, want mijn korte beentjes sloegen altijd in nen knoop zodat ik nooit een voet vooruit geraakte. 
Wat wilt ge, als ge drie stappen vooruit zet en veertien achteruit, dan komt ge ook ni vooruit hé.
Zelfs de buren hadden het mij al meermaals voorgedaan en op nen zekere moment had ik daar iets op gevonden, om vooruit te geraken zonder moe te worden.
Ik had in onze schuur een plank gevonden en heb daar zes kleine wielekes aangevezen, en er twee schokdempers aangebonden om de schokken op te vangen.
Ja mannekes, normaal staan daar maar vier kleine willekes onder, maar ik heb uit voorzorg toch maar twee kleine reserve willekes aan vastgevezen, want ge kunt maar nooit weten dat ge per ongeluk in nen nagel of een pinaize rijd hé.
En met de afstandsbediening van onze oude tv, werdt dat dan ook een skybord met afstandsbediening hé.
Maar ik moet u wel zeggen dat daar rap een einde aankwam, want ik had in dienen tijd nog geen skybordrijbewijs en de nodige papieren om mij op de openbare weg te verplaatsen zonder moe te worden.
Awel mannekes, na al die jaren van vallen en opstaan, kan flipper de flip nu heeeeeeeel goe lopen.
Af en toe loopt hij nu weleens zijn eigen voorbij, omdat zijn inmiddels volgroeide korte beentjes moeten achterblijven omdat ze flipper de flip niet kunnen volgen.

              Leren eten.

Mijn tweede leerproces was leren eten, en ook dat bleek een moeilijk leerprocies te zijn. Ja mannekes, in het begin kreeg ik van mijn moeder altijd de borstvoeding, maar omdat ik altijd wreed draaierig werdt van haar naakte borst te zien omdat ik geen bloot vlees kan zien, was ze dan ook verplicht van over te schakelen naar de beroemde papfles. Awel, ik ben bijna twee keer verdronken geweest, door mijne snotneus te diep in de papfles te steken. Als ge vab de blote borst naar de papfles gaat, dan moet ge eerst de brocure (handleiding) lezen.
Drie weken opleiding heb ik daarvoor moeten volgen, omdat onder de knie te krijgen. Na drie weken hebben ze mij dan benoemd tot de melkbrigade, omdat ik al die witte melk opdrong zeker. Ik kreeg ook nog een brevet van de witte melkbrigade, zodat ik na drie weken opleiding met mijn allereerste brevet naar huis kwam.

De melk die ik uitgedrongen had kwam langs mijn neusgaten en mijn oren naar buiten gelopen, zodat wij altijd melk in overvloed hadden.
Ik was in dienen tijd zo wit als witte melk, zelfs mijn spierwit haar was wit. Ze riepen altijd: Kijk daar, dienen witten van de witte melkbrigade loopt daar.
Ik ben dan maar direct overgeschakelt naar chocomelk, en in de kortste keren kreeg ik een bruin velleke en ook mijn spierwit haar werdt helemaal bruin.
Mijn vader heeft dan ons wit huis moeten herverven van wit naar bruin, zodat ge het bij ons alle dagen herfst was.
Ik moet u wel zeggen dat bruin mij veel beter staat dan wit, omdat ge met een schoon bruin velleke wreed opvalt, zeker als ge op reis geweest bent waar de zon amper geschenen heeft.

Ik wens ieder van u dan ook veel leesplezier met deze twee korte verhaalkes.

Groetjes van flipper de flip.

Men zegt vaak dat je van een hond meer liefde kan krijgt dan van een man, en in feite klopt dat een beetje. Zeker als ge hem met veel liefde behandeld, dan krijgt ge ook veel liefde terug. Maar een hond kan ook gebruikt worden als een troeteldier of als een knuffelhond. En dan denk ik vaak aan de mensen die eenzaam zijn of zich eenaam voelen. Aan de alleenstaande mensen die nood hebben aan aandacht, liefde en een knuffel. Want een lief hondje kan je dat allemaal geven, als je eenzaam en alleen bent. Zo' n hondje heeft flipper de flip in zijn jeugdjaren ook gehad, maar spijtig genoeg is een hondenleven ook maar heel kort. In feite is een geen verhaal, maar wel een gedicht om je te laten meegenieten hoe mooi een hondenleven wel is.

Ik was amper acht jaar en toen verscheen jij in mijn nog zo'n jonge leven.
Jij was zo klein en zo lief, met mooie bruine ogen.
Ik noemde je meteen Lassie, en van dat moment was jij helemaal van mij.
We deden dan ook alles samen, zoals: Spelen, stoeien en achter elkaar rennen.
Overal waar ik ging, nam ik je mee,en anders liep je me wel achterna.
Niemand hoefde aan mij te komen, want dan stonden jouw tanden als afdruk in zijnen arm.

