Ik ben LEDA, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LEDALU.
Ik ben een vrouw en woon in de Kempen (België) en mijn beroep is nu mijn ouders helpen.
Ik ben geboren op 11/07/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zo wat van alles.
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
Mijn Man , Mijn Ouders
Ervaringen
05-06-2011
Groenten en fruit
Warm , veel te warm voor mij. En waarschijnlijk is dit ook zo voor nog zoveel anderen. Voor de kinderen , de jeugdigen is dit natuurlijk uitstekend zomerweer en voor hen kan het niet warm genoeg zijn. Voor mij mag het gerust enkele graden minder zijn. Dan zou het ook nog veel aangenamer zijn. Deze namiddag in de tuin was het maar amper te doen. Toch heb ik lekkere aardbeien geplukt. Ze waren heerlijk sappig en zoet. Beter dan die we in de winkel kopen. Zo was ik deze morgen nog op de groenten- en fruitmarkt. Ik dacht van lekkere bessen en kersen mee naar huis te hebben gebracht. Was me dat een domper ! Ze zien er wel heerlijk uit , donkerrood en gaaf , maar . . . De sappigheid ,de zachtheid ,die lekkere pure fruitsmaak zijn ze vergeten. Ik heb het vermoeden dat ze veel te vroeg zijn geplukt en dan bewerkt om toch maar die mooie kleur te verkrijgen. Volgende keer zal ik rechtstreeks naar de teler gaan en dan heb ik misschien waar voor mijn geld. Het is toch zonde dat we die heerlijke smaken van vroeger jaren niet meer hebben. De kinderen van vandaag kennen die al niet meer tenzij ze nog ergens op de boerenbuiten wonen en ouders hebben die zich echt bezig houden met een fruit- en groententuin. Maar zoals we weten, vroeger bestaat niet meer , het is het nu. En daar kunnen we niets aan veranderen. Ik heb me ook nog rozen meegebracht, van die mooie zalmroze rozen. Ik ga morgen proberen om een bloemstukje te maken voor het graf van mijn man. Om een bloemstukje in elkaar te steken voor bij me in de living, daar heb ik geen probleem mee. Als het niet klopt of niet gemaakt is zoals het eigenlijk zou moeten, daar heeft toch niemand commentaar op. Maar nu ben ik wel een beetje bang. Nu moet het wel in orde zijn. Ik hoop dat het gaat lukken.
Vandaag heb ik afgemaakt waar ik verleden week mee ben begonnen. De grote kuis in de garage. Ik heb deze tot een goed einde gebracht. Ik heb zelfs goed wat plaats kunnen maken. Zo heeft mijn moeder opnieuw meer ruimte om vanalles en nog wat beter op te bergen. Er is natuurlijk één nadeel. Des te meer plaats dat ge hebt , des te meer dat ge opnieuw bijhoud. Maar we hebben de afspraak gemaakt : niet meer dan nodig is. Er steekt al genoeg in dat nooit niet meer zal gebruikt worden. Het enige dat ik nu nog ga doen is op elke doos een papier aanbrengen met hetgeen erin zit. Dan zal het geen gezoek meer worden van : en waar heb ik dat gelaten. Dus nog enkele uurtjes werk en dat is volledig afgerond. Mijn moeder was in ieder geval heel tevreden. Alles is opnieuw netjes en daar hecht ze heel veel waarde aan. Zij tevreden en ik gelukkig dat ik er vanaf ben. Mijn vader is al enkele dagen aan de stille kant. Ik merkte wel dat er ergens iets schorte en daarstraks heb ik het hem gevraagd. Kwam stom aan. Zijn rechterbeen wil opnieuw niet mee. Hij heeft weer heel veel pijn. Hij denkt dat hij opnieuw voor een operatie zal staan maar wil het zo lang mogelijk uitstellen. Hij zou graag nog wat genieten van de zomer. Wanneer er nu eventueel een operatie aankomt is de volledige revalidatieperiode in volle zomer en daar zou hij spijt van hebben. Dan kan hij niets meer doen in de tuin wat toch zijn lang leven is. Het is aan hem om te beslissen . Ik kan niets anders doen dan afwachten.
Het is donderdag , en toch zondag . Morgen is het vrijdag en toch een vrije dag Dan komen nog zaterdag en zondag. Een heel fijn , lang weekend gewenst aan iedereen.
Deze namiddag toch nog eens heel eventjes tot bij mijn ouders gereden. Aardbeientijd en dan moet er geplukt worden. Het is voor ieder van ons een mooie portie geworden. De rest van de mooi ogende vruchten zijn voor morgen. Als ze nu toch eens niet zo lekker zouden zijn ! Spijtig dat het maar een korte periode duurt. Maar ja , nadien op naar het volgende. En dat zouden witte kruisbessen moeten worden. Tenminste als de vogels er af blijven. Ze moeten nog rijpen maar nu al wordt er geplunderd. Die vliegende diefjes die gaan morgen niet weten wat ze meemaken. Ze gaan een net tegenkomen tot bescherming van de bessen. Ook ik lust die heerlijke lekkernij en dus gaan we morgen maatregelen treffen. Spijtig voor die mannen maar wij gaan voor. Als de bessen uitgerijpt zijn dan mogen zij er de laatste afhalen. En dat zal waarschijnlijk nog meer dan voldoende zijn. Ondertussen hebben ook onze nieuwe kippen zich gewend gemaakt aan hun paradijs. Het is en blijft voor de kippen nog allemaal nieuw. Hun slaapstek , die zijn ze al gewoon . Al maar een geluk. Het resteten moeten zij nog steeds leren eten. Dat gaat helaas nog niet zo vlot. Maar we hebben al wel alle dagen twee lekkere verse eitjes. Het zijn weliswaar nog maar kleine eitjes Maar beter eitjes van een miniformaat dan nog altijd geen. Hopelijk is voor ons alles in orde. Want nu met die bepaalde bacterie zijn er toch wel twijfels. Maar als men al jaren uit eigen tuin teelt haalt, dan zal het nu ook nog wel in orde zijn.
