Ik ben LEDA, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LEDALU.
Ik ben een vrouw en woon in de Kempen (België) en mijn beroep is nu mijn ouders helpen.
Ik ben geboren op 11/07/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zo wat van alles.
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
Mijn Man , Mijn Ouders
Ervaringen
15-05-2011
Alleen
Toch komt men alle dagen wel iets tegen waar men overvalt. Zo had ik het vandaag weer moeilijk. Moeilijk met het feit dat ik voortaan alleen door het leven moet. Alleen leven, alleen wonen. Voor het eten zorgen , gaan winkelen , alleen. Naar een feestje of een etentje , alleen. Gaan wandelen of op bezoek , alleen. Steeds maar alleen ; altijd maar alleen. Ik hoop dat die gewaarwording verzacht. Ik weet dat ik alleen zal blijven in de verdere toekomst. En ik hoop , dat die scherpe kantjes daar nog veel zullen afslijten. Dat het een langzaam proces gaat worden , dat heb ik wel door. Maar het kan allemaal toch zoveel schillen van dag tot dag. Toevallig zie ik vandaag een koppel naar een feest vertrekken. Het andere koppel gaat wandelen. Mijn oudste geburen gingen gezellig uit eten. Op zulke momenten overvalt mij het alleen zijn. Ik wil ook gaan eten , gaan wandelen, gaan . . . maar dan niet alleen. Zoals ook deze namiddag. Toch nog eventjes door de winkelstraat en als slot ga je dan iets drinken. Je wilt iets doorbreken, maar helaas , je bent alleen. Dan zie je de mensen denken , kijk die is haar man verloren en die komt hier alleen binnen. Ge voelt dat aan. En vandaag had ik daar last mee. Heel veel last. Hopelijk gaat het me morgen terug beter.
Vrijdag is kuisdag. Vrijdag is fritdag. Vrijdag is een dag in de week met bepaalde weerkerende waarden. Vrijdag is een dag waarop hoe later op de dag , het weekend normaal begint. Vrijdag is een dag waarop we de werkweek afsluiten. Toch voor de meesten onder ons. Wanneer zou ik nog eens een normaal weekend hebben ? Dat is een vraag die nog niet zo vlug beantwoord zal kunnen worden. Morgen eerst nog wat kleine karweitjes in de tuin. En zo geraakt die tuin wel stilaan vol. En kan de volgende karwei beginnen. Het onderhoud ! Wie had ooit gedacht dat het allemaal zo voor mij zou lopen ? Dit zijn allemaal van die toestanden die ik helemaal niet in gedachten had. En vandaag heb ik daar geen problemen mee ; maar morgen weer wel. We zullen moeten afwachten hoe de toekomst verder gaat verlopen. Maar ik hoop dat het toch iets anders wordt dan dat het nu is.
Dat hebben we weeral gehad. De donderdag is opnieuw voorbij. Het spreekwoord heeft dan toch nog waarde : "De tijd gaat snel , gebruik hem wel". Vandaag is de tijd toch extra snel voorbij gegaan. Waarschijnlijk ook omdat ik vandaag een nieuwe belevenis had. Mijn auto had een nazicht nodig en daarom had ik een afspraak gemaakt bij de garage. Goed met de auto daarheen. Maar hoe geraak ik verder ? Hadden ze daar een mooie oplossing voor : gebruik onze fiets ! En inderdaad. De autosleutels afgegeven en een fiets gevraagd. Geen enkel probleem. Daar stond een fiets klaar voor gebruik. Zo gezegd , zo gedaan. Maar ik en de fiets gaat spijtig genoeg niet zo goed samen. Eerlijk gezegd , ik ben bang op de fiets. Ge moet 100 ogen hebben en dan komt ge er nog tekort. Voor fietsers is het niet meer te doen als er geen fietspaden zijn. En die waren er niet. Ik ben eens benieuwd of die er ooit zullen komen ! De auto's schuren gewoon vlak naast je voorbij. Echt niet te doen. Mochten er bij ons overal fatsoenlijke fietspaden zijn ; dan zou ik het wel weten. Zelfs in het centrum is het ook al een grote ramp. Als ik soms mensen zie rijden met een gezegende leeftijd van 70 , 80 jaar, dan houd ik mijn hart vast. Ik durf niet wat zij presteren ! ! !
Gelukkig is het vandaag een totaal nieuwe dag , een andere dag. Ik ben in ieder geval al blij dat ik de dag van gisteren achter me kan laten. We moeten in ieder geval verder. Ook in de tuin ! En daar zijn we vandaag de hele dag mee bezig geweest. Alleen nu nog hopen dat we een goede oogst gaan hebben. Dan is al het werk niet tevergeefs geweest. Onze nieuwe kippetjes die zijn hun nieuwe verblijf nog steeds niet gewent. En bang dat ze zijn ! Het minste dat ze horen kruipen ze hun hok in. Nog enkele dagen , en dan zouden ze de aanpassing goed moeten doorstaan hebben. Dan kunnen we ze ook nog leren om gewone voeding te eten en niet alleen korrels en graan. Het is tenslotte de bedoeling dat zij onze tafelrestjes opeten. En in ruil hopen wij op eitjes !