's avonds rond negen uur stond jij met je sierlijke staart te kwispelen voor de deur, want het was immers bedtijd.
Ik kroop onder de lakens, en jij kwam zo lief naast me liggen.
Je plofte je neer in mijn armen, en legde je hoofd op mijn kopkussen.
Ik gaf je een nachtzoentje en de volgende ochtend werden we altijd samen wakker, zoniet: Dan wachtte je tot ik wakker werdt.
Maar het bed verlaten zonder mij,nee, dat deed je niet.

Jij was een echte vriend voor het leven, die mij heel veel liefde wist te geven.
Maar helaas ben je er nu niet meer, en dat doet mij na al die jaren nog erg veel zeer.
Maar in mijn gedachten ben je nog steeds bij mij, en van die herinneringen wordt ik weer een beetje blij.
Ik zal dan ook al die mooie herinneringen nooit gaan wissen, maar ik zal je wel heel erg gaan missen.
Elke dag huil mijn hart om jou, want kon ik je nog maar zeggen: Lieve Lassie, hoezeer ik je mis.
't Leven gaat zo vreselijk vlug, maar vergeten doe ik niet vlug.

Altijd liep je achter mij aan, en je zou voor mij door het vuur gaan.
Jij was toen mijn beschermengel, en mijn allerbeste vriend.
Om zo aan je einde te moeten komen, dat heb je echt niet verdiend.
Ik had je zo graag een plekje willen geven, waar ik elke dag even naartoe kon komen.
Maar ik heb een ander mooi plekje gevonden, en dat is in mijn hartje waar jij voor altijd zult bestaan.
Ik heb mijnen Lassie moeten laten inslapen, want zijn lichaam was moe.
Het was voor mij een moeilijke en een pijnlijke keuze, maar voor hem was dit de beste oplossing.
Mijn hart doet daarom zeer, maar hij heeft gelukkig geen pijn meer.
Lassie was voor mij de allerliefste hond, maar zijn levenscyclus is nu helemaal rond.

Ter nagedachtenis aan jou,mijn lieve Lassie, ben ik dit gedicht gaan schrijven, want mijn gedachten zullen altijd bij je blijven.
Jij was de allerliefste hond die ik ooit bezat, en jouw herinneringen neem ik overal met me mee.
Bedankt lieve Lassie, dat ik mijn mooie kinderjaren samen met jouw hebt mogen delen.
Rust zacht, mijn lieve Lassie: IK HOU VAN JOU.

't Is maar om u te zeggen dat ge van nen hond veel liefde krijgt, maar ge moet hem dan ook veel liefde geven.
Mensen hebben veel liefde en aandacht nodig, maar ook dieren hebben dat nodig.

Ik wens ieder van u dan ook veel leesplezier, en vergeet niet dat 't leven nog veel te kort is.

Groetjes van flipper de flip.

Ja mannekes, de natuur kan toch schone zijn hé, zeker als ge af en toe ne keer naar buiten gaat en 't weer het toelaat. De éne zit lekker te genieten in zijnen hof of op een terraske, en den andere geniet van een aangename wandeling.

Awel mannekes, ik heb vandaag ook een wandeling gemaakt in de vrije natuur, en 'k heb er met volle teugen van genoten. Mijn longen die leeg waren, zijn nu zeker voor veertien dagen opgevuld met verse natuurlucht en geuren van de bloesems. Mijn bottienen aan mijn platvoeten gedaan, om onderweg zeker geen blaren en zere voeten te krijgen,ging ik de vrije natuur verkennen. Want op de boerenbuiten en zeker langs de velden en akkers, is da heel anders stappen dan in de stad. Ik kom daar aan een veld die nog maar pas omgeploegd was, en 't was precies of ik was in het Antwerpsportpaleis beland. De blinde mollen waren met zijn allen uit hun ondergrondse tunnels naar boven gekropen, en waren aan het repeteren voor het bal van de blinde vinken. Toen heb ik mij daar onder diene treurende treurwilg neergezet, om te genieten van het ballet van Vlaanderen der blinde mollen.

