|
Vooreerst, een welgemeende dank u, aan al degenen die enige
lovende woorden geschreven hebben als reactie bij vorig stukje. Het geeft
steeds een aangenaam gevoel te ervaren dat velen mijn schrijfsels nog lezen,
zelfs al heb je er in maanden niets meer van gehoord... !
Fons, je staat
al lang bij mijn favorieten,
En ge moet er
niet van verschieten,
na jaren van
uw schrijfsels te genieten,
zijn we allemaal
echte keukenpieten.
Hopelijk mogen
er nog vele jaargangen komen,
met receptjes
voor bakken, braden, koken, stomen,
Lekkere
verhaaltjes om bij weg te dromen,
de extra
kilootjes worden er wel bij genomen!
Als je het misschien
nog niet doorhad:
dit verdient een
dikke PROFICIAT!
Allemaal
merci hoor!
Vorige zaterdag ben ik dus naar Wetteren geweest. Ik denk
dat dit de eerste keer was dat ik ooit in Wetteren kwam. Niet meegerekend, de
honderden keren dat ik met de trein naar Koksijde reisde. De trein stopte
steeds in Wetteren. Eveneens de honderden keren dat er ik er langs de snelwegen
voorbij snorde...
Eerst was er een ontvangst in het gemeentehuis, een zeer
statig en mooi gebouw, waar we een kopje koffie en een boterkoek kregen als
ontbijt. Maar thuis had ik al een boke gegeten... dus geen koek voor mij, ik
moet op mijn lijn passen!
Onverwacht voor mij kwamen er enkele personen opdagen die
ik in jaren niet meer gezien had en die ook lid waren van ASG. Dat werd dus een
aangenaam weerzien.
Na de nodige plichtplegingen door de voorzitter van de ASG,
de burgemeester, mevrouw de schepen van cultuur of was het nu toerisme, ik weet
het niet meer, wat dias kijken over de gemeente Wetteren en na de uitwisseling
van de nodige wederzijdse geschenken, was aan mij.
Dan mocht ik mijn verhaal doen, over bloggen, mijn blogs,
hoe zoiets werkt, want het grootste part van het publiek was zeker niet wat je
piepjong kunt noemen... -en ik dan- en het verschijnsel, blog was niet voor
iedereen bekend.
Omdat al het voorgaande behoorlijk saai, wat niet betekent
oninteressant was, heb ik daarna wat luchtige verhaaltjes verteld zoals die hier
op het Seniorennet genoteerd staan,
verspreid over de twee blogs.
Het droeve verhaal van Manolo
Cortez... dat was het eerste stukje dat op keukenverhalen te lezen was en
dat was ook het eerste dat ik verteld heb.
Ook over het castreren van hanen om er kapoenen van
te maken... waarbij ik mij een beetje versprak en beweerde dat ook een koe
gecastreerd kan worden... en zo een uitspraak
voor een boerenzoon...?!
Het laatste
stukje uit keukenverhalen kwam ook aan bod, waar ik bij de Marokkaanse
slager vlees gekocht heb waarvan in nog altijd niet weet wat het nu juist is...
Het smaakte naar lamstong en ik vond het lekker. Zelfs mijn vrouw heeft ook
enkele stukjes geproefd en heeft het niet onmiddellijk uitgespuwd.
Van al dat gepraat hadden we dan stilaan honger gekregen,
maar geen nood, de lunch stond reeds klaar in restaurant Seatime.
Daar was een lamsstoofpotje voorzien dat gemaakt was met
het lam Godsbier. Een lamsstoverij met diverse groenten in een donkere
biersaus. Lekker.
Wat ik ook niet wist, is dat Wetteren in verband gebracht
wordt met de roof van het paneel de rechtvaardige rechters, afkomstig van de triptiek, het lam Gods,
geschilderd door de gebroeders van Eyck.
Dit schilderij op een houten paneel werd gestolen uit de
Gentse St-Baafs kathedraal in 1934.
De hoogstwaarschijnlijke dief is Arsène Goedertier... en
die man woonde in Wetteren.
Tijdens de namiddag kregen we dan een wandeling in de
dorpskern met een verhaal, en dat handelde over de roof van dit schilderij en
waar het zich eventueel nu zou kunnen bevinden. Pure science fiction en zeer
interessant.
