Geraardsbergen, waar ik 30 jaar onderwijzer was, heeft een interessante blog Klik op de foto voor méér.
Hieronder volgen enkele foto's van tekeningen die ik gemaakt heb. Ze zijn uitgevoerd in wasco, potlood, houtskool, oostindische inkt of kogelpen. Vraagje: wie herkent bepaalde portretten?
Gary Brooker (Procol Harum)
Robert Vaughn (Man from U.N.C.L.E. )
zelfportret uit 1966
Richard Wright (Pink Floyd)
Walt Disney
Sammy Davis Junior
Adam Cartwright (Bonanza)
Rik Van Looy
Gerry Marsden (Gerry and the Pacemakers)
Rudi Carrell & Guy Mortier
Adam Cartwright (Bonanza)
Leonard Cohen
Marleen De Smet heeft een blog die 'fotogedichten' heet. Een aanrader! Klik gewoon op de foto om een kijkje te nemen.
Frankies (eigen)zinnige poëzie aangevuld met eigen citaten
Frankies stof tot nadenken en meevoelen Denken en emotie sluiten elkaar niet uit, maar vullen elkaar aan
14-12-2009
Roepen 2.00
Echo's
Ik riep je in de stad
vertwijfeld als geen ander. Ik wist niet wat ik had en voelde me niet schrander
Ik riep je in de velden
en kon je stem niet horen al gebeurt het zelden dat ik stilte ga verstoren
Ik riep je in de bergen,
ik weet dat jij daar woont maar wilde je me tergen? Mijn tocht werd niet beloond.
Ik riep je in de krater
en bulderde te hard. Het klonk als onder water en alles draaide zwart.
Ik riep je toen niet langer
je daagde toch niet op Ik voelde me een zanger Met in zijn keel een krop.
Ik roep slechts als ik bang ben
en vrees dat ik je mis alsof ik jou niet lang ken en weet hoe goed het is.
Wij roepen niet, maar minnen
En zijn elkanders epo We weten diep vanbinnen Zijn wij elkanders echo.
Vrijdag 18 december 2009 was de éérste verjaardag van de zondagse zottigheden. Bij die gelegenheid is de volledige jaargang te zien op http://blog.seniorennet.be/ahazozo/
Ooit gekoesterd door je moeder, wier vinger je omklemde in een niet te lossen greep van altijd klamme vingertjes, gegroeid en afgericht in spelletjes en werkjes, uitgedaagd door andere gelijke die wenken en strelen, verbinden en streven, werken om te bereiken, missen en verwerven. Gestriemd door de zorgen en de tuigen die ze rimpelend hebben geschapen om uiteindelijk te kunnen rusten stijf en stram door alle jaren Meer betekenend dan alle gebaren die de tocht hebben gegidst, nu trillend op het blanke laken vangend de adem van mijn dank om wat ze deden al die jaren Lang voor de mijne aangevangen maar nu haast uitgeteld Gevouwen en berustend moe gesust, immer zacht, gekust in dankbaarheid.
Wat ik in de pauze van de Thomas Cooke Diamond Games (2009) tennishappening overleefd heb: een concert van
Milk Inc
So many lies, Devil in disguise, méér van dat fraais? The lights go out What's it all about, De teksten zijn niet stout, de ideeën eeuwenoud.
I don't want to see the sunrise Nor the tears in your eyes
Twee keer raden, twee keer praais: I don't like to hear you say Tomorrow you must go away Het bonkt in mijn benen en mijn oren, ik kan het niet alleen goed horen maar als de bassen in mijn benen boren gaan al mijn zinnen gewoon verloren! Wat is echt en wat is fake? Shake it, baby, shake! 't Meisje heeft een sterke stem maar de muziek komt niet van hem! Many people, many tricks Come on baby, get your kicks.
Alles valt stil zodra jij slapen bent, de tv gromt de vierde maal hetzelfde journaal: slecht nieuws allemaal. De klank valt weg.
