Geraardsbergen, waar ik 30 jaar onderwijzer was, heeft een interessante blog Klik op de foto voor méér.
Hieronder volgen enkele foto's van tekeningen die ik gemaakt heb. Ze zijn uitgevoerd in wasco, potlood, houtskool, oostindische inkt of kogelpen. Vraagje: wie herkent bepaalde portretten?
Gary Brooker (Procol Harum)
Robert Vaughn (Man from U.N.C.L.E. )
zelfportret uit 1966
Richard Wright (Pink Floyd)
Walt Disney
Sammy Davis Junior
Adam Cartwright (Bonanza)
Rik Van Looy
Gerry Marsden (Gerry and the Pacemakers)
Rudi Carrell & Guy Mortier
Adam Cartwright (Bonanza)
Leonard Cohen
Marleen De Smet heeft een blog die 'fotogedichten' heet. Een aanrader! Klik gewoon op de foto om een kijkje te nemen.
Frankies (eigen)zinnige poëzie aangevuld met eigen citaten
Frankies stof tot nadenken en meevoelen Denken en emotie sluiten elkaar niet uit, maar vullen elkaar aan
04-12-2009
winterkwaaltje 2.00
Verkouden
Kriebel kriebel kriebel in de keel, kuch kuch kuch en dan dat stuwen: onstuitbaar stijgend vanuit mijn borst. Ogen dicht en dan ineens niezen, nogmaals. Volle kracht! Tranen vegen, en verveeld, die neus knijpen nijpen blazen Oef. Weer zucht en kuch. En heel verlegen wachten op de rust.
Een compliment voor de maaltijd vanavond, als supplement bij het werk van deze dag. Een kus voor jou, voor mij zo zeer verslavend, wat ik aanschouw dat evenaart met glans je lach.
Een vriendlijk woord terwijl we samen eten: de stress gesmoord met wat kaarslicht en muziek, het is de saus die niemand mag vergeten, zoals applaus dat komt van een trouw publiek
Ik droog de leden van mijn ogen als ik naar de weke vloedlijn zie. Ik hoor de golven die niet drogen, sereen herhalend die melodie.
De branding kronkelt slijmend vooruit en ook de regen vreest de wind niet, maar verkleeft het zand vast op mijn huid, zodat nog niemand mijn beven ziet.
Ik troost de bomen die weer treuren als ik door de nieuwe plassen stap. Ik denk aan dingen die gebeuren voor jou of mezelf, en voor de grap.
Als ik onder woorden breng wat ik voel snapt de lezer niet steeds wat ik bedoel: Er zijn dagen dat ik het simpel houd, soms vind ik enk'le zinnen knap gebouwd. Soms heb ik er uren hard op gezwoegd en raak ik zelfs enigszins vergenoegd. Soms vloeit het zomaar gewoon uit mijn pen en zijn het situaties die zelfs ik herken. Dan weer staat het vol beelden en symbolen en zijn het bijna parelen voor de riolen. Maar, weet u, dat maakt mij het vaakste bang: ze lezen niet alles, ook dit wordt te lang. Dus zeg ik maar: houd het nu eens beknopt. Het is hoog tijd dat je nu maar eens stopt!
Morgen wordt het altijd beter, want de dagen worden heter: Minder werken voor ons geld, dat wordt op het nieuws verteld. Door reclame op tv kan je langer op 't wc, tijd voor joggen 's avonds laat wijl je met de buurvrouw praat. Spreid de roddels volop rond, ga dan wand'len met je hond. Leef je niet op grote voet, koop dan maar goedkoop fast food. Is een vakman soms te duur? Raak dan toch niet overstuur! Knutsel zelf en wees een zweter, morgen wordt het altijd beter. Vindt je zoon je soms te oud, Wees dan zelf een beetje stout. Wil je dochter 's avonds uit, Trek dan toch geen rare snuit. Breng ze naar die wilde keet Hou ze tot de ochtend heet! Beter wordt het immers morgen meer plezier en minder zorgen!
Je lijnen zijn zilver zo broos en je woorden groeien hoger, als de spaarzame strijd van een krokus in het onkruid.
Er is kristal in je handen en je ogen varen vol golven die klotsen in mijn armen als de zon op je zij rijdt.
De diepte van je haren zaait heilig een onrust binnen in mijn heupen. Je muziek regent een boog van vreugde en groen geschitter in een statige veer omhoog.
Een cirkel die verschijnt telkens de nacht verdwijnt: horizon die ik zie, stuk voor stuk, lijn na lijn als ik draai om mijn as die zich vormt in mijn blik, ruk na ruk, en ik vergeet vlug waar ik daarnet nog was.
Een tocht op de oceaan onder de sterren en de maan, een reis die begon mijn eerste dag jaar na jaar en seconde per seconde totdat de horizon krult, geheel overstag en de cirkel ontvlamt in een rokende wonde
Doorzichtige blanke slierten kil engelenhaar, verdwaald in struiken doelloos op gemaaide velden verrassend opduikend achter een bocht of een heuvelrug. Nooit gehaast, altijd onbeslist. Soms rillend rijmend op 't verkleumde gras wit schimmelend op dode blaren die onzeker wachtend rusten op zoek naar de novemberzon.
Het leukste aan onze liefde is te zwijgen als ik iets te zeggen heb, je dan even diep in je ogen te kijken dan te luisteren naar wat ik net zeggen wou, maar wel gezegd door jou.
Het leukste aan onze liefde is te aarzelen als je iets graag wilt doen, me dan verlangend in mijn ogen te kijken, en me te volgen waarheen je vertrekken wou en ik je niet verklappen zou.
Het leukste aan onze liefde is even samen onze adem in te houden om naar hetzelfde doel te blijven kijken en dat te volgen, hand in hand in gedachten zonder op elkaar te wachten.
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
Ik ben een man en woon in Everbeek (Oost-Vlaanderen) (nog steeds België) en mijn beroep is toeterniemeertoe.
Ik ben geboren op 06/01/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en alles wat ik daarbij nodig vind...
Bob Dylan als inspiratie, (niet)publiceren mijn frustratie, mijn gezin is mijn gratie, eerste dorpsdichter Galmaarden (2007) worden was een prestatie, dat u komt lezen is een sensatie!
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
