|
Beste lezer, wil me excuseren voor de vertraging van dit vervolgstukje, maar er zijn
technische problemen geweest met mijn blog. Zo is o.m. de volledige rechterkolom
een tijdlang verdwenen.
Het probleem is voorlopig (?) opgelost, na verwijderen van sommige teksten
en foto’s, onder het toeziende en helpende oog van “Redpoppy”, blogmaster.
Mochten er nog bloggers problemen zien opduiken op hun weblog, neem dan
contact met redpoppy. Vanaf vandaag is ze bij mij genoteerd als “Pretpoppy”.
TIP: ga nog eens kijken naar de Photoshop dag in Antwerpen in 2010!!
Ga daarvoor in de rechterkolom naar Zoeken in blog en tik “Schelde” en
“Zoeken”.
Nu terug naar Gent.
In het centrum van een grote stad met veel water is er altijd veel beweging.
Zo ook aan de Graslei in Gent, een populaire plek in de stad.
Deze omgeving heeft heel wat te bieden. Kijk hieronder maar naar het bord dat
langs de kade neergepoot is. Je kunt zelf je creativiteit de vrije loop laten,
en verschillende dingen van het (gratis) aanbod combineren. Afhankelijk van je
leeftijd weliswaar. Probeer maar eens een paar combinaties uit.
Het zwerfaval zou ik letterlijk en figuurlijk ter zijde laten.
Wat de “relaxen” precies inhoudt, mag Joost weten.
Maar die kon er vandaag niet bij zijn. Hij heeft zijn trein gemist.
We kunnen het hem dus niet vragen.
En toch! Geen vijftig meter verder vinden we misschien al
een hint en een aanzet om het bord beter te begrijpen.
Een aantal omschreven elementen van het bord zie je te voorschijn
komen op deze poster. De Gentse blondjes staan trouwens bekend voor
hun godvruchtigheid, en deze uitspraak komt dus niet als een verrassing.
P.S. Wat me nu wel verrast is dat mij linkerhand mee midden op de foto staat,
met een bijna onbedwingbare neiging om het been van het blondje te ontharen.
Als je met Limburgse jongedames op pad bent, kan je de gekste dingen zien.
Zoals met deze twee hier, die een heldhaftige ridder gevonden hebben,
en lieftallig in het “floschke” (van het zwaard) knijpen.
“Floschke” is” embrasse” voor de Nederlanders.
Vanaf nu worden al onze zintuigen onderweg continu
geconfronteerd met elementen die de eetlust opwekken.
Neem nu deze puntzak met goudgele krokant gebakken frieten.
Hij is waarschijnlijk groot genoeg voor de ganse bende,
maar wij hebben afspraak in het Vleeshuis voor de lunch.
Het restaurant van het Groot Vleeshuis voert terecht
promotie voor streekproducten.
De lunch is voortreffelijk, en zo proef ik als voorgerechtje een heerlijk slaatje
met Ganda ham (die hier ten overvloede aan de eikenhouten zoldering hangt).
De pièce-de résistance is Gentse Waterzooi met een touch van kerrie,
en om de laatste gaatjes te vullen, zijn er Mattentaarten uit Geeraardsbergen.
Als je foto’s wil zien van lekker eten, kijk dan niet hier, maar naar de tientallen
gerechten die ook in deze blog zelf zijn bereid, gefotografeerd,
en door de slokdarm gepasseerd.
Tussen de gerechten door worden de senioren aangenaam verrast met gepaste
achtergrondmuziek. Het stilaan traditionele en sprankelende muzikale duo
zorgen weer voor een hoogstaand optreden.
Oldies but Goldies!
Na de heerlijke streeklunch zetten we terug een stapje in
de Gentse buitenwereld.
Wat is er Gentser dan het Gravensteen? Het is de enige
overgebleven middeleeuwse burcht in Vlaanderen.
Al in de 9de eeuw zou de Graaf van Vlaanderen de eerste versterkingen
hebben laten oprichten als verdediging tegen de invallen van de Noormannen.
Weinigen onder onze Senioren zullen zich dit nog herinneren.
In Gent is voldoende water aanwezig om rustig op te dobberen.
Wat is er aangenamer dan verpozen op een waterterrasje tijdens de hete (☻)
Belgische zomer?
Dit prachtige kunstwerk, met zijn sobere maar doordringend en non-conformistisch,
minimalistisch lijnenspel is gemakkelijk te vinden naast de St-Baafs kathedraal.
Volgens het etiket staat het bekend onder de naam “De Opengepelde Banaan”.
Nee toch! Achteraf zie ik aan het Sint Pietersstation nog ongeveer
tweehonderd maal een kopie van ditzelfde kunstwerk!