Heel het huis was vol met je lachen, je rennen en je fantasie. Heel het huis is leeg. Alleen de klok meet het ruisen van je adem, zo zalig, in je bedje met je beer, je droom van sinterklaas. En je duimpje glijdt uit je mond.
Speelgoed dat zich enorm verveelt, geen kind dat er mee speelt.
Snoepen was het niet, maar toch vond je maagje dat alles weer naar buiten moest. Ruzie was het niet, maar toch moest je weggaan op het feest van de kindervriend. Kom je morgen? Breng je iemand anders mee? Is het niet elke dag wat feest bij ons? Speelgoed waar je graag mee speelt, lieve kind, dat zich hier nooit verveelt.
Kriebel kriebel kriebel in de keel, kuch kuch kuch en dan dat stuwen: onstuitbaar stijgend vanuit mijn borst. Ogen dicht en dan ineens niezen, nogmaals. Volle kracht! Tranen vegen, en verveeld, die neus knijpen nijpen blazen Oef. Weer zucht en kuch. En heel verlegen wachten op de rust.
Een compliment voor de maaltijd vanavond, als supplement bij het werk van deze dag. Een kus voor jou, voor mij zo zeer verslavend, wat ik aanschouw dat evenaart met glans je lach.
Een vriendlijk woord terwijl we samen eten: de stress gesmoord met wat kaarslicht en muziek, het is de saus die niemand mag vergeten, zoals applaus dat komt van een trouw publiek
Ik droog de leden van mijn ogen als ik naar de weke vloedlijn zie. Ik hoor de golven die niet drogen, sereen herhalend die melodie.
De branding kronkelt slijmend vooruit en ook de regen vreest de wind niet, maar verkleeft het zand vast op mijn huid, zodat nog niemand mijn beven ziet.
Ik troost de bomen die weer treuren als ik door de nieuwe plassen stap. Ik denk aan dingen die gebeuren voor jou of mezelf, en voor de grap.
Als ik onder woorden breng wat ik voel snapt de lezer niet steeds wat ik bedoel: Er zijn dagen dat ik het simpel houd, soms vind ik enk'le zinnen knap gebouwd. Soms heb ik er uren hard op gezwoegd en raak ik zelfs enigszins vergenoegd. Soms vloeit het zomaar gewoon uit mijn pen en zijn het situaties die zelfs ik herken. Dan weer staat het vol beelden en symbolen en zijn het bijna parelen voor de riolen. Maar, weet u, dat maakt mij het vaakste bang: ze lezen niet alles, ook dit wordt te lang. Dus zeg ik maar: houd het nu eens beknopt. Het is hoog tijd dat je nu maar eens stopt!
Morgen wordt het altijd beter, want de dagen worden heter: Minder werken voor ons geld, dat wordt op het nieuws verteld. Door reclame op tv kan je langer op 't wc, tijd voor joggen 's avonds laat wijl je met de buurvrouw praat. Spreid de roddels volop rond, ga dan wand'len met je hond. Leef je niet op grote voet, koop dan maar goedkoop fast food. Is een vakman soms te duur? Raak dan toch niet overstuur! Knutsel zelf en wees een zweter, morgen wordt het altijd beter. Vindt je zoon je soms te oud, Wees dan zelf een beetje stout. Wil je dochter 's avonds uit, Trek dan toch geen rare snuit. Breng ze naar die wilde keet Hou ze tot de ochtend heet! Beter wordt het immers morgen meer plezier en minder zorgen!
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
Ik ben een man en woon in Everbeek (Oost-Vlaanderen) (nog steeds België) en mijn beroep is toeterniemeertoe.
Ik ben geboren op 06/01/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en alles wat ik daarbij nodig vind...
Bob Dylan als inspiratie, (niet)publiceren mijn frustratie, mijn gezin is mijn gratie, eerste dorpsdichter Galmaarden (2007) worden was een prestatie, dat u komt lezen is een sensatie!
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
