Geraardsbergen, waar ik 30 jaar onderwijzer was, heeft een interessante blog Klik op de foto voor méér.
Hieronder volgen enkele foto's van tekeningen die ik gemaakt heb. Ze zijn uitgevoerd in wasco, potlood, houtskool, oostindische inkt of kogelpen. Vraagje: wie herkent bepaalde portretten?
Gary Brooker (Procol Harum)
Robert Vaughn (Man from U.N.C.L.E. )
zelfportret uit 1966
Richard Wright (Pink Floyd)
Walt Disney
Sammy Davis Junior
Adam Cartwright (Bonanza)
Rik Van Looy
Gerry Marsden (Gerry and the Pacemakers)
Rudi Carrell & Guy Mortier
Adam Cartwright (Bonanza)
Leonard Cohen
Marleen De Smet heeft een blog die 'fotogedichten' heet. Een aanrader! Klik gewoon op de foto om een kijkje te nemen.
Frankies (eigen)zinnige poëzie aangevuld met eigen citaten
Frankies stof tot nadenken en meevoelen Denken en emotie sluiten elkaar niet uit, maar vullen elkaar aan
24-02-2014
Zonsondergang
Zonsondergang
Wat ik heden schrijf, is morgen mijn tekst van gisteren,
en wordt onvermijdelijk verleden tijd,
zoals de angst voor al het onbekende in mijn leven
zal verbleken in de mist van wat ik echt ervaar,
zodra het weerbericht niet strookt met wat de hemel heeft besloten.
Wat ik morgen lees, is overmorgen overbodig;
als de ziekte elke hoop op later heeft doen slinken
en elk ding dat ik doe, is een aftocht na de laatste veldslag,
dan adem ik diep in, en blaas dan alles heel ver weg,
Al meer dan 3 weken last van een nukkige windows 8.1en een defecte Internet Explorer 11Dank aan jullie allen die trouw op bezoek komen, binnenkort gaan de gewone werkzaamheden door.
Voorbij het tuinpad
Het tuinpad stopte voor het hoge hek uit hard metaal
en mijn fietsje moest ik telkens draaien naar de tuin,
Wel honderd maal per dag dat zelfde jeugdverhaal
Van rijden van de straat weg naar een stal in puin
En dan opnieuw doorheen het slagveld afgevallen fruit
Waar het stonk en waar de wespen wild regeerden.
Daar zocht en vond ik de leukste kronkelwegjes uit.
Die mijn broertjes wijselijk vermeden en negeerden.
Plots stond jij daar op de stoep in verboden land
Met je donkerwollen sjaal en je oude rafelkleren;
Smekend naar me reikend met je maagre hand
Zeg kleine jongen, raap me alsjeblieft wat peren.
Een keer of drie heb ik jou bij 't hek teruggezien
En heb ik jou wat ik nog eetbaar vond, gegeven .
Mijn moeder heeft het nooit geweten, of misschien,
Maar jouw beeld is altijd in mijn kinderhart gebleven.
Handenvol met dingen Angst om ze op een grauwe dag ongewild onbedachtzaam te verliezen dan zoeken naar voorbije dagen dingen die doen denken dat doorgaans niets nog nablijft tenzij telkens tekenen tergend in de krochten van 't geheugen ongeplengde tranen ongeleefde zaligheden ongehoorde woorden in het hart gaan persen en de handen redden vingers machteloos grijpend klauwen maar toch het ontglippen niet beletten
Wie is dat met die bril in dat witte hemd? Het was wellicht familiefeest, dat zie j' aan al die glazen. Was het soms bij tante thuis of in een feestzaal van het dorp?
Hoe heet die dame toch, ze woonde op de markt en heeft haar huis verkocht, twee maand voordat de Duitser kwam. Ik denk Marie en dan nog iets: ze had de zelfde naam als de vrouw van de bakker naast 't café.
Als ons moeder hier kon zijn, ze zegde 't ons meteen.
Toch vreemd dat er hier geen kind op staat, 't was zeker zomer of toch goed weer en de jongens speelden buiten.
Ze moesten op de achterkant altijd de namen schrijven dan zouden wij daar toch naderhand niet naar moeten zoeken
Wie is dat met die foto en dat witte hemd? Toch jammer dat er niemand is die nog die man herkent.
Klik op de url onderaan om het huis in beeld te zien (filmpje van mijn broers, met als 'gastacteur' mijn op 20 jarige leeftijd overleden neef, Willy Demely, tevens neef van mijn echtgenote )
Mijn derde thuis
Toen ik een kind was van zo'n jaar of tien had ik nooit echt mist gezien
Onder 't zolderraam en een deken of vier staarde ik naar rose behangpapier
De zeehond sprong niet door de ring tot mijn enorme verwondering
De clown was saai ongeïnspireerd hij heeft me nooit iets geleerd
Toen was de ijstijd voorbij, ik werd minder ziek dan naast die dreunfabriek
Ik keek dus geboeid naar de bloemisterij maar ook dat ging weer voorbij
en het vreemde beeld van mijn derde thuis verdwijnt vandaag in mistig geruis
wegen zoeken naar de regenboog, stap na dag en dag na stap, met geloof en oog in oog, aan je hand na dagen stappen, aan mijn arm ons zien geloven, lachend in de handen klappen.
Elke stap die leidt naar boven buigt de regen zonder spijt van wegen weg, eertijds gekozen, vol berouw om hindernissen, die ons vroeger deden blozen om ons minder te doen missen, op de weg naar regenbogen.
Samen zonder op te geven en mekaar beminnen mogen op de route naar het leven, dat dit bestaan van reizen klopt ondanks natuurelementen die doen vrezen dat het stopt deze reeks geluksmomenten
Je was mooi en onbereikbaar. Je dronk je koffie Met elegante gebaren en ik verstond niet wat je daar deed Behalve dan gezelschap zijn.
Je was ineens weg Ik weet niet waarheen als een zwaluw in oktober Waar geen mens om treuren wil die verheugd reageert zodra de lente komt.
Je keerde nooit terug in de naieve nabijheid van mijn jeugdig hart Het blijft nochtans je glimlach missen en de glimlach voor jou van de mensen om me heen.
Tegen dat de zon bijna geen schaduw schonk, behalve zwarte vlekken rond mijn voeten, zag ik in het natte versgespoelde zand een kronkelwulk die gulzig golven dronk alsof ze voor de plotse hitte wou gaan boeten door te sterven op het blinde witte land
Tegen dat de schaduw smachtte naar de nacht die grijzend dreigde in de donder van de oost zocht ik op de vloedlijn drogend in de wind ontgoocheld dat de wulk niet had gewacht. Ik had die nog zo gaarne, zeg maar, lief gekoosd, maar was misschien gevonden door een kind.
Tegen dat de zee opnieuw het strand bespoelde en de branding steeds het schuim verschoof dacht ik dromend aan voorbije jonge jaren Toen ik met mijn handjes aan de schelpen voelde vol vertrouwen in een eigen nieuw geloof dat zou verdwijnen in de bruine barse baren
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
Ik ben een man en woon in Everbeek (Oost-Vlaanderen) (nog steeds België) en mijn beroep is toeterniemeertoe.
Ik ben geboren op 06/01/1948 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en alles wat ik daarbij nodig vind...
Bob Dylan als inspiratie, (niet)publiceren mijn frustratie, mijn gezin is mijn gratie, eerste dorpsdichter Galmaarden (2007) worden was een prestatie, dat u komt lezen is een sensatie!
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
