Veel dennenappels
verdorren traag in stilte
hun gevleugeld zaad

Ingrid Lenaerts

Hij  kweekt alleen maar hamsters
niet één niet twee maar veel
tegen de eenzaamheid van nachten en dagen
die roffelend op zijn deuren tokkelt
die hij niet wil openen

met het hart van een beunhaas
amsters moeten hem beschermen
hun aanwezigheid bevestigen
met een groot aantal in verschil
die hij als troostend ervaart
in de stoofketel van angsten
die hem beloeren
 hiermee heeft hij zijn burcht gebouwd
oersterk als een beer
erin verschansd

Ingrid Lenaerts

Laat de zon haar warmte brengen
na de natte en winderige dagen
alsof de wereld herleeft
vanaf het schilderspalet der natuur
bloesems verwaaien hun milde pracht
ik kijk elk jaar verwonderd
naar dit feest der nieuwe dagen
de zachte kleuren van jong leven
versterken het binnenste buiten
een dolle sprong als een veulen
in een wei vol paardenbloemen 
een gele golf over het land van nu.

Ingrid Lenaerts

Boze tongen met weerhaken
snijden tot diep in ons vlees
vermaledijden onze blijde mare
elkaar gevonden te hebben
in goede en kwade dagen
Boze tongen verhakkelen onze vreugde
de zon boven het dak te koesteren
 boze tongen moeten aan banden gelegd
ze moeten geschuwd zoals
krokodillen van verraad.

Ingrid Lenaerts

Zonovergoten
ligt hier de lentemiddag
winter schijnbaar af

Ingrid Lenaerts

Vrijblijvend zou me toejuichen als een weldaad
maar spoedig werd ongedwongen verwaarloosd
herleid tot een minimum zelfs tot niets
een soort onverschilligheid die niemand raakt

zelfs de zak met lompen veranderde niet
hoewel hij niet vrijblijvend was noch gedwongen
Zijn aanwezigheid was van andere aard
hij had geen zeggenschap over doen en laten
van de romslom in zijn buik die bezocht werd
door een kolonie uithuizige muizen
opzoek naar hun winterpaleis

bij toeval was hij er neergezet en gevuld
Wat is  dan zo vrijblijvend in onze wereld
dat iets dat wij willen versieren als het past.
Het is een holle frase voor het excuus
dat wij dag op dag weer uitvinden

Ingrid Lenaerts

Wie zal haar helpen eenzaamheid verjagen
Nu zij haar toeverlaat moet missen ?
Dagelijks leven  als een verwarring
chaos als botsende sterren bij toeval

een aaneenschakleling van paarse irrealis  
een ketting waar ze niet om gevraagd heeft
Had het die dag niet geregend dan was
hij niet gevallen als een baksteen van vijf hoog

Was alles in de oude plooi de lente tegemoet
Nu ziet zij de lente door een holle bril
hoewel de magnolia in de tuin  prachtig bloeit
met roze kaarsen op al  zijn takken

Hij zal nooit meer bloemen strooien zoals voorheen 
zijn  lente is nu een onverschillige tante 
vol kwellingen met de zon hoog in de lucht
die zij niet ziet in dit zwarte gat aarde.

Ingrid Lenaerts

Het knooppunt van verlangen
naar jou laat me niet los
waar ik ga of sta zie ik je
 haren in de wind met die lichte verwarring
de guitigheid van een jongensdroom
die er nog altijd zegeviert
na al die jaren
 ernst en betrouwbaarheid als hoekstenen
in de tijd die erodeert
in de wind door het holle venster
van een wrede wereld
een meertouw in mijn hoofd
houdt het knooppunt stevig vast
ik wil je niet lossen
ondanks alle wervelwinden

Ingrid Lenaerts