Ik ben LEDA, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LEDALU.
Ik ben een vrouw en woon in de Kempen (België) en mijn beroep is nu mijn ouders helpen.
Ik ben geboren op 11/07/1954 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zo wat van alles.
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
Mijn Man , Mijn Ouders
Ervaringen
13-08-2011
Tuinperikelen
We zijn de voorbije dagen weer gewoon doorgesparteld met vanalles en nog wat. Ik heb eindelijk eens tijd gemaakt om vanalles en nog wat op orde te stellen. Boodschappen gedaan die ik almaar uitstelde , papieren ingevuld en op de juiste instanties binnengebracht. Zelfs mijn bankrekening terug volledig in orde gebracht want er waren reeds aanmaningen tot betalen binnen gekomen. Ik heb het nooit meegemaakt dat ik alles zomaar op zijn beloop liet. Nu heb ik me voorgenomen om alles wekelijks heel goed bij te houden zodat ik met alles terug volledig in orde ben. Er moet opnieuw een vaste regelmaat komen want anders ziet dat er niet goed uit ! Wel is het zo dat ik nog altijd op de kast een hoek heb voorbehouden voor de papieren die ik allemaal heb nodig gehad om successierechten in te vullen. Die zouden ondertussen volledig zijn ingevuld maar . . . Na al die maanden heb ik er nog steeds niets van gehoord. En ik zou het graag in orde hebben of toch al iets weten waar ik sta maar helaas, nog altijd geen nieuws. Dat is toch wel een gegeven dat zwaar op mijn maag ligt. Hopelijk komt er geen verder vervolg. Ik veronderstel wel dat alles zal beteren als we de maand augustus voorbij zijn. Nu is er bij mijn ouders wel goed wat werk met het steriliseren van groenten. Vandaag zelfs courgetten gesteriliseerd. Nog nooit gedaan en ook niets van teruggevonden in één of ander kookboek. Dus we gaan morgen zien in hoeverre dat experiment ( ! ) gelukt is. Als dit in orde komt dan weet ik volgende week wat te doen. Nu ook want er is genoeg om te verwerken. Maar ik steek er liever nu wat tijd in , dan gewoon te laten liggen in de tuin. Als ik nu bij mijn ouders in de kelder kom ben ik heel tevreden. Gegarandeerd dat wij voor weinig groenten moeten zorgen in de winter. Eigenlijk alleen nog prei verwerken in het najaar en dan zitten wij heel goed. Het is nu wel vermoeiend maar ik heb een hele winter om uit te rusten van de tuinperikelen.
Ondertussen zijn we weer enkele dagen verder. Mijn vader was zondag jarig en dat hebben we met ons drietjes gevierd. Als we dat al vieren mogen noemen. Heel eenvoudig zondagmiddag gaan eten en dat was het dan. In plaats van er toch een beetje meer van te maken was dat het enige dat werd toegelaten. Het is alsof mijn vader met iets worstelt maar ik weet alleen niet wat. Hij eet wel maar dat is eigenlijk voor zijn doen heel miniem. Iets drinken ? Neen dank je wel ; een waterke is goed genoeg. Er is iets , maar ik weet helaas niet wat. Mijn vader is dan ook geen prater en hij zal het wel alleen dragen. Het met me delen staat niet in zijn woordenboek. Ondanks dat hij heel weinig eet , is hij wel een godganse dag in beweging. Genieten van zijn gezegende leeftijd kan hij niet. Momenteel is hij aan de vijver allerlei karweien aan het doen die eigenlijk te zwaar zijn voor hem. Wachten op hulp kan hij helaas ook niet. Ik wil wel helpen maar niet alle dagen zoals hij nu steeds bezig is. Voor mij is dat momenteel te zwaar allemaal. Ik hou mijn hart vast tegen dat er iets gebeurt. Ik heb er ongelooflijk veel schrik voor dat er me nog iets te wachten staat. Ik hoop dat ik ongelijk heb en dat het alleen maar slechte gedachten zijn. Donkere gedachten die hopelijk overgaan naar goede gedachten. Eigenlijk stel ik me gewoon de vraag : wanneer gaat de toekomst er terug beter uit zien ? Zoals de dagen nu verlopen kan het niet verder gaan. Moeder die zich zorgen maakt. Vader die werkt alsof dat er geen dagen meer komen. Ze hebben zoveel jaren gewerkt en gewroet ! Kunnen ze nu echt niet genieten van hun op pensioen zijn ? Ik versta het allemaal niet maar ik zal er mij maar bij neerleggen. Zelf heb ik het ook nog steeds moeilijk om mijn leven terug in goede banen te leiden. Op de huidige ogenblik zie ik het niet zo goed meer zitten. Ik weet niet wat te doen en dus doe ik niets. Elke dag hoop ik dat het betert maar tot op heden lukt er nog steeds niets. Was dat spreekwoord niet : Geduld is een schone deugd ! Ik heb geduld , veel geduld , maar het raakt op. Waarschijnlijk omdat ik geen vorderingen maak. Omdat ik voor niets nog goesting heb. Omdat ik geen keuzes kan maken met wat ik wil. Omdat er niets verloopt zoals ik het zo graag zou hebben. Omdat alles tegenwerkt. Omdat ik mijn man mis , elke dag een beetje meer.
