|
Voor ik het vergeet moet ik toch nog even iets kwijt over de activiteiten,
of het gebrek daaraan op 1 januari 2010.
In het kort: net als vorig jaar bewandelen we de zeedijk van Fuengirola.
Iets gemakkelijk dus om het jaar mee te beginnen.
In het begin van januari mag je niks forceren. Het begin moet makkelijk.
Het weer is tot ieders tevredenheid min of meer bevredigend.
We vertrekken aan de kant van de plezierhaven, en stappen richting Malaga.
Er is een vaste plaats waar zandwerkers hun visuele producten aanbieden.
Ditmaal hebben ze natuurlijk als thema: de drie koningen, Los Tres Reyes.
Deze drie wijzen zijn erg populair in Spanje, vooral bij de kinderen.
Ten eerste omdat ze op 6 januari nooit naar school moeten, maar vooral
omdat ze dan geschenken krijgen. Hoewel Sinterklaas vanuit Spanje
al zijn verplaatsingen doet met de stoomboot, is hij hier helemaal niet bekend.
We zien hier een st(r)andwerker die de laatste hand legt aan een zanderige inwoner
van Bethlehem, terwijl de ezel smaakvol de inhoud van zijn trog verorbert.
Met man en macht wordt gewerkt om de openluchtstal af te wroeten.
De os, op de voorgrond, lijkt jammer genoeg meer op een Bouvierhond
met horens dan op een stier zonder kroonjuwelen.
De heilige maagd Maria ziet er ook niet op haar best uit, maar wellicht
komt dat door een zware bevalling. Het is verbazend dat ze al rechtop kan zitten.
Als je ziet dat het kindje Jezus, enkele dagen na zijn geboorte, al heel flink uit
de kluiten gewassen is, is het niet te verwonderen dat Maria er wat krampachtig bij zit.
Bij de geboorte was dat zeker een baby van 20 kg en een lengte van 80 cm.
Jozef zit er ook wat verweesd bij. Als timmerman laat hij er geen gras over groeien
en daarenboven heeft al een stuk hout gevonden om mee te knutselen.
Ofwel houdt hij het gereed om mee te slaan als er nog eens een witte duif
in de buurt van Maria komt.
Kijk even goed naar de heilige Jozef. Ik heb de indruk dat hij een dikke tong heeft.
Mogelijk heeft hij gisteravond te lang aan de fles whisky gehangen,
toen de drie koningen op bezoek waren.
Het strand is grotendeels verlaten. De visserssloepen blijven binnen vandaag.
Een paar inboorlingen lopen of rijden toch rond op een zandfiets.
Onder een tent gebeuren de voorbereidingen om zo dadelijk sardines te grillen.
Slechts enkele mensen doen de stap tot aan het water, waar nochtans
het meeste zon schijnt, en waar het zicht over de baai het mooist is..
De grens tussen Fuengirola en Los Boliches wordt gevormd door een rivier.
Door de december regens loopt er heel wat drinkwater (verloren) in de zee.
Net als vorig jaar is er een serieuze geul in het strand, waar de rivier
zich een weg heeft “gebaand”, alleen is hij nu weer anders van vorm.
Meer volk te vinden langs de barretjes aan de zeedijk.
Na een slopende wandeling wordt het hoog tijd om wat op krachten te komen.
Bij het binnenkomen van Los Boliches is er de Italiaanse tearoom Valentino.
Greta heeft onmiddellijk de geschikte tafel gevonden.
Om het nieuwe jaar goed in te zetten nemen we naast de gewone koffie
ook wat straffer spul, om ook onze binnenkant te verblijden.
Terwijl we rustig van de omgeving genieten worden we muzikaal onderhouden
door een Hongaarse student. Op de achtergrond zien we dat de heilige maagd
zich ondertussen in verticale positie heeft weten te hijsen.
Het kindje had in zijn bedje gedaan, en terwijl Jozef het stro ververst,
houdt Maria het "kleintje" overeind.
Dank zij de goede ingeving van de drie wijzen beschikken de nieuwbakken ouders
nu over voldoende voorraad wierook en mirre om de onaangename geurtjes
deskundig te kunnen neutraliseren.
De Hongaar staat te popelen om een gezamenlijke foto van ons te nemen,
en we laten hem zijn gang maar gaan. Vorig jaar was het warmer zie ik.
Dan droeg ik een hemd met korte mouwen, en nu met lange.
Maar verder hebben we geen klagen.
Een eindje verder is er een plein met een fontein.
Vorig jaar stond hier een reusachtige kerstboom.
Nu is hij in de kast blijven staan.
Op de dijk staat gans het jaar een mooie paardencarrousel opgesteld.
De grote hotels houden in januari de zon weg van de paardenmolen.
De brave viervoeters huppelen vrolijk rond en worden begeleid door
nostalgische orgelmuziek.
Vorig jaar vonden we een leuk (Engels!) restaurantje met de naam “Mañanas”.
Het eten was eenvoudig, maar lekker.
Waarom zouden we hier dus niet opnieuw ons namiddagbuikje vullen?
Laten we de lunch beginnen met een verfrissing voorzien van een witte kraag.
We kiezen allebei dezelfde bereiding als vorig jaar. Ook de kok is dezelfde.
We zien hem in de open keuken en herkennen hem aan zijn piratensjaal.
Nu moet je eens goed kijken, onder en boven.
De volgende foto is precies een jaar ouder.
Zoek hieronder de zeven verschillen met de vorige foto.
Greta telt niet mee bij het zoeken, want die ziet er nog hetzelfde uit (even jong ).
De volgende foto heb ik hier gewoon geplukt uit deze weblog.
Als je het wil controleren, of onze actiepunten van vorig jaar (nog eens) wil zien,
klik dan bovenaan in de rechterkolom bij “Archief per maand” op “01-2009”.
Voor diegenen die het niet zouden geloven: hier vind je nu het echte bewijs
van de economische crisis in Spanje!
Het volume van dit gerecht, gebaseerd op een gevulde aardappel, is dit jaar
nog maar een derde, terwijl de prijs met een derde is toegenomen.
Dit is hetzelfde gerecht met één jaar verschil. Dit bewijs is onomstotelijk!
Een eindje verder komen we nogmaals de heilige maagd tegen.
Deze maal met een uitbeelding van een andere periode in het jaar:
rond half maart zowat.
Het is een uitbeelding van de Onbevlekte Ontvangenis.
De Maagd Maria helpt een afgepeigerde witte duif op een boomtak,
na het waarmaken van het gekende verhaal uit de bijbel.
Wanneer we terug ter hoogte van de jachthaven van Fuengirola komen,
doet Greta (rechts in het donker) een poging om het aantal spitse torentjes
van het havengebouw te tellen. De alcohol heeft zich (nog) niet volledig meester
van haar gemaakt Ze telt er “ten minste twee”. Ook het einde is dus gemakkelijk.
|
