Ik ben LEDA, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LEDALU.
Ik ben een vrouw en woon in de Kempen (België) en mijn beroep is nu mijn ouders helpen.
Ik ben geboren op 11/07/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zo wat van alles.
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
Mijn Man , Mijn Ouders
Ervaringen
17-04-2011
Jaarmarkt
Jaarmarkt. Het jaarlijkse feest dat geen feest is. Jaren hadden we ernaar uitgekeken om deze dag te kunnen meemaken. Toen we stopten met werken zouden we er eindelijk werk van maken. We zouden er ook naartoe gaan net zoals zovele anderen. We zouden ook de sfeer gaan opsnuiven. We zouden ook een pintje gaan drinken. Niet één keer zijn we kunnen gaan. We konden wel de voorbije jaren de muziek horen. Maar daar bleef het bij. Jij was veel te zwak om mee te kunnen gaan. En wat kon ik alleen gaan doen ? Het enige wat ik de voorbije drie jaren gedaan heb is één keer smoutebollen gaan halen. Dat was het dan. Iets anders wou je niet. Meer moest je niet hebben. Eén keer op drie jaar. Nu ben je er niet meer en het is opnieuw jaarmarkt. Wat doet het pijn om mensen te zien gaan die naar de jaarmarkt gaan. Wat doet het pijn om mensen te zien terugkomen van de jaarmarkt. Ik gun het zeker en vast aan die mensen. Zij hebben er een heel jaar naar toe geleefd. Zij hebben vandaag een reuze dag. Alleen, het doet me pijn dat wij niet meer kunnen genieten. Het doet me pijn dat wij niet tussen al die lachende gezichten lopen. Dat was iets waar we zo hadden naar uitgekeken. Het mocht voor ons niet zijn. Het zal dit jaar geen jaarmarkt zijn. Ik kan het echt niet over mijn hart krijgen om er naartoe te gaan. Wat zou ik daar tenslotte alleen moeten gaan doen ? Naar het plezier en het geluk van anderen gaan kijken ? Dat de anderen er maar van genieten. Het is voorbij voor men het weet. Ik kan het nu niet , het gaat niet. Morgen is er weer een dag. En hoop doet leven !
Het is eraan te zien dat mijn vader stilletjes aan de beterhand is. Hij begint al meer en meer in de tuin rond te lopen . Ook is hij opnieuw bezig met alles op punt te stellen. En alles uit te stippelen wat er de volgende dagen moet gebeuren. Er moet uitgeplant worden , verplant worden . . . Weet ik veel wat er staat te gebeuren. Ik ga nog veel leren. Zelfs vandaag een waterpomp helpen herstellen ! Het duurt allemaal wel veel langer eer er iets hersteld is maar dat pakken we er maar bij. Langzaam maar zeker. En met de stoel erbij voor mijn vader want anders gaat het niet. Wat ga ik nog allemaal leren en ga ik het allemaal nodig hebben ? En ga ik dat allemaal onthouden ? Daar vrees ik wel een beetje voor. Des te meer dat men kan , des te meer moet men doen. Ik was wel van plan omdat allemaal af te bouwen. Maar dat gaat precies nog niet lukken. Ik zal nog wat geduld moeten hebben. Toch ben ik heel content dat het terug beter gaat met mijn vader. Het zonnetje zal er ook wel voor iets tussen zitten zeker ? Laat die maar schijnen ondanks dat het ook eens mag regenen. Maar volgens dat ik op het weerbericht hoor gaat dat de eerstkomende dagen niet gebeuren. Als we dan in de tuin bezig zijn zullen we er tegelijkertijd ook maar van genieten. Zoveel als mogelijk is . . . en het zelf een beetje laten regenen.
Deze namiddag een oude biljartvriend van mijn man teruggezien. Het was geruime tijd geleden dat we elkaar nog hadden ontmoet. Eind van deze maand moet ook hij weer op controle. Naar Antwerpen. Hij heeft schrik want telkenmale bij een controlebezoek is er wel weer iets. Ook heeft hij nog steeds heel veel pijn. Allemaal een gevolg van twee operaties. Speciale inspuitingen om de pijn te verzachten zijn mislukt. Voor de kosten mag hij wel zelf opdraaien. Het ziekenfonds komt niet tussenbeide. Kostenplaatje voor één spuitje ? Ongeveer 500 euro. Volledig zelf te dragen dus. Waarmee zijn we hier in Belgenlandje bezig ? Het is zo precies of iedereen heeft wel wat voor. Betalen mogen we allemaal , voor van alles en nog wat. Maar o wee - niets vragen want dat gaat niet. Ze vinden altijd wel iets uit om niet moeten tussenbeide te komen. Ondanks zijn ziekte komt hij wel zijn moeder helpen verzorgen in de kliniek Wanneer hij niet komt eet of drinkt zij niets. Moedig van hem om zich ondanks alles zo over haar te ontfermen. Hoop van hem in het kort terug te zien. En dan nog eens een goede babbel te kunnen doen samen met zijn vrouw. Hij gaat me in ieder geval uitnodigen om op de volgende biljartbijeenkomst aanwezig te zijn. Eerlijk , ik kijk er naar uit. Ik hoop dat de ondertussen opgekomen drempelvrees dan wat minder zal zijn zodat ik niet ga terugkrabbelen.
