Geraardsbergen, waar ik 30 jaar onderwijzer was, heeft een interessante blog Klik op de foto voor méér.
Hieronder volgen enkele foto's van tekeningen die ik gemaakt heb. Ze zijn uitgevoerd in wasco, potlood, houtskool, oostindische inkt of kogelpen. Vraagje: wie herkent bepaalde portretten?
Gary Brooker (Procol Harum)
Robert Vaughn (Man from U.N.C.L.E. )
zelfportret uit 1966
Richard Wright (Pink Floyd)
Walt Disney
Sammy Davis Junior
Adam Cartwright (Bonanza)
Rik Van Looy
Gerry Marsden (Gerry and the Pacemakers)
Rudi Carrell & Guy Mortier
Adam Cartwright (Bonanza)
Leonard Cohen
Marleen De Smet heeft een blog die 'fotogedichten' heet. Een aanrader! Klik gewoon op de foto om een kijkje te nemen.
Frankies (eigen)zinnige poëzie aangevuld met eigen citaten
Frankies stof tot nadenken en meevoelen Denken en emotie sluiten elkaar niet uit, maar vullen elkaar aan
04-05-2011
Voorjaarstrek
De grote trek
Houd het noorden goed centraal en kijk uit voor hindernissen, blijf goed samen allemaal mijd de oude kommernissen
Neem wat rust, maar niet te lang, de reis is nog niet over hou goed vol en wees niet bang maak je salto's als getover
Duik je voedsel achterna in razend dolle helse vlucht te snel voor mijn camera, en stijg weer op hoog in de lucht
Zoek je nest op in het noorden neem de zon mee naar hun zomer zonder schaamte, zonder woorden lang verwachte late komer
Ik zie je graag groeien, buigen, rijpen en ik zie hoe men je zaait, maait, strooit, verwaarloost, hoog laat schieten om in je te genieten beschermd voor sluwe blikken en hoe men van je smult, plukt, ook afrukt om achteloos weg te gooien vertrappelen en verstrooien hoe men je rolt en verkoopt vervoert en uitspreidt, doordrenkt en vervloekt als je sociaal voor andere plantjes ruimte laat. Je duldt ons voetbalspel en overleeft zelfs wimbledon. Ik hoor je graag ruisen in de wind buigen in de storm zingen in de bries ritselen als hooi gestapeld in een kooi Ik hou vooral van je kleur als geheugensteun voor bomen zodra ze met nieuwe blaadjes komen.
Wat denk je, houdt me heden tegen om die vreemden uit mijn tuin te jagen alhoewel ze slapen in de regen ook al hoor ik nooit de buren klagen?
Waarom ben ik nu enorm verdraagzaam verduldig, ook geboeid en zelfs alert, ze vinden tuinen erg herbergzaam en zichzelf nog veel te introvert.
Waar zouden zij naartoe, bedenk ik dan, starend naar de allerhoogste takken, wetend dat ik zo hoog niet vliegen kan maar wel die boom eens om moet hakken.
Als de storm de bossen spoelt en al wat loszit dalwaarts sleurt, Als de stroomversnelling kolkt en je de dreiging van het onweer voelt, Dan besef je amper wat gebeurt als elke straat geheel ontvolkt
Dan is het de natuur die ons dicteert en ons falen cru accentueert
Als de golven eindelijk bedaren en strand inruilen tegen troost, Als de jutters speuren naar wat schatten, komt men naar de schade staren die zonder meelij werd geloosd als geschenkje voor de ratten
Als de wind verhuist naar elders dan controleer ik snel mijn kelders
Als de hemel stopt met wolken spuwen en de zondvloed lost over de daken, Als de dag verzwolgen is door duister Sluw verhullend 't wilde kluwen Dat niet stopt met angst te braken in ons hart dat krijst in gefluister
Dan sterft de kiem van overmoed en ga ik wandelen met mijn hoed
Hier (Languedoc) houdt het echt niet op te stormen. Het strand staat onder water, het waterpeil reikt tot 10cm onder de bovenkant van de dijk !
