|
Het is warm en zonnig, maar niet te veel. Ideaal om een flinke uitstap
te doen naar het historische gedeelte van Valladolid.
Aan het bushokje nemen we bus 16, richting centrum.
We stappen af aan de op één na laatste halte.
De eindhalte zelf is op de Plaza Mayor. Op dit gezellige pleintje met
sculpturen is net een (overdekte) markt aan de gang.
We kuieren hier door de gezellige verkeersvrije wandel- en winkelstraten, en drinken
op een verhoogd terrasje in een zijstraat een sublieme koffie, met een lekker broodje
er bij ‘on the house’. Mooi gerestaureerde - van toen er nog geld was - historische
gebouwen flankeren de rustige straten. In de verte steekt
de achthoekige toren van de kathedraal zijn kopje boven.
Een korte rustpauze is altijd meegenomen, zeker als je op
iemands schoot mag zitten. Veel terrassen zijn nog dicht.
Spanjaarden komen pas los als de dag al een tijdje gerijpt heeft
(en ze houden dat dan wel vol tot ’s morgens vroeg).
De zon begint haar traditionele opwarming, maar alle straten en pleinen
langs waar we stappen zijn goed voorzien van schaduwrijke plekken,
zoals op deze Plaza del Ochavo.
Dit plein heeft een bijzondere historische waarde, en heeft heel wat meegemaakt
in de tijd dat de Spanjaarden het voor het zeggen hadden in West-Europa.
Er was ooit een gevangenis, een stierenarena, de vestiging van de gilden
en ambachten (Cofradias), die vroeger en nu nog de jaarlijkse processies
organiseren tijdens de Semana Sancta.
Het plein is een veelhoek met acht zijden, en is een centraal punt voor allerlei activiteiten.
In het midden staat een mooie achthoekige fontein die het plein verfrist
(vandaag 19 augustus 2013 is de temperatuur 33°).
De fontein heeft heel veel charme en wordt de ‘Gouden Fontein’ genoemd.
Soldaten uit de 16de eeuw staan er onder meer op, met hun karakteristieke helmen,
zoals de Spanjaarden die toen ook droegen in de Nederlanden. Er staat ook
een Inca of Azteekse leider op, met in zijn handen een scepter en een fakkel.
Die knapen waren in die tijd heel populair (om ze leeg te plunderen bijvoorbeeld).
Deze bron werd uitgerust met vier buizen, een vijver en in het centrum, een voetstuk.
Hier zie je ook nog een Inca in beeld die het niet meer ziet zitten. Blazen maar!
We komen nu op de Plazuela de Santa Maria langs de hoofdingang van de
historische universiteit, een van de oudste van Spanje en van Europa.
Vóór de eigenlijke ingang rijzen negen kolommen op, die symbool staan
voor de toenmalige faculteiten: Retorica, Geometrie, Canoniek Recht,
Burgerlijk Recht, Astrologie, Medicijnen, Filosofie, Historie en Theologie.
Vlakbij zien we de kerk van Santa Maria de la Antigua, waarvan de bouw
gestart is in de 11de eeuw, zoals meestal op grondvesten van een Romeinse tempel.
De oudste Romaanse stukken gaan terug tot de 12de eeuw, maar het grootste,
Gotische deel is gebouwd in de 14de eeuw, waarbij de kathedraal van Burgos
als model werd genomen. Op een kleinere schaal natuurlijk.
Aan de kathedraal van Valladolid zijn een paar leuke anekdotes verbonden.
Koning Filip 2 (geen familie!), zoon van Keizer Karel
(in het Spaans ‘Don Carlos’) is hier geboren, en bracht in de stad veel tijd door.
Onder zijn hoge bescherming werd een nieuwe hoofdkerk gepland,
met maar even vijf torens: een op elke hoek, plus een ronde centrale koepel.
Tijdens de realisatie verkoos Filip een heel nieuwe hoofdstad te bouwen, Madrid,
net in het midden van het land.
De koloniale fondsen versluisden dus naar ergens anders, en er waren
nog slechts Peseta’s over voor een enkele toren, links vooraan.
Ja inderdaad, je ziet hem niet (meer) op de foto.
Als troostprijs verleende Filip de titel kathedraal aan de kerk. Kostte hem niks.
In 1755 was er de fameuze aardbeving in Lissabon, die de kathedraaltoren flink
door elkaar schudde. Later kwam dan Het Verschrikkelijk Onweer van Valladolid.
Hier laat ik je genieten van de letterlijke Google vertaling naar het Nederlands
(uit het Spaans). Ikzelf neem nu een korte pauze. Je zult van dit stukje smullen!
Quote :’De maand mei 1841 begon in Valladolid in zeer slecht weer, met zware regen en zeer harde wind. Op dag 31 werden de tweede dag van het feest van Pinksteren, gehouden i de kathedraal werden voorbereiden om naar de bedevaart del Carmen, volgens gewoonte. Op 0:00 de storm woedde water, wind en hagel en burgers moesten krijgen om te schuilen in hun huizen. Op 3 uur opgehouden de storm en het leven weer in hun dagelijkse werk. Uren later, in de buurt van de 5:00 Valladolid werd geschud met een vreselijke lawaai en nabijgelegen woningen voelde grote huiver als gevolg van het instorten van de toren, dat bijna volledig was ingestort, uit het laatste lichaam, de achthoekige, waar ze werden geplaatst toeters, veel slepen van de derde en tweede lichaam, met de klok opgenomen.
Dit was de eerste en enige toren van de kathedraal, dat nooit weer werd opgeheven.