Wat zo iets als successierechten met een mens kan doen. Ik ben er eigenlijk heel de dag niet goed van geweest. Op het eerste zicht zou men zeggen dat het maar om papieren gaat. Bij mij was het veel meer dan dat. Bij mij kwam het heel anders over. Er wordt nu gewoon door anderen over mijn bezit geredeneerd. Zij gaan mijn verdere toekomst voor een stuk bepalen. Successierechten telt natuurlijk voor iedereen. Als men niets heeft moet er natuurlijk niet betaald worden zoals er wordt gezegd. Als men gespaard heeft zoals mijn man en ik hebben gedaan, dan wordt men gestraft. Men spaart toch om een mooie oude dag te hebben in de mate van het mogelijke ! Dan mag men er nog niet eens aan denken dat er iets zou kunnen gebeuren. Het begint al gewoon met ziek worden. Dat ziek worden dat gaat over naar de gevreesde kanker. De kanker takelt je totaal af en dan . . . Dan moet je proberen door een rouwproces te geraken. Maar de rouwproces , wanneer begint dat eigenlijk ? Ik denk dat het voor mij pas na de afhandeling van de successierechten zal beginnen. Successierechten . . . Ik heb het me vroeger al afgevraagd waarvoor dit allemaal nodig is. Nu zeker. Er wordt tenslotte door anderen beslist hoeveel alles waard is. Er wordt door anderen beslist hoe het geluk van de toekomst verder gaat. Ge hebt wat gespaard en dan moogt ge een deel afgeven. Voor wie ? Voor wat ? Wat gebeurt er met het geld dat men moet betalen aan successie ? Het is om te rotten. Zelf ga ik er niet beter van worden. Nee, ik ga er ziek van worden. Had ik maar 20 jaar lang niet elke frank en euro omgedraaid. Had ik maar aan " den dop " gestaan. Dan zou ik nu heel goed afgeweest zijn. Nu wordt ik gestraft en dat doet pijn. Wat een mooie oude dag had moeten worden gaat richting nachtmerrie. En wanneer gaat die stoppen ?
Alle papieren die nodig zijn voor de successierechten heb ik vandaag bij elkaar gezocht. Ik hoop dat ik al de nodige papieren gevonden heb. Is dat een miserie ! En waarom eigenlijk ? Ze weten het toch allemaal veel beter dan dat wij het zelf weten. Zit er ook nog een brief van de pensioenafdeling in de brievenbus. Om te gieren als is deze open doe. Mijn overlevingspensioen komt op 3048 euro per jaar ? Hoe moet ik daar van leven ? Ik denk dat het hoog tijd wordt dat ik eens verder ga informeren. Genaturaliseerde Belgen ontvangen veel meer om helemaal niets te doen. Mogen dan ook nog een hoop familie meebrengen waarvoor door ons wordt betaald. Ik denk dat ik mag zeggen dat ik goed heb gewerkt. Vijftien jaar in staatsdienst en de volgende twintig jaar heb ik mijn man bijgestaan in zijn zaak. Horecazaak - werken van 's morgens negen uur tot een gemiddelde van 2 - 3 uur 's nachts. En dan , dan vroeg mijn man om te stoppen. Hij werd zestig en wou nog gaan genieten. Het werd heel iets anders. Drie jaar mocht ik hem nog verzorgen. Tot hij het niet meer aankon ...... En dan , dan begint de miserie ...... Akkoord, ik ben nog niet op pensioenleeftijd maar moet ik dan echt eerst tot de bedelstaf gaan eer ik een fatsoenlijk minimum pensioen mag ontvangen ? Moet ik werkelijk die zuurverdiende centen nu al aanspreken om te kunnen overleven ? Zoals het er nu uit ziet wel en dat wringt me heel erg. En dan spreekt men van een mooie oude dag !
Was al vroeg uit de veren want vandaag was het richting naar de zondagse dierenmarkt. We zouden gaan kippen halen. Het is jaren geleden dat ik daar nog naartoe ben geweest. En ja hoor, we hebben dus vier bewoners bij. Vier mooie simpele bruine kippen. Ze zijn hun nieuwe thuis al volop aan het verkennen. Hopelijk hebben we binnen een aantal dagen opnieuw lekkere eitjes. En vandaag dan in grote delen van het land Moederdag. Normaal is het bij ons pas op 15 augustus deze grote feestdag. Maar ik heb mijn moeder dus gisteren dan toch maar verwend. Ze heeft mee de parfum mogen gaan kopen; dan kon ze zelf kiezen welke geur haar met meeste beviel ; en vandaag mocht ze het pakje opendoen. Ze was er echt op aan het wachten. Hopelijk gaat ze hem ook echt gebruiken en niet alleen voor de sier op de badkamer laten staan ! Het was een zondagvoormiddag anders dan anders. Normaal gezien blijf ik gewoon thuis en nu had ik al goed enkele kleine karweitjes voor hen gedaan. Na de middagafwas dan toch terug richting huisje gereden. Maar toch nog eerst eventjes gaan genieten van de natuur. Het was er zalig stil , zo heerlijk rustig. Wat kan dat goed doen ! Alleen de vogeltjes, wat eenden die overvliegen en de ganzen van de buren. Gelukkig dat vissen het niet kunnen uitleggen. Zij waren ook weer in grote getale aanwezig. Gelukkig had ik een flesje drinken in het koffer van de auto zitten want warm was het wel. Gelukkig was er ook nog dat heerlijke windje. Om de namiddag af te sluiten nog tot bij mijn man gereden. Er was bezoek bij hem geweest. Iemand had een mooie witte roos bij hem achtergelaten. Het pakte me wel een beetje veel. Wat vind ik het spijtig dat ik niet weet wie tot bij hem is geweest. Ook iemand die van hem hield want anders brengt men toch geen bloem mee ! Spijtig dat ik de persoon in kwestie niet kan bedanken voor het mooie gebaar. Een hartverwarmend gebaar.
