|
Tijdens onze toeristische vakantietocht van België naar
Andalusië verblijven we zoveel mogelijk in Bed & Breakfasts,
vooral in Frankrijk.
In de Auvergne is de keuze gevallen voor een tweenachtelijk
verblijf in Salers, ook weer eens een van de “100 mooiste
dorpen van Frankrijk”.
We logeren in de Chambre d’hôte du Haut Mouriol, aan de rand van het dorp,
bij Eliane Vantal, te vinden op www.salers-chambres-hotes.com.
Gezien er niet veel volk is, zoals gewoonlijk, kan ik de kamer kiezen.
Ik reserveer vooraf de Chambre Bleuet, met aparte bedden.
De volgende morgen gaan we op pad met de wagen naar de top van de Puy Mary,
één van de 60 tot 70 vulkanen die het “Parc Naturel Régional des Volcans
d'Auvergne” rijk is.
Elk jaar komen hier 600 000 bezoekers langs, en dat enkel in de periode van mei
tot einde oktober. Hier zit natuurlijk het risico, omdat we nu al half oktober noteren.
De weg is meestal zeer smal, en slechts geschikt voor één wagen.
Om de 300 meter zijn er nissen om elkaar te kunnen kruisen.
Tijdens de beklimming zien we op de smalle weg een skiër, met ski’s op rolletjes.
Je kunt, als je geluk hebt, over de Puy Mary rijden via de “Pas de Peyrol “ op
1589 meter hoogte, de hoogste pas van het Centraal Massief en het hoogste punt
van het departement Cantal.
Een beetje verder rijden we voorbij de bareel, die omlaag gaat over twee weken,
en de weg zes maanden zal afsluiten voor alle verkeer.
Ik had op de Puy Mary een wandeling voorzien, kort maar zeer steil naar de top.
Als we op de parking aankomen, is het mistig, en geeft de thermometer +2°C aan.
Voor dit soort klimaatomstandigheden hebben we geen kleren!!
In de Cantal kan je alle kanten uit, maar dat is vooral prettig als het weer goed blijft,
én op voorwaarde dat je niet te hoog gaat.
Honderden meter lager is alles weer perfect.
We doorkruisen lieflijke Breugeliaanse dalletjes in de buurt van het dorpje Anjony.
Het dorpje ligt op een bergflank, en bloemen tieren welig.
Mensen zijn er niet te zien.
Zoals het een Frans dorpje betaamt, heeft het zijn eigen plaatselijk kasteel.
Merkwaardig is hier de aparte vorm: vier gelijke hoge torens, vlak naast elkaar.
Het lijkt bijna een reusachtig kegelspel.
Het kasteel is momenteel op dit uur niet bezoekbaar, maar dat geeft niet.
We hebben er al veel gezien, en vooral de wandeling er naartoe is ontspannend.
Auvergne is natuurlijk de streek van de vulkanen en andere oeroude bergen,
waartussen talloze rivieren kronkelen, en valleien hebben uitgesleten. Hier en daar
mag een vulkaantje op de gevoelige plaat, zolang het maar niet begint te spuwen.
Sommige vulkaankraters zijn waterdicht, en dus ontstaan er heel wat ronde meren,
gevuld met eeuwenoud regenwater.
Zelfs aan de senioren wordt af en toe gedacht! Bewonder het machtige,
wisselende vulkaanlandschap van op een zitbank in volle natuur.
Het landschap is werkelijk pakkend, door de enorme ruimte, en het spel van zon
en schaduw, gecreëerd door de supersnel bewegende wolken.
Voor de jongere generatie valt er ook een en ander te
beleven in volle natuur.
Wijzelf hebben enkel zin in een rondje benji-jumpen, maar
de stand is nu niet open. Je zal maar pech hebben.
De bekendste vulkaan, onder meer uit de Tour de France,
is de Puy de Dôme.
Hier is eigenlijk de carrière van Eddy Merckx geëindigd,
toen hij van een kwaadwillige toeschouwer tijdens de harde
beklimming een harde stomp in de lever mocht incasseren.
De kale granieten spuwberg heeft een restaurant en toeristische
accommodaties boven op de top, op een 1000 meter hoogte.
De laatste uitspuwing van deze knaap was in 4040 vóór Christus.