Het nazicht van alle bankuittreksels van de voorbije jaren is gebeurd. Mijnheer de notaris mag terug van zich laten horen. Nu maar hopen dat het geen werk voor niets is geweest. De getallekens draaien nog in het rond , niet te doen. Ik had dat nazicht gemakkelijker verwacht. Ik ben eigenlijk blij dat het gedaan is, hoop ik toch. Maar ja, wat moet gebeuren moeten we in orde brengen. En ik heb toch gevonden wat er werd gevraagd. Daar ben ik ook wel blij om. Er zijn karweitjes die plezanter zijn. Zoals bijvoorbeeld confituur maken. Daar heb ik me deze namiddag ook nog eens mee bezig gehouden. Het is 25 jaar geleden dat ik dat nog gedaan had. Ik heb de kookboeken nog eens boven gehaald om te zien hoe ik dat moest doen. Nu de aardbeitjes zo goed produceren moet ik hiervan toch profiteren. En inderdaad, ook dat is niet gemakkelijk. Ik hoop dat de confituur gelukt is. Dat is nog eventjes afwachten en dan gaan we proeven. Ik hoop dat mijn ouders hem lekker vinden. Eigenlijk heb ik deze voor hen gemaakt. Confituur staat bij hen dagelijks op de tafel. Ik zou het ook moeten leren maar dat is nog niet gelukt. Wat nog niet is , kan komen.
Dat ik twee weken geleden de auto heb laten nazien is me vandaag goed van pas gekomen. Deze voormiddag met de auto naar de autokeuring geweest. En ja hoor , we kunnen weeral een jaartje met dat beestje rijden. Als ik er nu nog eens met een goede vernieuwer kon overgaan, dan was alles helemaal in orde. Wel moet ik ook nog eens als een wervelwind door mijn garage gaan. Tot voor een paar maanden stond ze nog helemaal aan de kant. Nu is het niet meer om aan te zien. Ik moet er dringend eens invliegen zodat deze terug mooi op orde komt te staan. Gelukkig kan de auto er nog altijd in. En als het één van de weken eens lukt dan gaat dat allemaal in orde komen. Ik geef mijn tijd liever aan mijn bezoek. De voorzitter van de biljartclub van mijn man heeft me deze namiddag gevraagd of ik meedoe aan de jaarlijkse souper. Ik heb geen nee gezegd en ga zeker paraat zijn. De club is niet groot en ze hangt nog altijd goed aan elkaar. Ik vind het tof dat ze mij er nog bij willen. Dat de eerste momenten weer heel moeilijk gaan zijn, dat weet ik nu al. Zoals het zelfs deze voormiddag moeilijk was om gewoon met de auto naar de keuring te rijden. Normaal deden wij dat samen, dat was een stomme jaarlijkse traditie geworden voor mij en mijn man. Nu was het alleen, voor de allereerste keer in mijn leven. Dat zijn zo allemaal van die normale dingen die toch telkens weer pijn doen. Vroeger met twee , nu alleen.
Uiteindelijk heb ik deze zondag toch nog goed besteed. Toch naar mijn bescheiden mening. Nadat ik ben gaan eten bij mijn ouders wou ik nog even langs vrienden. Verder dan de gesloten voordeur ben ik niet geraakt. Een schoolfeestje van de kleinzoon. Dat moet prachtig geweest zijn en dat met deze namiddagzon ! Eén van de volgende dagen ga ik zeker het verhaal te horen krijgen. Dus gewoon rustig terug naar huis. Ik heb toch nog vanalles te doen en ik ben er dus aan begonnen. Ik heb me gewoon voor een kast op de grond gezet en ben beginnen uitladen. Ik heb papieren nodig voor de successierechten. Ik heb zoveel bij te houden dat ik niet juist weet in welke doos ze zitten. Er is heel veel gesorteerd. En toch, ik zal nog wat opbergdozen moeten opendoen voor ik alles bij elkaar heb. De notaris vraagt heel wat papieren. We gaan zelfs met uitstel moeten werken. Ik had er geen vermoeden van dat het allemaal zo moeilijk zou verlopen. En het blijft maar moeilijk gaan. Tegelijkertijd kan ik weeral wat papierwerk dat ik niet langer nodig heb wegdoen. Op sommige momenten vraag ik me af waarom ik die papieren allemaal heb bijgehouden. Ik weet wel dat er papieren tussen zitten die we nog eens samen zouden bekijken. Papieren die we bijhielden als herinnering. Die papieren hebben nu wel een wrange bijklank want nu zijn ze voor mij alleen. En de herinnering is ook voor mij alleen. Ik heb vroeger wel geleerd dat elk stukje papier van belang kan zijn. Dat heb ik zelfs nog ondervonden toen we onze zaak hadden. Dus enkel papieren die ik niet meer nodig heb , gewoon weg en nieuwe plaats in de kast. Het is wel niet veel maar toch ruimte voor iets anders. Zo gaat de kast toch ooit nog eens op orde geraken. Dat gaat nog wel wat duren maar ja, ik heb tijd.
Warm , veel te warm voor mij.
Het nazicht van alle bankuittreksels van de voorbije jaren is gebeurd.
