|
Mocht je toevallig (of doelbewust) in Segovia terecht komen, laat dan niet na
ten minste een halve dag door te brengen in de “Real Fabrica de Cristales
de La Granja” (Koninklijke glasfabriek van la Granja) op het grondgebied
van het dorp San Ildefonso. Wij zijn er twee dagen na elkaar geweest.
Het is niet meer dan acht kilometer verwijderd van de stad.
De eerste maal was de glasblazersschool gesloten (zie bezoek daaraan
in vorig verslag), maar het ticket was de volgende dag ook nog geldig.
De eerste dag hebben we enkel de enorm uitgebreide ateliers
en het grote museum bezocht.
De oude gebouwen zijn zeer attractief gerestaureerd, en het is een genot
rond te wandelen in de vroegere werkplaatsen tussen de duizenden
kunst- en gebruiksobjecten. Foto’s daarvan zie je hieronder.
Wie er zeker van is nooit in Segovia te komen (spijtig!) kan zich hierbij
een klein idee vormen van de schitterende originele stukken.
Het is zo overweldigend en groots, dat het niet te vatten is in de korte
fotoreportage die je hier vindt.
In de reusachtige fabriekshal in prachtig verweerde kleuren
staat een oven, waar zand gesmolten wordt tot glas.
Dit is geen fabriek, dit is een kathedraal.
De glazen voorwerpen die worden tentoon gesteld zijn
prachtig om zien, en moeilijk om te blazen denk ik.
Het gaat van de meest gesofisticeerde sieronderwerpen tot gewone
alledaagse flessen in alle denkbare kleuren, uit tijden dat de uilen
nog spraken, en water dronken.
Deze flessen zijn zo dik, dat ze (meestal) op de grond kunnen vallen
zonder te breken.
Naast rond glas zijn er ook alle soorten plat glas uitgestald.
Ook levensgrote brandglasramen worden hier vervaardigd.
Het koord onderaan hangt op ongeveer een meter hoogte, geen klein stukje dus.
Dit is een klassiek voorbeeld, zoals ze meestal ook te zien zijn in kerken.
Totaal andere technieken werden toegepast voor
deze kunstcreatie met glasdecor.
Brandglasramen in lood hoeven niet altijd in een kerk terecht te komen.
Er zijn ook mogelijkheden in publieke plaatsen, of bij particulieren.
Alle moderne ideeën en technieken komen aan bod, zoals hier op dit
reusachtige bloemenpaneel, los opgehangen in de ruimte.
Eeuwen geleden knutselde men hier al aan dagelijkse gebruiksvoorwerpen
voor de betere klasse van de bevolking weliswaar. Heel arbeidsintensief, sierlijk,
kleurrijk en mooi, maar als je goed kijkt zie je dat ze wel scheef in elkaar zaten.
Vandaag zijn dit natuurlijk uiterst zeldzame collector items.
Wat men destijds ook al nodig had waren objecten om voedsel en drank
of andere leuke dingen in te bewaren.
Niet alleen waren deze voorwerpen nuttig, maar tegelijk waren ze prachtig afgewerkt
en prestigieus als decor in een tijd dat er zeer weinig welstellende mensen waren.
De echte topcreaties waren voorbehouden voor de Koninklijke familie,
zoals deze prachtige reeks wijnkaraffen.
Een glazen karaf graveren is geen kinderspel, zodat men geschikte machines
probeerde te ontwikkelen om de zware klus tot een goed einde te brengen.
Vandaag staan de technieken om glas te modelleren veel beter op punt,
zoals blijkt uit deze vrouwenbuste uit massief glas.
Ontvreemden zal men dit niet gemakkelijk doen.
Je kunt gemakkelijker een klein olifantje in beweging krijgen.
Bekijk goed deze eeuwenoude fles. Het etiket eronder vermeldt:
”Botella Belga para agua mineral Spa”.
Hoeft geen vertaling denk ik. De Spa flessen van tegenwoordig
hebben wel een hele evolutie ondergaan.
En wat denk je van deze? Heb je al ooit de oudste Spa fles gezien?
Kijk dan maar goed. In het Spaans staat op het etiket:
Botella (1724-1743)
Verde muy obscura soplado a molde fijo trabajada al puntil.
Botella Belga de agua mineral. Sello “Pouhon Spa” y escuido de Louis
Georges de Berghes, Principe Obispo de Lieja.
Vrij vertaald: heel donkergroen glas, gemaakt met een vaste gietvorm,
bewerkt met puntil (kort puntig voorwerp).
Belgische fles voor mineraal water. Voorzien van zegel “Pouhon Spa”
en wapenschild van Louis Georges de Berghes, Prinsbisschop van Luik.
Dit rondt ons bezoek af aan Segovia en omgeving. Op naar Avila!
|
