|
We zetten onze weg voort in het noorden van Spanje, weliswaar met een klein gebrek: de GPS wil
de nieuwe kaarten van Spanje niet downloaden. Murphy heeft weer toegeslagen: na 98% van
de download komt het bericht: “te weinig geheugen”.
Hadden ze nu in Spanje intussen wat minder rotondes bijgemaakt, dan had ik geen probleem gehad.
We moeten ons dus – om het hotel te vinden - behelpen met een zelf geprinte routemap,
maar dat valt niet mee.
Valladolid heeft ten slotte meer dan 300 000 inwoners, en het verkeer zou ik niet direct rustig noemen.
Op het moment dat we onze Spaanse kluts kwijt geraken ga ik me dan maar informeren in een tankstation.
De Heilige Christoffel heeft ons blijkbaar in bescherming genomen, want hotel Foxa Valladolid
is maar 500 meter verder.
Valladolid (wat Greta na een paar glazen al eens ‘Vallalodid’ pleegt uit te spreken) is een ruime stad
in het noordwesten van Spanje. Het is de hoofdstad van de autonome regio Castilla y León en ook
van de Provincie Valladolid. Trouwens, alle Spaanse provincies zijn genoemd naar hun hoofdplaats.
De stad ligt aan de rivier Pisuerga (niet wat je denkt…), in het gebied “Ribera del Duero”, één van de
grootste wijnstreken van Europa. Een eindje uit de stad loopt de Pisuerga in de Duero.
Volgens de Spanjaarden is het accent van de inwoners van de stad, de “Vallisoletanos” (amai),
de meest zuivere uitspraak van de Spaanse taal.
Valladolid was (of course) eeuwenlang in bezit van de Moren, net als het grootste deel van Spanje.
In het jaar 1346 kreeg de stad al haar eigen universiteit. De universiteit maakt dat de stad
zeer levendig is, door de zichtbare aanwezigheid van de studenten.
In 1469 werd het politieke huwelijk van koningin Isabella van Castilië en koning Ferdinand van Aragón
in het geheim in de stad afgewikkeld, in het "Palacio de los Vivero".
Minder aangenaam was dat in 1489 de rechtbank van Valladolid werd opgericht, waar talrijke
pijnlijke rechtszaken tijdens de Spaanse Inquisitie werden afgehandeld.
In 1506 overleed Christoffel Columbus in Valladolid en werd in de stad begraven. Zijn overblijfselen
zijn echter later naar andere steden verplaatst.
Een van de promotoren van de Inquisitie was trouwens koning Filip II (1527-1598), eveneens
geboren in Valladolid. Deze zoon van Keizer Karel liet ook links en rechts wat folteractiviteiten
en dito verbrandingen in onze eigen gebieden uitvoeren.
Het hotel is op het kaartje hierboven aangeduid als “A”, onderaan, in een rood druppeltje.
Het hotel ligt niet in het centrum, eerder aan de rand van de stad, in een soort KMO-zone
en… verwarring: er zijn twee hotels Foxa naast elkaar, Foxa Norte en Foxa Sur.
Wij logeren in de Norte, en we slagen er toch maar in na wat inspanning, de ingang te vinden.
Groot is onze verrassing als we in de hotelkamer komen: ik had een doodgewone kamer besteld,
en we zitten/liggen hier in een Executive Suite, king size bed van twee meter breed inbegrepen.
Er is ook een salon aanwezig, en een kitchenette. In die laatste blijven we weg.
Het lijkt er wel op dat Napoleon in dit bed heeft geslapen.
Die is hier ook geweest, maar dan was het hotel nog niet uit de steigers.
Aan het voeteneinde van het bed staat achter een zware houten kist nog een theetafel, dan: een
reusachtig raam, dat uitgeeft op het terras, en een eind verder een apart bureau voor de wifi.
Rechts van het bed: een prachtige commode. Zie je dat kleine witte kartonnetje?
Daar staat op dat, als je drie minuten in deze spiegel kijkt, al je rimpels verdwijnen!
Als dat geen uitstekende hotel service is!
De badkamer is ook volledig uitgerust.
En dat alles voor slechts voor 55 €, garage inbegrepen.
Tijd nu om zoals de badkamer, zelf ook wat uit te rusten, en we gaan wat pinten drinken in de bar.
Pardon, in de “Lobby Sur”, om in de stijl te blijven.
Hier hangen gordijnen als watervallen.
Na een koninklijke nachtrust gaan we een ontbijtje happen, dat vooral bestaat uit zoete
dessertachtige dingen, waar enkel de Spanjaarden dol op zijn.
De volgende etappe zal ons naar het dichtbije Salamanca brengen. Dat maakt dat we hier
in Valladolid rustig nog een voettoertje kunnen maken in het historische centrum.
We laten de wagen in de ondergrondse parking, en nemen de bus, op 50 meter van het hotel.
De reclamepanelen op het bushokje getuigen duidelijk van goede smaak.
Nu zitten we dus in de bus, en moet je even wachten op het vervolg.
|
