|
.
Bij het vertrek rijden we door een tunnel van groen, met wat geel, rood
en bruin tussen de stervende bladeren.
Maar we zien licht aan het einde van de tunnel. De zon wacht ons op
en zal ons gezelschap houden gedurende de zes volgende maanden.
Vanaf onze B&B is het maar een kort stuk naar de kustplaats La Rochelle.
Die plaats heeft bij mij altijd een zekere aantrekkingskracht uitgeoefend
door zijn imago van mysterieuze en historische havenstad, vlakbij enkele eilanden.
Denk maar aan Ile de Ré en Ile d’Oléron.
Vanuit de wagen zien we de herfstlandschappen voorbijschuiven…
We parkeren de wagen ondergronds in het centrum van de stad,
Place de Verdun, nemen de trap naar boven, en daar wachten al de vélos jaunes.
Deze stadsfietsen betaal je 1€ /uur, maar de eerste twee uren zijn gratis.
Met de wagen in La Rochelle rondrijden is doodzonde, want het is een felgroene stad.
In 1971 was men hier de luchtkwaliteit al aan het meten.
Vanaf 2000 had men al stadsfietsen en elektrische wagens voor het stadspersoneel.
Straks rijden hier cybercars rond, op eigen omlopen, met of zonder bestuurder!
We besluiten ons verblijf volledig met de fiets te doen.
En zo ziet het reclamepaneeltje op de fietsen er uit:
We rijden rond in deze aangename omgeving, waar in de middeleeuwen
de karvelen de zee opgingen met vooral zout en wijn, en terugkwamen
met wol en suiker.
Later werd de meeste rijkdom vergaard met de handel in zwarte slaven uit Afrika.
Als gevolg van dit alles werd de stad volgebouwd met stevige constructies,
zoals het neoklassieke gerechtshof en het Gotisch stadhuis.
Veel kooplieden lieten destijds arcaden bouwen in het centrum, zodat ze
het ganse jaar door hun koopwaar droog konden uitstallen.
Nu nog maakt dat de charme uit van de binnenstad.
Het historische La Rochelle heeft geen gebrek aan historische prestigieuze gebouwen.
Hier zie je de Porte de la Grosse-Horloge vanaf de kade van de oude haven.
La Rochelle heeft niet minder dan vier havens. Les Minimes is trouwens
de grootste jachthaven van Europa aan de Atlantische oceaan.
Je kunt naar deze plezierhaven met de bus de mer, elektrisch.
Groen La Rochelle uit zich op verschillende manieren.
In het midden van de foto zie je een pontje de historische havengeul oversteken.
Het is de Passeur, aangedreven door zonne-energie.
Zijn verbruik is minder dan 1€/dag aan energie.
Historisch is de stad protestants, wat kardinaal Richelieu deed besluiten om ze,
n 1627, te belegeren en terug op het “juiste” spoor te zetten.
Na acht maanden, en nadat drie vierde van de bevolking was gestorven
door voedselgebrek, werd de hele omwalling gesloopt.
Slechts drie torens mochten daar blijven staan.
De twee torens in het centrum van de oude haven zijn de Tour Saint-Nicolas,
en de Tour de la Lanterne, de oudste vuurtoren in Frankrijk.
We fietsen gewoon verder, helemaal naar de andere kant op de gele vehikels.
Half oktober zijn de toeristen verdwenen, en we hebben de terrasjes
aan de rand van de stad bijna voor ons alleen.
De oesters van het Ile de Ré, hier vlakbij, wachten hier op de liefhebbers.
De rietstengels zijn rijp, en plots komt er een rietgors uit gesprongen.
Dit is de Europese kopie van de Phare du bout du Monde.
Het origineel staat aan Cap Horn (kaap Hoorn) op de zuidpunt van Argentinie.
Het is een replica van het origineel, dat beroemd werd met het laatste boek
van Jules Verne.
Het was hét herkenningspunt aan een van de gevaarlijkste zeestromingen ter wereld.
Het werd verlaten in 1903, en herontdekt in 1993 door een inwoner van La Rochelle.
In 1994 werd het hersteld en werd er hier een replica van geplaatst.
Dit is het einde van het bezoek aan La Rochelle. We rijden verder naar het zuiden,
en tegen de avond zijn we in Bayonne, geen havenstad, maar toch dicht bij de zee.
|