De kathedraal was geen toren, geen toeters en geen klok. De klokken en klok waren een symbool en een noodzaak voor de bevolking zo zeker over of de andere, voor religieuze evenementen en andere middelen en de verdeling van zijn tijd. De toren van de kathedraal en keek op zijn horloge van overal in Valladolid en dat verzoek is voor altijd verloren. Zo, de naburige universiteit moest een toren van zijn eigen op te bouwen in 1857 een klok op het monteren, want tot 1841 het werd bestuurd door de kathedraal klok.’
Ziedaar, nu weet je het ook.
Kortom: In plaats van de voorziene vijf torens bleef er nu geen enkele meer over.
De trotse Spanjaarden konden dat natuurlijk niet over zich heen laten gaan,
en bouwden dan maar een toren aan de rechterkant, volgens schetsen van
de vroegere linkerkant.
We gaan nu wat verkoeling zoeken in de gebouwen van de univ. Prachtige koele
marmer wacht ons op, schitterende glasramen met het invallende zonlicht en overal
azulejo’s (gebakken schilderijen zeg maar).
Het is natuurlijk niet verwonderlijk dat de azulejo’s taferelen bevatten met de
nieuwste technologieën van die tijd: karvelen bijvoorbeeld. Dank zij die wendbare
scheepjes werd Amerika ontdekt (door de Italiaan Columbus, maar dat zeggen
de Spanjaarden nooit).
Columbus stierf in Valladolid in 1506, en werd begraven in een van de kloosters.
Maar hier laat ik de Google vertaling nog even aan het woord.
Het is +/- verstaanbaar nu.
Quote: ‘Na deze eerste begrafenis in Valladolid, werden de overblijfselen van de admiraal in 1509 overgebracht naar Sevilla, totdat het midden van de zestiende eeuw reisde naar Santo Domingo in de Dominicaanse Republiek, waar ze bleef tot 1795.
In dat jaar, volgens sommige historici, werden Columbus' resten verplaatst naar Havana in 1898, terug naar Sevilla, twijfels bestonden zelfs als die in de kathedraal van Sevilla behoorde tot admiraal, in 2006 het Laboratorium team Genetische Identificatie van de Universiteit van Granada (UGR) bevestigde de dag van de eeuwfeest van zijn dood zou "zeker" Sevilla tempel botten waren de browser.‘
Ziezo.
Bijna elke azulejo is een kunstwerkje op zichzelf. Allemaal hand made.
Onbetaalbaar. Honderden zijn er hier.
We gaan verder naar de Plaza Mayor. Dit is een
marktplaats die er helemaal anders uitziet dan we gewoon zijn.
Vooral de grote open ruimte is erg aangenaam. Er staat een enorm
opzichtig beeld van Graaf Ansurez, die in de 16de eeuw als burgemeester
mee zorgde voor de ontwikkeling en de herbevolking van Valladolid.
Hij ligt ook aan de grondslag van de aanleg van dit plein en het stadhuis.
Tot dan was het politieke, economische, educatieve, sociale centrum gevestigd
op de net bezochte Plazuela de Santa Maria.
Het stadhuis heeft een bewogen en te lang uitgesponnen ‘leven’ achter
de rug. Ik laat voor de laatste maal ‘GoogleTranslate’ even aan het woord
in losse fragmentjes.
TIP: Als je op een dag toch eens opstaat met een lang gezicht,
neem dan een willekeurige tekst in een andere taal, en laat hem vertalen
door Google. Je humeur wordt top!
Quote:
‘Na de 1561 brand en de totale vernietiging van het milieu, de gemeenteraad besloten om de locatie van het stadhuis te veranderen, het bezetten van de plaats die heeft hervormd actualmentey Plaza Mayor voorzitten…’
…Een jaar later, in 1893, begon discrepanties tussen Iturralde en de stad, deze architect beschuldigd van het niet hebben van een stabiel project en fouten in de berekening van de totale kosten van de werkzaamheden. Ten slotte werd het werk stopgezet maart 1894 tot de dood van de architect in 1897 toen het contract kon ontbinden…
…De stad koos houd dan een loterij om een architect voor de voortzetting van de werken vinden, onder degenen die onlangs regisseerde de bouw van gebouwen had…
…In het centrale orgaan is meer slanke toren die hoek waar de klok is, het werk van Mozes Arroyo, en de vacht van Valladolid.
Nu weet je zoveel als ik, hoop ik.
Met al deze weetjes waarmee onze hersenen werden bijgevuld,
moeten we toch ook even aandacht hebben voor onze andere organen,
bijvoorbeeld onze maag.
We aarzelen dus geen moment en we dumpen onze stilaan vermoeide
lichamen op de terrasstoelen van een leuk restootje op de hoek
van het plein: Restaurant Otras Luces, Plaza Mayor 22.
Een licht lunchmenu met een fles water is net wat we nodig hebben.
Verduras, moussaka, tiras de ternera, en een paar
café con leches doet het hem.
Vanmiddag rijden we verder naar Salamanca, maar
eerst nog naar het hotel om de wagen te vervoegen.
We zijn rond 15u30 aan de bushalte, maar Greta wil onder
geen beding de bus op. Ze voegt een daad bij het woord en springt
gezwind op een van de Vallabici’s, zoals de stadsfietsen hier heten.
Eerst verwondert me dat, maar bij nader inzien kan ik haar begrijpen
En nu verder naar Salamanca.
Wil je meer weten over Valladolid, klik dan naar
http://vallisoletvm.blogspot.be/2012/04/la-plaza-del-ochavo.html bijvoorbeeld
(en vertaal naar het Nederlands, hihi)
|