Wist ik veel dat het meestal gebruikt wordt als fietsrek.
Van een totaal ander kaliber is dit stuk metaal.
Is het een brandblusapparaat? Is het de verrekijker van Gulliver?
Ook weer niet. Het is de Dulle Griet. In de buurt van de Vrijdagmarkt,
op het Groot Kanonplein staat deze monumentale gietijzeren bombarde.
Oorspronkelijk had het al deze rode kleur, en het werd daarom destijds de
”groten rooden duyvele” genoemd. De kolos werd gemaakt in 1431, en werd
in 1578 gebruikt in de strijd tegen de Spanjaarden. Met weinig succes overigens.
Het projectiel vloog slechts enkele centimeters ver, en ligt er nu nog. Zie foto.
Op de Groentenmarkt is een merkwaardig winkeltje. Boven de ingang kan je onder
meer lezen “Mostaardfabriek”.
Hier wordt de wereldbekende mosterd gemaakt van Tierenteyn!
Men stelt zich soms de vraag waar Abraham de mosterd haalde.
Het antwoord is: hier.
Het pand en de fabriek dateren al van 1818. Het “gele goud” wordt nog altijd
volgens hetzelfde recept gemaakt. Oorspronkelijk werd alles manueel gedaan,
en na verloop van tijd werd het productieproces “geautomatiseerd” met een
stoommachine. Zelfs nu nog kan men de exclusieve mosterd kopen geschept
vanuit een houten kuip met een grote houten lepel.
Alle grote chefs uit de klassenrestaurants van over de hele wereld kopen hun
mosterd bij Tierenteyn. Ik heb natuurlijk ook een bokaaltje gekocht, en binnenkort
kunnen jullie hier genieten van receptjes, gemaakt met de allerbeste mosterd.
De Toverfluit van Mozart krijgt tegenwoordig behoorlijk concurrentie van Merlijns
Toverfruit. Je kunt het zelfs zowel lekker warm als ijskoud drinken.
En het fruit is zelfs biologisch! Sterk is dat.
Maar alles kan beter!
Bakkerij Imschoot staat hier met zijn beste neuzen.
Die zijn pas biologisch! Zelfs Pinoccio prijst hier de andere neuzen aan.
Voor degenen die het niet zouden kennen: het is mauve tot bruinachtig snoepgoed,
in de vorm van een kegeltje.
Ze zijn in hoge mate verslavend, en ze liggen hier vooraan in het snoepkraam.
In Antwerpen gaan ze door het leven als “cuberdons”. Je kunt ze eens googelen,
maar je kunt ze ook opeten, en dat heeft de voorkeur. Ik ken zelfs iemand uit de
Sennet Photoshop sfeer uit Antwerpen (nickname is L…S), die in Gent zijn
cuberdons komt halen.
“Ze moeten een ietsje bruin zien, dat zijn de beste”, pleegt hij te zeggen.
Om de graffiti spuiters onder controle te houden is er in Gent door het stadsbestuur
een (smalle) straat voorbestemd om over de ganse lengte bespoten te worden.
Hier zie je zo een artistieke spuiter aan het werk.
Er zijn een massa werken te zien, zoals deze kleurige
toekan bijvoorbeeld. Doordat de ruimte beperkt is, kan je
om de week teruggaan en nieuwe dingen zien.
Gent komt inderdaad met bepaalde initiatieven soms
origineel uit de hoek. Zo hebben ze ook weer dit unieke
verkeersbord. De straat waar dit bord hangt is enkel
toegankelijk voor nieuwssamengestelde gezinnen,
met in totaal ten minste twee kinderen.
De volwassenen die de straat willen gebruiken, moeten
een handje geven, de kinderen moeten een jongetje en
een meisje zijn, en het meisje moet twee vlechtjes in het haar.
Mocht je als buitenstaander naar Gent willen, let goed
op de verkeersborden!
In de late namiddag worden we overvallen door een korte,
maar fikse regenbui. In de bootjes hebben ze het water
ook liever uitsluitend aan de onderkant.
Niemand beseft op dit moment welke gevolgen het
doortrekken van dit slechte weer front zal hebben voor
Pukkelpop, waar vandaag nog een aantal doden zullen vallen.
Wanneer we de dag besluiten, en terug naar het station
gaan, blijkt dat er heel wat vertraging zit op het treinverkeer.
Ook onze directe trein van Gent Naar Knokke heeft een pak vertraging, omdat hij
van Tongeren komt, en door Limburg rijdt, waar de tragedie zich heeft voorgedaan.
Wij kunnen de vorige stoptrein nog nemen, maar voor een aantal mensen, vooral
uit Nederland en Limburg, zal het wellicht al bijna nacht zijn, als ze weer thuiskomen.
.
|
