Het is geen nieuwe belevenis bedacht de waterdruppel triest terwijl hij schoof en schoof over het raam tussen klevend stof hij moest neerwaarts ritsen want de zwaartekracht bood geen andere keuze ,dat wist de druppel hij was liever rechtsreeks in zee gevallen waarbij hij onmiddellijk weer verbonden was met zijn vrienden de overige druppels
Nu liept hij maar eenzaam uit te dunnen in meanders over een oud raam van een herberg. Bij de eerste zonnestralen droogde hij op verdampend in de blauwe lucht. Dat was dan een banale variante in zijn heel korte bestaan.
Ingrid Lenaerts
|