Pijn
Het vreet je glimlach en je dromen,
fnuikt de plannen die je maakt.
Je vreest alles wat nog kan komen,
je voelt je lusteloos en naakt.
Het knapt je drang naar vergezichten, en je hoort alleen nog donder. Je hoopt dat het leven niet zal zwichten, want dat wil je alleen maar zonder:
Zonder pijn die aanvoelt als een straf en al je activiteit ondermijnt. Je vreest: is alles nu eensklaps af? Ben ik de volgende die verdwijnt?
Pijn is even handig als een lieve stem,
die je lachend uit het doolhof wenkt.
Dan stuur je best bij met je rem,
zodat je tijdig iets anders denkt.
26/5/2009
|