Tot  elke prijs zoekt ze meer
aandacht liefde geloof genegenheid
ze bliksemt zware tol
voor wie haar niet erkent
ze rijt je open als een aasgier
voor wie haar mijdt
ze wil er bij horen
maar weet echt niet hoe
te blauw te rood of te groen
te kort te lang te dik
ze vindt de oplossing niet.
Tot elke prijs zal ze je vinden
met haar grote honger naar meer
tot elke prijs

Ingrid Lenaerts

In zilvergrijze vlucht wieken meeuwen
over rimpelend water dat zon weerkaatst
ze krijsen als vermoord de stilte stuk
De vissers aan de oever van het meer,
ze blijven immobiel voor de loerende vogels
naar aas dat ze weg kunnen ritsen over de plas
Ze vliegen heen en komen weer aanzetten
even luidruchtig als voorheen
Zij voelen er zich heersers van de morgentijd
Niemand zal hen dit ontnemen bevestigen ze.
ze tronen boos in de lucht .


Ingrid Lenaerts

Tegen het lijf loopt de spiegel stuk.
teveel hoofd teveel borst en romp
meters armen en logge benen
moe van werken gevuld tot de nok

erkent de wereld zijn volgeling
zijn koning zijn zot zijn bedelaar
zoveel wijsheid zoveel dwaasheid
houdt hij logisch vast

men geeft een domme prijs
voor altijd zijn schijn
zijn wereld zijn afstand
opgebroken afgebroken.

Ingrid Lenaerts

Als een spring in het veld staat haar wonen
in gedachten geprint als een sonore kubus
één open ruimte waarde zon speelt achter wolken
met licht als een reine vuurwerkmaker

Waar het water in de tuin kabbelt tussen groen
overkoepeld door een doorschijnend dak
in plexiglas zit de doorkijkmagie naar de hemel
bij licht en sombere dagen als een binneste buiten

slapen eten werken beminnen in de open ruimte
staat synoniem voor de echte vrijheid der daden
de nieuwe  normen in nieuwe dagen als zwevend elfje
waarvan zij droomt dit bouwidee te verwezenlijken.

Ingrid Lenaerts

Als halfzacht bevonden de naïeve tante
niet cool genoeg  en afstandelijk
als het staalblauw van de lucht
boven de uitgestrekte ijsvlakten
Teveel behulpzaamheid roept om zwakte
laat dat toch, het maakt niet uit
mijn zorgen niet mocht zij almaar horen
ze noemden haar de begijn van het noorden
zoveel verwijten van koele kikkers
om begrip voor minderbedeelden
en dat allemaal om de goede daad
Zij wordt als wereldvreemd beschouwd
de wereld op zijn kop.

Ingrid Lenaerts

Het park ziet er maar verdrietig uit
de regenbuien hebben het geteisterd
wegen zijn kleine riviertjes van modder
putten gevuld plassen

Bomen en struiken rillen in hun blaren plunje
Hun stammen verdampen als waterhoenen
die zo net aan de waterrand geklommen zijn

Er is geen hond of kat  te zien
Slechts wat mist en een druilerige stilte
als een pester van deze grauwe zondagmorgen

Ingrid Lenaerts

Grote wolken drijven voorbij als paardenfluisteraars
in de nek van het  dier dat ze bezweren.

Ze hebben grote haast  in hun lijven
omde wolkentrein niet te verbreken

Ze trekken voorbij als een reuzenstoet
in de schaduw van een waterzon
die hun koppen hel verlicht
verblindend wit op hemes blauw

Soms denken we dat ze samen uit schilderen gaan
aquarellen toveren als de meest volmaakte

Eindeloos staren we ze  na tot over de horizonten
Ze gaan en ze komen zonder bestemming
laten ons het raden wat ze doen en laten.

Ingrid Lenaerts

In één schreeuw van boeiende blijdschap
de zon laat zich weer zien
als boodschapper van licht en blauwe lucht
de thuisbasis staat in rep en roer
tuinstoelen worden buiten gezet
tafels met een luchtige tint en zonneschermen
om in te luieren op een lauw ritme
van een briesje dat nog nauwlijks takken beweegt
Ze nemen de zon in hun midden ops choot
onder olie met beschermende factor
en een nieuwe zonnebril Hollywood look
en dat allemaal terwijl wij als assepoesters
onze woning opruimen ten definitieve titel.
de zon moet voor ons nog even wachten

Ingrid Lenaerts

Er is geen stijl die ze niet delen
ze hebben allles op zak
uit de middeleeuwen Renaissance of Barok
de gouden eeuwen kenden ze ook
de hongersnood de vernedering
uitbuiting en armoede
flaminganten en franskiljons
de grootsheid hardleers
het woord het misprijzen de controverse
het cynisme
het water de haven het kapitaal
de trots zit verwevn
in eeuwen geschiedenis en bewustzijn .

Ingrid Lenaerts

Niet het nut wel de grandeur
de macht van een toren
het uitzicht over rijksgebied
horizonten onder de voeten
rondom koninklijk of keizerlijk
wat maakte het uit in eeuwen
het was de vrijheid van de burger
het lieve dwarsliggen en brommen
in de kuip de stem van de democratie
met de klank der klokken
de beiaard die het speelde
in de festiviteit der geesten
zo is en was symboliek
van dit grootse belfort
zoals de Gentse koppige fierheid.

Ingrid Lenaerts

En alsof ik de bouwheer van beluiken was
en er de fabriekspijpen liet braken
de sombere rook uit hun bek

Alsof ik te vondeling werd gelegd
ik een rood lijveken droeg
te schande gebrandmerkte wees
die aan de borst van een min lurkte

Alsof ik de pest en de cholera verspreidde
neen het had niet mogen zijn
Ik zou van adel moeten zijn
een dame met bleke huid op het strand
niet die boerin op het land
tussen varkens en koeien .
te min te luizig nest.

Ingrid Lenaerts