|
Hier is dan het vervolgstukje van de dag met de Seniorennet Photoshoppers
op de Schelde.
Ankrispi, achtenswaardig hoofdorganisator van dit initiatief te Antwerpen heeft
nog een “specialleke” in petto!
Het Scheldedecor is een prachtige locatie om “Idool Photoshop 2010” te organiseren.
Iedereen die een beetje talent bezit, mag een liedje komen zingen voor de micro.
Het is uiterst spannend en een groot aantal kandidaten zetten hun beste beentje
en stemmetje voor, met de meest aangrijpende liedjes.
De twee finalisten zie je hier, terwijl Ankrispi de uitslag van de schiftingsrondes
meedeelt. Lieve/Lila uit Limburg, links, komt in de finale eerst aan de beurt,
en brengt een doorleefde versie van “Het Hutje op de Heide”.
Maar het is Greta/Gaviota die uiteindelijk nipt de finale wint met een verschroeiende
interpretatie van de hit: “Dos Cervezas, por favor”. De Spaanse tekst is vrij
moeilijk, maar ze wordt sterk geholpen door haar ervaring in de Spaanse taal.
Tot zover de foto’s die het Seniorennet Systeem niet wou opnemen vorige keer.
Zoals toen gezegd, gaan we nu vooral bovendeks, waar we al onmiddellijk
de Drie Wijzen van de Photoshop Senioren tegenkomen, die nog napraten
over de Idool zangfinale.
Uiteindelijk komt iedereen naar buiten, waar de vogeltjes fluiten.
Het weer is prachtig, maar zelfs de meest kouwelijke passagiers kunnen
indien nodig genieten van het verwarmde achterdek.
Daarvoor zorgt een kachel met lange stoofbuis.
Op het achterdek komen de tongen los, terwijl de boot langs idyllische plekjes vaart.
Onderwerp van gesprek is ondermeer het eigenaardige fenomeen dat hier geen
schepen mogen aanmeren waarvan het anker ondersteboven hangt.
Een aantal mensen vraagt zich ook (terecht) af wat die “Lei dingen” mogen betekenen.
Iedereen kent in Antwerpen natuurlijk de Frankrijk Lei, de Britse Lei...enz.
Maar hier, langs de oevers staat dan een bord met “Lei Dingen”! Wat is dat?
Vreemd toch. Niemand van de achterdekzitters weet wat het betekent.
Een interessant gesprek hebben we met Photoshopster Princess, ook een
Nederlandse, die vanuit Zuid-Afrika geland is in Overpelt, in Belgisch Limburg.
Laat dat nu net de plaats zijn waar we op 12 september gaan fietsen met Olaba.
Alle Photoshoppers zijn degelijk opgevoede mensen.
Als er tijdens een gesprek iemand een vraag wil stellen, of naar de WC wil gaan,
dan steekt die persoon heel beleefd zijn vinger op. Zo hoort het.
Een baken op de Schelde is natuurlijk Mariekerke.
Hoeveel palingen zijn hier al niet gedegusteerd?.
Vroeger werden de glibbervissen plaatselijk gevangen, maar vandaag
is het allemaal import uit Canada en Noorwegen. En toch lust ik die even graag.
In Mariekerke kan men de stroom over met een overzetboot, of zoals men het
zo lief kan zeggen in Nederland: met een pontje.
Af en toe zien we een merkwaardig beeld, zoals dit zinkende schip bijvoorbeeld.
De brug waar we nu ondergaan is bij velen geen onbekende.
Voor wie ze toch niet zou herkennen heeft men er dan maar de naam opgeplakt.
Toch wel een merkwaardig beeld levert dit op: de oude brug op de achtergrond,
en het nieuwe exemplaar vooraan.
Zoals achteraf zou blijken hebben vooral de dames hier een aantal bedenkingen bij.
Ik wil dit nu echt niet uitvergroten, maar even na het aanschouwen van het ophalen
van de bruggen ontstaat er enige beroering bij een aantal vrouwelijke passagiers.
Hier zie je bijvoorbeeld een dame die met behulp van twee vingers een bepaalde
maat opgeeft. De dame met het rode kleed, die op specifieke vraag verder
onbekend wenst te blijven, heeft al een iets grotere maat in het hoofd.
Ook benedendeks is er grote belangstelling voor het ophalen van de bruggen,
en is er eveneens een interessante gedachtewisseling gestart.
Tribaloma heeft zo haar eigen idee over de gang van zaken.
Ik zou aan de dames maar één advies kunnen geven in zake dit onderwerp
waarmee we nu aan de Temsebrug geconfronteerd worden: size doesn’t matter.
Excuseer.
Ook aan de boottrip komt een einde. Antwerpen komt weer in het vizier.
De kathedraal staat er nog, hoewel hij intussen weer wat ouder is geworden.
Ik kom niet zo veel meer in Antwerpen, en nu merk ik dat het Steen vernieuwd is.
Er is een nieuwe vleugel aangebouwd van frisgrijze appartementen. Moet kunnen.
Eens terug aan land moet er geklonken worden, omdat we niet gezonken zijn.
Waar kan je dat beter dan in café ’t Bolleke, tussen de kathedraal en de Groenplaats?
Een leuke zomeravond in centrum Antwerpen, met de Photoshoppers.
Er zijn minder aangename dingen.
Alle Photoshoppers houden van elkaar, ten minste éénmaal per jaar.
Is dit geen perfecte wereld?
Tot volgend jaar. Be There.
|
