|
* Baskische uitdrukking voor Welkom. Hoe schattig ! Je spreekt nu je eerste Baskische woordjes !
Vorige keer zaten we hoog in de wolken, te wachten op het tandradje dat ons
terug naar beneden brengt. Op de foto hieronder is dat bij punaise nummer 3.
Om de rondrit af te maken rijden we direct naar het badstadje Saint Jean de Luz .
We voelen bijna lichamelijk de Spaanse grens, tussen Hendaye (Frankrijk)
en Irun (Spanje). Zie foto.
Vanaf de bergtop La Rhune kan je trouwens diep in Spanje kijken
(als er geen wolken zijn, zoals tijdelijk in ons geval).
Later bollen we dan terug richting Bayonne, via Biarritz, helemaal de kust langs.
Saint Jean de Luz is een aangename kustplaats waar je oergezellig kan
rondkuieren, en tot in oktober is de vakantiesfeer nooit ver weg.
Vanaf hier kan je de berg La Rhune, waar we vandaan komen, goed zien liggen.
De stad werd bekend en welvarend door de walvisvangst, maar ook vanwege
de trouwpartij van de Franse Zonnekoning Louis XIV en de Spaanse prinses
Maria-Teresa, die in deze stad werd voltrokken in 1660.
Deze 17de -eeuwse Franse Jean-Marie Pfaff heeft natuurlijk hier zijn
ruiterstandbeeld gekregen, in een mooi kader.
Place Louis XIV is hét centrale plein in St Jean de Luz.
Aan dit plein bevindt zich ook het Maison Louis XIV, het huis waar Lodewijk XIV
woonde voor hij in het huwelijk trad met Maria-Teresa. Lodewijk XIV staat trouwens
bekend als een van de gangmakers van het voorhuwelijks(s)paren.
Het is een mooi en autovrij plein waar het soms lastig is om een leeg plekje
op het terras te veroveren. Logisch, want na het strand is dit de meest
populaire plek om neer te strijken voor een koele verfrissing.
In elk geval zijn we daar vrij goed in geslaagd, zodat Greta de belevenissen
op de grote hoogten en in de wolken snel kan verwerken.
Greta showt hier haar meest mysterieuze Mona Lisa glimlachje.
Bij nadere beschouwing is dat uit dankbaarheid voor de heerlijke Leffe
die op haar (en op mij) wacht.
Ook de Fransen beginnen met zekerheid de Belgische bieren te begrijpen.
Slechts 50 meter verder klotst het zeewater tegen de boeg van de vissersbootjes.
De kleine vissersbootjes zijn zeker niet meer bestemd voor de walvisvangst,
en ze lijken eerder op pleziervaartuigjes voor een havenrondvaart.
San Juan de Luz, op zijn Spaans, bezit ook een oogstrelend zandstrand
en een nogal smalle hoge dijk, waar alleen maar pittoreske huisjes achter staan.
Geen sprake van hoogbouw, geen verstikkende drukte hier.
Ik vermoed dat eerst de huizen er stonden, en dan pas de dijk is aangelegd.
Dat zou verklaren waarom elk huisje op de verdieping verbonden is met de dijk
via een smal gekleurd bruggetje.
Er zijn prachtige havenpanden te bezichtigen (waaronder Nederlandse),
die toebehoorden aan de welstellende vissers, en de kerk werd grondig vernieuwd
voor het koninklijke huwelijk. Het beste barokbeentje werd voorgezet.
St Jean de Luz ademt nog altijd een authentieke sfeer uit. Het letterlijk
kleurrijke stadje kent talloze pittoreske straatjes, die vragen om verkend te worden.
Bekender dan Saint Jean is zeker Biarritz, de volgende bestemming op onze rondtrip.
Het lijkt wat op Knokke, maar dan in het kwadraat.
De stijl van de gebouwen die de skyline bepalen is ietwat pompeus,
maar in tegenstelling tot de badplaatsen aan de Belgische kust staat het
toch niet volgepropt met hoogbouw tot op het strand.
De oorspronkelijke naam van de stad is Béariz.
In het stadsschild staat een boot afgebeeld van een walvisvaarder,
die tot op heden het symbool van de stad is.
Het was tevens het eindpunt van de Duitse 'Atlantikwall'.
Biarritz is een bekende badstad sinds de negentiende eeuw.
Het was een klein dorpje toen Victor Hugo het ontdekte in 1834.
Biarritz kwam echter vlug in de belangstelling toen keizerin Eugénie besloot
om er haar vakantieoord van te maken.
De hotels ademen vandaag nog altijd een koninklijke grandeur uit.
Het wordt stilaan schemerig en de zon zakt weg achter de kerk van Biarritz.
Voor half oktober valt dat wel mee.
Een Casino mag hier natuurlijk niet ontbreken.
Dit deel van de uitgebreide badstad heeft (letterlijk) zijn hoogtes en laagtes.
Het zandstrand wordt afgewisseld met kleine fraaie rotspartijen,
waardoor het geheel iets exotisch krijgt.
De vroegere adellijke dames moesten tot aan de zee kunnen komen
zonder risico op contact met zand of zeewater.
Dus legde men maar wandelbruggen aan die tot aan de zee reikten,
om de lange rokken netjes te houden.
Vanaf keizer Napoleon III en Eugénie werd Biarritz een centrum voor
de Europese adel en gekroonde hoofden, wat haar de titel «la reine des plages
et la plage des rois» (de koningin van de stranden en het strand der koningen) opleverde.
Het resultaat was dit geheel.
Niet mis, maar Saint Jean de Luz is veel gezelliger.
Volgende keer gaan we de grens over, richting Burgos.
|
