|
Drie dagen blijven we in Bayonne.
Bayonne is een middelkleine stad van 40000 inwoners, niet ver uit de kust,
meer bepaald dicht aan de Golf van Biskaje (of Viscaya).
Om hotel Loustau te bereiken moeten we de rivier Adour oversteken.
Deze foto is genomen uit de hotelkamer, in de richting van het centrum.
Volgende foto is een schaalmodel van de stad in de tijd van Napoleon.
De Adour is hier, bijna aan zee, een tamelijk brede rivier geworden.
Zijn bron ontspringt in de Pyreneeën, op de fameuze col du Tourmalet.
In Bayonne komt de Nive, als laatste zijrivier de Adour vervoegen.
Hij gaat uiteindelijk de Golf van Biskaje in en de Atlantische Oceaan.
Het huidige stadscentrum ligt rechts op de foto, en ons hotel ligt helemaal links,
bijna op de brug, maar de ingang ligt wel onder de waterspiegel.
Via het model kan je zien hoe kwetsbaar Bayonne is voor overstromingen
(zie verder).
Het hotel zelf is een oud klassiek Frans *** hotel, dat wat vernieuwing kan gebruiken.
Het is een dag in de week, de toeristen zijn vertrokken, en een wandeling
in het oude centrum doet deugd.
De stad bulkt van de statige huizen met een aparte stijl.
Sommige gevels lijken scheef te staan, maar het kan ook aan
het aperitief van de fotograaf liggen.
Er zijn enkele winkelwandelstraten, die kleurig bevlagd zijn.
Het zijn enkel Baskische vlaggen en kleuren die de toon zetten.
Ook hier komt het nationalistisch gevoel van de Baskjes naar boven.
Voor deze beer zal dit worst wezen.
Het enige dat hij interessant vindt is zeepbellen de straat in blazen.
De restaurantjes en eettentjes lokken, maar we houden ons in,
want in het hotel verwachten ze ons voor half pension.
De kathedraal is niet te groot, maar wel mooi en stemmig,
met prachtige glasramen.
En dit is dan het kanon van Bayonne.
Ik geef geen verdere commentaar om insinuaties te vermijden.
Na een flinke wandeling belanden we uiteindelijk op de kaden van de Adour,
waar half oktober de bloemetjes nog worden buiten gezet en gehangen.
De kaden zijn zo goed als leeg, maar dat is goed, want dan hebben we meer plaats.
Dit is een andere brug, waar iemand zijn palmboom vergeten heeft.
We hebben hem laten staan, want in Spanje is daaraan geen tekort.
Het taaltje van de Vasken of Basken (zie ook het stukje van 16-04-09
over deze materie!!) is moeilijk te doorgronden.
De tekst wordt al enigszins duidelijker als je hem achterstevoren leest.
En zo gaan we naar rechts opnieuw de brug over naar het hotel.
Het restaurant heeft een afzonderlijke naam: “Le Clos Saint Esprit”.
Dat klinkt heel chic. Het ontbijtbuffet is okidoki, en het diner eet men
in een mooi kader met hielklakkende obers, maar er is te weinig volk
om het gezellig te maken.
Onze wagen is geparkeerd rechts, naast de witte.
Je ziet me daar staan, terwijl ik het portier dichtgooi.
Vóór de hoteldeur kan men alleen parkeren op de openbare weg,
mits gebruik van een ticket uit een parkeermeter.
Het betalend parkeren start om 8u30 ’s morgens, wanneer een normaal mens
voor de eerste keer zijn ogen opent!
Ik heb op de drie dagen dat we er verblijven één parkeerboete
onder de ruitenwisser gevonden, en ze direct weggegooid.
Op het TV nieuws in Spanje kregen we Bayonne opnieuw in beeld
op 12 februari 2009.
Wegens enorme Baskische stortvloeden staat het stadscentrum blank.
Ziehier, een gedownloade foto van het internet op de plaats waar we eerder waren.
Bericht uit de pers van 12-02-09:
Certaines rues de Bayonne dans les Pyrénées-Atlantiques, notamment
du quartier historique, ont été partiellement inondées jeudi matin.
En cause : la conjugaison de fortes pluies et d'importantes marées
qui a provoqué des débordements de l'Adour et de la Nive.
Une dizaine de personnes y ont été évacuées par hélicoptère.
L'eau est montée par endroits de deux à trois mètres.
Des véhicules ont été emportés et des maisons inondées.
Het was 60 jaar geleden dat het water zo hoog stond.
Er vallen drie doden.
Volgende keer kom ik hopelijk met droger nieuws.
|
