|
De tweede dag in Valencia besteden we veel tijd aan kunst en wetenschap,
maar tegelijk met een knipoog.
Slechts twee huizenblokken scheiden ons van het Parque de Sciencias y Artes.
Het bevindt zich tussen het einde van de groene Turia rechts, en het formule 1
circuit.
Eigenlijk ligt het dus in de vroegere monding van de Turia rivier.
Dit enorm ruime gebouwencomplex is het fabuleuze ontwerp van de nieuwe Gaudi:
Santiago Calatrava, door vakmensen beschouwd als één van de nog levende
grootste architecten van de wereld.
Hij werd in 1951 in Valencia geboren.
Calatrava's werk is uniek en sterk gericht op de natuur. Naast architect is hij ook
beeldhouwer en ingenieur. Met zijn kennis over architectuur, beeldende kunst en
constructieleer kan hij de meest ongewone en creatieve vormen ontwerpen.
Bij elk ontwerp combineert hij originaliteit in de vormgeving met technisch vernuft.
Hier zie je een deel van zijn gebouwenpark in Valencia. Verbluffend om te zien.
Hier is hetzelfde beeld, genomen van de andere kant.
Op de achtergrond is het hoge gebouw voorzien als paleis van de kunst,
maar tijdens ons verblijf was dit nog niet volledig afgewerkt.
Calatrava is een van de interessantste pioniers binnen de moderne architectuur.
Hij haalt inspiratie uit natuurlijke en menselijke vormen, die hij samenbrengt
tot een stijlvol geheel met behulp van zorgvuldig uitgekozen materialen.
Zijn stijl is uniek, symbolisch en overal ter wereld gemakkelijk herkenbaar.
Het gebouw rechts doet denken aan een skelet van een dinosaurus of een walvis.
Een ander gebouw, waarvan je hier de
achterkant ziet lijkt op een parabolische serre,
maar dan een zonder glas.
Veel constructies van Calatrava zijn open, vandaar dat hij ook enorm veel
spectaculaire bruggen ontworpen heeft.
Als je via de voorkant van de constructie binnengaat, maakt het een enorme indruk.
De mensjes vergaan tot mieren.
Bekende werken van Calatrava zijn onder meer:
- Place Galleria, Toronto, Canada (1987-1992)
- De communicatietoren bij het Olympische stadion in Barcelona (1989-1992)
- Het station van Alameda, Valencia, Spanje (1991-1995)
- De Allamillo-brug, gebouwd voor de wereldtentoonselling in Sevilla in 1992
- El Auditorio de Tenerife, Tenerife, Canarische Eilanden (1991-2003)
- voetgangersbrug Campo de Volantín, Bilbao, Spanje (1994-1997)
- De wolkenkrabber Turning Torso in Malmo, Zweden (in aanbouw)
- Milwaukee Art Museum in Wisconsin, Amerika (1994-2001)
- Manrique Bridge, Murcia, Spanje (1996-1998)
- Het Olympische stadion in Athene, voor de Olympische Spelen van 2004
- De opera van Valencia: Palau de les Arts (in aanbouw)
- Ciudad de las Artes y las Ciencias, Valencia, Spanje (1991-2006),
- waarvan je hieronder nog een andere foto ziet
Ook werkt Santiago Calatrava momenteel aan het nieuwe station van het
World Trade Center in New York.
Het ontwerp wordt gemaakt van wit staal, kenmerkend voor deze architect,
en symboliseert een vogel die uit een kinderhand vliegt.
Ground Zero krijgt een ondergronds station met een glazen dak en daarboven
spectaculaire vleugels van glas en staal, dertig meter hoog.
Het ontwerp draagt onmiskenbaar de hand van Calatrava. Elk jaar op elf september
zal het dak openen om de aanslagen van september 2001 te herdenken.
Calatrava maakt gebruik van zijn aangeboren bouwkundige kennis om de
technische constructie van een gebouw deel te laten uitmaken van het ontwerp.
Typisch zijn de lange lijnen, het gebruik van witte materialen en veel glas en licht.
De “Cala” toont nogmaals zijn buitengewone talent om aan de buitenkant
van een gebouw te laten zien wat zich binnenin bevindt.
Dit hier is het planetarium, of L'Hemisfèric.
Calatrava haalde de inspiratie voor dit gebouw uit een oog, aangezien het gebouw
de ogen dient te openen van iedereen die er binnengaat. De enorme koepel,
waarin het planetarium en de IMAX-bioscoop liggen, is voorzien van stangen van
aluminium ter versteviging, maar ook ter versiering om het geheel op een oog te
laten lijken. Het oog kan zelfs mechanisch geopend worden.
Binnenin L'Hemisfèric vindt men de modernste technologie voor de voorstellingen
van IMAX, het planetarium en lasershows
De voorstelling die we bijwonen gaat over doodgewone sardientjes, maar op het
reusachtige scherm dat de binnenkant bedekt geeft dat een enorm effect.
Ook gebruikt hij vaak het element water in zijn werken, zoals overvloedig bij
de Ciudad de las Artes y las Ciencias in Valencia, en bij zijn vele bruggen.
De weerspiegelingen van de bouwwerken in het water zorgen voor een mysterieuze
uitstraling, en de weerspiegelingen zijn bedoeld als een deel van het kunstwerk.
Het ene gebouw is al ongelooflijker dan het andere.
Ook in België kan je trouwens een heel recente Calatrava bewonderen, met name
het nieuwe spoorwegstation van Luik, met een prijskaartje van 300 miljoen Euro!!
Wie betaalt dit?
En zelfs daar komen de treinen niet op tijd…
Vanuit welke hoek je ook kijkt, altijd ontdek je
nieuwe fantastische structuren.
Dit is het reusachtige paleis van de wetenschappen, waar we enkele uren
doorbrengen, om te kijken, maar ook om te DOEN.
Een van de blikvangers (ook letterlijk) is een waarheidsgetrouw model van het ISS,
het International Space Station.
De bewoners daar hebben stilaan een plannetje nodig om hun weg terug te vinden.
De reusachtige slinger van Foucault en nog een massa andere wetenschappelijke
proeven kan je bekijken of zelf doen. Hier blazen we even uit in een rustig hoekje
om te bekomen van alle merkwaardigheden.
Luc heeft nog genoeg energie om de strijd aan te gaan
met een verticale klimmuur, en tegelijk nog oog te hebben
voor de pers.
Hier verdiepen we ons grondig in een experiment uit de fysica.
Deze kleine blokjes moeten we zodanig leggen dat er een stabiele boog ontstaat,
die alle klompjes stevig bij elkaar houdt, zonder lijm of nagels, of wat dan ook.
Proberen maar. Gelukkig hebben we onze bril in de buurt.
We passen na zwaar hersenwerk de blokjes goed tegen elkaar, en zelfs in
de juiste volgorde.
Dan plaatsen we het bord voorzichtig vertikaal.
De parabolische boog blijft perfect staan.
Als Calatrava dat kan, dan kunnen wij dat ook.
De groene partij is ook vertegenwoordigd door een grote fan.
Volgens de traditie is een groene jongen altijd vredelievend en lief voor iedereen.
Tot iemand hem onverwacht op een gevoelige plaats raakt. Dan wordt het El Hulko.
Greta op haar beurt doet een gewaagde polonaise
met een rode Alien.
En vermits Seniorennet momenteel niet meer dan 20 foto’s
laat opladen, kan ik er maar beter mee ophouden.
Volgende keer gaan we naar het natuurpark Albufera.
|
