|
In het noordelijkste stukje van noord-Noorwegen ligt een eilandje met een grillige vorm.
Op dat barre stukje is er een klein vissersplaatsje met de naam Honningsvåg.
In de foto hieronder van Google Maps is er (aan de rechterkant) een rode punaise
“A” geprikt, waar het stadje zich bevindt.
De kwaliteit van de satellietbeelden op deze plaats is trouwens (nog) niet optimaal.
Het is de enige bewoonde plaats van het eiland. De Noordkaap is vandaar
bereikbaar met busvervoer, via de lichtbruine weg naar het noorden.
De weg loopt uiteraard dood aan de Noordkaap.
Het stadje is wel via een weg verbonden met het “zuiden” via een onderzeese
tunnel.
Om in Honningsvåg te geraken moet de MSC Opera een ganse omweg maken
langs het noorden, voorbij de Noordkaap, die we kunnen zien vanaf het schip.
De Noordkaap is het meest noordelijke punt van Europa. De ontdekker van de
Kaap is de Engelsman Richard Chanceller die in de 16de eeuw om de Kaap voer.
De Noordkaap ligt op 71° 10’ 21” en bestaat uit de steile noordelijke heling van
Magerøy.
Het kustplaatsje, met bijna uitsluitend visserijactiviteiten komt nu in zicht.
De (korte) zomer is nu hier, en de zee is helderblauw.
Prachtig beeld is dit, vanuit de zee!
Hier is de hoofdplaats van het eilandje Magerøy (het Magere Eiland) en het is
de poort naar de Noordkaap, die op 34 km van Honningsvåg verwijderd is.
Dit vissersplaatsje heeft ca. 4000 inwoners. Hier wordt de gevangen vis gezout,
gedroogd, ingevroren en tot meel verwerkt.
Sinds koning Oscar II in 1873 de Kaap bezocht, is deze een echte trekpleister
geworden. Oscar moest, als alle bezoekers in die tijd, de Kaap per boot naderen
vanuit het noorden en een klim maken van 307 meter. De eerste souvenirwinkel
verkocht hier dan ook “Noordkaap” wandelstokken op de kade waar de boten
aanmeerden. Bovenop de Kaap werd de dorstige klimmer beloond met
Noordkaap-water. Dat het duur betaalde vocht helemaal niet van de Noordkaap
kwam, want op het hele eiland Magerøy was geen bron, zullen de meesten niet
gemerkt hebben.
Een (onbemande?) loodsboot komt een handje toesteken.
Nu ja, ze mogen wel iets terugdoen voor 100 000 € liggeld per dag.
De Opera legt aan in het kleine haventje, terwijl de zon zich duidelijk manifesteert.
Ze zal trouwens niet ondergaan nu en de volgende dagen.
De Opera is hier nog in goede doen.
P.S. Tijdens het schrijven van dit stukje lees ik vandaag 16 mei 2011, in de krant
dat de MSC Opera op drift geslagen is in de Baltische Zee:
Quote De Standaard: “64 Belgen zitten vast op gestrand cruiseschip”
Op de Baltische Zee dobberde het cruiseschip de MSC Opera gisteren
rond met motorpech. Onder de 2.000 passagiers ook 64 Belgen.
‘De elektriciteit viel uit, het eten is koud en toiletten stromen over’,
vertelt Nederlander Henk Kolleman.
‘Precies een dobberende beerput.’
Zeg nooit meer dat een cruise geen avontuur kan zijn.
Het cruiseschip is aangemeerd, en iedereen maakt zich op om aan land te gaan.
Behalve Greta, want die heeft serieuze rugpijn.
Ze moet naar de dokter voor twee injecties.
Ik zal dus voorlopig alleen moeten filmen en foto’s nemen.
Het dorpje wordt beschermd door een reeks houten balustrades,
die de winterse sneeuw moeten afstoppen.
Er liggen slechts twee boten van respectabele afmetingen in het haventje.
Deze hier heeft toch niet zoveel plaats nodig als de onze. Naast de aanlegsteigers
voor de “groten” is er niet veel ruimte meer over voor de lokale “kleintjes”.
Vanuit de kajuit hebben we een mooi uitgestrekt zicht over de zee, de haven,
en de omringende eilanden.
De andere grote schuit is er een van de Noorse maatschappij Hurtigruten,
die continu zijn schepen laat pendelen langs de volledige Noorse kust.
Zowel vracht als passagiers worden continu vervoerd over het duizenden kilometer
lange traject.
Het zijn hop-on hop-off boten, die je kunt nemen zoals een autobus bij ons.
Het haventje is een oase van rust.
Geen enkele visser of andere inwoner vertoont zich langs het heldere
diepblauwe water.
Kleurige bootjes liggen kriskras door elkaar, zonder enige levende ziel.
Het lijkt hier een ghost town uit de Far West.
Alles wat je hier ziet is gemaakt uit hout.
De Noren hebben waarschijnlijk geen baksteen in hun maag, zoals Belgen,
maar een boomstronk.
De huisjes zijn veelkleurig, en hebben kleine, meestal vierkante ramen,
om de koude buiten te houden in de donkere winter.
Sportieve toeristen komen hier zeker aan hun trekken, zowel op het land als op zee.
Voor ónder het zeeoppervlak heeft men voorlopig niets voorzien.
Misschien nogal frisse toestanden.
Het haventje heeft een grillige vorm, waarbij de houten havengebouwen vlak tegen
of zelfs boven de zee staan. Er rond zijn er grasperken en onzichtbare bloemen.
Als je te voet de havenomtrek volledig wil verkennen, dan moet je niet bang zijn
van enkele extra hectometers.
De twee grote schepen liggen te blaken in een heerlijk zonnetje, met op de
achtergrond de bergen, waarop de sneeuw nog niet volledig gesmolten is.
Op de voorgrond zie je een speeltuin, en enkele huisjes die elkaar proberen
op te warmen. Sommige van deze woningen ga je binnen via een tuinhuisje.
De reden hiervoor is me totaal onbekend, en er is geen kat om het aan te vragen.
Op de foto is duidelijk dat de Opera het grootste en hoogste gebouw
van het eiland is.
Zelfs aan een hotel is gedacht, en als je erheen wilt, dan kan je nu al
de coördinaten invullen in je GPS.
Om de toeristen te plezieren is er ook een Noordkaap museum.
Ook hier is geen Noorse kat te zien. Intussen begint mijn Noors op punt te komen.
Wat schrijft men hier bijvoorbeeld?
“de Noordkaap, aan de buitenkant (ytterkant) van de wereld (verden)”.
Zo gemakkelijk dat Noors!
Volgende episode staat onder meer de trip naar de Noordkaap op het programma.
|