Awel mannekes, ge gaat me waarschijnlijk niet geloven, maar hoe langer ik daar onder diene treurende treurwilg bleef zitten, hoe meer hij begon te treuren. Zelfs de vogels treurden mee en op één, twee, drie lag gans da omgeploegd veld onder water. 't Was precies een stortbui die uit de blauwe hemel naar beneden gedonderd was, en de blinde mollen gingen maar door met hun repetities voor het ballet van Vlaanderen. Maar diene treurende treurwilg bleef maar treuren, en iedereen treurden mee en liet zijn tranen de vrije loop. Zelfs de koeien en de paarden begonnen mee te treuren en te bleiten en te hinnikken, maar ook zij konden hun tranen niet bedwingen en lieten ze de vrije loop. Ja mannekes, ne mens gaat dan ne keer gaan wandelen in de vrije natuur en als ge u dan nog onder nen treurende treurwilg zit die ni anders doet dan treuren,dan is dat ook ni plezant hoor. Ik was dan ook verplicht om mijn natuurwandeling verder te zetten, want ook mijn piepklein oogskes begonnen al hun eerste traandruppels los te laten.

Nog geen tweehonderd meter verder weer een droevig tafereel, daar lagen zeker twintig bruine bruingebrande wilde konijnen te bleiten, omdat die bruin gebrand waren van de opkomende zon die nog maar pas opgekomen was. Die bruine bruingebrande wilde konijnen hadden vergeten om hun bruine pelsmantel in te smeren met zonnecréme, ofwel hadden ze naar de weersvoorspellingen niet geluisterd. 'k Heb dan direct een ambulance opgebeld en nu liggen ze allemaal in ne carratainer met nen zuurstofmasker op, om van hun brandwonden en van de schrik te bekomen.

In de verte zag ik dan wel een blij en vrolijk tafereel, want daar op die groene weide waren de jonge geitjes de vogeltjesdans aan 't dansen
Waarschijnlijk waren die aan 't oefenen voor de komende Gentse Feesten, die binnenkort van start zullen gaan, en dan nog in open lucht.
Er waren daar zelfs jonge geitjes bij die af en toe nen dubbele salto sprongen en bokkesprongen maakten van blijdschap, maar één van die jonge geitjes lag daar op de grond. Hij had bij het neerkomen van zo 'n dubbele salto zijn poten verwisseld en was op zijn kin terechtgekomen, met als gevolg vier valse tanden kwijt, een blauw oog en hij had ook nog zijn tong ingeslikt. Terwijl diene duizendpoot niet wist welke poot hij eerst moest verzetten, en af en toe over zijn eigen poten struikelde. Ja mannekes, dat komt ervan hé, als ge duizend poten hebt en ge moet er maar acht gebruiken. En de miereneter was al twee dagen aan 't eten, dat zijne dikke buik begon op te zwellen.

Hoe verder ik de vrije natuur introk, hoe schoner diene vrije natuur werdt. Ik kwam daar aan ne vijver en kon mijn eigen ogen niet geloven.
Daar lagen de vissen plat op hunne rug te zonnebaden boven op 't water, en zonder zwembroek aan kon men dan ook zien van welk geslacht ze waren. Er zwommen daar zelfs vissen bij met ne duikersbrik op, en zuurstofflessen op hun rug. Waarschijnlijk waren dat vissen die af en toe ne onderwaterduik deden, om te gaan kijken als er geen water in hun ondergrondse kelder stond zeker. Maar er was daar ook ne vis bij die af en toe ne driedubbele salto maakte onder 't water, ofwel had hij hoogtevrees ofwel was hij gewoon bang om boven te blijven hangen. Er was daar zelfs ne vis bij die daar midden in diene vijver zat te vissen, zonder het te beseffen dat hij zelf ne vis was.
Waarschijnlijk was diene vis nog maar net aan zijn recordpoging begonnen, om op ne korte tijd zoveel mogelijk vis te vangen. Toen heb ik mij daar even op een alleenstaande zitbankske neergezet, om op mijn gemakske verder te kunnen genieten van het waterballet die de vissen aan 't opvoeren waren. Er was daar ook ne blinde mol, die met zijne verrekijker aan 't kijken was naar dat mooi maar nattig waterballet, terwijl ne ooievaar daar stond applaus te geven met zijn gepluimde vleugens, dat de pluimen eraf vlogen. Dat was waarschijnlijk ne blinde mol die daar woonde, want hij had nog zijne donkerbruine gestreepte pyjama nog aan.