Ten slotte hebben we ook nog een bezoek gebracht aan een
prachtige antiek café, recht tegenover het station: het posthotel. Dit hotel,
nu café, was het decor voor
verschillende films, o.a. Daens, en werd verkozen als één van de mooiste
café-interieurs van Vlaanderen.
In het Posthotel proefden we van de Wetterse
vlaai met een tasje koffie.
In het stukje over de vlaai,
was de Wetterse vlaai nog niet genoemd... dit is dus nummer zoveel op de lijst.
Voor de smikkelaars kwam daarna de hoofdbrok, letterlijk dan.
Er wachtte ons nog een etentje in het Geuzenhof. Niet in Wetteren maar in de
deelgemeente Massemen.
Terwijl het aperitief geserveerd werd, dat bestond uit
diverse Wetterse biertjes, Kwets onder andere, kwam ook Werner Van Bever, een
oude bekende en lid van dit Seniorennet, ook zijn voetjes onder de tafel
schuiven.
Nog een andere ex-collega kwam er bij zitten en aan tafel
hebben we natuurlijk alle straffe verhalen van destijds terug uit de herinneringen
opgehaald. Het moeten niet altijd oude koeien zijn die uit de sloot gehaald
worden.
Het menu, vragen jullie zich nu af?
Patatje uit de
Lambroek, grijze Noordzeegarnaaltjes, Isignyroom, bieslook
~~~
Witte van
Dendermonde (Dendermonds konijn) gebakken asperges, sausje op basis van Kwets
bier (Wetters biertje) gegrilde Lambroekse aardappeltjes
~~~
Fantasie rond
Cuberdons uit Eekloo (neuzekes)
~~~
Koffie
Ik ga hier geen restaurantrecensie schrijven, daar zijn
anderen veel beter in, denken ze toch dikwijls... vooral als ze niet gehinderd
worden door enige culinaire kennis!
Die Lambroekse aardappel is blijkbaar een patatje dat groeit
in de gemeente (?) Lambroek. Zo simpel
is dat soms. De aardappelpulp was verwerkt tot een puree en terug in de
aardappel gestopt, daarover was een ruime hoeveelheid uitstekende, malse garnalen gestrooid en dit
dan afgewerkt met een romig sausje.
Simpel maar gewoon lekker. De garnalen vooral waren
eindelijk eens malse garnalen. Bijna alle garnalen die je nu koopt zijn van het
taaie soort dat naar niets meer smaakt. Goedkoop Hollands spul, gepeld in
Marokko, volgepropt met borax en pas na een week op ons bord....
Als drank mochten we zelf kiezen omdat we het ook zelf
mochten betalen... Bijna iedereen moest nog met de auto naar huis zie je ...
Ik heb er maar een
biertje bij gedronken ondanks dat ik liever witte wijn zou gehad hebben
maar soms moet je echt je verstand
gebruiken.
De Dendermondse witte... is een konijnenras... Zo heb je ook
de Beverse blauwe... In Antwerpen hebben we een Antwerpse rode burgemeester...
De Antwerpse Rooie..!
Op ons bord kwam een portie filet van een konijn dat aan
bodyebuilding gedaan had. Gevuld met een beetje duxelles... Een paar mooi
groenten zoals asperges er rondom en een biersausje... Dan heb ik niet aan de
verleiding kunnen weerstaan en heb nog een biertje meer besteld.
Het dessert was zeer origineel en blijkbaar een testgerecht.
Drie soorten bereidingen gemaakt van cuberdons
Een bolletje roomijs, een meringue en een sausje van
cuberdons. Als versiering een gewoon naturel neuzeke...
Wie niet weet wat neuzekes ofte cuberdons zijn...? Lees hier dan de hele uitleg.
Het zijn dus typisch Oost-Vlaamse snoepjes die een status
van streekproduct
verkregen hebben.
Het idee om deze producten te verwerken in gerechten zoals
desserts kan alleen maar toegejuicht worden.
Persoonlijk vond ik het geheel wat te zoet maar daar zijn
heel eenvoudig oplossingen voor te bedenken. Minder suiker bijgebruiken, zo
simpel is dat!
De oorkonde zelf is hier te zien.
|
)
