|
Terug heelhuids aan wal. De tocht met de Mercedes was een unieke belevenis.
Daar moeten we toch nog even van bekomen. Cooldown na de emotievolle zeetocht.
Cooldown mag je niet letterlijk nemen, want het is heet en William & Kate Johnston
verstoppen zich terecht voor de blakende julizon.
Sommige schippers wagen het toch om op het achterdek het glaasje te heffen.
Op de loopplanken is het minder vochtig. Greta staat er nog wat hulpeloos bij,
maar dat zal drastisch veranderen, want...
…de “Eerste Hulp Bij Dorstigen” helikopter strooit de geschikte drankblikken
uit zijn buik om de droge menselijke keelholtes te bevochtigen. Wat een organisatie!
Na de welkome verfrissing is de tijd rijp om deze oude tweemaster te vereren
met een bezoekje. Een oude houten schuit als geen ander zien we hier.
De stuurhut, of de brug als je wilt, blinkt niet uit door techno hoogstandjes.
Dat maakt het natuurlijk charmant. Net een veteran car, maar dan op het water.
Het interieur bevat een hond met grote ambities om alle zeeën te verkennen.
Deze ambitieuze viervoeter heeft alles om een echte zeehond te worden.
De blik op oneindig is er al.
Deze kijk van de binnen- naar de buitenwereld via een ronde patrijspoort herinnert
me er ineens aan dat we binnen enkele weken weer voor verkiezingen staan.
Een wit bolletje zwart maken is niet zo erg, maar hopelijk is het rondje
niet zo groot als dit hier, want dan gaat het even duren om het in te kleuren.
Zòòò groot wil Greta haar vissen hebben als ze toch zou besluiten
om vissersvrouwtje te worden. We zullen afwachten of ze doorzet.
Vandaag heeft ze er toch wel zin in gekregen.
Dit is een prachtig stuk beeldhouwwerk. Het stelt schout-bij-nacht De Ghieter voor,
een bekend historisch figuur uit de Nederlandse marine.
De schout-bij-nacht is bij de Koninklijke Nederlandse Marine een vlagofficier,
de derde in rang na luitenant-admiraal en viceadmiraal.
De schout-bij-nacht was oorspronkelijk de bevelvoerder die, bij afwezigheid
van de admiraal, in de nachtelijke uren toezicht ("schouwt bij nacht") hield
op de vloot. Dit deed hij door achteraan de vloot te varen.
Schepen hadden in die tijd een lamp hangen die van achteren zichtbaar was.
Vandaar de naam rear admiral, of arrière-amiral.
Vanaf de zeventiende eeuw is de term in gebruik gekomen voor een hoge
plaatsvervangende officier, onder de viceadmiraal.
De veel kleinere Belgische marine kent de divisie-admiraal.
De Giether zie je hier in zijn meest karakteristieke houding,
met een fles champagne in zijn knuisten.
Hij neemt geen enkel risico en houdt het smakelijke kleinood
stevig vast met beide handen.
Aan zijn blik te zien is dit niet de eerste fles die hij recent
onder handen genomen heeft.
Voor de kenners en liefhebbers zijn hier ook alle scheepstouwen beschikbaar.
Greta is er weer in geslaagd om ingewikkeld te zijn.
Het ziet er naar uit dat ze wat hulp kan gebruiken.
Intussen ben ik bij de afdeling trissen en trossen beland.
Deze soorten worden gebruikt voor kleine schepen of grote honden.
Voor mij is deze maat net iets te klein.
Even verder is er aanstekelijke live muziek.
De echte zeebonken zetten zelfs hun beste houten beentje voor.
Er zijn nog een aantal exposities over zeevaart te bezichtigen.
In een van hen ontdek ik zelfs een schilderij met kapitein Haddock.
Een mooie hoed siert zijn hoofd. Het merkwaardige hier is de pluim
op zijn hoofddeksel.
Ze is afkomstig van de zeer zeldzame rode zwartkeel patrijs, die hij
kon schieten met zijn befaamde blaaspijp, hier afgebeeld
in zijn rechterhand.
De vogel was binnengevlogen via een patrijspoort,
wat volkomen normaal is voor een patrijs.
Je vraagt je af wat een reusachtige autoband komt doen
op deze botenshow.
Of is het een reddingsgordel voor olifanten?
Het zou kunnen, maar dan moeten ze er nog het binnenste
stuk eerst uithalen.
Geen show van vissers- en andere boten zonder dat men
gerookte haring kan eten.
Dat spreekt vanzelf. In de beste ouwe tradities.
Als slot van deze VIP dag worden we nog uitgenodigd op een verdere degustatie
van hapjes en drankjes in de witte sponsortent.
En deze keer wordt het festijn ook nog opgevrolijkt door een leuke bende
die een reeks echte smartlappige vissersliederen ten gehore brengt.
Dit moet dan het slot betekenen van de 10de editie van Oostende voor Anker.
Maar geen nood, de elfde komt er aan.
Je kan ze zelf beleven tijdens het laatste weekend van mei 2010.
Maar nu valt jammer genoeg het (zeil)doek over de 10de uitgave.
|