Op mijn terugweg naar huis stond daar toch wel een file van zeker tien kilometer lang, omdat daar een groep trage slakken de weg aan 't oversteken waren. Ik moet u zeggen dat da wreed lang kan duren hoor, eer diene groep trage slakken aan de overkant van de weg zijn.
Terwijl al die chauffeurs daar aan 't ruzie maken waren, omdat die file veel te lang was. Tien minuten later kwamen de zwaantjes daar aangereden met hun trobinetteke waar dat er voor en achteraan een brandende kaars opgemonteerd was die wreed veel geluid maakte, en nog pinkte ook Die mannekes hebben daar in een rapke keer die lange file opgelost, de éne helft moest terugkeren en de andere helft mocht doorrijden. Ondertussen was ik aan een mooi bloemenveld aangekomen, een bloemenveld vol geuren en kleuren. De éne bloem was mooier dan de andere,en toch gaven ze allebei een fijne geur af maar hadden wel verschillende kleuren. 't Was precies een mooie bloemenschilderij van Picasso die tot leven is gekomen, maar dan wel zonder geuren, maar wel met kleuren. Een natuur vol met zijn pracht en praal, vooral als alles begint te bloeien. En met deze natuurschoon ging ik huiswaarts, om het op papier te zetten en het nog eens te kunnen herbeleven, samen met de mensen die dit natuurverhaaltje lezen.

Maar één ding weet ik zeker, waar je ga of waar je sta, ge laat altijd je eigen voetsporen achter.

Groetjes van flipper de flip.

Deze morgen ben ik uit mijne warme nest gedonderd door vreemde geluiden, en ik moet u zeggen dat da niet zo plezant is hoor.
Zeker als ge zo schoon ligt te slapen met uw ogen half toe en half open, en ge ligt daar te dromen van een schaap die aan 't bleiten is.

Verleden week heb ik mij een schaapdonsdeken gekocht aan halve prijs, en omdat het tegenwoordig in ons klein Belgenlandje de temperaturen toch met meer dan drie graden op en neer gaan, kunt ge dan ook beter nu al beginnen met een warm donsdeken op uw beddeke te leggen hé.Want tegenwoordig weet ge nimeer welk seizoen het is, en lopen de mensen vandaag rond in T-shirt en morgen met dikke warme pelsmantel. Ik heb mij ne keer laten wijsmaken dat een schaapdonsdekeken veel meer warmte geeft dan een flanellen donsdeken.

Ik kom daar in nen donswinkel terecht waar ze van alle soorten donsdekens verkopen zoals: Donspantoffels om uwe koede voeten ook wat warmte te geven van dat donsgevoel.

Er lagen daar zelfs donspanty's en donsbeha's, maar ook donsslipkes en donsnachtjaponnen. Waarschijnlijk voor vrouwen die het ganse jaar door het erg koud hebben en die lichaam een warm gevoel willen geven. In diene donswinkel hebben ze mij wel gezegd, dat da schaapdonsdeken wel gemaakt is van twee verschillende soorten schapen. Een oud schaap dat al jaren op pensioen was, en een jong schaap die gene thuis meer had en het niet meer zag zitten om alleen en achtergelaten door 't leven te stappen.

Awel mannekes, ge gaat me waarschijnlijk niet geloven als ik u zeg, dat ik eventjes moest denken aan al de mensen die alleen en eenzaam door 't leven gaan. Ik heb dat schaapdonsdeken uitgepakt en op mijn donsbeddeke gelegd, om toch maar zeker te zijn dat het echt warmte geeft tegen de koude dagen op ons afkomen.

En ik moet u zeggen dat da een heel ander zicht is, want die jutten strobalen lagen daar zeker al meer dan twintig jaar op en waren tot op de bodem versleten. Ja mannekes, ge moet u af en toe ne keer vernieuwen, wilt ge zeker meegaan met de moderne tijd hé.

Ik legde dat schaapdonsdeken op mijn beddeke, en ging ik de keuken om mijn eten klaar te maken. Want ne mens krijgt daar honger van hé, van al dat rondslenteren.

Ineens hoor ik daar toch wel rare geluiden zeker, 't waren precies twee schapengeluiden van schapen die tegen elkaar aan 't roepen waren. 't Is verschietachtig hoor, zeker als ge bezig zijt met uwen diepgevroren rolsmops aan de wasdraad te hangen, om hem te laten ontdooien.

Want nen hard gevroren rolmops naar binnen spelen is slecht voor uw gepolijsterde valse tanden, en ge zou daar ook veel te lang aan bezig zijn hé.

Mij keukenvenster open getrokken om te kijken als er geen schapen op straat liepen die per ongeluk verdwaald waren, want tegenwoordig gaan die beesten ook graag gaan op stap hé.

Maar nergens waren er schapen te zien of te bespeuren en uit paniek trok ik al mijn leegstaande keukenkasten open, om te zien als er daar nergens een shaap in verscholen zat, die op zoek was naar een verblijfplaats.
Want tegenwoordig moeten die beesten ook een geldige verblijfplaats bebben en ingeschreven zijn, anders zijn dat migrante beesten en hebben ze nergens recht op.