Herfststorm
Spoel het stof van de ligstoel van de rust in de zomer van de treurend gele blaren die nog niet willen vallen
Sleur de kruimels naar de goot Samen met de doorweekte schaduwen die ruiken naar afgevallen pruimen vergeten bij de laatste ronde van de tuinman eer de hemel ontplofte met knallende stroomstoten naar de golven van protest die het lege strand veroveren En met een spattende zucht Het ruime sop verkiezen na een vruchteloze poging om emmertjes en schopjes te lokken door weerloze schelpen te strooien over proestend nat zand dat verdrinkt, hulpeloos happend Naar enig soelaas
Stil de strakke strepen aan de horizon en sterk de stramme spieren Tot de seringen bloeien
Slaap zacht en droom maar niet van je vijanden die schijnheilig je slaap waarderen en bidden waar je rust Onder bogen van gotiek tot de schepper van je soort en alle soorten slapend in de winter zoals jij en de jouwen of in de nacht Zoals de heren die je verdelgen en de dames die weer klagen over poetswerk onder de schaduw van je slaapplek
Slaap zacht Hang veilig Droom ongestoord Noch muis noch vogel maar veilig gevleugeld tot de lente komt
Zwarte rust wordt verstoord door een licht in de verte
Groen wordt rood: het schip wendt de steven met de boeg in de wind, Netten breken de spiegel die op het water drijft Op jacht met open muil naar vluchtende scholen jonge visjes
Stilte dekt de zee met een sterbespikkelde deken Waar de maan grijnst centraal gespiegeld
Ik ben het hoogste blad van alle bomen en ik hang nog stukken dichter bij de zon dan de vruchten die te voorschijn komen: als ik nu eens even lekker blozen kon!
Ik zie van hier het best de vogels vliegen, zelfs die rare met hun witte lijnen die zo brommend mensen slaapje wiegen en harder snorren dan de snelste treinen.
Ik word ooit het eerst vermoeid en bruin, dan vlieg ik ook op eigen krachten! Eerst bewonder ik een zomer lang die tuin: Ik wil nog even op dat vliegen wachten !
Het kan zo stil zijn in mijn tuin als de bloesems zoeken naar zon en de hommels bloesems vinden. Wanneer het stil is in mijn tuin wou ik dat het zo blijven kon en bleef ik luisteren naar de winden die de stilte hier in mijn tuin met hun zuchten blijven storen zo lang zij alleen bewegen. Want deze stilte van mijn tuin kan echt niemand anders horen Ze blijft voor mij een echte zegen. Soms is de stilte van mijn tuin Verstoord door de grasmachines En motoren zonder eerbied Voor deze stilte in mijn tuin Die geur bezingt van glycines In een eindeloos goed-weerlied Want de stilte hier in mijn tuin Is op zondag een genoegen Als alleen de lijster vertelt Over de stilte daar in zijn tuin Wanneer de boeren niet zwoegen En niemand zich bemoeit met geld
Jaren zijn verstreken zonder bezoek van geliefden uit mijn jeugd.
Het zijn jaren op een eiland zonder aanlegplaats.
Maanden geleden liet ik jou in de steek. Ik liet je achter zonder woning en we verloren alle contact vier wintermaanden lang Ik dacht dat alles over was.
Terug op de plek van ons afscheid werden mijn verwachtingen de waarheid die ik vreesde; Voor jou was er geen lente hier
Zo leek het.
Drie dagen. Zo lang duurde het eer je ons kwam opzoeken Smekend om een vlugge maaltijd
Een paar minuten later lag je languit in de zon Alsof je nooit was weggeweest Alsof ik nooit was weggeweest
Mijn aarzelende hand aaide zacht je rug en je spinde en je spinde van genoegen. Zoals alleen een kat dat kan
Als de zon naar binnen schijnt en haar licht je dag verblijdt, als je weemoed dan verdwijnt en mijn hoop opnieuw gedijt,
als de hemel helder lijkt en een wolk heel langzaam glijdt op zilver dat vermetel prijkt, waar de horizon de nacht vermijdt en de stormen stiekem dreigen, en de bliksem in het duister wacht en de wervelwinden dapper stijgen tot de donder brult met brute kracht,
Dan controleer ik met een zucht De voordeur en ik draai de sleutel en ik snuif je adem opgelucht en sla geen acht op dat gereutel.
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
Ik ben een man en woon in Everbeek (Oost-Vlaanderen) (nog steeds België) en mijn beroep is toeterniemeertoe.
Ik ben geboren op 06/01/1948 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en alles wat ik daarbij nodig vind...
Bob Dylan als inspiratie, (niet)publiceren mijn frustratie, mijn gezin is mijn gratie, eerste dorpsdichter Galmaarden (2007) worden was een prestatie, dat u komt lezen is een sensatie!
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