Wat heb ik vandaag eens mijn gang kunnen gaan. Heel de dag rustig in mijn eigen huisje. Wat een weelde dat men nergens niet werd verwacht. Het deed me wel een beetje deugd. Een ganse dag voor mij alleen. Dat was al eventjes geleden. Daar heb ik een heel klein beetje van geprofiteerd. Met borstel en zeem eens eventjes aan het werk geweest. Eindelijk nog eens gedaan met het poetskarwei op één dag. Was al eventjes geleden. In de late vooravond toch nog vlug eventjes naar het graf van mijn man geweest. Ik kan het nog steeds niet laten. Het is alsof ik er naartoe wordt gezogen. Eens dat de namiddag voorbij is en ik er nog niet ben langs geweest ; dan komt er die drang van ik moet er nog heen. Er zal wel eens een dag komen dat er die drang niet meer is. Dan ga ik mij misschien ook veel rustiger voelen. Momenteel is dat nog niet aan de orde. Het is misschien ook fout om elke dag naar het graf van mijn man te gaan maar ik kan er niet aan doen. Het is een dwang om er naartoe te gaan. Morgen zie ik wel weer.
De dienst van mantelzorg is vandaag langs geweest bij mijn vader. Wat ik verwacht had is gebeurd. Geen tegemoetkoming. U komt twee puntjes tekort Mijnheer. Ik heb alles nog eens heel goed nagekeken en ik kan echt niet meer geven. Ik ben al boven het gemiddelde gegaan. Dat was het. Als er nog iets gebeurt mag U altijd opnieuw bellen. U mag ook zeggen dat het dringend is. Dan kom ik opnieuw langs. Dan bekijken we alles opnieuw . . . Hoe moet men zijn om van mantelzorg te genieten ? Bijna zo goed als dood ? Het is weer hetzelfde als bij mijn man. Een welletjes - nietjes spelletje. De derde keer werd het bij mijn man nog eens goedgekeurd. Hij heeft er zo goed als niet van genoten. Hij was niet slecht genoeg ! Nu is mijn man er niet meer . En moeten ze ook niets meer uitkeren. Ik zie anderen die elke uitkering die er is , ontvangen. Eerlijke mensen die geen commedie spelen en die gewoon zeggen zoals het is , die ontvangen niets. Zoals mijn ouders. Zij zijn nog te goed , nog te gezond. Alhoewel ook zij hulp nodig hebben. Alhoewel ook zij graag geruggesteund willen worden. Alhoewel ook voor hun de kosten hoog oplopen. Maar het zal zo wel moeten. Vandaag dus nogmaals een illusie armer. Morgen beter ?
Vandaag had het eigenlijk een feestdag moeten zijn. Mijn ouders zijn 58 jaartjes getrouwd. 58 jaartjes dat ze lief en leed met elkaar delen. 58 jaartjes die ze samen gedragen hebben. Door al de omstandigheden de dag van vandaag hebben we het heel rustig gehouden. Gewoon onder ons drietjes een borreltje gedronken en gepraat. Vooral over vroeger. Over toen zij nog kinderen waren. Over de moeilijke oorlogstijd die ze meegemaakt hebben. Over hun bescheiden trouwfeest omdat er toen geen andere middelen waren. Eigenlijk is het fijn omdat allemaal nog eens te horen. Dan pas besef je hoe goed mijn generatie het heeft gehad. Hoe goed mijn generatie het nog altijd heeft. Hoe verwend wij zijn maar ook dat we dat altijd niet beseffen. Ze zijn beiden 80 jaar en nu ook 58 jaar getrouwd . Een beetje moeilijk met de gezondheid op dit ogenblik. Maar toch vind ik het een heel privelege om dat te mogen meemaken. Ik hoop hen nog lang bij me te hebben. In goede en slechte dagen.
Heb vandaag een mooie dag gehad. Geen wekker die vanmorgen met het nodige lawaai me uit mijn slaap haalde. Deze middag Chinees gaan halen en bij mijn ouders gaan opeten. Het was lekker - alleen die stomme afwas achteraf. En mijn ouders hebben geen afwasmachine. Maar ja, die was dan ook vlug gedaan. Het kon erger geweest zijn. Ik ben niet lang gebleven want ik wilde gewoon alleen thuis zijn om orde op zaken te zetten. Eerst toch nog langs het kerkhof gereden. Met dit mooie weer waren er natuurlijk weer een heel deel kerkhofwandelaars. Heb respect en sta niet rond te draaien tot iemand van zijn geliefde weggaat. Ik vind zoiets hatelijk en heel vervelend. Op het kerkhof heb ik vandaag met een mevrouw kennis gemaakt. Haar man en mijn man waren zo goed als even oud. Zij liggen recht tegenover elkaar. Hebben wij een goede babbel gehad ! Zulke gesprekken wil ik nog wel meer. Het heeft me echt heel veel deugd gedaan en opgelucht . Dat heb ik nog niet eerder kunnen zeggen. Ik ben met een heel goed gevoel naar huis gekomen. De rest van de dag is ook positief verlopen. En ik mag eerlijk toegeven dat het me echt deugd heeft gedaan. Zo mag het verder gaan maar ik zal maar niet te optimistisch zijn. Geluk is toch zo broos.
Jaarmarkt.
Wat heb ik vandaag eens mijn gang kunnen gaan.