Ja mannekes, de buren dachten dat ik een schaap aan 't slachten was voor de komende rammadam die nog komen moet.
's Avonds toen mijn piepkleine oogskes bijna toe vielen en mijn platte oorkens begonnen te tuiten van al dat schapenlawaai, ben ik dan maar naar mijn kamer gegaan.

Potverdikke zeg,'t was toch wel mijn schaapdonsdeken die aan 't bleiten was zeker.

Een jong gebleit met een klein piepstemmeke en een oud gebleit met een dorre stem van een schaap die een valling had.

Als er mensen zijn die nog geen donsdeken hebben en ze zouden er graag één willen, laat het mij weten en ik stuur ze gratis en voor niks op. Maar dan wel met de nodige maiskorrels erbij en ik kan u wel verzekeren dat het wel wreed warm is, zo'n schaapdonsdeken van schapewol.

Groetjes van flipper de flip.

Awel mannekes, omdat ik toch geen geheimen heb of bezit, ga ik u toch mijn bedgeheimen vertellen, maar ge moet mij wel beloven om ze niet verder te vertellen hé. Want als ge mijn bedgeheimen verder vertelt, dan ben ik verplicht van naar andere bedgeheimen te zoeken en dat kan potverdikke nen lange zoektocht worden hoor.

Ik moet u wel zeggen dat ik dat niet graag doe, maar ge weet maar nooit wat nen mens nog kan leren hé. Mijn moeder zei in den tijd altijd tegen mij, manneke: Ge zijt nooit te oud om te leren en ze heeft nog gelijk ook. En ik moet u zeggen, dat ik nog elke dag bijleer. Hier gaan we dan, met flipper de flip's zijn alledaagse bedgeheimen.

's Avonds voor ik in mijne nest kruip was ik altijd eerst mijn platvoeten,om ze wat proper te maken en ze een gevoel te geven dat ze ook volwassen zijn,net als ik volwassen ben als ik gewassen ben. Potverdikke zeg, azo nen uitleg dat ik u moet geven vooralleer ik in mijne nest kan duiken. Maar ja, als ge nen rustige nacht wilt hebben, dan moet ge ook uw voorzorgen nenmen hé. Ik pak mij altijd eerst nen aanloop van twintig decimeter, om te zien als mijne nest wel sterk genoeg is om nen ganse nacht het gewicht van mijn slanke lijf te kunnen dragen.
Wanneer ik in mijne nest gesprongen ben, doe ik mijne veiligheidsgordel om. Verleden jaar ben ik tijdens mijne diepe slaap en met draaien en keren uit mijne nest gevallen, en ik kan u verzekeren dat da geen prettig gevoel is. Zeker als ge hoogtevrees hebt en ge valt van vijftig centimeter hoog naar beneden, plat om uwen buik en ge hebt 's avonds u volgepropt met vetloze chips zonder vet.

Verleden week ben ik zo'n nen keer in mijne nest gesprongen met een vol maag, want ik had den avond daarvoor graatloze platvis gegeten en twee flessen plat water uitgedronken. Potverdikke zeg, diene graatloze platvis lag daar toch wel te zwemmen zeker en ik verzekerd u, als ge dan uwe veiligheidsgordel niet aan hebt, dan is da 't één en ander hoor. Ik heb dat toch rap kunnen oplossen hoor, want 'k heb diene graatloze platvis direct een slaappilleke gegeven en hij heeft nen ganse nacht liggen slapen als een slaaproos die diep in zijnen droom was weggezakt. En ik moet u wel zeggen: Als ge zo schoon ligt te slapen, dat uw hersenen u nog een beetje wakker houden. Zeker wanneer uwe hartslag om de twee minuten tegen honderdtachtig slaat, omdat ge diene graatloze platvis zijn hartslag ook nog slaat. En dan ligt ge daar nen ganse nacht naar te luisteren en half wakker van, om nog maar te zwijgen van uwe valse tanden die hun draai ni vinden.
Ja mannekes, 't is soms moeilijk om nen ganse nacht te kunnen genieten van ne rustige nacht, en 's anderdaags uw ogen open te houden en ervoor te zorgen dat ze open blijven. Als ik weet dat mijn ogen overdag gaan toevallen, dan steek ik daar twee stokskes onder en dan kunnen ze ni toevallen hé. Ik moet u ook zeggen dat ik af en toe eens van plaats veranderd, want als ge altijd op dezelfde plaats slaap, dat is er ook maar één plaats die versleten raakt hé. Af en toe slaap ik onder mijn bed, maar dat is maar een koud en hard gevoel hoor. Maar meestal is dat in mijne warme donsnest en is dat dan niet op mijn kopkussen, dan is het op mijn voeteinde. Is het niet op mijn rechterzij, dan maar op mijn linkerzij. Maar één ding weet ik zeker, dat ge in een goed bed met een stevig matras erop, altijd van een heerlijke nachtrust kan genieten.

