|
Geiranger is een ietsepietsie dorpje aan het einde van waarschijnlijk de mooiste fjord ter wereld.
Op de kaart hierbij zie je links onderaan Schotland, en helemaal onderaan
het meest noordelijke deel van Denemarken, waar de Noordzee overvloeit
in de Baltische zee via het Kattegat.
De Geirangerfjord dringt héél diep het land in, op de hoogte van de Far Oer eilanden (helemaal bovenaan links).
Geiranger ligt midden bovenaan onder de rode punaise ‘A’ op deze kaart.
De aankomst in Geiranger is voorzien om acht uur ’s morgens, maar (niet volgens mijn gewoonte) sta ik al op
om 6u30, als we de fameuze ‘Seven Sisters’ watervallen passeren.
In 2005 is deze Geirangerfjord toegevoegd aan Unesco’s werelderfgoed lijst.
Ik ben trouwens niet alleen om midden in de nacht op te staan.
Hoewel stilaan van geen nacht meer sprake is, want echt donker wordt het
niet meer. De diverse watervallen doen hun ding aan beide zijden van de fjord,
maar dat kan je natuurlijk niet in één foto vatten. Men kan van op het schip de
waterspetters voelen. Verbazend hoe een schip met een zo grote diepgang als dit,
tamelijk vlot door zo een smalle doorgang kan manoeuvreren.
Om 8u15 nemen we het ontbijt, en intussen wordt aan de lokale autoriteiten de
toestemming gevraagd om te ontschepen.
Er is geen kade voor cruiseschepen, dus gebeurt het ontschepen met de oranje
reddingssloepen, de zogenaamde tenders.
We maken een uitstap met een autocar naar het hoogste punt vlak in de buurt,
maar wel op 1500 meter hoogte gelegen.
Onderweg is er nog een stop voorzien op 1030 meter boven de waterspiegel.
Hoewel we inwendig al goed gevuld zijn, krijgen we nog een extra ontbijt in deze
blokhut, onder de vorm van koffie en cake.
Deze refuge deed al dienst in de jaren stillekes.
Getuigen zijn hierbij foto’s van een eeuw geleden, met auto’s uit de oude doos.
Let nu even goed op de achtergrond, met een bevroren meer en sneeuwplakken
tegen de bergwanden, in een bepaald patroon.
Op deze actuele foto zie je, naast de allochtoon, hetzelfde meer met dezelfde
ijsschotsen en nog altijd hetzelfde sneeuwpatroon tegen de bergflanken.
Heel merkwaardig!
Even verder en hoger staat een wagen met een panorama kijkende toerist,
die ook al lange tijd onderweg lijkt te zijn.
De weg slingert steil omhoog, en de bus neemt de ene haarspeldbocht na de
andere, temidden van een spinnenweb van kleine rivieren, gevuld met water
en sneeuw.
We zijn al lang boven de boomgrens, en alleen wat schraal gras en mos kunnen
het hier nog met moeite uithouden.
De top van de berg Dalsnibba ligt op 1500 meter. Tot ieders verbazing ligt hier
een ultramoderne shop en andere punten van interesse.
Er is zelfs een muziekkiosk, waar elke zondagmorgen de fanfare van Geiranger
Noorse volksliederen komt spelen.
Van hieruit hebben we een prachtig zicht op de omringende bergen en op de
plaats waar de fjord ten einde loopt. Het uitzicht is adembenemend en onvergetelijk.
De waterlijn is in vogelvlucht op vrij korte afstand, en toch staan we op 1500 meter.
Het landschap is apocalyptisch en er staat een strakke wind. Overal liggen losse
stenen en stukken rots, en het is een traditie dat op de bergtop elke bezoeker
een steen bovenop een andere plaatst. Kijk maar naar al die hoopjes stenen.
Ik sta hier met een sneeuwbal in mijn hand. Dat is zo lang geleden dat ik het me
niet meer kan herinneren. Waarschijnlijk was de laatste keer in de Sierra Nevada.
De toeristen die hier honderd jaar geleden waren, hebben de traditie van het
stenen leggen al ingezet.
Hier zie je trouwens een historisch document van hoe het allemaal begonnen is.
In de bus hebben we onze Italiaanse doorwinterde en doorzomerde gids(e) Diana,
die exclusief met ons op de foto wil.
Zij verkiest hier elk jaar de ijskoude zomerwind te trotseren, liever dan van lasagne
te smullen bij haar zuiderse mama. Elk wat wils natuurlijk.
Na het stillen van onze visuele honger rijden we terug naar beneden, waar we
nog een stop maken op een plaats die al een stuk warmer en comfortabeler is.
Intussen liggen er al vier cruiseschepen in de baai van Geiranger.
Ze zijn stuk voor stuk veruit de hoogste gebouwen in en rond het dorp.
Van Seniorennet zijn er ongeveer een 120-tal deelnemers aan de cruise.
De Photoshop groep is vertegenwoordigd door drie leden, die je hier samen ziet.
Het is niet de kwantiteit die telt, maar de kwantiteit natuurlijk.
Beneden in het dorp zijn enkele aangename shops, waar Greta een trol bedankt
die voor haar de deur open houdt.
In een van de winkels loopt nog een authentieke Noorse
Viking rond. Hij ziet er al bij al niet al te gevaarlijk uit.
Iedereen die van boord was wordt langzamerhand opgehaald
door de oranje tenderboten. Wijzelf nemen de laatste boot en zien de andere
schuiten intussen achter elkaar in een rijtje naar de Opera varen.
Iedereen is waarschijnlijk aan boord, en we verlaten Geiranger, met op de
achtergrond de bergtop waar we kortgeleden nog boven stonden.
We hebben nu een lang stuk (letterlijk) voor de boeg, recht naar het uiterste
noorden.
Intussen genieten we nadrukkelijk van de natuur, als we niet in een bar zitten.
Dit hier is slechts een kleine selectie van foto’s. Wens je er meer te zien, klik dan:
En scroll naar beneden naar “Reizen en vakantie”>Europa>Noorwegen.
Klik op “Galerij” en je ziet al de foto’s die je wilt.
|
