|
Op 20 juni 2009, in volle lente, werd de kustplaats Blankenberge op zijn kop gezet
door honderd Photoshoppers, die met elkaar contact houden via Seniorennet.
De organisatie was in handen van “Greenstuff”, inboorling van Blankenberge,
die hiermee even zijn handen vol had, maar niet met lege handen naar huis ging
(zie verder).
Honderd mensen willen hem intussen boven hun bed hangen (de foto).
Wijzelf kwamen met de kusttram uit Duinbergen.
We stapten af aan het station en waren waar we moesten zijn.
Greta (centraal) staat in het “milieu” bekend als “Gaviota”.
En elke Photoshopper mocht een handlanger meebrengen.
Die staat hier aan de linkerkant op de foto.
De organisatie was perfect.
Niet alleen had Greenstuff gezorgd voor zonnig weer en een hartige lunch,
maar bovendien had hij op het verzamelpunt een authentieke carrousel laten plaatsen.
Iedereen was er wild van en “Pensionate” (5de van links, donkerblauwe vest)
trachtte de mensen op een ordelijke manier (maar tevergeefs) in rijen van zes
te rangschikken om de carrousel te bemannen en te bevrouwen.
“Bobbieke”, nog een toonaangevend en prominent lid van de Photoshoppers,
stelt zich terecht vragen bij de goede afloop van deze wilde carrouselritten.
De Photoshoppers werden gelukkig
In toom gehouden door Pensionate,
Limburgs kampioen in Karate.
Hij is een rasechte Italiaan
En was naar het schijnt
Ooit doelman bij AC Milaan.
We zitten klaar voor de lunch, en de eerste hapklare brokjes zijn al op tafel verschenen.
Samen met Lieve, “Gazel” voor de insiders, haar man Gilbert en John, marineveteraan,
keuvelen we (natuurlijk) vooral over foto’s…
… net zo lang tot het hoofdgerecht is weggegeten en –gedronken,
en Gilbert dringend moet.
Omdat iedereen foto’s van iedereen wil nemen, moet hij toch nog een tijdje
op zijn stoel blijven zitten, wat het hem fysisch niet makkelijk maakt!
Op dit fotomoment heeft hij het niet comfortabel, maar er zal een einde aan komen.
Greenstuff wordt voor het “verwerken” van de honderd man in de bloemetjes,
of liever in de biertjes gezet.
Deze onverwachte interventie doet bij hem van ontroering tranen opwellen als
kleine watervalletjes en het personeel moet ter hulp snellen met grote handdoeken.
Niet alleen het grote aantal (gevulde) bierflessen is enorm, maar “Siska” tovert er
de bijpassende glazen bij.
Greenstuff wil toch wel van Bobbieke weten hoeveel flessen hij vandaag nog soldaat mag maken.
Bobbieke kijkt toe en spreidt heel discreet haar tien vingers om het aantal op te geven,
maar ze doet dit heel onopvallend, zodat niemand, en zelfs “Olly” het antwoord niet weet.
Na dit bevredigende en heuglijke antwoord
Duikt Greenstuff opgetogen in de kist
Want niemand heeft iets gehoord
En niemand die een fles mist
Op de tafel van Bobbieke
Telde men later acht lege Krieken
En toch waren er geen zieken.
Gelukkig kan een wandeling langs de zeedijk wonderen doen.
Merk op dat zowel Bobbieke als Greenstuff discreet maar kordaat worden gesteund
door de collega’s.
Merk eveneens op dat de Blankenbergse dijk stilaan de allures krijgt van een Mediterrane badplaats.
Ik tel ten minste drie palmbomen en een hut met strodak.
Mijn Greta heeft alles voorzien, zelfs een badge groot genoeg om gelezen te worden
door visueel gehandicapten.
Als je dit dus niet kan lezen, ben je voor 100% blind.
Vanaf een trap een foto nemen lijkt de enige mogelijkheid om het grootste gedeelte
van de groep Photoshoppers in beeld te krijgen.
Sommige fotografen dachten er aan om een eindje verder te bollen met
de kusttram. Helaas zagen ze dit bootje voor een tramhokje aan.
Dit deed me onmiddellijk denken aan de beroemde uitspraak van de Nederlander
Arie Onderdelinden Jr. op 23 maart 1976:
“Als fotograaf hoef je niet ontwikkeld te zijn, als je maar niet negatief overkomt.
Over Nederlanders gesproken, hier zie je er een paar prominent aanwezig,
aan de linkerkant, in het bijzonder de zussen “Tribaloma” en “Agatha”.
Wie waarschijnlijk de grootste afstand heeft afgelegd om aanwezig te zijn,
is de heer met de grote snor (tweede van rechts), waar ik een gesprekje mee gevoerd heb.
Hij is met de trein gekomen vanuit Leeuwarden.
Dat ligt dicht tegen de noordpool.
Voor wie hem nog niet kent: dit is Momo, de mascotte van de Photoshoppers.
Het feit dat hij zijn tong(etje) naar jou uitsteekt is niet persoonlijk bedoeld.
Het is een afwijking.
Vooraan lijkt hij nogal klein
En doet niet veel aan zijn lijn
Maar het is echt een langere hond
Met zijn buik dicht aan de grond
Blankenberge heeft nog een tweede vuurtoren. De andere zag je op de eerste foto.
Deze is de back-up.
Tot hier stappen we, en niet verder.
Toch is er nog een sportief tweetal Photoshoppers, dat zich niet laat afremmen
door enkele druppels water. De plank op en de beuk erin!
“Pippo “, mentor en goeroe van de Photoshoppers laat zich maar al te graag pamperen
door een van zijn grote fans. Ontroerend toneeltje is dit.
Het einde van een mooie dag eindigt op de Grote Markt van Blankenberge,
in een bekende drankgelegenheid.
De beelden hiervan zijn gecensureerd.
Daarna trekt iedereen huiswaarts, sommige met de kusttram,
Greenstuff te voet, sommigen met de trein of de wagen, en sommigen
gaan de andere zeerichting uit, allen beladen met blije herinneringen.
tot ziens
|