Enkele jaren later, in 1956 na Christus, werd er een pyloon
van 73 meter hoogte geïnstalleerd, voor het doorsturen van
radio- en Tv-programma’s.
De pyloon is van heel ver herkenbaar.
Net als de Mont Ventoux is de Puy de Dôme heel populair bij
veel afgetrainde fietsers.
Er zijn drie varianten mogelijk voor deze stoere beklimming.
Voor wie er wil aan beginnen geef ik een paar tips: de beklimming is mogelijk
van de eerste maart tot 31 december, enkel op woensdagen en zondagen.
Je sportieve conditie moet wel bovennatuurlijk in orde zijn: je moet hellingen
kunnen beklimmen van 12 tot 14% over 4.2 km.
Een uurtje verblijven op de top is fantastisch, met 360° zicht op alle vulkanen
in de omtrek, en de Michelinstad Clermont Ferrand.
Als je naar de Puy de Dôme wil gaan met de wagen, of het fietstochtje
naar boven wil doen, doe het dan maar in 2011.
Als je nog langer wacht worden alle wegen onherroepelijk afgesloten.
De fietspaden gaan dicht, en op de plaats van de gewone weg komt een
tandradbaan.
Vanaf juni 2012 kan je enkel nog naar boven met de “Panoramique des Dômes”,
een stille en ecologische trein, die gans het jaar door zal rijden.
Het zal de eerste nieuwe tandradbaan zijn, gebouwd op een bergsite in meer
dan honderd jaar.
De trein zal aankomen in een ondergronds station, en de huidige autoparking
wordt opnieuw natuurlijk beplant.
Het is meteen de laatste keer dat Greta de top van de Puy en de wijde omgeving
in zijn huidige gedaante kan bekijken, en ze geniet ervan.
Een ander interessant plaatsje is het hooggelegen stadje Murat.
Het is gebouwd op drie rotsen die fungeerden als schouwen
van de bijbehorende vulkaan.
Wat onmiddellijk opvalt, zijn de overal aanwezige bloemen,
aan elk authentiek huis en op de openbare pleinen en straten.
De middeleeuwse sfeer is gebleven omdat deze bergstreek
lang was afgesloten van de buitenwereld. Men kan langs
alle kanten fotogenieke plekjes zoeken en ook vinden.
Tijdens de middeleeuwen werden vele kerken in de streek
bezet door monniksoldaten van de Maltezerorde of de Tempeliers.
Geestelijken hebben blijkbaar door alle eeuwen heen ook minder vanzelfsprekende
activiteiten uitgeoefend.
Na de uitgestippelde wandeling van de toeristische dienst, doorheen de
middeleeuwen, bekijken we of het “Grand Café” op het marktplein,
ook iets te bieden heeft.
En inderdaad, naast Leffe van het vat, is er de enige echte Hoegaarden,
die hier zelfs exclusief in drie verschillende formaten wordt geserveerd,
met ijskrabber inclusief, en van het vat natuurlijk.
Hier hebben de Tempeliers zeker pap van gegeten, want
volgens de affiche is het biertje al beschikbaar sinds 1445.
De keuken van de Auvergne is rijk aan vlees, boter, kaas en sauzen.
De reden hiervan zie je hieronder: het Salers koeienras, trouwens sterk
lijkend op Limousin runderen.
Typisch streekgerecht is de Aligot, een aardappelpuree verrijkt met kaas en room.
Nog zoiets lekker is de Truffade, gebakken aardappelen in gesmolten kaas.
Beide gerechten worden geserveerd bij zowel vlees, gevogelte als vis.
De Cantalkaas die men hiervoor ten overvloede gebruikt is ook een van de vele
lekkere soorten van Frankrijk.
Hoog tijd dus om die specialiteiten uit te testen. Op advies van onze BB gastvrouw
gaan we naar het dorp in het gezellige restaurant “Le Baillage” om de plaatselijke
lekkernijen uitvoerig te proeven.
Na vier gangen - voor 25€ - in dit voortreffelijke restaurant, met onberispelijke
service, zijn we zeer tevreden klanten.
Omdat het nu al laat is, en Seniorennet momenteel slechts 20 foto’s toelaat,
is het tijd geworden om te stoppen.
We kunnen onze tweede Saleriaanse nacht met rustig gemoed tegemoet zien.
|
