Echo's

Ik riep je in de stad

vertwijfeld als geen ander.
Ik wist niet wat ik had
en voelde me niet schrander

Ik riep je in de velden

en kon je stem niet horen
al gebeurt het zelden
dat ik stilte ga verstoren

Ik riep je in de bergen,

ik weet dat jij daar woont
maar wilde je me tergen?
Mijn tocht werd niet beloond.

Ik riep je in de krater

en bulderde te hard.
Het klonk als onder water
en alles draaide zwart.

Ik riep je toen niet langer

je daagde toch niet op
Ik voelde me een zanger
Met in zijn keel een krop.

Ik roep slechts als ik bang ben

en vrees dat ik je mis
alsof ik jou niet lang ken
en weet hoe goed het is.

Wij roepen niet, maar minnen

En zijn elkanders epo
We weten diep vanbinnen
Zijn wij elkanders echo.


14/12/2009

21-12-2009 om 18:05 geschreven door Lia Govers

14-12-2009 om 14:28 geschreven door Brigitta

Wij hebben geen hartje van zilver
of een hartje van goud.
Maar wel een hartje dat van
onze blogvrienden houdt.
Lieve groetjes van Freddy en Patty
en een dikke knuffel van onze drie rakkertjes

14-12-2009 om 02:53 geschreven door Patty en Freddy