Als dat nu werkelijk flipper de flip zijn bedgeheimen zijn dat laat ik denk ik niet, maar ik kan je wel zeggen dat het toch met een bed te maken heeft.

Groetjes van flipper de flip.

Awel mannekes, ik ga u ne keer een verhaaltje vertellen over nen boek, maar de vraag is: Wat kan flipper de flip u zoal vertellen over nen boek?.

In feite niveel hé, en toch is er heel wat over te vertellen en zeker als ge hem gelezen hebt. Want als ge nen boek leest, dan komt ge ook veel te weten hé. Ik moet u wel zeggen dat ik af en toe wel nen boek leest, om te weten waarover het gaat en wat er zoal in staat. Maar als ge nen boek leest moogt ge zeker niet te rap lezen, want anders is hij veel te rap uitgelezen en weet ge nimeer over wat ge gelezen hebt. En dan moet ge hem opnieuw lezen, om te weten wat er in staat en waarover het gaat.

Awel mannekes, ik ben onlangs ne keer naar een bibliotheek geweest achter een paar boeken, om te weten wat er zoal in staat en waarover het gaat.  Toen ik thuis kwam en nen boek wilde lezen, waren die letters toch wel verdwenen zeker. Maar ik moet u wel zeggen dat het buiten wreed hard aan 't waaien was, en dat al die letters eruit gewaaid waren. Ofwel was diene lijm aan 't smelten was door teveel te lezen, ofwel waren die letters veel te zwaar. Want als ge teveel leest, dan kan diene goeie kopen lijm verhitten en al die letters loskomen hé.

Ik peis dat diene drukker gene lijm genoeg had om al die letters vast te plakken, ofwel was diene wind veel te hard aan blazen. Als ik nog ne keer naar de bibliotheek achter boeken ga om te lezen, dan ga ik zeker mijne lijmpot meenemen om die loshangende letters wat vaster te plakken. Nu zit ik hier met al mijn boeken waar er geen letters op staan, en moet ik zelf mijn eigen letters opschrijven om te weten wat er in staat. Maar weet ge dat ook elke mens een gesloten of een open boek is?. Hoe meer ge met dezelfde mens praat, hoe meer ge te weten komt. En met een beetje mensenkennis weet ge rap of diene persoon waarmee ge praat nen open of nen gesloten boek is.

Nen plezante boek waar ge de tranen van in de ogen krijgt van 't lachen, of nen droevige boek waar ge zelf droevig van wordt.Nen triller waar gans uw lijf van trilt, of nen roman waar ge van begint te zweven.
Nen boek die ge wilt uitlezen, om te weten wat er in staat of nen boek waar ge achter de letterkes moet gaan zoeken.

Maar weet ge wa, 't is toch plezant om af en toe nen boek te lezen. Of om af en toe nen keer onder de mensen te komen, dan weet ge na nen tijd of dat nen open of nen sloten boek is.

't Is maar om u te zeggen dat ieder van u ne boek met zich meedraagt, maar welke boek het is.....??.

Groetjes van flipper de flip.

Awel mannekes, op mijne geboortedag, dat was den dag dat ik geboren ben en voor mijne allereerste keer naar buiten mocht komen en tezelvertijd het ook mijnen allereerste verjaardag was, omdat ik blijkbaar op diene dag verjaarde, die nu elk jaar opnieuw gevierd wordt,zei mijn moeder tegen mij: Flipper de flip, ge zijt nen schat.

Awel mannekes, 'k heb daar dan vier weken lang met rode kaken (wangen) rond gelopen en de buurman kwam aan mijn moeder vragen waar diene schat verborgen lag. Ze hebben dan gans onze hof omgespit, maar niks gevonden, want ze wisten niet dat ik diene schat was. Ze waren daar zeker met nen man of twintig aan 't spitten, want in dienen tijd was da nog allemaal handenarbeid en werdt dan ook nog alles met de blote hand gedaan hé. Dat was omdat er in dienen tijd nog vijfenveertig uren moest gewerkt worden, en om de tijd wat te rekken.

