|
Naar goede jaarlijkse gewoonte verzamelt de harde kern van de Photoshoppers
op een of andere interessante plek. De bedoeling is elkaar nog eens te zien
en (tot op zekere hoogte) te voelen, foto’s te nemen, te lunchen en kortom,
er een leuke uitstap van te maken. Photoshop Day is 18 augustus.
Vorig jaar waren we in Antwerpen, voordien in Blankenberge, en nu in Gent.
We starten met een koffietje in het Groot Vleeshuis op de Groentemarkt.
Dit historische pand heeft zijn naam niet gestolen. Het herinnert aan de
middeleeuwse functie van overdekte markt voor de verkoop van vlees.
Nu het vleeshuis door de provincie is ingericht als promotiecentrum voor
Oost-Vlaamse streekproducten, doet het pand zijn naam weer eer aan.
Deze locatie leent zich gemakkelijk voor dit evenement met een grote
groep deelnemers.
Er is vandaag met de 85 Photoshoppers in Gent trouwens
een pak groot vlees voorhanden.
Aan de ingang weten we al dat we juist zitten. Op de poster
staan enkele logo’s die ons niet helemaal onbekend zijn.
Het weer is (voorlopig) goed, de koffie smaakt, de sfeer
is opperbest. De ongeveer 50 leden van wat ik noem
de “bikkelharde” kern hebben mekaar onlangs al gezien
in Brugge en in Neerpelt, maar voor de “gewone” harde
kern is het laatste fysisch contact al een jaar geleden.
Genoeg nieuws om te vertellen dus.
En om wat te kletsen.
De meeste deelnemers zijn vrouwen, waar ik helemaal
niets mee wil bedoelen, wel in tegendeel.
Na de koffie gaan we terug de frisse Gentse lucht in,
en is iedereen volledig klaar, opgewarmd en afgekoeld voor het stadsbezoek.
Een superenthousiaste gids (uit de Photoshop entourage uiteraard) die de buurt
als zijn broekzak kent, maakt de Photoshoppers zo mogelijk nóg slimmer,
aan de hand van weetjes en pikante anekdotes uit heden, verleden en toekomst.
Natuurlijk worden er massa’s foto’s geschoten in deze fotogenieke buurt.
Iedereen in de groep heeft zijn toestel in aanslag, en zoekt naar dé foto van Gent.
Alle soorten toestellen worden boven gehaald. Van het eenvoudige Lumix
apparaatje, zoals het mijne, tot de meest geavanceerde knotsen van camera’s.
Alle modellen passeren de revue. De fotografen staan op scherp.
Gent heeft veel te bieden aan de bezoeker. En als je niet weet waar naartoe,
maak dan je keuze via goed uit de kluiten gewassen wegwijzers en borden.
Voor elk wat wils. Je kan te voet rond, of je stapt in een boot bijvoorbeeld.
Het belfort van Gent staat er hoog en eenzaam bij. Geen Londense Big Ben,
maar toch een Small Bennetje. Het is nu kwart over elf,
er is dus nog geen haast bij voor de lunch.
Wie er óók heel eenzaam bij staat, is dit arme lammetje.
Waarschijnlijk heeft dit beestje toch wel trek in een stevige
graslunch. Van stenen kan je niet eten.
Gelukkig is de redding nabij. We zijn vlakbij de Graslei,
enkel toegankelijk voor echte graseters.
Menselijke personen mogen hier niet door. Ze moeten
naar links en zijn verplicht een andere weg te nemen.
Via die andere weg komen we aan een waterloop.
Op een van de reddingsboeien aan de kant heeft
Teleonthaal een sterke boodschap achtergelaten.
Al in de middeleeuwen dachten de Gentse vrouwen
geconcentreerd na over de grote vraagstukken des levens.
“Alles went, behalve een vent”, komt uit Gent.
Degenen die zich niet te voet of met een bootje willen verplaatsen,
kunnen opteren voor tram, bus of achter een edele viervoeter aanzitten.
Sportieve Photoshoppers blijven natuurlijk liever met beide voeten op de grond.
Gent in al zijn pracht met de drie torens op een rij. Het lijkt wel alsof ik hier
een promotieactie aan het doen ben voor de Gentse dienst van toerisme!
Niets is minder waar natuurlijk, maar het is toch fantastisch om dit te kunnen
bekijken.
Het lijkt hier wel een decor voor een middeleeuws steekspel voor stoere ridders
en frêle jonkvrouwen. Keizer Karel is hier ergens geboren in het jaar 1500.
Grappig dat men in Spanje denkt dat het een Spanjaard is. Ik geef hem geen
ongelijk dat hij naar daar is gaan wonen.
Hij ging daar door het leven onder de naam Don Carlos.
Nog een van die stoere ridders is de heldhaftige heilige ridder Sint Joris, met
zijn onafscheidelijke vuurspuwende draak. Persoonlijk vind ik de draak eerder een
uit de kluiten gewassen leguaan.
Ik heb (in Hollywood films) al groter draken zien rondlopen.
Overdag stelen ze de show in een gezellig onderonsje
draak-steken en riddertje-happen, maar ’s avonds gelden
andere prioriteiten.
Gentenaars staan al sinds de middeleeuwen bekend als
gewiekste ambachtslieden en handelaars.
Dus wordt tegen het uur van het diner de draak ingeschakeld
om met zijn vurige adem op een BBQ allerlei vlees en vis
te grillen. Wegens de hoge temperaturen loopt het personeel
er dan ook eerder licht gekleed bij.
Aan bootjes geen gebrek. Op dit ogenblik zijn er geen wolken
te zien en alles is vredig, maar dat zal nog veranderen.
De echte Photoshop sfeer zit er bij sommigen al goed in, ofwel denken ze al aan
de lunch met Oost-Vlaamse specialiteiten die ons opwacht in het Vleeshuis.
Wordt vervolgd.
|
