Geen broer.
Waar ben je, papa? Jij ging weg, ik bleef bij mama gans alleen, en telkens ik je naam hier zeg, dan ziet ze dat ik bijna ween.
Op mijn kamer staat nog een bed: : waar komt dat dan toch weer vandaan, jij hebt het hier nog zelf gezet, de dag voor je bent weggegaan.
Nog vijf keer slapen, zei ons moe, dan breng je mij een grote broer. Je komt dan op het vliegveld toe,
en daar staat hij dan, groot en stoer!
De telefoon gaat, mama is blij, ik zie: jij bent het aan de lijn !Maar dan kijkt ze droevig naar mij en kust me, want verdriet doet pijn.
.De werkelijkheid was nog tragischer.Toen ik naar huis belde , kon ik mijn vrouw eigenlijk niet bereiken. Een buurvrouw heeft haar dan huilend het slechte nieuws gemeld. (dit gedicht volgt eigenlijk op dat van gisteren, waarin ik vertel dat het beloofde zoontje niet mee mag naar België)8/5/2009
|