Na een uitgebreide viering van de Belgische Nationale Feestdag op 21 juli,

Is de tijd rijp voor wat Olaba actie.

Op 24 juli gaan we dus vrolijk de boer op voor de klassieker

“Trappen en Happen”. We vertrekken met de fiets uit Sijsele,

dé ideale startplaats voor een dag fietsplezier.

We rijden kilometers over een oude spoorwegberm, dan verder

in en uit de bosjes, onder de leiding van een deskundige gids,

in een heerlijk zonnetje, en langs gewone wegen en kleine macadammekes.

We laten de meeste cafeetjes links liggen, maar toch ook enkele rechts. 

Uiteindelijk komen we aan een afspanning naast het kanaal

Oostende-Brugge-Gent, waar gereserveerd is voor de lunch.

Niets belet ons, om in afwachting, als aperitiefje, even gebruik te maken

van een gezonde dosis vitamine C, onder de vorm van een lekkere Leffe. 

Gezien de betere weersomstandigheden nog altijd van kracht zijn,

gaan de meeste voorkeuren uit naar saladeachtige lunchgerechten,

geserveerd in niet te kleine porties.

Dit is het bordje van Greta,een geitenkaasje in spek gewikkeld, (wie vindt het?)

maar ja, een flinke fietsster mag wat hebben…

Voor Luc ligt het anders: door zijn uurwerk van meer dan twee kilo

kan hij nauwelijks zijn linkerarm opheffen, en is hij genoodzaakt

zijn mond naar zijn hammetje te brengen in plaats van omgekeerd.

Het is overduidelijk dat Marc “De Val van het Hammetje” verwacht,

maar hij zal in dit geval tevergeefs terug moeten uitwijken naar zijn eigen slaatje.

Wat is er leuker dan in openlucht, tussen de wiebelende bootjes,

een natje en een droogje te nuttigen? Wat mankeert een mens dan nog?

Een klein siëstaatje, dat is evident.

Sommigen zijn al in dromenland aangekomen, en anderen proberen

het been nog stijf te houden, maar achteraf gaat toch iedereen tegen de plank.

Zonder twijfel wordt dit proces gestimuleerd door een Leffe als digestief.

Nochtans zijn we ook niet vies van niet-alcoholische dranken.

We ontdekken hier goddank het Olala water, als duidelijke geestesverwant

van en geïnspireerd door Olaba(*).

Na onze verkwikkende siësta zijn we een beetje opgeschoven in de tijd,

en we zien dat het weer niet meer zo schitterend is als vanmorgen.

Op de fiets weet je natuurlijk graag hoe de weervork aan de steel zit.

Maar het geluk is aan onze zijde! Plaatselijk beschikken ze hier niet

over de weervork, maar wel over de enige echte zware weersteen.

Een weersteen zal je zeggen, hoe moet je dat interpreteren?

Daartoe is er onder de steen een duidelijke gebruiksaanwijzing aangebracht.

Je kunt hier trouwens zelf de mogelijke weertoestand aflezen.

We zijn nu klaar wakker en gereed voor het vertrek,

en Marc maakt gretig zijn fiets rijklaar.

Het weer ziet er (voorlopig) nog goed uit, hoewel we later op de dag

toch wat regen op onze knikker krijgen, vlak bij een café met de slagzin:

“2 € voor een grote blonde Leffe van het vat”. Een geluk met een ongeluk dus.

Na nog wat verdere avonturen besluiten we onze tocht in Restaurant Taverne

“Veldzicht” in de buurt van Damme.

Voor een laatste verfrissing wordt nog een opening gezocht ergens onder

de slokdarm.

Bij Greta is er nog een klein holletje aan de rechterkant van haar maag.

Om het erin te krijgen moet ze dus bij elke hap een beetje scheef

naar rechts gaan hangen om het te positioneren.

.

  Weer een goed doorleefde Olabadag achter de rug.  

 (*) Olaba staat voor: Organisation de loisirs agréables et blabla amical.