Amai mannekes, wat was daar ne warboel zeg. Ze hadden zelfs al die fruitbomen uit onzen boomgaard omgekapt, en de peren en appels vielen als kokosnoten op de grond. En de overige kersen die nog op de kerselaar stonden, omdat de meeste kersen werden opgepeuzelt door de rondvliegende vogels die honger hadden, werden door de werkende mannen platgetrapt en tot grondappelmoes gestampt. Maar 't schoonste van al was dat die mannen daar overal ondergrondse kelders aan het graven waren, terwijl wij al nen ondergrondse kelder hadden. Na drie maanden graven hadden ze nog niks gevonden, buiten enkele beenderen die onzen waf waf verstopt had onder de grond.
En ne valse tand van ons ma, die nen keer uit één van die fruitbomen is gevallen. Maar voor de rest hebben niks gevonden, en zijn ze al zweten en vloeken al die puttekes beginnen vullen. Awel mannekes, ge gaat me misschien niet geloven, als ik u zeg dat dienen mens van colere nooit ne meer tegen ons gesproken heeft. Ook in dienen tijd was jaloezie al aanwezig, maar met minder mate. Zo is onze gebuur dan ook nooit teweten gekomen, wat mijn moeder in den tijd bedoelde met: Flipper de flip, ge zijt nen schat. En af en toe wordt ik door mijn lieve moeder nog zo genoemd, en werdt haar geheim nooit onthuld.

Met dit kort humoristich verhaaltje bedoel ik, dat we onze lieve moeder altijd moeten eren, zolang we leven.

Groetjes van flipper de flip.

Awel mannekes, terwijl het buiten grijs, koud en nat is, zal flipper de flip u een fantasie verhaaltje vertellen. Wel een ongewoon verhaaltje, maar tocht de moeite om het te lezen hoor.

Nee nee, het was gene gewone fietstocht, maar wel nen fietstocht door het heelal. Want ik heb me ooit ne keer laten wijsmaken, dat daar ook schone fiets en wandelpaden zijn. En zoals bij elke meerdaagse fietstocht, hoort daar ook een voorbereideing bij.

Normaal gezien neem ik af toe nen rugzak mee, maar nu was ik wel verplicht van een paar valiezen vol te proppen en mee te nemen hé. De vraag was natuurlijk, wie al die volgepropte valiezen gaan dragen hé.

Awel mannekes, ik heb ne keer gebeld naar de Zoo van Antwerpen, om te vragen of ze mij geen paar ooievaarts kunnen opsturen voor een paar dagen. Dat is geen probleem zeiden ze, want ze waren wreed kontent dat die beesten voor een paar dagen op coungé mochten.

Ik heb mee een rapke nog twee valiezen volgepropt met eten voor die beesten, zodat ze bij hun terugkeer een paar kilo's zwaarder wogen. Mijn koersveloke nog wat opgeklonken met boenwas en een paar extra's kilo lucht in mijn dunne bandekes gepompt, om zeker te zijn dat ik met mijn korte beentjes een trapke minder ging moeten duwen.

Ondertussen waren die vier ooievaarts met op hunne rug een portebagage gebonden ook al geland aan mijn voordeur.

- Riiiiiiing.....riiiiiiiing......triiiiiing.....triiiiiing.
- Ja ja,ik kom al.

Ik deed de deur open en daar staan vier uit de kluiten gewassen ooievaart klaar met op hunne platgestreken rug elk een portebagage, precies of ze vlogen naar 't zuiden op kamp.

- Is dat hier dat flipper de flip woont, en al die valiezen moeten komen opladen?.
- Ja, maar ik heb maar dertien valiezen hoor.

- Awel flipper de flip, ge moogt ze al op onze portebagage leggen, dan vliegen we weer weg naar de plaats waar ge moet zijn.
- Jamaar, ge weet nog niet waar ik naartoe fiets en waar ik ga overnachten.
- Maakt u maar geen zorgen, we hebben onze ruimtekaart bij en we weten ook waar we precies moeten zijn.

Awel merci zeg, die beesten zijn slimmer dan ik dacht en hadden ze nu nog een spraakvermogen ook, dan zou de dierenwereld er beslist heel anders uit zien. Ik heb al die valiezen opgeladen en weg waren ze, en ik kon aan mijne ongewone fietstocht beginnen.

Potverdikke, ik was nog maar juist vertrokken en er was al een file achter ons. Ik keek even om, om te zien wat er eigenlijk gebeurd was.

Amai zeg, zo'n ne rook dat ik zag en de oorzaak was, dat mijne achterband aan 't slepen was en de maccadam aan 't verbranden was, door de wrijving zeker. Op één, twee, drie waren de pompiers daar en begonnen te blussen met schuimwater, terwijl de metselaar van de gemeente flink bezig was met al die puttekes op te vullen met kouwgomcement.

Na een klein uurke fietsen begon het bergop te lopen en kwam ik in de wolken terecht, waardoor de plastieken glazen van mijne zonnebril werden aangetast door de naamloze waterdamp van dat laaghangend wolkendek.

Ja mannekes, ik moet u wel zeggen: Als ge met uwe fiets in een laaghangende wolkendek terechtkomt, dat ge plots voor een mistig wolkenmuur staat. Plots kwam er nen auto voorbijgesnelt en ineens was dat mistig wolkendek opgeklaart, zodat ik verder kon rijden.
En hoe hoger ik reed, hoe mooier en leuker het werd.

Ik was daar wreed aan t afzien en zweten gelijk een beek die aan 't overlopen was, terwijl er juist boven mijne kale kletskop een vliegtuig vloog. Waarschijnlijk had diene piloot hem vergist van route en met het zien van mijne kale kletskop had diene waarschijnlijk gedacht dat de landingsbaan in 't zicht was hé.

Op een gegeven ogenblik kom ik daar toch wel aan een luchtspoorweg die in de lucht aan onzichtbare luchtkabels waren vastgemaakt zeker. Daar kwam nen luchttrein in volle vaart afgevlogen en dan nog in zijnen achteruit.

Ondertussen had ik op mijne gsm een gsm-berichtje gekregen van één van die ooievaarts, om mij te zeggen dat mijn valiezen in mijn hotel waren aangekomen. Opeens zie ik daar een verkeersbord staan die in één van die stilhangende wolken was vastgeplant, met daarop geschreven in grote koeieletters: Hotel: De luchtkoker, hoog maar droog.

Potverdikke zeg, ik kom daar toch wel in twee aaneengeplakte luchtwolken terecht, die waarschijnlijk tijdens hun vlucht in de dikke mist op mekaar gebotst zijn en blijven plakken zijn zeker. Die ooievaarts lagen daar al goed te ronken en te snurken op zo nen luchtwolk, want die vliegende beesten waren totaal uitgeput, waarschijnlijk van de lange vliegende reis zeker.

Maar één van die vliegende ooievaart had zijne dunne steltpoot verstuikt, want hij was toch wel over één van mijn kartonnen valiezen gestruikeld zeker. Maar het merkwaartigste was toch wel in de luchtkeuken, daar hadden ze nen hele hoop van die luchtwolken liggen, om er het luchteten van te maken. En hoe meer ik van die luchtwolken at, hoe mager ik werd.

De dag nadien wou ik nog ik nog wat verder rijden naar mijn volgende bestemming, maar was noodgedwongen om terug te keren. Midden in de nacht waren daar tocht wel een paar luchtwolken tegen mekaar gebotst zeker, en kort daarop was er al een luchtaardbeving geweest in de lucht.

Alles was daar afgezet door de luchtpolitie, en luchtwolken waren aan 't branden. 't Was precies het vagevuur die in brand stond, en de luchttreinen die waren tegen de luchtvliegtuigen gereden. Ondertussen zijn die vliegende ooievaarts van 't verschieten ook wakker geschoten, en kwamen kijken naar het luchtspectakel die zich in de lucht had voorgedaan.

Ja mannekes, zo een luchtspectakel in de lucht is niet elke dag te zien, en trekt dan ook heel wat kijklustigen aan. Met tegenzin was flipper de flip verplicht om rechtsom te keren en huiswaarts te rijden en in volle vaart daalde wij af, zodat af en toe mijn korte beetjes konden uitrusten. Maar ik had het geluk dat de luchtpolitie in de lucht 't verkeer aan 't regelen was, zodat ik minder file had onderweg.

Potverdikke zeg, ik was nog geen vijfhonderd meter aan 't dalen, als daar plots nen ondergrondse blinde luchtmol uit één van die luchtwolken kwam gekropen en mij een aalmoeske vroeg.

Maar ja, ne euro wordt daar in de lucht niet aanvaard hé, daar wordt nog altijd betaald met luchtroepis of met luchtbellen. Opeens werd ik van 't verschieten uit mijne diepe slaap gewekt door het geroep van de voorbij vliegende meeuwen, en ik moet u zeggen dat het mij enige tijd heeft gekost om te weten waar ik was.

't Is toch raar hé, dat ne mens tijdens zijne diepe rustige slaap zo kan wegzakken en in nen mooie droom kan belanden. Al is het maar ne droom, toch ben ik blij dat ik nog altijd met mijn beide voeten op de grond sta en rustig kan en mag rondlopen.

Met dit verhaaltje wil ik u allen de goeie raad meegeven, blijf met beide voeten op de grond en begint vooral niet te zweven. Want eens men begint te zweven, dan blijft ge zweven. En wat gebeurt er dan?.

Ik wens ieder van u veel leesplezier met dit humoristisch droomverhaal van flipper de flip.

Groetjes van flipper de flip.